Η τηλεφωνική συνομιλία μεταξύ Τραμπ και Πούτιν είναι ένα πολύ σημαντικό γεγονός. Οι ηγέτες δύο μεγάλων δυνάμεων συζήτησαν πολλά επείγοντα ζητήματα. Πιστεύω ότι η συνομιλία δεν αφορούσε μόνο την Ουκρανία, αλλά και την αρχιτεκτονική του μέλλοντος — τη νέα τάξη των μεγάλων δυνάμεων που διαμορφώνεται μπροστά στα μάτια μας και δεν μοιάζει καθόλου με τον μονοπολικό, παγκοσμιοποιημένο φιλελεύθερο κόσμο. Αυτή η παγκόσμια τάξη, που επιβλήθηκε στην ανθρωπότητα από την προηγούμενη αμερικανική διοίκηση, παραμένει ακόμη στην Ευρωπαϊκή Ένωση — αλλά μόνο ως απομεινάρι.
Σε αυτή τη συνομιλία, ο Πούτιν και ο Τραμπ έθεσαν τις βάσεις για μια νέα αρχιτεκτονική διεθνών σχέσεων. Φυσικά, ο διάλογος θα συνεχιστεί, αλλά το πιο σημαντικό γεγονός είναι ότι ξεκίνησε καν — ότι οι ηγέτες μας μιλούν απευθείας ο ένας με τον άλλον, ανταλλάσσοντας απόψεις για την επίλυση διαφόρων προβλημάτων. Το ίδιο το γεγονός αυτής της συνομιλίας είναι δύσκολο να υπερτιμηθεί· έχει ήδη γίνει σημείο καμπής στην πρόσφατη ιστορία — μια στιγμή αποκλιμάκωσης.
Ναι, ο Τραμπ βρίσκεται ακόμη σε κατάσταση πολέμου με τη Ρωσία. Αλλά δεν είναι ο δικός του πόλεμος — δεν τον ξεκίνησε εκείνος και θέλει να τον τερματίσει το συντομότερο δυνατόν. Το ζήτημα είναι ότι δεν ξέρει ακριβώς πώς να το κάνει αυτό, ούτε κατανοεί πλήρως τι σημαίνει η Ουκρανία για εμάς. Κρίνοντας από την προσέγγισή του, έχει μια μάλλον απλοϊκή άποψη για τα εργαλεία και τις οδούς που είναι διαθέσιμες για την επίλυση της σύγκρουσης. Παρόλα αυτά, είναι ξεκάθαρα αποφασισμένος να σταματήσει τον πόλεμο.
Είτε θέλει να τον τερματίσει οριστικά, είτε απλώς να αποσυρθεί από αυτόν, αφήνοντας τους Ουκρανούς να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους με την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο Τραμπ εμπιστεύεται όλο και περισσότερο τον Πούτιν, ενώ εμπιστεύεται όλο και λιγότερο τον Ζελένσκι. Η συμφωνία για παύση 30 ημερών στις επιθέσεις κατά των ενεργειακών υποδομών είναι ενδεικτική. Η Ρωσία τήρησε αμέσως τη συμφωνία, κατεβάζοντας ακόμη και τα δικά της drones που κατευθύνονταν προς ενεργειακούς στόχους σε περιοχές που ελέγχονται από το καθεστώς του Κιέβου. Αντίθετα, ο Ζελένσκι έπληξε μια ενεργειακή εγκατάσταση στο Σταυρόπολ. Ο Τραμπ είδε τώρα από πρώτο χέρι ποιου οι λόγοι έχουν βαρύτητα — και ποιου όχι.
Ο Ζελένσκι δεν έχει καμία πρόθεση να ακούσει τον Τραμπ, γιατί ο μόνος τρόπος να κρατηθεί στην εξουσία για λίγο ακόμα είναι να συνεχίσει απεγνωσμένα τον πόλεμο σε μια κατάσταση πολιτικής αγωνίας.
Ο Τραμπ εμπιστεύεται όλο και περισσότερο τον Πούτιν, ενώ εμπιστεύεται όλο και λιγότερο τον Ζελένσκι. Η συμφωνία για παύση 30 ημερών στις επιθέσεις κατά των ενεργειακών υποδομών είναι ενδεικτική. Η Ρωσία τήρησε αμέσως τη συμφωνία, κατεβάζοντας ακόμη και τα δικά της drones που κατευθύνονταν προς ενεργειακούς στόχους σε περιοχές που ελέγχονται από το καθεστώς του Κιέβου. Αντίθετα, ο Ζελένσκι έπληξε μια ενεργειακή εγκατάσταση στο Σταυρόπολ. Ο Τραμπ είδε τώρα από πρώτο χέρι ποιου οι λόγοι έχουν βαρύτητα — και ποιου όχι.
Ο Ζελένσκι δεν έχει καμία πρόθεση να ακούσει τον Τραμπ, γιατί ο μόνος τρόπος να κρατηθεί στην εξουσία για λίγο ακόμα είναι να συνεχίσει απεγνωσμένα τον πόλεμο σε μια κατάσταση πολιτικής αγωνίας.
Έχει βάλει τον εαυτό του σε μια απελπιστική θέση. Αλλά το κρίσιμο είναι ότι δείχνει ανοιχτά πλήρη ασέβεια προς τον Τραμπ. Στην ουσία, φτύνει κατάμουτρα τον ίδιο τον άνθρωπο που διεξάγει αυτόν τον πόλεμο με ουκρανικά χέρια. Εξάλλου, στην ουσία, βρισκόμαστε σε πόλεμο με τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο Ζελένσκι είναι απλώς ένα εργαλείο — όμηρος της κατάστασης στην οποία βρέθηκε όταν έγινε μαριονέτα των παγκοσμιοποιητών που βρίσκονταν στην εξουσία στις ΗΠΑ εκείνη την εποχή.
Ο Ζελένσκι είναι απλώς ένα εργαλείο — όμηρος της κατάστασης στην οποία βρέθηκε όταν έγινε μαριονέτα των παγκοσμιοποιητών που βρίσκονταν στην εξουσία στις ΗΠΑ εκείνη την εποχή.
Αλλά τώρα, οι άνθρωποι που βρίσκονται στην εξουσία στις ΗΠΑ έχουν μια ιδεολογία που είναι εντελώς αντίθετη με αυτή των παγκοσμιοποιητών: είναι πατριώτες.
Μάλιστα, ο ίδιος ο Τραμπ, σε μια πρόσφατη συνέντευξη, αποκάλεσε τον εαυτό του Αμερικανό εθνικιστή, λέγοντας ότι τα συμφέροντα της Αμερικής έρχονται πρώτα. Και αυτό είναι απολύτως λογικό — αυτός είναι ο ρεαλισμός στις διεθνείς σχέσεις.
Η εικόνα είναι ξεκάθαρη.
Η εικόνα είναι ξεκάθαρη.
Ο Τραμπ δεν θέλει τον πόλεμο και πρόκειται να αποσυρθεί από αυτόν. Βλέπει τον Πούτιν ως έναν αξιόπιστο εταίρο — κάποιον με τον οποίο μπορεί κανείς να διαπραγματευτεί και που τηρεί πιστά τις υποσχέσεις του.
Αντίθετα, η συμπεριφορά του Ζελένσκι και της Ευρωπαϊκής Ένωσης ξεχωρίζει έντονα: επιθετική, φανατική, ανεύθυνη, κακόβουλη, μικροπρεπής, αναξιόπιστη και απατηλή.
Αυτοί είναι, στην πραγματικότητα, οι εχθροί του Τραμπ — έτσι ακριβώς του φέρθηκαν τα προηγούμενα χρόνια. Κατά συνέπεια, καθώς ο Τραμπ ξεκινά τη δεύτερη θητεία του, αρχίζει να ξεκαθαρίζει ποιον μπορεί να εμπιστευτεί και ποιον όχι. Ποιος ευθυγραμμίζεται με τα αμερικανικά συμφέροντα και ποιος τα υπονομεύει. Και αυτή η διαδικασία θα οδηγήσει σταδιακά σε μια λύση.
Ταυτόχρονα, φωνές στην Ευρώπη λένε όλο και περισσότερο ότι ο Τραμπ πρόδωσε τον παγκοσμιοποιητισμό και τον φιλελευθερισμό.
Ταυτόχρονα, φωνές στην Ευρώπη λένε όλο και περισσότερο ότι ο Τραμπ πρόδωσε τον παγκοσμιοποιητισμό και τον φιλελευθερισμό.
Αλλά για να προετοιμαστεί για πόλεμο με τη Ρωσία χωρίς την υποστήριξη των ΗΠΑ, η ΕΕ θα χρειαζόταν τουλάχιστον τρία χρόνια για να μεταμορφώσει τις στρατιωτικές της δυνάμεις. Και ακόμα και τότε, μια τέτοια μεταμόρφωση θα απαιτούσε ένα εντελώς διαφορετικό πολιτικό σύστημα από αυτό που υπάρχει σήμερα στη σύγχρονη Ευρώπη.
