απο τον Λάζαρο Ελευθεριάδη
Είναι κράτος αυτό ή ... παρωδία κράτους;;;
Κράτος στα αρχαία Ελληνικά σήμαινε δύναμη. To κράτος είναι μία οργανωμένη πολιτική οντότητα, μία κοινωνία, η οποία κατέχει καθορισμένη γεωγραφική περιοχή και αντιπροσωπεύει έναν πληθυσμό.Σε έναν προσεγγιστικό ορισμό ως κοινωνία φέρεται, η διαρκής στο χρόνο συνεργατική ομάδα, τα μέλη της οποίας ανέπτυξαν οργανωμένα πρότυπα σχέσεων μέσω της διαρκούς αλληλεπίδρασής τους.
Ενα κράτος συνήθως περιλαμβάνει ένα σύνολο οργανισμών οι οποίοι έχουν τη δικαιοδοσία και είναι διατεταγμένοι έτσι, ούτως ώστε, να φτιάχνουν τους κανόνες εκείνους οι οποίοι κυβερνούν τον πληθυσμό μίας κοινωνίας μέσα σε συγκεκριμένα γεωγραφικά όρια.Ένα κράτος έχει κυβέρνηση, νόμους και αναγνωρισμένη κυριαρχία.
Στο Διεθνές Δίκαιο καθώς και στη διεθνή πολιτική σκηνή ο όρος Κυριαρχία χρησιμοποιείται προκειμένου να υποδηλώσει την ανεξαρτησία αλλά και την αυτονομία ενός Κράτους, ακριβώς επί των σχέσεών του με άλλα Κράτη.
Επίσης ο συναφής όρος “εθνική κυριαρχία” που χρησιμοποιείται και αυτός ευρύτατα, με λιγότερη ίσως αυστηρότητα, υποδηλώνει και καταδεικνύει, το δικαίωμα ή την αξίωση μιας εθνικής ομάδας για αυτοδιάθεση ή ελεύθερη εκλογή διακυβέρνησης.
Κυριαρχία και κυριαρχικό δικαίωμα είναι, εν ολίγοις, το ίδιο πράγμα. Είναι το δικαίωμα του κράτους ή της κυρίαρχης οντότητας, να δρα όπως κρίνει, προς όφελος των πολιτών του. Η νομική βάση της παραπάνω διατύπωσης είναι η αποκλειστικότητα δικαιοδοσίας (exclusivity of jurisdiction) που στο διεθνές δίκαιο σημαίνει ότι το κράτος έχει τον πλήρη έλεγχο των υποθέσεών του, εντός των ορίων του, δίχως να λογοδοτεί σε τρίτους, παρά μόνον στόν κυρίαρχο λαό δια των εκπροσώπων του, για τον τρόπο που ασκεί τον έλεγχο αυτόν.
Συνεπώς, έν όσω, αναγνωρίζεται μια οντότητα ως κυρίαρχη, τα δικαιώματά της δεν παύονται, ούτε αναστέλλονται ή παραχωρούνται.
Τολμώ να χαρακτηρίσω σήμερα, το Ελληνικό κράτος, ώς ένα "διάτρητο" μηχανισμό εξυπηρέτησης συντεχνιακών συμφερόντων, έναν μηχανισμό εξυπηρέτησης των “συμφερόντων” των ολίγων, του πολιτικού προσωπικού της χώρας και των “ιδιοκτητών” αυτής της χώρας, με όρους “κράτους-πελάτη” υπό την χειρίστη μορφή αυτής της πελατειακής σχέσης.
Ο πολίτης μετετράπη σε πελάτη, με ότι αυτό, στην πράξη, συνεπάγεται, και η αντιμετώπισή του από το κράτος, ήταν και εξακολουθεί έως σήμερα να είναι, αντίστοιχη, με την αντιμετώπιση ενός ανέντιμου και προσωρινού πελάτη, ο οποίος προσπαθεί μονίμως να “κοροιδέψει” το κράτος.
