Πολύ δύσκολο το θαύμα της Λεωφόρου

ΟΥΤΕ αυτό τον Δεκαπενταύγουστο η Παναγία έκανε κάποιο θαύμα. Δεν έχει καμία σημασία όμως. Ο ελληνικός λαός μπορεί να προσβλέπει σ' αυτήν και να ατενίζει με αισιοδοξία το μέλλον. Και δεν το λέει αυτό κάποιος τυχαίος αμαρτωλός.

 Το είπε ο υπουργός Μακεδονίας και Θράκης Θ. Καράογλου.
Γνωστός και ως οπαδός του Ηρακλέους που στο παρελθόν είχε μπουκάρει στο Καυτανζόγλειο για να καταχεριάσει έναν επιλήσμονα του καθήκοντος διαιτητή. Οταν είσαι βουλευτής άλλωστε κι έχεις ασυλία κάνεις ό,τι γουστάρεις.

Ο Καράογλου εκπροσώπησε την κυβέρνηση στις λατρευτικές εκδηλώσεις στην Παναγία Σουμελά.
 Εβγαλε λόγο, λοιπόν, και τα είπε όλα σε 26 λέξεις. Ούτε καν σε 30: «Η Παναγία μάς
ενώνει όλους. Η Παναγία Σουμελά, η Παναγία των Ποντίων, είναι η Παναγία όλων των Ελλήνων.
Σε αυτήν προσευχόμαστε για την ανάσταση της Ελλάδος». Ετσι είναι. Τι είναι δηλαδή για την Παναγία να κάνει ένα θαύμα και να σβήσει μονοκονδυλιά το δημόσιο χρέος;

Να ξεχρεώσουμε πατ κιουτ τα τριακόσα δισ. που χρωστάμε, να μηδενίσει το κοντέρ και το ευγενές σώμα των Ελλήνων πολιτικών να αρχίσει τα νέα δανεικά μέχρι να ξαναφτάσει ο λογαριασμός πάλι στα τριακόσα δισ. Αν είναι όμως να λύσει τα προβλήματά μας η Παναγία, τι χρειάζονται οι υπουργοί; να αναλάβουν τα καθήκοντά τους οι παπάδες και οι δεσποτάδες.

Στον εορτασμό του Βερμίου, ωστόσο, είχαμε για πρώτη φορά ηχηρές απουσίες. Μάλιστα από δύο σφόδρα θρησκευόμενους: τον Παναγιώτη Ψωμιάδη και τον Βασίλη Παπαγεωργόπουλο.
Ο ένας στην αργία κι ο άλλος στη φυλακή. Οσο σκληροί όμως κι άδικοι κι αν είναι οι άνθρωποι, έχει ο Θεός για τους ευσεβείς.

Κι από το Βέρμιο πάμε στην Τήνο. Στην Τήνο κάθε Δεκαπενταύγουστο δύο είναι οι κοινωνικές τάξεις που κλέβουν την παράσταση: οι γύφτοι και οι πολιτικοί. Οι Αθίγγανοι τα κάνουνε όλα μαζί: και προσεύχονται, και ζητιανεύουνε, και ψειρίζουνε όποιον βρούνε μπόσικο πάνω στον συνωστισμό και στο στριμωξίδι. Ταυτόχρονα διαθέτουν τα γυφτάκια για βάφτιση. Πολλοί είναι οι πιστοί που κάνουν τάμα να βαφτίσουν ένα παιδί στην Τήνο.
Αντε βρες όμως το παιδί. Δεν είναι κι εύκολο. Ασε που είναι και τα έξοδα πολλά.

Με κάτι ψιλά όμως, μια αλυσιδίτσα κι έναν ψεύτικο σταυρό, ο πατέρας γύφτος είναι τακτοποιημένος μια χαρά. Και βαφτίζει κάθε χρόνο όλα τα κούτσικα μέχρι να φτάσουνε δέκα, δώδεκα χρονών. Μετά σταματάνε γιατί είναι της παντρειάς.

