Αντίο Σένγκεν

Του Άγη Βερούτη

Πώς αντιμετωπίζεις έναν εχθρό που σε μισεί για αυτά που σκέφτεσαι; Χειρότερα ακόμη, που σε μισεί γιατί δεν σκέφτεσαι όπως αυτός;

Πώς αντιμετωπίζεις έναν εχθρό που μισεί ακόμα και εκείνους που σκέφτονται όπως εκείνος, αλλά
λιγότερο έντονα από αυτόν;

Πώς αντιμετωπίζεις έναν εχθρό χωρίς πρόσωπο που μπορεί να είναι  οποιοσδήποτε;

Πώς ξεχωρίζεις εκείνους που ειρηνικά συνυπάρχουν μαζί σου μέσα στο ζωτικό σου χώρο για αιώνες, από εκείνους που προσβλέπουν στην εξολόθρευσή σου;

Πώς αντιμετωπίζεις έναν εχθρό που μπορεί να είναι ο γείτονάς σου, ο φίλος σου, ο μπακάλης της γειτονιάς σου, ο κακομοιρισμένος που ζητάει λίγα σεντς για να σου καθαρίσει το τζάμι στο φανάρι, ή ο συμμαθητής σου στο φροντιστήριο; Αλλά κατά πάσα πιθανότητα ΔΕΝ είναι κανένας από αυτούς!

Πώς αποφεύγεις την απόδοση συλλογικής ευθύνης;
Ποιον κατηγορείς;
Ποιον τιμωρείς για το θρήνο σου;
Ποιον προστατεύεις, και από ποιον;

Πώς αποφεύγεις να ξαναφτιάξεις την Ιερά Εξέταση, να ξαναξεκινήσεις τις Σταυροφορίες, να επιτρέψεις τους προπηλακισμούς αθώων, να επιζητήσεις την νοητική και ιδεολογική απομόνωσή σου για την ασφάλειά σου και των αγαπημένων σου, που τελικά όμως καταλήγει στην πραγματική απομόνωση και στον αποχωρητισμό;

Πώς διατηρείς την ειρηνική οπτική του κόσμου όταν ο πόλεμος έρχεται απροειδοποίητα στο δρόμο προς τη δουλειά σου;

Πώς δικαιολογείς τη νηφάλια σκέψη όταν ο εχθρός σου σκοτώνει ανυποψίαστους περαστικούς;

Πώς αντιμετωπίζεις τον πόλεμο από κάποιον που δεν μοιάζει με στρατιώτη, σε μια τοποθεσία που δεν είναι εμπόλεμη ζώνη, εναντίον ανθρώπων που δεν είναι πολεμιστές, και που δεν του έχουν κάνει τίποτε;

Πώς;
...
Δεν είμαι ειδικός στην τρομοκρατία. Δεν γνωρίζω πως λειτουργούν οι μυστικές υπηρεσίες. Βλέπω τα πράγματα με τα μάτια ενός πολίτη. 

Η Άννα, μια φίλη που ζει και εργάζεται εδώ και χρόνια στις Βρυξέλλες, μου γράφει:

"Είναι δεδομένο Άγη.
Και χειρότερα ακόμη: θα δούμε κύμα ρατσισμού ακόμη και σε δεύτερες και τρίτες γενιές και απίστευτη ξενοφοβία. 

Το θέμα ήταν να μη φτάσουμε εδώ με την αφέλεια των ανοιχτών συνόρων και της βλακώδους πεποίθησης πως δεν εισέρχονται οργανωμένοι πολεμιστές του Ίσις.

Το "imagine" του J. Lennon είναι ωραίο αλλά ουτοπικό τουλάχιστον σε αυτόν τον αιώνα...
Και όταν πας να κάνεις ανεύθυνα φιλανθρωπία με ουτοπίες, βλάπτεις. Τα θύματα σου είναι οι πραγματικοί πρόσφυγες και δη οι πιο αδύναμοι (πχ παιδιά, ηλικιωμένοι). 

[Αυτοί] Θα περάσουν τραγικές στιγμές με πολλές κλειστές πόρτες, με πολλή επιθετικότητα ενώ δεν τους αξίζει αυτό. Και γενικά, το νομικό καθεστώς και τα δικαιώματα του πρόσφυγα θα πληγούν διεθνώς ανεπανόρθωτα, όπως και άλλων πολιτών με την παράλληλη ενίσχυση του αστυνομικού κράτους. 

Αυτό το τελευταίο με ανησυχεί περισσότερο· η ανθρωπότητα κάνει βήματα πίσω στα ανθρώπινα δικαιώματα...”

Βλέπω πως η Ευρώπη καλείται να απαντήσει στα ίδια ερωτήματα στα οποία κλήθηκαν να απαντήσουν οι ΗΠΑ το 2001, μετά την μαζική δολοφονία αμάχων πολιτών τους στον τόπο εργασίας τους, στους Δίδυμους Πύργους και στο Πεντάγωνο. 

Η Ευρώπη έχει μια πρόσθετη διάσταση να υπολογίσει. Αυτή των πολλών κυρίαρχων κρατών, που περιπλέκει τα πράγματα αλλά και προεξοφλεί την αμυντική κατάργηση της Σένγκεν, τουλάχιστον προσωρινά. Και ως γνωστόν ουδέν μονιμότερο του προσωρινού. 

Θα μου πει κάποιος, ίσως το αποτέλεσμα θα είναι μια πιο ενωμένη Ευρώπη. Πολιτικά, στρατιωτικά, νομοθετικά. Ενώ εύχομαι να είναι αυτή η κατάληξη, έχω σοβαρότατες αμφιβολίες κυρίως διότι είναι ευκολότερο να επανέλθει στην πρότερη κατάστασή της παρά να προχωρήσει προς την ομοσπονδοποίηση.

Δυστυχώς, με γνώμονα την απάντηση των ΗΠΑ στην μαζική τρομοκρατία, η πιθανότερη απάντηση της Ευρώπης στα τρομοκρατικά χτυπήματα θα είναι: 

1. γιγάντωση των υπηρεσιών πληροφοριών ανά τον κόσμο και ειδικότερα στην Ευρώπη,
2. κατασκοπία σε κατακλυσμιαία κλίμακα, με συστήματα μαζικής παρακολούθησης τύπου Echelon και τα παράγωγά του,
3. αναστολή πολλών ατομικών ελευθεριών των πολιτών και
4. επιβολή άτυπου στρατιωτικού νόμου στις απειλούμενες περιοχές, και κήρυξη κατάστασης έκτακτης ανάγκης όπου πραγματοποιείται χτύπημα. Υπόψην πως η Γαλλία είναι ήδη τρίτο τρίμηνο σε αυτό το καθεστώς, και το Βέλγιο μόλις μπήκε.
5. Θα καταργηθεί η συνθήκη Σένγκεν, και οι συνοριακοί έλεγχοι θα επανέλθουν, αφενός για να αποτραπούν οι πολίτες από τις επιλογές ακραίων εθνικιστικών κομμάτων και αφετέρου για ψυχολογικούς λόγους. 

Η προοπτική μας, φευ, είναι ξεκάθαρη: Υπερεξουσίες της εκάστοτε εκτελεστικής εξουσίας, και κοινωνίες Οργουελικού τύπου, το λεγόμενο police state με τα ανάλογα του αμερικανικού homeland security, δηλαδή ασφάλεια εσωτερικού με υπερεξουσίες να καταπατά τα ατομικά δικαιώματα για να προστατεύει τις κοινωνίες μας και τη ζωή μας.

Ομολογώ πως κανένα δεν μου αρέσει ως προοπτική. 

 Υπάρχει όμως άλλη λύση;

απο το capital.gr