Το κράτος, το οποίο ελέγχεται απόλυτα, από ένα άθλιο πολιτικό σύστημα, αντιπαρατίθεται με τον εντολέα του και τον συντηρητή του, τόν Έλληνα πολίτη, φερόμενο ώς έχον αντιπαλότητα υπαρξιακή.
Ο λόγος είναι σαφής πλέον, το κράτος ως μηχανισμός και όχι πολιτική οντότητα, συμπεριφέρεται κατ’αυτόν τον τρόπο στον Έλληνα πολίτη, διότι δεν τον θεωρεί εντολέα του, ούτε κάν "διαχειριστή" του, αλλά στόχευση, πεδίον και μέσον ανεύρεσης οικονομικών και άλλων πόρων, τα οποία, λόγο ύπαρξης έχουν μόνον για να συντηρούν οικονομικά τον κρατικό μηχανισμό.
Αυτό τό κράτος υπό την σημερινή του μορφή και δομή, διατάχθηκε και δομήθηκε κατ’αυτόν τον τρόπο, για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των “ολίγων” και των υποτακτικών των πολιτικών, ίσως μερικές φορές και για να "επιβάλλει" την βούληση των διοικούντων.
Τα προνόμια των “συντεχνιών” ή των ευνοουμένων του συστήματος τα οποία παρεχωρήθησαν "ελέω θεού", δεν έχουν τέλος, διαβάζοντας στο protothema.gr, “Νόμιμη μίζα 4% και 432.000 ευρώ υπέρ των υπαλλήλων της Βουλής”, αναρωτιέμαι εάν όλα αυτά τα χρόνια της “πλήρους κοινοβουλευτικής δημοκρατίας !!!”, κοιμόμασταν ή κάποιοι εντέχνως μας κρατούσαν σε “ύπνωση”, με την ουσιαστική "βοήθεια" μεγάλου μέρους των ΜΜΕ ώς αποτέλεσμα αντιπαροχής πρός τούς κυβερνώντες.
Αναρωτιέμαι εάν κάποιοι, οι υπεύθυνοι αυτής της τραγωδίας, θα κληθούν να λογοδοτήσουν, θα κληθούν να επιστρέψουν αυτά, τα οποία κατασπαταλήσαν στο όνομα του Ελληνικού λαού, μοιράζοντας αφειδώς χρήματα, τα οποία δανειζόντουσαν στο όνομα και δια λογαριασμόν του Ελληνικού λαού.
Αναρωτιέμαι εάν όλοι αυτοί οι “δωσίλογοι”, θα τύχουν τής ανάλογης συμπεριφοράς απο τους Ελληνες πολίτες, όταν με περίσσιο θράσσος τους ζητούν σήμερα, να τους ξαναψηφήσουν.
Αναρωτιέμαι εάν κάποτε δικαστούν για το μεγάλο “κακό” το οποίο έκαναν στην πατρίδα μας, στα παιδιά μας, και σε εμάς τούς ίδιους.
Και βέβαια καλά και σοφά ποιών ο κ. Πάγκαλος, και οι συν αυτώ, δεν εκτίθενται δια την “ψήφο” μας, αποσυρόμενοι, από την πολιτική ζωή του τόπου, κουβαλώντας όμως έως του πέρατος, τον "σταυρό" του κοινωνικού και Εθνικού χαρακτηρισμού, του “πουλημένου” εκπροσώπου των δυνάμεων “κατοχής” στην χώρα μας.
Των πολιτικών, των ανθρώπων, οι οποίοι με τις πράξεις τους προκαλέσαν την κοινωνική τραγωδία στην χώρα, την κατοχή και υποδούλωση της χώρας απο ξένους κατακτητές, των σύγχρονων "νενέκων" στην νεότερη ιστορία της χώρας.
Αυτό απαιτεί το αίσθημα δικαίου του Έλληνα πολίτη, αυτό απαιτεί η κοινωνική δικαιοσύνη, όσο και άν δεν λειτουργεί αρκετά, σε αυτήν εδώ την χώρα.
