του ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ.
Από όλες τις προσφυγικές πληθυσμιακές ομάδες του ελληνικού χώρου οι Πόντιοι είναι αυτοί που εμφανίζουν ισχυρότερη δυναμική στην αναπαραγωγή των ηθών και εθίμων τους και την διατήρηση της μνήμης θλιβερών στιγμών που οδήγησαν Έλληνες διαφόρων γεωγραφικών διαμερισμάτων στις κρεμάλες, τα τάγματα εργασίας , τις εσωτερικές εξορίες και τον αναγκαστικό εκπατρισμό.
Στην προσπάθεια, δηλαδή, να σταθεί το σύγχρονο τουρκικό έθνος αντιμέτωπο με την
ιστορία του, να κάνει την αυτοκριτική του και να αναγνωρίσει το ίδιο αλλά και η διεθνής κοινότητα ότι τη δεκαετία του 1910 διεπράχθη γενοκτονία των χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας διότι το Νεοτουρκικό κίνημα ήθελε μια εθνοτικά «καθαρή» χώρα.
Και άλλες ελληνικές πληθυσμιακές ομάδες αρχίζουν σιγά σιγά να ανασκαλεύουν τη δική τους ιστορία και να διαπιστώνουν όχι μόνο την ανάγκη διατήρησης των ηθών, εθίμων και παραδόσεών τους αλλά και την προβολή των τραγικών γεγονότων που έζησαν οι πρόγονοί τους.
Είναι μια ανθρώπινη υποχρέωση του καθενός προς τον εαυτό του αλλά και των συλλογικοτήτων
προς τους προγόνους τους.
Πριν λίγες ημέρες ο Σάββας Καλεντερίδης μιλώντας στη Θεσσαλονίκη σε εκδήλωση που οργάνωσε ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Κων. Γκιουλέκας έκανε μια ενδιαφέρουσα πρόταση. Να τιμάται μια κοινή ημέρα η Γενοκτονία των Ελλήνων της Ανατολής. Όλων των Ελλήνων.
Όσοι ασχολούνται με τα οργανωτικά του ποντιακού ελληνισμού οφείλουν να την εξετάσουν και να την αξιοποιήσουν.
Μόνο με μια κοινή, συλλογική προσπάθεια όλων μπορεί να επιτευχθούν θετικά βήματα στη διαρκή προσπάθεια να αναγνωριστεί η Γενοκτονία.
Είναι παρήγορο το γεγονός ότι φέτος, οι Ποντιακές οργανώσεις κατάφεραν να ξεπεράσουν, ελπίζω όχι προσωρινά, τις προσωπικές αντιθέσεις και φιλοδοξίες τους και να πετύχουν κοινή εκδήλωση με αφορμή την επέτειο της Γενοκτονίας.
Κάτι το αυτονόητο θεωρείται ως πολύ σημαντικό γεγονός.
Ας μου συγχωρεθεί ο προσωπικός τόνος αλλά αισθάνομαι κάποια ικανοποίηση από το γεγονός αυτό διότι πέρυσι τέτοιες ημέρες, μαζί με άλλους οκτώ συναδέλφους μου που συμμετείχαμε στο Διοικητικό Συμβούλιο της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδας (ΠΟΕ) παραιτηθήκαμε από το Συμβούλιο για να πιέσουμε προς την κατεύθυνση που σήμερα γίνεται πραγματικότητα.
Παρά το γεγονός ότι θα θέλαμε να συμμετέχουμε στις δραστηριότητες του οργανωμένου ποντιακού χώρου από θέση ευθύνης την οποία επιδιώξαμε και για την οποία τιμηθήκαμε με την ψήφο των συμπολιτών μας, αν η φετινή επιτυχία συνεχιστεί, αν, δηλαδή, καθιερωθεί από φέτος και κάθε χρόνο κοινός εορτασμός, χαλάλι η παραίτησή μας.
Πιστεύουμε, από τα μηνύματα που λάβαμε, πως το γεγονός της παραίτησής μας, σε συνδυασμό με άλλες ατυχείς κινήσεις της πλειοψηφίας της Διοίκησης κατά τις περυσινές εκδηλώσεις, επέδρασαν στη διαμόρφωση ωριμότερων και πιο ψύχραιμων σκέψεων που οδήγησαν στη φετινή επιτυχία. Διότι, το αυτονόητο, θεωρείται επιτυχία σε έναν χώρο όπου περίσσεψαν οι προσωπικές πολιτικές.
