Aλίμονο στις όμορφες... και η δικαιοσύνη του τσιφλικά

Η προσωπική μου άποψη είναι ότι όλες οι γυναίκες είναι όμορφες και με όρους εμφάνισης, αλλά κυρίως λόγω εσωτερικής ομορφιάς και ευαισθησίας.  Αποτελούν βέβαια εξαίρεση και οι "όμορφες του Σκάι" και οι "σταφιδιασμένες του Mega" που έχουν συνειδητά απορρίψει τη γυναικεία τους φύση και μεταμορφώθηκαν σε "μαύρους λιμνοκόρακες", με αποστολή τον καθαρισμό των παχύδερμων των αγορών έναντι βέβαια συμβολαίου και όχι μισθού. Το "αλίμονο στις όμορφες" είναι άμεσα συνδεδεμένο με αυτό που επιχειρείται σήμερα στη χώρα μας και όχι μόνο. Αφορά την επιχειρούμενη διεθνώς επιχείρηση να εδραιωθεί η "η δικαιοσύνη του τσιφλικά".  Είναι ιστορικό γεγονός ότι οι παλιοί τσιφλικάδες ήταν εξαιρετικά δίκαιοι άνθρωποι, δίναν σε όλους τους κολλήγους : ένα κομμάτι ψωμί και δεν κάναν καμία εξαίρεση, δηλαδή απόλυτη ισότητα. Η μόνη εξαίρεση υπήρχε για τις όμορφες που μετά το βιασμό που κάτω από το φόβο να γεννηθεί και κάποιο μπάσταρδο υπήρχε και ο θάνατος. Έτσι καθιερώθηκε το "αλίμονο στις όμορφες". Η κυβερνητική προπαγάνδα και βέβαια τα καταρρέοντα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης ουσιαστικά αυτό επιχειρούν σήμερα να επιβάλλουν με τη διαφορά ότι οι παλιοί τσιφλικάδες σήμερα λέγονται "επενδυτές". Στον αντίποδα τώρα των τσιφλικάδων υπήρξε ένας δάσκαλος με το όνομα Μαρίνος Αντύπας που έλεγε ένα πολύ απλό πράγμα :  η γη ανήκει σε αυτούς που τη δουλεύουν. Δολοφονήθηκε, αλλά νίκησε, όπως πιο παλιά νίκησε και ο Σπάρτακος. Σήμερα, λοιπόν, όσοι θέλουν να κερδίσουν όχι για τον εαυτό τους, αλλά για το μέλλον, πρέπει να πουν απλές, κατανοητές και διαχρονικές αξίες και όχι καινούριες λέξεις του τύπου "συμπλέγματα" που σε κανέναν δεν είναι κατανοητές. Σήμερα όσοι θέλουν να κερδίσουν πρέπει να λένε σταθερές και διαχρονικές αξίες που θα συσπειρώνουν την μεγάλη πλειοψηφία του λαού κάτω από ένα κυβερνητικό πρόγραμμα με τη συμμετοχή όλης της μαχόμενης, αντισυστημικής Αριστεράς που θα τολμήσει μεγάλες συγκρούσεις και όχι απλά μιας "αυτοδύναμης, μεγάλης", αλλά άνευρης παράταξης. Σήμερα ο λαός μας και ιδιαίτερα η αναγκαστικά άνεργη νεολαία μας έχει ανάγκη από αλήθειες, ίσως και οδυνηρές. Ίσως οι νέοι μας να χρειαστεί να ξεκινήσουν από χαμηλά, αλλά να ξεκινήσουν με βάση τα δικά τους όνειρα και όχι με τα σχέδια του σύγχρονου τσιφλικά. Το εργαλείο και ο λόγος του Μαρίνου Αντύπα ήταν η κοινωνική ανάλυση και όχι μια Γεωγραφία, ήταν η ευημερία και όχι η ειδωλολατρία οποιουδήποτε νομίσματος. Ο Γκράμσι, κατεξοχήν ευρωπαίος, τόνιζε ότι "η αφετηρία είναι εθνική και η προοπτική διεθνιστική".  Ο Μαρξ, ευρωπαίος και αυτός, δεν είπε ποτέ προλετάριοι όλης της Ευρώπης ενωθείτε, αλλά όλων των χωρών. Τέλος, παραφράζοντας κάτι που ο μεγάλος παιδαγωγός Μακαρένκο είχε πει σε μια μεγάλη συγκέντρωση εκπαιδευτικών για το σχολείο του αύριο : "Αυτό που λέτε εσείς σχολείο του αύριο, αύριο θα είναι σχολείο του χθες". Συνεπώς, επειδή ο πολιτικός χρόνος είναι πολλές φορές αμείλικτος και πολύ σύντομος, το ίδιο ισχύει και με "τα κυβερνητικά προγράμματα". Γι’ αυτό ξαναφωνάζω "διαχρονικές αξίες". Υ.Γ : Παρατήρηση προς όλους τους προοδευτικούς οικονομολόγους που έχουν δημόσιο λόγο : Μιλήστε απλά, γιατί τουλάχιστον προσωπικά είμαι στα όρια μου και μαζί με την περίφημη ρήση του Γκράμσι "Μισώ τους αδιάφορους" να πω "Μισώ τους οικονομολόγους". Του Θανάση Μπαρτσώκα, πρώην δημάρχου της Καισαριανής από tvxs.gr