Το απαιτούν οι γονείς των παιδιών που ξενητεύτηκαν απο τον τόπο τους, το απαιτούν οι προδομένοι συνταξιούχοι, το απαιτούν οι “χαρατσομένοι” Έλληνες πολίτες, το απαιτούν οι εξαπατημένοι πολιτικά, οικονομικά και ηθικά Έλληνες.
Αυτήν την “σαπίλα”, και την χωρίς αρχές και ήθος νομοθετημένη συμπεριφορά, του πολιτικού συστήματος της χώρας, οφείλουμε να ανατρέψουμε, η οποία για πολλούς πολίτες είναι ακατανόητη και εν πολλοίς άδικη, ανάλγητη και αντικοινωνική.
Αδυνατεί ο μέσος πολίτης να κατανοήσει τον λόγο αυτής της συμπεριφοράς πρός αυτόν, από ένα σύστημα το οποίο αυτονομήθηκε διοικητικά, πολιτικά, αλλά και οικονομικά, δημιουργώντας έναν μηχανισμό, κατ’ουσίαν, αυτοεξυπηρέτησης, χωρίς καμμία εποπτεία, και ο οποίος, ουδεμία σχέση έχει με την κοινωνική δικαιοσύνη, την δημοκρατία, την οποίαν τόσα χρόνια επικαλείτο το ίδιο το πολιτικό σύστημα.
Πολύ δε περισσότερο, ουδεμία σχέση έχει, με την εξυπηρέτηση και την επικουρία των πολιτών αυτής της χώρας.
Δημιουργεί και εφευρίσκει, ο ίδιος ο μηχανισμός, "εμπόδια", για να δηλώσει και να πιστοποιήσει, την αναγκαιότητα ύπαρξής του, λόγω χάριν την ίδρυση, συντήρηση, και μεγένθυση της "γραφειοκρατίας", σε αγαστή συνεργασία με το πελατειακό σύστημα διακυβέρνησης της χώρας απο το ΠΑΣΟΚ και την Ν.Δ. ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΊΑ 35 ΧΡΌΝΙΑ.
Σήμερα μεγάλο μέρος του κράτους ή τουλάχιστον μεγάλο μέρος των δραστηριοτήτων του, παρεχωρήθησαν στον ιδιωτικό τομέα και στίς τράπεζες, και παρόλα αυτά διατηρείται ένας τεράστιος, δύσκαμπτος και αντιπαραγωγικός κρατικός μηχανισμός έως και σήμερα.
Η προσπάθεια του πολιτικού συστήματος να αναγορεύσει την “κρίση” η οποία ταλανίζει ολόκληρη την χώρα, ώς Εθνικό πρόβλημα, έχει τούς λόγους και τίς αιτίες της, στην αντίληψη όλων των εκφραστών της “μνημονιακής” πολιτικής περί του τί σημαίνει "Εθνικό πρόβλημα", πώς και ποιός το αντιμετωπίζει.
Παρότι την “κρίση” ή αλλιώς το “Εθνικό θέμα”, το δημιουργήσαν, εν πλήρη συνειδήση, αυτοί οι οποίοι σήμερα φωνασκούν και αλαλάζουν, ώς υπερπατριώτες, για την σωτηρία της χώρας, έχουν την απαίτηση, χωρίς αιδώ και "τσίπα", την "κρίση" να την “πληρώσουν”, και να “βάλουν πλάτη”, οι "άλλοι", τα συνήθη υποζύγια, οι σκληρά εργαζόμενοι σε αυτήν την χώρα.