Ο φιλελευθερισμός είναι εντελώς ακατάλληλος για μια οικονομία που έχει κινητοποιηθεί για πόλεμο. Επομένως, αυτός ο στόχος είναι απλώς ανέφικτος γι’ αυτούς.
Γι’ αυτό το γεγονός ότι ο Πούτιν και ο Τραμπ διαπραγματεύονται την ειρήνη χωρίς τον Ζελένσκι και χωρίς τους Ευρωπαίους είναι μεγάλης σημασίας. Ο Τραμπ θέλει να τερματίσει τον πόλεμο που κληρονόμησε από τους εχθρούς του. Και κινούμαστε προς αυτή την κατεύθυνση — αλλά η Ρωσία δεν θα υποχωρήσει ούτε μια ίντσα από τα εθνικά της συμφέροντα. Και ο Πούτιν το κατέστησε απόλυτα σαφές.
Γενικά, η μοίρα του κόσμου εξαρτάται πλέον από το πώς θα εξελιχθούν οι ρωσο-αμερικανικές σχέσεις. Αν και είμαστε ακόμη μακριά από την ύφεση, η αποκλιμάκωση έχει ήδη ξεκινήσει. Και αυτό είναι λόγος αισιοδοξίας, καθώς ο κόσμος απομακρύνεται σιγά-σιγά από το χείλος της πυρηνικής αποκάλυψης, στο οποίο βρισκόμασταν μέχρι πολύ πρόσφατα.
Γι’ αυτό το γεγονός ότι ο Πούτιν και ο Τραμπ διαπραγματεύονται την ειρήνη χωρίς τον Ζελένσκι και χωρίς τους Ευρωπαίους είναι μεγάλης σημασίας. Ο Τραμπ θέλει να τερματίσει τον πόλεμο που κληρονόμησε από τους εχθρούς του. Και κινούμαστε προς αυτή την κατεύθυνση — αλλά η Ρωσία δεν θα υποχωρήσει ούτε μια ίντσα από τα εθνικά της συμφέροντα. Και ο Πούτιν το κατέστησε απόλυτα σαφές.
Γενικά, η μοίρα του κόσμου εξαρτάται πλέον από το πώς θα εξελιχθούν οι ρωσο-αμερικανικές σχέσεις. Αν και είμαστε ακόμη μακριά από την ύφεση, η αποκλιμάκωση έχει ήδη ξεκινήσει. Και αυτό είναι λόγος αισιοδοξίας, καθώς ο κόσμος απομακρύνεται σιγά-σιγά από το χείλος της πυρηνικής αποκάλυψης, στο οποίο βρισκόμασταν μέχρι πολύ πρόσφατα.
Μια νέα τάξη μεγάλων δυνάμεων διαμορφώνεται μπροστά στα μάτια μας. Και οι συνομιλίες Πούτιν-Τραμπ αποτελούν ένα σημαντικό ορόσημο στο δρόμο προς την τελική της διαμόρφωση — προς τη διαμόρφωση μιας νέας παγκόσμιας τάξης.
Από την πλευρά μας, ο Πούτιν διεξήγαγε αυτές τις διαπραγματεύσεις με εξαιρετικό τρόπο. Σε κάθε ζήτημα, παρέμεινε σταθερός — δεν έκανε συμβιβασμούς — ενώ ταυτόχρονα έδειξε ειλικρινή διάθεση να κινηθεί προς την ειρήνη. Επέδειξε υπευθυνότητα για τις αποφάσεις που πήρε και τις υλοποίησε αμέσως. Αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό και θετικό, ειδικά στο φόντο της Ευρώπης που απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τον Τραμπ.
Από την πλευρά μας, ο Πούτιν διεξήγαγε αυτές τις διαπραγματεύσεις με εξαιρετικό τρόπο. Σε κάθε ζήτημα, παρέμεινε σταθερός — δεν έκανε συμβιβασμούς — ενώ ταυτόχρονα έδειξε ειλικρινή διάθεση να κινηθεί προς την ειρήνη. Επέδειξε υπευθυνότητα για τις αποφάσεις που πήρε και τις υλοποίησε αμέσως. Αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό και θετικό, ειδικά στο φόντο της Ευρώπης που απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τον Τραμπ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου