Το άλλο "τραπεζικό" με τον Τοτό το ξέρετε;

Του Κώστα Στούπα

Κατά τον Κλεόβουλο το Ρόδιο η αρχή της σοφίας είναι η επίγνωση της άγνοιας. Κατ’ αυτήν την έννοια το πλέον επικίνδυνο χαρακτηριστικό της παρούσας κυβέρνησης είναι η περί των οικονομικών άγνοιά της.

Την Κυριακή που πέρασε ο κ. Δραγασάκης σε συνέντευξή του στη Real News υπεραμύνθηκε της
ανάγκης να ολοκληρωθεί γρήγορα η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Συγκεκριμένα, μεταξύ άλλων υποστήριξε τα εξής: "Δεν υπάρχουν περιθώρια για εφησυχασμό" στο θέμα της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, για την οποία "υπάρχουν οι προϋποθέσεις να έχει ολοκληρωθεί με επιτυχία εντός του έτους".

Ο κ. Δραγασάκης σημειώνει ότι "η κυβέρνηση, πέρα από την ανακεφαλαιοποίηση των τεσσάρων συστημικών τραπεζών, επεξεργάζεται μια συνολική πολιτική, που στόχο έχει την ανάπτυξη ενός παράλληλου συστήματος χρηματοδοτικών φορέων και χρηματοδοτικών εργαλείων που θα διευκολύνουν την κινητοποίηση εγχώριων πόρων, αλλά και την πρόσβαση στη λιμνάζουσα παγκόσμια ρευστότητα"...

Ας εντοπίσουμε κατ’ αρχήν τις αντιφάσεις αυτών των δηλώσεων και εν συνεχεία να προσπαθήσουμε να αποκαλύψουμε τις πιθανές προθέσεις που κρύβονται μεταξύ των γραμμών.

Η κυβέρνηση δια του κ. Δραγασάκη δείχνει πως έχει αντιληφθεί την ανάγκη ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών καθώς αυτή αποτελεί το πρώτο βήμα για τη δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης το οποίο θα βοηθήσει στην επιστροφή των καταθέσεων, απαραίτητο όρο για τη χρηματοδότηση της οικονομίας και την επίσπευση της εξόδου από την κατάσταση χρεοκοπίας. Αποτελεί δηλ. ένα βήμα παραμονής της χώρας στο ευρώ και της κυβέρνησης στην εξουσία.

Επιπλέον αν η ανακεφαλαιοποίηση δεν ολοκληρωθεί επιτυχώς μέχρι τέλους τους έτους, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί πως στην επόμενη προσπάθεια δεν θα περιλαμβάνεται και "κούρεμα" των καταθέσεων.

Κάτι τέτοιο θα ολοκλήρωνε την καταστροφή των capital controls και οι συνέπειες της δυσπιστίας θα διαρκούσαν για πολλά χρόνια. Οι πολιτικές εξελίξεις θα ήταν άμεσες.

Κατά συνέπεια η κυβέρνηση έχει όφελος να κάνει τα πάντα ώστε οι ιδιώτες να καλύψουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μερίδιο στις επικείμενες ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών.

Για να το πράξουν αυτό οι ιδιώτες όμως απαιτούν εγγυήσεις πως δεν θα χάσουν τα χρήματά τους κατ’ αρχήν και στη συνέχεια πως θα κερδίσουν από την εξυγίανση και ανάπτυξη των τραπεζών και της οικονομίας.

Άρα, φροντίδα της κυβέρνησης θα είναι να βοηθήσει στη διαμόρφωση μιας εικόνας πως οι τράπεζες που θα ανακεφαλαιοποιηθούν επιτυχώς θα πάνε καλά στη συνέχεια.

Η δημιουργία ενός παράλληλου τραπεζικού συστήματος εκτός επιτήρησης ΕΚΤ το οποίο θα φιλοδοξεί να αποσπάσει μερίδιο από τις τράπεζες που ανακεφαλαιοποιούνται δεν βοηθά στην επιτυχή ανακεφαλαιοποίηση αυτήν τη στιγμή.

Κάποιοι θα  πιστέψουν πως πρόκειται για προσπάθεια να μην πετύχει η ανακεφαλαιοποίηση και σε κάποιο σκοτεινό σχέδιο επιστροφής στη δραχμή. Δεν συμμερίζομαι αυτές τις απόψεις. Αντιθέτως τις αποδίδω σε άγνοια του αντικειμένου και των πιθανών επιπτώσεων.

Οι προθέσεις...