Επανερχόμενος στην πρόταση Καλεντερίδη, θα πρέπει να δούμε και το ενδεχόμενο κοινής εκδήλωσης για τη γενοκτονία σε συνεργασία και με τις άλλες εθνότητες που υπέστησαν την γενοκτόνα πολιτική του Κεμάλ και των Νεότουρκων: των Αρμενίων και των Ασσυρίων.
Οι συνθήκες έχουν ωριμάσει για μια τέτοια κοινή εκδήλωση, κάθε χρόνο, θα έχει πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα.
Θα πρέπει να αναγνωρίσουμε πως στην κατεύθυνση της σύγκλισης με τις άλλες εθνότητες οι οποίες υπέστησαν Γενοκτονία, συνέβαλε και ο Αντώνης Παυλίδης, πρόεδρος των Ποντίων εκπαιδευτικών που με τις δραστηριότητές του έφερε κοντά Ποντίους, Αρμενίους και Ασσυρίους στην Ελλάδα.
Τα συνέδρια που έκανε με τίτλο «τρείς γενοκτονίες μια πολιτική» ήταν καταλύτης προς αυτήν την κατεύθυνση.
Καιρός να περιληφθούν στην κοινή προσπάθεια και οι άλλες ελληνικές κοινότητες που υπέστησαν γενοκτονία ή εθνοκάθαρση σε άλλα γεωγραφικά διαμερίσματα της οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Αν με την μικρασιατική καταστροφή και τον ελληνισμό της Μικράς Ασίας, κυρίως, Σμύρνης, ασχολήθηκαν οι εμβληματικότεροι Έλληνες, αλλά και διεθνείς, ιστορικοί, ο ποντιακός ελληνισμός ανέδειξε τους δικούς του ιστορικούς επιστήμονες που κατέγραψαν με επιστημονική επάρκεια την ιστορία του και ανέδειξαν στοιχεία που επιβεβαίωσαν το έγκλημα της Γενοκτονίας.
Ένας τόσο ζωντανός χώρος με αδρά τα ελληνικά χαρακτηριστικά ήταν επόμενο και να διαφωνεί και, πολλές φορές, να συγκρούεται γύρω από τα επίμαχα ζητήματα.
Παρά την κριτική που μπορεί να γίνει επιτεύχθησαν σημαντικά βήματα.
Καιρός να αποτιμηθούν και προγραμματισθούν τα επόμενα.
Όχι με λογική εσωστρέφειας, ούτε και ομάδας. Αυτές οι πρακτικές καταδικάστηκαν και ανήκουν στο παρελθόν.
Σε ό,τι αφορά, τώρα, το επιστημονικό πεδίο πέραν της ιστορίας και των παραδόσεων αξίζει να δοθεί έμφαση και στη γεωπολιτική της γενοκτονίας από πόντιους – και όχι μόνο- επιστήμονες και συγγραφείς.
Η γεωπολιτική θα εξηγήσει καλά το γιατί συνέβησαν όσα συνέβησαν, πως αντέδρασαν οι δυνάμεις της εποχής, ποια τα συμφέροντά τους, οι αντιθέσεις τους, τι θα μπορούσε να κάνει, με καλύτερα αποτελέσματα, η Ελλάδα και ο ελληνισμός και η γεωστρατηγική που θα την ακολουθήσει θα προσδιορίσει πολιτικές που θα μπορούσαν να γίνουν αποδεκτές και σήμερα και να φανούν χρήσιμες όχι μόνο στην κοινή προσπάθεια να αναγνωριστεί η γενοκτονία αλλά στην ευρύτερη πολιτική του ελληνισμού.
Η Γερμανία που διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη Γενοκτονία αλλά και οι πολιτικές της Αγγλίας και της Γαλλίας που εγκλώβισαν τον ελληνισμό στη μικρασιατική παγίδα θα πρέπει να αναδειχθούν πέραν των ιστορικών επισημάνσεων που εν πολλοίς έχουν γίνει. Όπως και η πολιτική των μπολσεβίκων όταν ανέλαβαν την εξουσία.
Αν υπάρξει ενότητα και ομόνοια το πεδίο δραστηριότητας είναι ευρύ.
Οι πολιτικές που ακολούθησε ως τώρα ο ποντιακός χώρος ό,τι ήταν να δώσουν το έδωσαν.
Χρειάζεται μια τομή και μια επανεκκίνηση. Είναι η κατάλληλη ώρα να γίνουν.
anixneuseis.gr
Από όλες τις προσφυγικές πληθυσμιακές ομάδες του ελληνικού χώρου οι Πόντιοι είναι αυτοί που εμφανίζουν ισχυρότερη δυναμική στην αναπαραγωγή των ηθών και εθίμων τους και την διατήρηση της μνήμης θλιβερών στιγμών που οδήγησαν Έλληνες διαφόρων γεωγραφικών διαμερισμάτων στις κρεμάλες, τα τάγματα εργασίας , τις εσωτερικές εξορίες και τον αναγκαστικό εκπατρισμό.
Στην προσπάθεια, δηλαδή, να σταθεί το σύγχρονο τουρκικό έθνος αντιμέτωπο με την
ιστορία του, να κάνει την αυτοκριτική του και να αναγνωρίσει το ίδιο αλλά και η διεθνής κοινότητα ότι τη δεκαετία του 1910 διεπράχθη γενοκτονία των χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας διότι το Νεοτουρκικό κίνημα ήθελε μια εθνοτικά «καθαρή» χώρα.
Και άλλες ελληνικές πληθυσμιακές ομάδες αρχίζουν σιγά σιγά να ανασκαλεύουν τη δική τους ιστορία και να διαπιστώνουν όχι μόνο την ανάγκη διατήρησης των ηθών, εθίμων και παραδόσεών τους αλλά και την προβολή των τραγικών γεγονότων που έζησαν οι πρόγονοί τους.
Είναι μια ανθρώπινη υποχρέωση του καθενός προς τον εαυτό του αλλά και των συλλογικοτήτων
προς τους προγόνους τους.
Πριν λίγες ημέρες ο Σάββας Καλεντερίδης μιλώντας στη Θεσσαλονίκη σε εκδήλωση που οργάνωσε ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Κων. Γκιουλέκας έκανε μια ενδιαφέρουσα πρόταση. Να τιμάται μια κοινή ημέρα η Γενοκτονία των Ελλήνων της Ανατολής. Όλων των Ελλήνων.
Όσοι ασχολούνται με τα οργανωτικά του ποντιακού ελληνισμού οφείλουν να την εξετάσουν και να την αξιοποιήσουν.
Μόνο με μια κοινή, συλλογική προσπάθεια όλων μπορεί να επιτευχθούν θετικά βήματα στη διαρκή προσπάθεια να αναγνωριστεί η Γενοκτονία.
Είναι παρήγορο το γεγονός ότι φέτος, οι Ποντιακές οργανώσεις κατάφεραν να ξεπεράσουν, ελπίζω όχι προσωρινά, τις προσωπικές αντιθέσεις και φιλοδοξίες τους και να πετύχουν κοινή εκδήλωση με αφορμή την επέτειο της Γενοκτονίας.
Κάτι το αυτονόητο θεωρείται ως πολύ σημαντικό γεγονός.
Ας μου συγχωρεθεί ο προσωπικός τόνος αλλά αισθάνομαι κάποια ικανοποίηση από το γεγονός αυτό διότι πέρυσι τέτοιες ημέρες, μαζί με άλλους οκτώ συναδέλφους μου που συμμετείχαμε στο Διοικητικό Συμβούλιο της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδας (ΠΟΕ) παραιτηθήκαμε από το Συμβούλιο για να πιέσουμε προς την κατεύθυνση που σήμερα γίνεται πραγματικότητα.
Παρά το γεγονός ότι θα θέλαμε να συμμετέχουμε στις δραστηριότητες του οργανωμένου ποντιακού χώρου από θέση ευθύνης την οποία επιδιώξαμε και για την οποία τιμηθήκαμε με την ψήφο των συμπολιτών μας, αν η φετινή επιτυχία συνεχιστεί, αν, δηλαδή, καθιερωθεί από φέτος και κάθε χρόνο κοινός εορτασμός, χαλάλι η παραίτησή μας.
Πιστεύουμε, από τα μηνύματα που λάβαμε, πως το γεγονός της παραίτησής μας, σε συνδυασμό με άλλες ατυχείς κινήσεις της πλειοψηφίας της Διοίκησης κατά τις περυσινές εκδηλώσεις, επέδρασαν στη διαμόρφωση ωριμότερων και πιο ψύχραιμων σκέψεων που οδήγησαν στη φετινή επιτυχία. Διότι, το αυτονόητο, θεωρείται επιτυχία σε έναν χώρο όπου περίσσεψαν οι προσωπικές πολιτικές.
Επανερχόμενος στην πρόταση Καλεντερίδη, θα πρέπει να δούμε και το ενδεχόμενο κοινής εκδήλωσης για τη γενοκτονία σε συνεργασία και με τις άλλες εθνότητες που υπέστησαν την γενοκτόνα πολιτική του Κεμάλ και των Νεότουρκων: των Αρμενίων και των Ασσυρίων.
Οι συνθήκες έχουν ωριμάσει για μια τέτοια κοινή εκδήλωση, κάθε χρόνο, θα έχει πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα.
Θα πρέπει να αναγνωρίσουμε πως στην κατεύθυνση της σύγκλισης με τις άλλες εθνότητες οι οποίες υπέστησαν Γενοκτονία, συνέβαλε και ο Αντώνης Παυλίδης, πρόεδρος των Ποντίων εκπαιδευτικών που με τις δραστηριότητές του έφερε κοντά Ποντίους, Αρμενίους και Ασσυρίους στην Ελλάδα.
Τα συνέδρια που έκανε με τίτλο «τρείς γενοκτονίες μια πολιτική» ήταν καταλύτης προς αυτήν την κατεύθυνση.
Καιρός να περιληφθούν στην κοινή προσπάθεια και οι άλλες ελληνικές κοινότητες που υπέστησαν γενοκτονία ή εθνοκάθαρση σε άλλα γεωγραφικά διαμερίσματα της οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Αν με την μικρασιατική καταστροφή και τον ελληνισμό της Μικράς Ασίας, κυρίως, Σμύρνης, ασχολήθηκαν οι εμβληματικότεροι Έλληνες, αλλά και διεθνείς, ιστορικοί, ο ποντιακός ελληνισμός ανέδειξε τους δικούς του ιστορικούς επιστήμονες που κατέγραψαν με επιστημονική επάρκεια την ιστορία του και ανέδειξαν στοιχεία που επιβεβαίωσαν το έγκλημα της Γενοκτονίας.
Ένας τόσο ζωντανός χώρος με αδρά τα ελληνικά χαρακτηριστικά ήταν επόμενο και να διαφωνεί και, πολλές φορές, να συγκρούεται γύρω από τα επίμαχα ζητήματα.
Παρά την κριτική που μπορεί να γίνει επιτεύχθησαν σημαντικά βήματα.
Καιρός να αποτιμηθούν και προγραμματισθούν τα επόμενα.
Όχι με λογική εσωστρέφειας, ούτε και ομάδας. Αυτές οι πρακτικές καταδικάστηκαν και ανήκουν στο παρελθόν.
Σε ό,τι αφορά, τώρα, το επιστημονικό πεδίο πέραν της ιστορίας και των παραδόσεων αξίζει να δοθεί έμφαση και στη γεωπολιτική της γενοκτονίας από πόντιους – και όχι μόνο- επιστήμονες και συγγραφείς.
Η γεωπολιτική θα εξηγήσει καλά το γιατί συνέβησαν όσα συνέβησαν, πως αντέδρασαν οι δυνάμεις της εποχής, ποια τα συμφέροντά τους, οι αντιθέσεις τους, τι θα μπορούσε να κάνει, με καλύτερα αποτελέσματα, η Ελλάδα και ο ελληνισμός και η γεωστρατηγική που θα την ακολουθήσει θα προσδιορίσει πολιτικές που θα μπορούσαν να γίνουν αποδεκτές και σήμερα και να φανούν χρήσιμες όχι μόνο στην κοινή προσπάθεια να αναγνωριστεί η γενοκτονία αλλά στην ευρύτερη πολιτική του ελληνισμού.
Η Γερμανία που διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη Γενοκτονία αλλά και οι πολιτικές της Αγγλίας και της Γαλλίας που εγκλώβισαν τον ελληνισμό στη μικρασιατική παγίδα θα πρέπει να αναδειχθούν πέραν των ιστορικών επισημάνσεων που εν πολλοίς έχουν γίνει. Όπως και η πολιτική των μπολσεβίκων όταν ανέλαβαν την εξουσία.
Αν υπάρξει ενότητα και ομόνοια το πεδίο δραστηριότητας είναι ευρύ.
Οι πολιτικές που ακολούθησε ως τώρα ο ποντιακός χώρος ό,τι ήταν να δώσουν το έδωσαν.
Χρειάζεται μια τομή και μια επανεκκίνηση. Είναι η κατάλληλη ώρα να γίνουν.
anixneuseis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου