Η κοινωνία βράζει και η οικονομία παραπαίει.
Τελειώνετε, φίλτατοι!
Μόνο με μέτρα που θα έχουν άμεσο αντίκτυπο στην καθημερινότητα των πολιτών και θα επαναφέρουν τις προσδοκίες τους για ταχεία έξοδο από την κρίση, μπορεί να
διαφύγει αυτή η χώρα τη διαφαινόμενη κοινωνική έκρηξη.
Ο τόπος δεν αντέχει άλλες καθυστερήσεις και κυριότερα, δεν αντέχει άλλες περιπέτειες.
Όσο υπαρκτά κι αν είναι τα όποια τεχνικά ή άλλα κωλύματα στην ταχεία ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης που άρχισε χθες με τους εκπροσώπους των «θεσμών», υπό το φως της σειράς των θεμάτων που παραμένουν σε εκκρεμότητα, η κυβέρνηση οφείλει να βρει άμεσα λύσεις.
Κυριότερα, οφείλει να καταδείξει έμπρακτα ότι είναι αποφασισμένη να τιμήσει τις δεσμεύσεις της χώρας έναντι των εταίρων και δανειστών της, αλλά και να βάλει επιτέλους στο τραπέζι του δημόσιου διαλόγου το περίφημο σχέδιό της για την ανάκαμψη και ανάπτυξη του τόπου.
Τα περιθώρια έχουν εξαντληθεί και ο τόπος δεν θα αντέξει μια ενδεχόμενη επανάληψη της μακρόσυρτης περυσινής διαδικασίας διαπραγμάτευσης με τους εκπροσώπους των δανειστών, ακόμη κι αν αυτή περιοριστεί σε ένα δίμηνο, όπως διαμηνύει η κυβέρνηση.
Υπό τις παρούσες συνθήκες κοινωνικού αναβρασμού και δυσαρέσκειας, τόσο στον αγροτικό όσο και σε άλλους τομείς της οικονομίας, τα «ατυχήματα» γίνονται ευκολότερα και μπορούν να οδηγήσουν σε ακόμη δυσμενέστερες καταστάσεις.
Η ίδια η οικονομία δεν μπορεί να αντέξει παράταση του σημερινού καθεστώτος αβεβαιότητας, τόσο ως προς το αποτέλεσμα και την ολοκλήρωση της παρούσας αξιολόγησης, όσο και ως απόρροια της δυσμενούς θέσης στην οποία έχει περιέλθει η χώρα μας από τις εξελίξεις στο προσφυγικό ζήτημα και του βάρους που αυτό απειλεί να θέσει στην κυριότερη πηγή εισοδήματός της, την τουριστική βιομηχανία.
Έπρεπε «να έρθει ο κόμπος στο χτένι» με την υπόθεση των διαβόητων πλέον “hot spots”, ήτοι των κέντρων ταυτοποίησης των προσφύγων/μεταναστών και να διακυβευθεί η συμμετοχή της Ελλάδας στη Συνθήκη Σένγκεν, ώστε να ληφθεί η απόφαση για τη συμμετοχή του Στρατού στη δημιουργία τους;
Σε μια χώρα η οποία έχει ακόμη νωπές τις μνήμες από τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων αλλά και είχε αναγάγει -κάποτε- τον σήμερα ασθμαίνοντα κατασκευαστικό κλάδο σε ατμομηχανή της οικονομίας, δεν βρίσκονταν επί τόσο καιρό δυνάμεις να διεκπεραιώσουν αυτό το έργο;
Τόσο απούσα ήταν η βούληση υλοποίησης, ή ακόμη και η ικανότητα;
Αντίστοιχα, όσο κι αν η κυβέρνηση δηλώνει ότι «δεν πιστεύει» στις προβλέψεις του παρόντος μνημονίου, οφείλει να εγερθεί στη διαπίστωση ότι η υλοποίησή του αποτελεί μονόδρομο.
Αν όχι για την εκπλήρωση των δεσμεύσεων της χώρας έναντι των εταίρων και δανειστών της, και την έναρξη της συζήτησης για το δημόσιο χρέος, όσο για τον τερματισμό της αβεβαιότητας που περιβάλλει την ελληνική οικονομία αναφορικά με την περαιτέρω χρηματοδότησή της.
Όπως κατέστη σαφές και από τις επαφές που είχε πρόσφατα η κυβέρνηση με εκπροσώπους ξένων επενδυτικών ταμείων, ουδείς είναι διατεθειμένος να βάλει τα λεφτά του σε έναν τόπο με επισφαλείς προοπτικές.
Αν, όμως, δεν υπάρξουν, και μάλιστα γρήγορα, σημάδια ότι οι προοπτικές αυτές αλλάζουν, τότε η περαιτέρω διολίσθηση στην ύφεση είναι αναπότρεπτη.
Το σύνολο των εκτιμήσεων για την πορεία της ελληνικής οικονομίας, είτε από τον «επίσημο», είτε τον «ιδιωτικό» τομέα, θέτουν ως σαφή προϋπόθεση για την ύπαρξη ανάκαμψης το Β’ εξάμηνο του έτους την ταχεία ολοκλήρωση της παρούσας αξιολόγησης του προγράμματος προσαρμογής.
Έτσι, λοιπόν, τελειώνετε φίλτατοι, πριν δούμε τα χειρότερα…
απο τον n.drosos@euro2day.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου