Ας καταργηθεί λοιπόν το Μνημόνιο, φέρτε business plan!

Το business plan είναι για την επιχείρηση ό,τι το τετράδιο και το μολύβι για τον μαθητή του δημοτικού: Απαραίτητο!

Στις επιχειρήσεις υπάρχουν κανόνες. Ας πούμε, δεν αφήνουμε το ταμείο μόνο του παρέα με
έναν ανοικτομάτη.
 Ή δεν κάνουμε δράσεις δίχως να έχουμε προϋπολογίσει το budget.
Καταλαβαίνουμε ότι αυτό το τελευταίο είναι άγνωστη λέξη στην Ελλάδα.
 Όπως και το business plan για το ελληνικό δημόσιο.

Πάνω το μνημόνιο, κάτω το μνημόνιο.
Ατελείωτα συνθήματα έχουν καλύψει κάθε πιθανή σπιθαμή τοίχου σε αυτή την χώρα. “Κρεμάλα”, “ψόφο”, είναι τα πιο δημοφιλή συνθήματα ακροδεξιών και ακροαριστερών εναντίον των αντιπάλων τους.
Προσφορά στην ελληνική δημοκρατία και στα πλαίσια, πάντα, του άκρως δημοκρατικού δόγματος “ή εμείς ή αυτοί”.


Αυτός ο καυγάς για το μνημόνιο κρατάει χρόνια.
Από την πρώτη στιγμή της κρίσης.
 Κι έτσι ξεχάσαμε αν η κρίση έφερε το μνημόνιο ή το μνημόνιο την κρίση.

 Με αυτά που ακούω τελευταίως, πάντως, τείνω να πιστέψω ότι η Ελλάδα ήταν μία ευτυχισμένη χώρα και ήρθε το μνημόνιο και έτσι δεν έμεινε τίποτα όρθιο.

Τέλος πάντων, από συνθήματα πάμε καλά.
Business plan, όμως, δεν βλέπουμε.
 Δεν υπάρχει έπειτα από τόσο καιρό ένα συγκεκριμένο σχέδιο για το πως θα ευημερήσει αυτή η χώρα.

Όχι συνθήματα και φωνές, αλλά ένα σχέδιο.
Σαν να βρισκόμαστε σε γενική συνέλευση ανώνυμης εταιρείας. Λέει ο άλλος: Θέλω να αναπτυχτεί ο τουρισμός. Ωραία!

Πού θέλεις να τον φτάσεις, πώς και με τι ενέργειες; Πόσα κεφάλια θα απαιτηθούν, πού θα τα βρεις και ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Το ίδιο για τη γεωργία, για τη βιομηχανία, για την παιδεία, την υγεία. Τόσα κόμματα έχουμε, τόσους νοματαίους συντηρούν και δεν βρέθηκε ούτε μία ομάδα να συντάξει ένα business plan;

Με νούμερα, με στοιχεία, με προβολή σεναρίων. Μία σοβαρή δουλειά, τέλος πάντων.

Αν η τράπεζα απαιτεί από τον περιπτερά της γειτονιάς business plan για να του χρηματοδοτήσει την αγορά δύο ψυγείων, οι πολίτες μιας χώρας τι πρέπει να απαιτήσουν από τους υπεύθυνους πολιτικούς τους;

Δεν θέλετε κύριε το μνημόνιο;
 Να το καταργήσουμε για να μην σας χαλάσουμε και το χατίρι.
Κι έπειτα;
 Τι θα κάνετε; Συγκεκριμένα, βήμα – βήμα.
 Όχι αερολογίες του τύπου θα βάλουμε το πιστόλι στο τραπέζι. Διότι αυτό μοιάζει περισσότερο με προετοιμασία πράξης του κοινού ποινικού δικαίου και όχι με την πρόταση ενός σοβαρού κόμματος.
Ένα business plan παρακαλώ!
Ένα ψηφίο σοβαρότητας ζητάμε…

Είναι απίστευτο, αλλά και στις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν αυτές γίνουν, θα πάμε, κατά τα φαινόμενα, έτσι!
Με ανούσια συνθήματα, με προτάσεις δίχως νόημα που δεν έχουν θέση ούτε στα φοιτητικά αμφιθέατρα.
 Ούτε ένα business plan δεν μπορούν να συντάξουν!
Κι όμως απαιτούν την ψήφο μας. Υπό αυτές τις συνθήκες δεν θα περνούσαν ούτε έξω από την γενική συνέλευση της ανώνυμης εταιρείας μας.
Αλλά είμαστε έτοιμοι σε αυτούς τους ανθρώπους να εμπιστευτούμε για άλλη μία φορά το μέλλον των παιδιών μας.

Του Θανάση Μαυρίδη (για το «capital.gr»)