Ξεφύγαμε όμως.
Εχουμε και τον κλάδο των ευσεβών πολιτικών. Μεταξύ των παρευρισκομένων στην Τήνο και ο Τέρενς Κουίκ. Σαν γνήσιος, αυθεντικός, ανεξάρτητος Ελληνας και πατριώτης. Με τον υπουργό Εργασίας, Γιάννη Βρούτση, ωστόσο, να κλέβει την παράσταση: «Μπορούμε όλοι μαζί με εθνική ομοψυχία, ενότητα και αλληλεγγύη να βάλουμε πάλι την Ελλάδα στην πρωτοπόρα θέση που της αρμόζει»! Τόσο απλά και τόσο εύκολα. Με την ίδια ευκολία που διορίζουν τις γυναίκες τους στα συμβούλια και τις διάφορες επιτροπές.

Μ' αυτά και μ' αυτά όμως, ξεχάσαμε το πλέον σημαντικό: το σχέδιο Αλαφούζου για τη νέα Λεωφόρο (φωτό) των 25-30.000 θέσεων. Θα μου πείτε τώρα, στον Παναθηναϊκό δεν έχουνε ψιλά για να χαλάσουνε τάλιρο. Πού θα βρούνε τα 65 εκατομμύρια γιούρο που προσδιορίζεται το κόστος. Κι άιντε να ξεκινήσουνε μ' ένα εικοσάρικο εκατομμύρια του Σγουρού αλά Νέα Φιλαδέλφεια. Τα άλλα 45 ποιος θα τα βάλει; Μπροστά σ' ένα τέτοιο νούμερο ακόμα και η Παναγία σηκώνει τα χέρια ψηλά. Δύσκολο, πολύ δύσκολο το θαύμα για να βρεθούνε αυτά τα λεφτά. Αυτά.　
 
Η χρησιμότητα και η αναγκαιότητα της επιστήμης

ΣΕΝΤΡΑ σήμερα στο πρωτάθλημα και η Πολιτεία δεν θα μπορούσε να είναι αδιάφορη. Η παρέμβασή της διά του εκπροσώπου της, Γιάννη Ανδριανού, ήταν καταλυτική. Ο εν λόγω Ανδριανός, που ως φίλος του Κώστα Καραμανλή είχε όλα τα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα για να γίνει υφυπουργός Αθλητισμού, έκανε την εξής συγκλονιστική δήλωση:
«Οπως όλοι οι φίλαθλοι, εύχομαι το νέο πρωτάθλημα να είναι ανταγωνιστικό, με πλούσιο θέαμα και δυνατές συγκινήσεις, χωρίς τραυματισμούς για τους παίκτες και βεβαίως χωρίς σκιές και βίαια έκτροπα στους αγωνιστικούς χώρους και έξω από αυτούς».

 Ιδού, λοιπόν, η χρησιμότητα και η αναγκαιότητα της επιστήμης.
 Αν υποβληθεί ο Ανδριανός στην βάσανον του ορού της αληθείας, ποιο θα είναι το αποτέλεσμα;
Τα πιστεύει δηλαδή αυτά που είπε; Κάθισε και τα έγραψε στα σοβαρά;

Είχε την εντύπωση δηλαδή ότι ο ελληνικός λαός περίμενε με αγωνία το διάγγελμά του εν όψει της έναρξης του πρωταθλήματος;
 'Η έκανε τη δήλωση αυτή στην τετράγωνη και αξεπέραστη λογική των Ελλήνων πολιτικών «λέμε και καμιά μαλακία να περνάει η ώρα»;

Μεταξύ μας τώρα, είτε το ένα συμβαίνει είτε το άλλο, μικρή είναι η διαφορά. Αυτό που μετράει είναι ότι ο εν λόγω Ανδριανός υποδύεται τον υπουργό. Στοιχίζει στο Δημόσιο ένα σωρό λεφτά. Εχει γραφείο, έχει συνεργάτες καθώς και επιστημονικούς συμβούλους. Για να εύχεται σήμερα που αρχίζει το πρωτάθλημα «να μην υπάρξουν τραυματισμοί ποδοσφαιριστών».
Οποία πρωτοτυπία. Γλώσσα που τσακίζει κόκαλα και δεν έχει καμία σχέση με τον ξύλινο λόγο των πολιτικών. Η πατρίδα ευγνωμονεί τον Κώστα Καραμανλή (φωτό), που έχει την οξυδέρκεια να επιλέγει τόσο ικανούς και άξιους φίλους, τους οποίους δεν κρατάει μόνο για λογαριασμό του, αλλά τους θέτει στη διάθεση του ελληνικού λαού.
Κάθε φορά που παίζει τα παστελώνει
ΙΔΟΥ πώς πέφτουν έξω και οι πλέον ειδικοί. Σωτήριον έτος 1977, όταν ακόμα υπήρχανε λεφτά. Τελικός των Νέων στην Αυστρία, Ελλάδα-Ισπανία, και αριβάρουμε με Μυγδάλη-Αδραχτά. Η ομάδα του Νιόπλια που έχασε 1-0. Βλέποντας, λοιπόν, τον Μήτρογλου στο γήπεδο, αλλά κυριότερα στο ξενοδοχείο της αποστολής με το καπέλο φορεμένο ανάποδα, σε καμία περίπτωση δεν ψηνόσουνα ότι μπορεί να βγει και να κάνει καριέρα και μάλιστα στον Ολυμπιακό. Μιλάμε, έξι χρόνια πίσω. Κι ο Μήτρογλου βγήκε και παραβγήκε.

Κάθε φορά που παίζει, γιατί ούτε στην ομάδα του ούτε στην Εθνική είναι βασικός, τα παστελώνει. Οπως τα δύο τεμάχια στο φιλικό στην Αυστρία. Και εύκολα μάλιστα. Οπως συμβαίνει στους σκόρερ. Χωρίς να ζορίζεται. Αυτός ο παίχτης, λοιπόν, για μία ακόμα σεζόν θα φάει πάγκο. Δυόμισι χρόνια δεν έπαιζε γιατί υπήρχε ο Τζεμπούρ. Πιο πριν Πάντελιτς και Μιραλάς.
Τώρα είναι ο Σαβιόλα. Κι ο Μήτρογλου, στα καλύτερα ποδοσφαιρικά χρόνια του, να τρώει πάγκο. Και σε μια θέση, μάλιστα, που ψάχνουνε τους καλούς ποδοσφαιριστές με το ντουφέκι. Πήγαινε βρες στράικερ που μόλις βρεθεί φάτσα με τα δίχτυα να τα χώνει. Και δεν λέμε ότι είναι ο Ρούνι ή ο Φαν Πέρσι.
 Εχει τις αδυναμίες του. Το να μην παίζει όμως, είτε στον Ολυμπιακό είτε σε άλλη ομάδα ανάλογου επιπέδου, είναι κρίμα κι άδικο.

Θα μου πείτε τώρα, στον Παναθηναϊκό δεν έχουνε ψιλά για να χαλάσουνε τάλιρο. Πού θα βρούνε τα 65 εκατομμύρια γιούρο που προσδιορίζεται το κόστος για το γήπεδο;

Αν παίζαμε κρεμάλα, το όνομα του επιχειρηματία που τσοντάρει για το νοίκι των γραφείων της Νέας Δημοκρατίας θα άρχιζε από δέλτα και θα τελείωνε σε σίγμα. -Observer
 
ΕΡΩΤΗΣΗ: Αν η νέα ΕΡΤ μεταδώσει το Σάλκε-ΠΑΟΚ, ποιος θα κάνει το σπικάζ; Ο Κοντοβαζαινίτης ή ο Διακογιάννης;