γράφει ο Benoit Chalifoux
Το 1812, ακριβώς πριν από δύο αιώνες, η νεαρή Αμερικανική Δημοκρατία και η Ρωσία απειλούνταν με αφανισμό, την ώρα που οι Βρετανοί έκαναν απόβαση στην Ανατολική Ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών για να πυρπολήσουν την νέα πρωτεύουσα, την Ουάσιγκτον, ενώ οι Ρώσοι αναγκάζονταν να κάψουν την Μόσχα για να αποτραπεί η επέλαση του Ναπολέοντα Βοναπάρτη.
Εκείνη την εποχή, ο Αμερικανός πρεσβευτής στην Αγία Πετρούπολη, ο John Quincy Adams , και ο αγαπητός συνομιλητής του, ο κόντης Νικολάι Ρουμιάντσεφ, Υπουργός Εμπορίου, Εξωτερικών και καγκελάριος του τσάρου Αλεξάνδρου Α, αναζητούσαν τρόπους να συνεργαστούν για να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο που παρουσίασαν η Βρετανική Αυτοκρατορία και το παιγνίδι της, ο Ναπολέων.
Σήμερα, ο νέος πρέσβης των ΗΠΑ Μάικλ Μακφόλ , που στάλθηκε στη Μόσχα από μια άλλη βρετανική μαριονέτα τον Μπαράκ Ομπάμα, δεν είναι παρά ένας ιδεολόγος, που στάλθηκε σε αποστολή από τη βρετανική ολιγαρχία για την αποσταθεροποίηση της Ρωσίας.
Ο Μακφόλ ο ίδιος εξήγησε την αποστολή του σε μια συνέντευξη τον Ιούνιο του 2011 στην ιστοσελίδα Slon.ru: «Οι περισσότεροι παρατηρητές της Ρωσίας είναι είτε διπλωμάτες, ειδικοί σε θέματα ασφαλείας ή όπλων είτε προωθούν την ρωσική κουλτούρα».
Δεν είμαι τίποτα από όλα αυτά, δεν μπορώ να απαγγείλω τον Πούσκιν απέξω. Είμαι ειδικός σε θέματα δημοκρατίας, αντιδικτατορικών κινήσεων, επαναστάσεων».
Στη διάρκεια των γεγονότων που σχετίζονται με την «πορτοκαλί επανάσταση» στην Ουκρανία το Δεκέμβριο του 2004, ο Μακφόλ παραδέχτηκε αφελώς σε ένα κύριο άρθρο που δημοσιεύθηκε από την εφημερίδα Washington Post ότι
«Αμερικανοί πράκτορες επιρροής προτιμούν να χρησιμοποιούν διαφορετική γλώσσα για να περιγράψουν τις δραστηριότητές τους, όπως λ.χ. υποστήριξη στη δημοκρατία, προώθηση της δημοκρατίας, υποστήριξη στη κοινωνία των πολιτών κλπ… αλλά το έργο τους, ανεξάρτητα από την ετικέτα που προσπαθεί κανείς να τους κολλήσει, στοχεύει να επηρεάσει την πολιτική αλλαγή στην Ουκρανία».
Αρίθμησε στη συνέχεια τις πηγές χρηματοδότησης που χορηγούνται για αυτήν την επιχείρηση από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, είτε άμεσα είτε μέσω των διαφόρων ΜΚΟ, όπως και την συμμετοχή του Ινστιτούτου Ανοικτής Κοινωνίας (Open Society Institute) του οικονομικού καρχαρία Τζωρτζ Σόρος.[ 1 ]
«Παραβιάζει αυτή η παρέμβαση τους διεθνούς κώδικες;».
« Όχι πια», απαντά ο Μακφόλ: «Ήταν μια εποχή όπου η υπεράσπιση της κυριαρχίας των εθνών ήταν μια προοδευτική ιδέα, αφού η ανάπτυξη της κυρίαρχης κρατικής υπόστασης είχε βοηθήσει να καταστραφούν οι αυτοκρατορίες. Σήμερα, όμως, εκείνοι που υπερασπίζονται την κυριαρχία των κρατών πάνω απ 'όλα το κάνουν συχνά για να διατηρηθεί η απολυταρχία, ενώ εκείνοι που υπερασπίζονται την κυριαρχία των λαών είναι οι νέοι προοδευτικοί».
Επομένως, σύμφωνα με αυτό το δόγμα, τα Κράτη-Έθνη μπορούν να συνθλιφτούν χωρίς δισταγμό στο όνομα των «λαών» , ακόμη και αν αυτοί θα υποχρεωθούν να υποταχτούν στην τυραννία μιας αυτοκρατορικής ολιγαρχίας με βιαιότητα άνευ προηγουμένου στην πρόσφατη ιστορία .
Η άφιξη του Μακφόλ ως πρεσβευτής τον τελευταίο Ιανουάριο δείχνει ότι τώρα είναι η Ρωσία, που βρίσκεται στο στόχαστρο, και πολλοί Ρώσοι το συνειδητοποιούν πολύ καλά.
Σε μια πρόσφατη διάσκεψη στο Διαδίκτυο με τον Αμερικανό οικονομολόγο Lyndon LaRouche , ένας ακτιβιστής για τα πολιτικά δικαιώματα στη Ρωσία τον ρώτησε γιατί ο Ομπάμα είχε διορίσει μια τόσο «επισημασμένη» προσωπικότητα σαν τον πρεσβευτή.
«Ο Μακφόλ δεν είναι διπλωμάτης καριέρας, αλλά ένας ειδικός για τη Ρωσία που συνδεόταν για χρόνια με τους φιλελεύθερους μεταρρυθμιστές».
«Ο ίδιος έχει εμπιστευτεί σε πολλά άτομα που γνωρίζω ότι είχε έρθει στη Σοβιετική Ένωση στα τέλη της δεκαετίας του 80, μέχρι τις αρχές του '90, στα πλαίσια σχεδίων για «τον εκδημοκρατισμό», αλλά ο ίδιος δεν ενδιαφέρεται καθόλου να αναπτύξει την δημοκρατία ως τέτοια. Ενδιαφερόταν μόνο για την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Την περασμένη Δευτέρα [16 Ιαν.], ο Μακφόλ έδωσε τα διαπιστευτήριά του. Και από την Τρίτη, συνάντησε εκπροσώπους της φιλελεύθερης αντιπολίτευσης κατά του Κρεμλίνου. (...) Μήπως στάλθηκε ο Μακφόλ με σκοπό να διαλύσει τη Ρωσία, όπως ήταν η περίπτωση έναντι της Σοβιετικής Ένωσης πριν από 20 χρόνια;».
Το ίδιο ερώτημα έθεσε ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Ιγκόρ Ιβάνοφ , σε μια συνέντευξη της 20ης Ιανουαρίου στην εφημερίδα Rossiyskaya Gazeta .
Με την παγκοσμιοποίηση, οι λαοί του κόσμου περιορίζονται σήμερα στο καθεστώς της δεξαμενής φθηνού εργατικού δυναμικού, όχι πια μόνο για την εξόρυξη των πρώτων υλών, όπως στην εποχή της αποικιοκρατίας, αλλά για όλα τα στάδια της μεταποίησης έως το τελικό προϊόν. Όποιος δεν εμπλέκεται άμεσα στη διαδικασία αυτή θεωρείται ως πλεόνασμα, καταδικασμένος σε αφανισμό από τον Πρίγκιπα του Εδιμβούργου και άλλους ιδεολόγους της Αυτοκρατορίας.
Κάθε ανυπάκουος ηγέτης ή ικανός να αντισταθεί σε αυτό το όραμα υπόκειται σε ανατροπή, μέσω «αντι-δικτατορικών» κινημάτων που καλλιεργούνται και αναπτύσσονται είτε ως αυτόνομο όπλο, είτε σε συνδυασμό με στρατιωτική δράση.
Οι ιστορικές ρίζες του φιλελεύθερου παρεμβατισμού
Εάν οι πηγές χρηματοδότησης αυτού του τύπου των επιχειρήσεων είναι σχετικά γνωστές, τα δογματικά θεμέλια τους είναι πολύ λιγότερα γνωστά.
Οι περισσότερες πηγαίνουν πίσω στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, στην Αγγλία, όπως αποδεικνύεται μεταξύ πολλών άλλων περιπτώσεων, από εκείνες του Μακφόλ και της συντρόφου του Σούζαν Ράις, της πρέσβη των ΗΠΑ στα Ηνωμένα Έθνη.
Και οι δύο είναι «Rhodes scholars, μελετητές της Ρόδου», δηλαδή, αποδέκτες ενός προγράμματος υποτροφιών υψηλού επιπέδου σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, πρόγραμμα που ιδρύθηκε από τον Cecil Rhodes (1853-1902), σύμφωνα με τις επιθυμίες που εκφράζονται στη διαθήκη του, για την πρόσληψη και την εκπαίδευση (με ιδιαίτερη έμφαση στις Ηνωμένες Πολιτείες) μιας ελίτ ικανής να υπερασπίζεται τα συμφέροντα της Βρετανικής Αυτοκρατορίας.
