Ανακεφαλαιοποίηση και... επιστροφή πριν την δεκαετία του ‘80

Του Γ. Αγγέλη 

Η είδηση για την πώληση της Finansbank ήταν μία "ανακούφιση" για όσους ανησυχούσαν για το πως θα καλυφθούν οι κεφαλαιακές ανάγκες μιας από τις σημαντικότερες συστημικές τράπεζες στο πλαίσιο της ανακεφαλαιοποίησης. 

Ταυτόχρονα όμως η "είδηση" αυτή ισοδυναμεί με την επισημοποίηση της
μεγαλύτερης "αναδίπλωσης" στην μεταπολεμική ιστορία της εγχώριας οικονομίας, καθώς σηματοδοτεί το τέλος ενός εγχειρήματος που για τρεις δεκαετίες αποτελούσε το ελληνικό "επιχειρηματικό όνειρο", δηλαδή την είσοδο του ελληνικού καπιταλισμού στο Club των ισχυρών της Ευρωζώνης: την μεγάλη έξοδο στα Βαλκάνια.

Λίγο πολύ η "εκστρατεία" αυτή είχε αποτελέσει το οικονομικό εφαλτήριο της πτέρυγας του εγχώριου "εκσυγχρονισμού", που ήρθε να αναζητήσει απαντήσεις και λύσεις στα οικονομικά αδιέξοδα της δεκαετίας του ‘80. Το διέξοδο αναζητήθηκε στην μεγάλη έξοδο στην ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Ευρώπης. 

Η έξοδος στα Βαλκάνια στηρίχθηκε στην "συγκυρία" του ‘89 και της κατάρρευσης του σταλινισμού στην ΕΣΣΔ και στην ανατολική Ευρώπη την δεκαετία που ακολούθησε.  

Και φάνηκε ότι το τόλμημα είχε επιτυχία, καθώς: 

*αφενός στηρίχθηκε στην ισχυρή και ριψοκίνδυνη και γρήγορη επέκταση μέσω του τραπεζικού συστήματος, σχεδόν ταυτόχρονα με τις μικρομεσαίες επιχειρηματικές κινήσεις στις Βαλκανικές χώρες,  που γρήγορα –και σε καθεστώς οικονομικής ζούγκλας– κατάφεραν να εκμεταλλευτούν την διστακτικότητα και την επιφυλακτική κινητικότητα των μεγάλων δυτικών επιχειρηματικών και τραπεζικών Ομίλων και

*αφετέρου στις προσδοκίες που συνδέθηκαν με την μηδενικού κόστους χρηματοδότηση της "εξόδου" αυτής, μέσω της ένταξης και της προσωρινής τουλάχιστον –μέχρι το 2008–- προστασίας από την ένταξη στην Ευρωζώνη και το ευρώ. 

Η κρίση του 2008 και η επταετής μνημονιακή... διαδρομή της εγχώριας οικονομίας απέδειξαν ότι τελικά ούτε αυτή η ιστορικών διαστάσεων συγκυρία είναι επαρκής λόγος για να ικανοποιηθεί η επίσης ιστορική προσδοκία να ξεπεράσει μέσω της επέκτασης στα Βαλκάνια ο ελληνικός καπιταλισμός τις δομικές του "καθυστερήσεις" και ανεπάρκειες. 

Η κρίση ήρθε να σαρώσει τις ευκαιρίες της συγκυρίας της δεκαετίας του ‘90.
Και η απόδειξη γι' αυτό έρχεται με την εκποίηση της τραπεζικής επέκτασης στα Βαλκάνια που θα συνοδευτεί βέβαια όπως είναι απολύτως αναμενόμενο και από την επιχειρηματική συρρίκνωση που δεν θα μπορεί πλέον να στηριχθεί στην σχέση επιχειρήσεων - τραπεζών που οικοδομήθηκε τις δύο δεκαετίες που προηγήθηκαν. 

Γι’ αυτό μπορούμε να πούμε ότι η ανακεφαλαιοποίηση αυτή, η τέταρτη κατά σειρά, δεν είναι απλά η διαδικασία διάσωσης των συστημικών τραπεζών στην Ελλάδα, αλλά το οριστικό τέλος της μεγαλύτερης μεταπολεμικής οικονομικής "εκστρατείας" που επιχειρήθηκε στο επίπεδο της οικονομίας και κατά συνέπεια της γεωπολιτικής ισορροπίας στην περιοχή των Βαλκανίων από τον "εγχώριο" καπιταλισμό. 

Και το ερώτημα που προκύπτει πλέον δεν είναι το πόσο γρήγορα θα μπορέσουν να ξαναδώσουν δάνεια οι συστημικές τράπεζες, αλλά το ποιά θα είναι η "επόμενη ημέρα" αν η στρατηγική υπέρβασης που δρομολογήθηκε την δεκαετία του ‘80 και του ‘90 "θάβεται" οριστικά πλέον με την εκποίηση των βαλκανικών τραπεζικών και επιχειρηματικών δικτύων, με συμβολικό σημείο αναφοράς την Finansbank.

απο το Capital.gr‎