Ας προσπαθήσουμε όμως να υποθέσουμε τι είναι αυτό το παράλληλο τραπεζικό σύστημα εκτός επιστασίας ΕΚΤ, σε τι μπορεί να αποσκοπεί και τι πιθανότητες επιτυχίας έχει στις σημερινές συνθήκες.

Η κυβέρνηση διατείνεται πως θέλει ένα παράλληλο τραπεζικό σύστημα σαν αυτό των τοπικών ή συνεταιριστών τραπεζών που διαθέτουν άλλες χώρες όπως π.χ. η Γερμανία, την οποία φαίνεται να έχουν σαν υπόδειγμα με βάση τις σοσιαλιστικές και κεντρικο-σχεδιαστικές αντιλήψεις τους.

Η τράπεζα αυτή (γιατί περί αυτού πρόκειται) θα χρηματοδοτεί την ανάπτυξη με άλλα κριτήρια πέραν των αγοραίων με τα οποία υποτίθεται πως τη χρηματοδοτούν οι σημερινές εμπορικές τράπεζες.

Κατ’ αρχήν η Γερμανία και η γερμανική οικονομία έχουν την εμπιστοσύνη αλλά και τα χρήματα να τροφοδοτηθούν με ρευστότητα από το τραπεζικό σύστημα.

Στην Ελλάδα μόνο με πλατανόφυλλα θα μπορούσε να χρηματοδοτηθεί σήμερα αυτή η τράπεζα.

Στην Ελλάδα η έλλειψη εμπιστοσύνης στο πολιτικό σύστημα γενικότερα και το ΣΥΡΙΖΑ ειδικότερα (αφού κατά την διακυβέρνησή του η φυγή καταθέσεων έχει σημειώσει ρεκόρ) έχει διώξει τις καταθέσεις από τις συστημικές τράπεζες οι οποίες απολαμβάνουν την εμπιστοσύνη της ΕΚΤ της εκδότριας και εγγυήτριας ενός από τα 2-3 ισχυρότερα νομίσματα του πλανήτη.

Αν δεν μπορούν αυτές οι τράπεζες να επαναφέρουν τις καταθέσεις θα το καταφέρει η κρατική τράπεζα του πλέον ανυπόληπτου κράτους της Ευρώπης και ολόκληρου του Δυτικού Ημισφαιρίου;

Όχι, δεν είναι τόσο αφελείς...

Ο προφανής στόχος είναι η διαχείριση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων και των συνταξιούχων, αφού θα καταβάλλονται μέσω αυτής της τράπεζας.

Ο απώτερος στόχος είναι η αναβίωση του σχήματος της Αγροτικής προκειμένου η κυβέρνηση εν προκειμένω και η εκάστοτε κυβέρνηση εν γένει, να μπορεί να διαπλέκεται με "κοινωνικά" και "αναπτυξιακά" κριτήρια με το οικονομικό γίγνεσθαι.

Η αυστηρή επιτήρηση από την ΕΚΤ δεν επιτρέπει στις συστημικές τράπεζες πλέον να μοιράζουν θαλασσοδάνεια προς εκδότες και άλλες φιλικές επιχειρηματικές δυνάμεις και ως εκ τούτου το διεφθαρμένο, πελατειακό πολιτικό σύστημα αναζητεί διέξοδο επιβίωσης μέσω της δημιουργίας ενός παράλληλου τραπεζικού συστήματος.

Μετά, όσοι συμβουλεύουν τον κ. Υπουργό σχετικά, έχουν και τις δικές τους ίδιες βλέψεις από το εγχείρημα, αφού είναι φυσιολογικό να κληθούν οι ίδιοι να το "τρέξουν".

Ο βίος και η πολιτεία της Αγροτικής είναι γνωστός.
Σε κάτι ανάλογο αποσκοπεί και η δημιουργία αυτού του παράλληλου τραπεζικού συστήματος. Τώρα αν οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι συνταξιούχοι θα αφήνουν τους μισθούς και συντάξεις σε μια τράπεζα που θα εποπτεύεται από την κυβέρνηση όπως το Ταμείο Παρακαταθηκών αποτελεί ένα ερώτημα, αφού επί της ουσίας σημαίνει πως θα εποπτεύεται από τους ίδιους.
Γνωρίζουν την κατάσταση εκ των έσω...

Στις συνθήκες που διανύει η χώρα είναι δύσκολο να πετύχει το εγχείρημα καθώς το εγχώριο πολιτικό προσωπικό συλλήβδην έχει χάσει την αξιοπιστία του. 

Απλά είναι η άγνοια του κινδύνου που τρομάζει περισσότερο από τις τυχούσες ύποπτες προθέσεις διαπλοκής της εξουσίας.

απο το  capital.gr