Με την απο-αποικιοποίηση που ακολούθησε τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αποφασίστηκε να αναπτυχτεί μια πιο λεπτή μορφή κυριαρχίας, έμμεση, βασισμένη στις έννοιες της «δημοκρατίας» και της «λαϊκής επανάστασης», προσεκτικά σχεδιασμένη αργότερα στην ίδια την Οξφόρδη .
Όλα αυτά οδηγούν σε ένα σχέδιο που ονομάζεται Civil Resistance and Power Politics (CR & PP), πολιτική αντίσταση και πολιτικές της εξουσίας (ΠΑ & ΠΕ), με επικεφαλής από το 2006 τους δύο καθηγητές της Οξφόρδης, Sir Adam Roberts και Timothy Garton Ash.
Ο Sir Roberts τοποθετεί την αρχή του φιλελεύθερου διεθνισμού, που ονομάζεται επίσης φιλελεύθερος παρεμβατισμός ή φιλελεύθερος ιμπεριαλισμός, με τις παρεμβάσεις του Λόρδου Πάλμερστον στην ηπειρωτική Ευρώπη κατά τη διάρκεια του δέκατου ένατου αιώνα, πρόωρο παράδειγμα της παρέμβασης ενός κράτους στις εσωτερικές υποθέσεις άλλου ανεξάρτητου κράτους με το πρόσχημα των φιλελεύθερων «αξίων». [ 2 ]
Να σημειώσουμε ότι ο Roberts διευθύνει επίσης το Oxford University Programme on the Changing Character of War, το Πρόγραμμα του Πανεπιστήμιου της Οξφόρδης για την Αλλαγή του Χαρακτήρα του Πολέμου, για να εισαγάγει τη μη-βίαιη δράση σε μια γενικότερη πολιτική και στρατιωτική στρατηγική.
Σε μια διεθνή διάσκεψη το Μαρτίο 2007 στο Κολλέγιο St Antony της Οξφόρδης, που οργανώθηκε στο πλαίσιο του PP & CR [ 3 ], ο Μιχαήλ Μακφόλ κλήθηκε από τον Roberts ως ομιλητής για τη σύνοδο σχετικά με «τον ρόλο των εξωτερικών φορέων στη πολιτική αντίσταση». Υπενθυμίζουμε ότι οι σπουδές του Μακφόλ στην Οξφόρδη, ήταν αφιερωμένες στην Αφρική, αλλά αργότερα έγινε ειδικός για την Ρωσία.
Ο μέντορας της όλης λειτουργίας, είναι κάποιος Gene Sharp, ένας Αμερικανός και αυτός απόφοιτος της Οξφόρδης, αλλά που γεννήθηκε μια γενιά νωρίτερα.
Ο Sharp είναι ο συγγραφέας του εγχειριδίου αναφοράς για την «πολιτική ανυπακοή» [ 4 ], που περιέχει 198 τακτικές για να κατασκευάσεις μια επανάσταση, μεταξύ των οποίων είναι η χρήση ενός συμβολικού χρώματος για την καθεμία.
Όπως όλοι οι φίλοι του της Οξφόρδης, ο Sharp ειδικεύτηκε στην ανάκτηση ηρωικών κινημάτων, όπως αυτού του Μαχάτμα Γκάντι και του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ , αλλά μετατρέποντας ισχυρές μεταφορές, όπως η άρνηση του Γκάντι να φορά ρούχα που δεν κατασκευάζονταν στην Ινδία, σε απλές τακτικές μάρκετινγκ, όπως η χρήση ενός αυθαίρετου χρώματος.
Σημειώστε ότι τα έργα του Sharp για την «μη-βίαιη δράση στον αγώνα κατά των ολοκληρωτικών καθεστώτων» εμπνεύστηκαν σε μεγάλο βαθμό, κατά τη γνώμη των ίδιων των συναδέλφων του και πολλών άλλων ιστορικών, από ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε από τον πατριάρχη Bertrand Russell στο περιοδικό Atlantic Monthly τον Απρίλιο του 1915, προωθώντας ένα μη-ρεαλιστικό σενάριο παθητικής αντίστασης σε περίπτωση γερμανικής εισβολής στην Αγγλία.
Ο Russell υπερασπιζόταν ήδη από καιρό την ιδέα ότι η Βρετανική Αυτοκρατορία θα μπορούσε να απαλλαγεί από τα μειονεκτήματα της βιομηχανίας και της επιστήμης (συμπεριλαμβανομένων των στρατιωτικών εφαρμογών της) και έπρεπε καλύτερα να εκμεταλλεύεται την διαίρεση και την χειραγώγηση για να παρασύρει τις εξουσίες των αναδυομένων δυνάμεων της εποχής.
Αυτός ο μεγάλος ειρηνιστής, ωστόσο, δεν δίστασε να ζητήσει το 1946 να εκτοξεύσουν μια πυρηνική βόμβα στη Ρωσία για να την αναγκάσει να αποδεχθεί τη δημιουργία μιας παγκόσμιας κυβέρνησης ως η μόνη αρμόδια αρχή να κατέχει πυρηνικά όπλα. [ 5 ]
Η επίθεση της 4ης Μαρτίου
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία σήμερα, υπό το φως των πρόσφατων γεγονότων στη Λιβύη και τη Συρία, ότι το RC & PP σχεδιάστηκε από την αρχή ως μια νέα μορφή παράτυπου πολέμου, που προστίθεται στην πανοπλία των «καινοτόμων» όπλων, που είναι τα μη επανδρωμένα αεροπλάνα και οι στοχευόμενες δολοφονίες, και χρησιμοποιούνται μαζικά από την κυβέρνηση Ομπάμα και την Βρετανική Αυτοκρατορία.
Στο νέο στόχο της ολιγαρχίας, τη Ρωσία, ανατέθηκε ήδη το λευκό χρώμα, δεδομένου ότι το κίνημα Golos (Φωνή), που από καιρό χρηματοδοτήθηκε από το National Endowment for Democracy (NED) και το USAID, κάλεσε τους Ρώσους να διαδηλώσουν με μια λευκή κορδέλα για να διαμαρτυρηθούν κατά της εκλογικής νοθείας κατά τη διάρκεια των βουλευτικών εκλογών στις 4 Δεκεμβρίου.
Αυτή η επιχείρηση είχε οργανωθεί από αρκετούς μήνες πριν, και η επόμενη φάση βρίσκεται στο στάδιο της προετοιμασίας για τις προεδρικές εκλογές στις 4 Μαρτίου.
Ο Πρωθυπουργός Βλαντιμίρ Πούτιν είχε παρατηρήσει, κατά τη διάρκεια συζήτησης στις 8 Δεκεμβρίου, ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες επενδύουν «εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια» για να χειραγωγήσουν την εκλογική διαδικασία στη Ρωσία.
«Πρέπει να αναπτύξουμε εργαλεία για να προστατεύσουμε την κυριαρχία μας ενάντια στις εξωτερικές παρεμβάσεις», είχε δηλώσει.
Μερικοί Ρώσοι πατριώτες, δυσαρεστημένοι με το να δουν τη χώρα τους να ενταχθεί στον ΠΟΕ (Παγκόσμιος Οργανισμός του Εμπορίου) και να συμμορφωθεί με τους κανόνες του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος σε πτώχευση, είναι ακόμα πιο οργισμένοι με αυτές τις παρεμβάσεις στις εσωτερικές υποθέσεις τους και εξέφρασαν την επιθυμία να δουν τον Πούτιν να αρχίσει ακόμη μεγαλύτερη στροφή, με την απόλυση ορισμένων μελών της διοίκησης του που βρίσκονται κοντά στα διεθνή οικονομικά συμφέροντα, αλλά και την μόνιμη ταφή της μονεταριστικής πολιτικής που επιβλήθηκε στη Ρωσία από το καθεστώς του Μπόρις Γιέλτσιν .
Benoit Chalifoux
Αυτό το άρθρο γράφτηκε με βάση μια λεπτομερή μελέτη της Rachel Ντάγκλας, «Αποσταθεροποίηση της Ρωσίας, η Ατζέντα για την ‘δημοκρατία’ του Μακφόλ και των δασκάλων του», Executive Intelligence Review (EIR) du 3 février 2012.
Notes:
[1] Georges Soros : un "tueur à gage économique" au service de l’Empire Britannique, dossier de Solidarité & Progrès en vente en ligne ici. Les dons du NED sont rapportés sur une base annuelle, et les projets de USAID sont publiés sous forme d’une liste disponible ICI.
[2] Lord Palmerston’s Multicultural Human Zoo, Executive Intelligence Review (EIR), 15 avril 1994.
[3] "Civil Resistance and Power Politics"—Project Outline, Centre for International Studies, Department of Politics and International Relations ; European Studies Centre, St. Antony’s College ; University of Oxford.
[4] Gene Sharp, Power and Struggle, Part One of The Politics of Nonviolent Action (Boston : Porter Sargent Publishers, 1973).
[5] Voir Russell, Wells, Huxley, Comment la science a été dévoyée au XXe siècle
πηγη:solidariteetprogres.org
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου