Έπρεπε να "φάω" τους φίλους μου: Η συγκλονιστική μαρτυρία επιζώντα αεροπορικής τραγωδίας

Σαράντα χρόνια μετά την τραγωδία που άλλαξε για πάντα την ζωή του, ο δρ. Roberto Canessa εξακολουθεί να θυμάται κάθε λεπτομέρεια. Ήταν μεταξύ εκείνων, 16 συνολικά, που γλύτωσαν από τον θάνατο κατά τη συντριβή του αεροσκάφους τους στις Άνδεις μεταξύ Χιλής και Αργεντινής στις 13 Οκτωβρίου του 1972. 72 ημέρες μετά, κι έχοντας ζήσει σε φρικιαστικές συνθήκες στα αφιλόξενα βουνά,

διασώθηκαν, όταν ο γιατρός- τότε ένας 19χρονος φοιτητής ιατρικής κι ένας άλλος επιζών περπάτησαν για 10 ολόκληρες ημέρες για να βρουν βοήθεια.

Σήμερα, ο Ρομπέρτο Κανέσσα έχει αφιερώσει την ζωή του στους άλλους. Μια εικόνα ωστόσο έχει στοιχειώσει το μυαλό και την καρδιά του: η στιγμή που αναγκάστηκε να φάει κομμάτι από ένα νεκρό συνεπιβάτη του για να μπορέσει να επιβιώσει.

Η συνέντευξή του στη βρετανική Sun είναι συγκλονιστική. 

«Όλο αυτό ήταν απεχθές. 

Μέσα από το βλέμμα της πολιτισμένης κοινωνίας ήταν μια αηδιαστική απόφαση. Η αξιοπρέπειά μου είχε καταρρακωθεί τη στιγμή εκείνη που πήρα ένα κομμάτι από το νεκρό φίλο μου και το έφαγα προκειμένου να ζήσω. 

Όταν όμως σκέφτηκα τη μητέρα μου, πλημμύρισα από την επιθυμία να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για να επιστρέψω να την δω. Κατάπια ένα κομμάτι. 

Ήταν ένα τεράστιο βήμα.

 Κι έπειτα... τίποτα δε συνέβη»

Ο Δρ Canessa είναι σήμερα καταξιωμένος παιδίατρος- καρδιοχειρουργός και ήταν μεταξύ των 45 επιβατών, μαζί με την ομάδα ράγκμπι των Old Christians, της πτήσης 571 των Ουρουγουανών Αερογραμμών από το Σαντιάγκο στο Μοντεβίδεο.

 Το αεροπλάνο είχε συντριβεί στα βουνά με αποτέλεσμα 12 άνθρωποι να σκοτωθούν, 5 τραυματίες λίγες ώρες μετά δεν άντεξαν τα βαριά τους τραύματα κι άλλος 1 μια εβδομάδα μετά. Την 17η ημέρα μετά το δυστύχημα, χιονοστιβάδα που έπεσε στο αεροπλάνο σκότωσε 8 ακόμη επιβάτες.

Οι επιζώντες είχαν ελάχιστο φαγητό και φυσικά όχι θέρμανση κι έπρεπε να επιβιώσουν σε ύψος 3600 μέτρων.

 Αναγκάστηκαν να τραφούν από τους νεκρούς συνανθρώπους τους για να αντέξουν τις ακραίες συνθήκες. 

«Βρισκόμασταν σε ένα μέρος που δεν ήταν για ανθρώπους και στο οποίο δεν ανήκαμε» εκμυστηρεύτηκε ο γιατρός που δύο δεκαετίες μετά δεν έχει ξεχάσει τίποτα από εκείνες τις ημέρες.

Αλλά και τους συνεπιβάτες του. Δεν τους έχει αφήσει στιγμή πίσω με τις αναμνήσεις να παραμένουν ζωντανές.

 Παντρεμένος σήμερα με τρία παιδιά δεν χορταίνει την ζωή και προσπαθεί να χαρεί κάθε λεπτό της. Γιατί έμαθε, τόσο σκληρά κι απάνθρωπα, ποσό λεπτά είναι τα όρια που σε χωρίζουν από τον θάνατο.

http://newingreece.blogspot.gr