Μετέτρεψαν την χώρα σε αστυνομικό-στρατιωτικό στρατόπεδο, ένα απόλυτα, αστυνομικά ελεγχόμενο κρατίδιο, με έλεγχο απο αστυνομικούς, ελεύθερους σκοπευτές, κομμάντος, κτλ., των εκδηλώσεων αντίστασης και διαφωνίας των πολιτών, στίς πολιτικές τους, οι "όψιμοι δημοκράτες" του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
Την ίδια ώρα, ο μέγας Δούξ του ΥΕΘΑ, ανερυθρίαστα, βρήκε την παρέλαση της 25ης Μαρτίου 2012, ώς μία από τις καλύτερες παρελάσεις που έγιναν ποτέ στην Ελλάδα.Πιό πολλοί ήταν οι αστυνομικοί παρά οι “θεατές”, και ο Μέγας Δούξ του ΥΕΘΑ, μάλιστα πήρε και τα ανάλογα “μηνύματα” απο την Ιστορία, περί της πολιτικής τάξης της χώρας.
Την ίδια ώρα, ένα τουρκικό ερευνητικό πλοίο, περνούσε για δεύτερη φορά, δίπλα απο την Αττική, στο Σούνιο, κάνοντας την πιό ιταμή “αναπάντητη” πρόκληση στόν Ελληνισμό, κατά την διάρκεια του εορτασμού του Ελληνικού εθνικοαπαελευθερωτικού αγώνα του 1821.
Προφανώς ο μέγας Δούξ του ΥΕΘΑ, ζεί στο “παλάτσο Μπαρμπερίνι” (Palazzo Barberini-Rome), αναμένοντας την κατά τα άλλα “παταγώδη” πτώση του Α.Σαμαρά, πράγμα το οποίο θα του εξασφαλίσει την αρχηγία της Ν.Δ. καθόσον, του το έχουν υποσχεθεί και οι υπερατλαντικοί του “φίλοι”.
Πρός το παρόν αναλώνεται σε “παράτες” και δημόσιες σχέσεις, αναδομώντας το πολιτικό του “προφίλ”.
Ο "ιζνογκούντ" της Ελληνικής πολιτικής σκηνής, σε πλήρη "πολιτική λειτουργία".
Ότι και να υποστηρίζει βέβαια ο κ. Α.Σαμαράς, το έλλειμμα της πολιτικής του αξιοπιστίας, δηλ η "κωλοτούμπα του αιώνα" που καταγράφεται στο πρόσωπό του, από το Νοέμβριο του 2011 μέχρι σήμερα, λόγω της στροφής του κατά 180 μοίρες της πολιτικής του, έναντι των Μνημονίων, είναι τέτοιας μορφής και έντασης, μεταξύ των ψηφοφόρων του, που απειλεί ευθέως πλέον, να τον συνθλίψει πολιτικά και εκλογικά.
Διότι, όταν την Τετάρτη στίς 09-11-2011 το απόγευμα, ένας πολιτικός του "μεγέθους" του κ. Α.Σαμαρά, ο οποίος θέλει να παίξει το ρόλο του "ηγέτη", εισέρχεται στην αίθουσα του προεδρικού μεγάρου, για να ορίσει πρωθυπουργό τον κ. Φ.Πετσάλνικο, και να οδηγήσει με τους δικούς του όρους τις πολιτικές και εθνικές εξελίξεις, και μέσα σε λιγότερο από 16 ώρες, την Πέμπτη στίς 10-11-2011 το μεσημέρι, αποδεχεται τον Λ.Παπαδήμο, και όλα αυτά, ενώ είχε ήδη πραγματοποιήσει στροφή υπέρ των Μνημονίων, τότε έχει σοβαρό πρόβλημα πολιτικής συμπεριφοράς, εκτίμησης και "σκέψης".
Ένα κόμμα παραδίδεται στο σύστημα, "αμαχητί", απο τον αρχηγό του, χωρίς κανένα ουσιαστικό πολιτικό όφελος, ευρισκόμενο ακόμα στην αντιπολίτευση, προσβλέποντας όμως κατά την δήλωση του αρχηγού του, στην εκλογική αυτοδυναμία του.
Φαίνεται ότι το σενάριο της συγκυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ, το οποίο εντέχνως προωθείται από το "σύστημα", είναι ήδη συμφωνημένο και από τον κ. Α.Σαμαρά και τα περί "αυτοδυναμίας", είναι κουβέντες για να περνά η ώρα.
Οι δημοσκοπήσεις του τελευταίου μήνα είναι αμείλικτες για τον κ.Α.Σαμαρά.
Οι προδιαγραφόμενες πολλαπλές αυτονομήσεις των πολιτικών ανδρών, διαγράφοντας μοναχικές πορείες, εντός όμως των υφισταμένων πολιτικών σχηματισμών, πρός το παρόν, δίνουν την εντύπωση ότι άπαντες αναμένουν την κατάλληλη στιγμή της εφόρμησης στην πολυπόθητη “καρέκλα” του ηγέτη της Ν.Δ, κατά το φωτεινό παράδειγμα του Ε.Βενιζέλου στο ΠΑΣΟΚ.
Ο μέγας Δούξ αναμένει την αποτυχία του Α.Σαμαρά, το κρίσιμο “στραβοπάτημα”. Φαίνεται ότι οι πολιτικοί σύμβουλοί του, οι υπερατλαντικοί “φίλοι” του, και άλλοι “νενέκοι”, τον συνεβούλευσαν να “κοιτάζει” απο την άλλη πλευρά, ή ως καλός σαμαρείτης να στρέψει και το άλλο “μάγουλο”.
Μόνον που τα “φοβικά σύνδρομα” έχουν παγιωθεί και κεφαλαιοποιηθεί ώς κυρίαρχα ανακλαστικά πλέον του πολιτικού προσωπικού αυτής της χώρας, οδηγώντας την σε επικίνδυνους ατραπούς, στην απώλεια της Εθνικής της κυριαρχίας, πολλαπλώς.
«Μόνον εις τον καιρόν του “προσκυνήματος” εφοβήθηκα διά την πατρίδα μου», έλεγε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.Πού να ήξερε τότε, πόσο διαχρονική θα υπήρξε η δήλωσή του.
Η 25η Μαρτίου του 1821, είναι θρησκευτική και εθνική γιορτή. Είναι θρησκευτική, γιατί γιορτάζουμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και εθνική, γιατί η ημέρα αυτή σηματοδοτεί την έναρξη της ελληνικής επανάστασης ενάντια στην οθωμανική κυριαρχία το 1821. Στις 25 Μαρτίου 1821, ξεκίνησε η Ελληνική Επανάσταση ενάντια στην τουρκική κατοχή, που κρατούσε την Ελλάδα δέσμια για 400 ολόκληρα χρόνια.
Δεν τόλμησε ο μέγας Δούξ του ΥΕΘΑ, να “ελέγξει” την τουρκική φρεγάτα η οποία πάνοπλη “έκοβε βόλτες” εντός των Ελληνικών χωρικών υδάτων, ούτε το ερευνητικό τουρκικό σκάφος το οποίο έφτασε ώς το Σούνιο, την ημέρα του εορτασμού του “αγώνα”.
Και αυτό, η υπεύθυνη ηγεσία του ΥΕΘΑ, το χαρακτηρίζει, "ψύχραιμη αντιμετώπιση" του θέματος, αρκεστήκαν δε, να παρακολουθούν εκ του μακρώθεν την “αβλαβή διέλευση” της τουρκικής φρεγάτας «Κεμάλ Ρέις».
Συγκεκριμένα, η περιπλάνηση της τουρκικής φρεγάτας ξεκίνησε από την ανατολική Μεσόγειo. Στη συνέχεια κατευθύνθηκε προς τα ελληνικά χωρικά ύδατα, όπως ανακοίνωσε το Γενικό Επιτελείο Εθνικης Αμυνας.
Συγκεκριμένα, έπλευσε νότια της Σαντορίνης, της Μήλου και στη συνέχεια πέρασε πλησίον της Σερίφου. Κατά τις 5 το απόγευμα, όπως αναφέρει η ίδια ανακοίνωση, εισήλθε εντός των Εθνικών Χωρικών Υδάτων στην περιοχή μεταξύ Κέας και Κύθνου και εξήλθε από το στενό του Καφηρέα στις 8 παρά 5 το βράδυ.
πηγη:aegeantimes.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου