Οἱ δημοκρατικές "ἀξἰες" τῆς Δύσης πού ἔφεραν τήν κατάρρευσή της.

Ο Αλεξάντερ Ντούγκιν καταδεικνύει τον τρόπο με τον οποίο η κατάρρευση της Δύσης λόγω της μετανάστευσης αποκαλύπτει την τύχη κάθε πολιτικού συστήματος που αποκόπτεται από την παράδοση και βυθίζεται στη σήψη της δικής του κοσμικής ιδεολογίας.

Γράφει ὁ Ἀλεξάντερ Ντούγκιν 

Ο δυτικός κόσμος βρίσκεται σε κατάρρευση. Ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι παγκοσμιοποιητές προσπαθούν να λειτουργήσουν μέσα σε έναν «μηχανισμό εκφυλισμού», οι

Αμερικανοί ψηφοφόροι έχουν ξεσηκωθεί. Και τώρα ξεσηκώνονται και οι Ευρωπαίοι. Πού θα οδηγήσει αυτό και τι πρέπει να κάνει η Ρωσία;

Η κυβέρνηση του Στάρμερ στη Βρετανία και οι φιλελεύθεροι της Ευρωπαϊκής Ένωσης αντιπροσωπεύουν τον φιλελεύθερο ιδεολογικό πυρήνα, επιμένοντας στις απόψεις τους σε αντίθεση με την πραγματική κατάσταση των πραγμάτων στον κόσμο. Υπό αυτή την έννοια, μοιάζουν με την πρώην Σοβιετική Ένωση, όταν η ελίτ του κόμματος και η σοβιετική κυβέρνηση συνέχιζαν να βασίζονται σε θεωρητικά μοντέλα που έρχονταν σε πλήρη αντίθεση με την πραγματικότητα. Αντί να προσπαθήσουν να συμβιβάσουν τις ίσως εν μέρει σωστές αντιλήψεις τους με την πραγματικότητα —μια πραγματικότητα που αλλάζει σύμφωνα με τους δικούς της νόμους και ρυθμούς, απαιτώντας νέες λύσεις— άρχισαν να επιμένουν στις ιδέες τους ως την απόλυτη αλήθεια. Και στο τέλος, όλα κατέρρευσαν.

Ο φιλόσοφος Νικ Λαντ εισήγαγε τον όρο «εκφυλιστικός μηχανισμός». Αυτό το ονομάζω «ρεπούμπλικα - πολιτεία»: πολιτικά και κοινωνικά συστήματα τα οποία, όταν είναι αυτόνομα και αφεθούν στον εαυτό τους, χωρίς εξωτερικές ωθήσεις, καταλήγουν αναπόφευκτα σε ένα μόνο πράγμα: παρακμή, κατάρρευση, κρίση και υποβάθμιση. Κάθε τέτοιο αποξηραμένο σύστημα που βασίζεται σε έναν ιδεολογικό αλγόριθμο που έχει χάσει την επαφή του με την πραγματικότητα, αυτό που ονομάζεται «έλεγχος πραγματικότητας» — κάθε τέτοιο κλειστό σύστημα, κάθε δημοκρατία, κάθε κοσμική πολιτική ιδεολογία ή διοικητικός μηχανισμός — καταλήγει τελικά σε έναν μηχανισμό εκφυλισμού.

Στο τέλος, απομένει μόνο ένας δρόμος: η συσσώρευση μιας κρίσιμης μάζας λαθών. Μια λάθος απόφαση ακολουθείται από μια άλλη• μετά την τρίτη έρχεται η τέταρτη, η πέμπτη και η έκτη. Κάθε λάθος απόφαση ακολουθείται από ένα ακόμα μεγαλύτερο λάθος. Όλα αυτά ταιριάζουν με τις ιδεολογικές έννοιες, αλλά έρχονται σε απόλυτη σύγκρουση με την πραγματικότητα. Η Σοβιετική Ένωση κατέρρευσε ακριβώς για αυτόν τον λόγο: ο "μηχανισμός καστάνιας" της σοβιετικής ιδεολογίας έφτασε σε ένα κρίσιμο σημείο, αρνούμενος με κάθε τρόπο να προσαρμοστεί στην πραγματικότητα ή να ανταποκριθεί στις προκλήσεις της. Με αυτή την εκφυλισμένη ρεπούμπλικα, δυστυχώς, κατέρρευσε και η χώρα μας.

Το ίδιο συμβαίνει τώρα με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τους παγκοσμιοποιητές. Πιστεύουν ότι όσο μεγαλύτερη είναι η μετανάστευση, τόσο καλύτερα, ότι η μετανάστευση πρέπει να αντιμετωπίζεται με περισσότερη μετανάστευση, η ηλιθιότητα με περισσότερη ηλιθιότητα και οι διαστροφές με περισσότερες διαστροφές. Αντιμετωπίζουν τον εκφυλισμό της δικής τους νοητικής δραστηριότητας με μια πρόθεση υπό τη μορφή τεχνητής νοημοσύνης. Αυτός είναι ο μηχανισμός της ρεπούμπλικας. Κάθε κοσμικό πολιτικό μοντέλο αργά ή γρήγορα καταλήγει σε μια τέτοια κατάρρευση.

Αυτή η κατάρρευση συμβαίνει αυτή τη στιγμή στον δυτικό κόσμο. Οι Αμερικανοί ψηφοφόροι έχουν εξεγερθεί εναντίον της, και τώρα εξεγείρονται και οι Ευρωπαίοι ψηφοφόροι. Ωστόσο, οι πολιτικοί ηγέτες της Ευρώπης – οι φιλελεύθεροι – θα επιμείνουν στα εντελώς μη λειτουργικά μοντέλα τους μέχρι το τέλος. Θα διορίσουν μετανάστες ως επιμελητές της μετανάστευσης, θα ενθαρρύνουν τους παράνομους μετανάστες, θα καλωσορίσουν τους μουσουλμάνους και θα παραμερίσουν τους χριστιανούς. Με άλλα λόγια, οποιαδήποτε παράλογη ενέργεια μπορούμε να φανταστούμε θα πραγματοποιηθεί σίγουρα από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Είμαστε μάρτυρες μιας σαφούς επίδειξης του μηχανισμού της παρακμής. Και αν δεν ζωντανέψουμε το δικό μας κράτος, το πολιτικό μας σύστημα, με υψηλότερες έννοιες, υψηλότερους στόχους, ιερότητα και πνεύμα, θα καταλήξουμε στο ίδιο σημείο. Το να αφήνουμε ένα πολιτικό σύστημα στην τύχη του οδηγεί αναπόφευκτα ακριβώς εδώ. Πόσο μάλλον επειδή, δυστυχώς, είμαστε επίσημα μια ρεπούμπλικα, που σημαίνει ότι είμαστε καταδικασμένοι στην ίδια παρακμή με τις δυτικές χώρες. Αν και, φυσικά, αυτές έχουν προχωρήσει πολύ πιο μακριά σε αυτόν τον δρόμο από εμάς.

Σε αυτό το πλαίσιο, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε τι συμβαίνει με την ισλαμική μετανάστευση στις δυτικές χώρες. Οι παγκοσμιοποιητές κάνουν σαφή διάκριση μεταξύ του Ισλάμ στις παραδοσιακές χώρες του και της ισλαμικής μετανάστευσης. Κάνουν πόλεμο εναντίον των ισλαμικών κρατών – εισβάλλουν, βομβαρδίζουν και τους δαιμονοποιούν στη διεθνή σκηνή. Αντίθετα, όμως, οι ισλαμικές διασπορές στις δυτικές χώρες καλωσορίζονται με ανοιχτές αγκάλες – ειδικά οι πιο ριζοσπαστικές, ανατρεπτικές, βαριά εγκληματικές ομάδες που έχουν μετατρέψει το Ισλάμ σε παρωδία του εαυτού του.

Με άλλα λόγια, οι παγκοσμιοποιητές έχουν διπλά πρότυπα. Οι μουσουλμάνοι που ζουν στις χώρες τους είναι «κακοί». Οι μουσουλμάνοι που έρχονται στις δυτικές χώρες είναι «καλοί». Επειδή παραμορφώνουν τη δική τους παράδοση, η οποία διατηρείται στις πατρίδες τους, και καταστρέφουν τις παραδόσεις των άλλων λαών μεταξύ των οποίων εγκαθίστανται. Οι μουσουλμανικές χώρες είναι εχθροί, οι μουσουλμανικές διασπορές είναι φίλοι των παγκοσμιοποιητών.

φωτό

Η Αγγλία είναι ένα κλασικό παράδειγμα. Ο Στάρμερ — του οποίου τα ποσοστά δημοτικότητας είναι πλέον κοντά στο μηδέν — ακολουθεί πολιτικές που πολλοί θεωρούν ότι επιταχύνουν την παρακμή της Αγγλίας, και υποψιάζομαι ότι η πολιτική του τύχη θα εκφράσει αυτό το γεγονός. Ηγέτες όπως αυτός ενδέχεται τελικά να αντιμετωπίσουν σκληρή κρίση από τους ίδιους τους πολίτες τους — προσωπικότητες όπως ο ακροδεξιός ακτιβιστής Τόμι Ρόμπινσον ενσαρκώνουν ήδη αυτή την αυξανόμενη αντίδραση. Αυτή η πορεία είναι προβλέψιμη, και οι μουσουλμανικές κοινότητες που έχουν εμπλακεί στο παγκοσμιοποιητικό σχέδιο θα ενισχύσουν μόνο την αναταραχή, δεδομένου του αποσταθεροποιητικού ρόλου που τους έχει ανατεθεί στο πλαίσιο αυτής της ατζέντας.

Αλλά τι πρέπει να μάθουμε εμείς οι Ρώσοι από αυτό; Πρώτον, οι μουσουλμανικές χώρες πρέπει να είναι φίλοι μας, και οι μουσουλμάνοι που ζουν στα εδάφη τους, στις παραδοσιακές περιοχές εγκατάστασής τους, είναι υπέροχοι άνθρωποι — φορείς της παράδοσης. Δεύτερον, όταν αρχίζουν να εξαπλώνονται υπερβολικά και χωρίς σοβαρούς λόγους σε άλλες κοινωνίες, σαν κάποιο είδος μύκητα, αυτό πρέπει να αντιμετωπιστεί. Με άλλα λόγια, πρέπει να είμαστε φίλοι και σύμμαχοι με τους μουσουλμάνους και τις ισλαμικές χώρες, ενώ η ισλαμική μετανάστευση πρέπει να μειωθεί όσο το δυνατόν περισσότερο.

Όσον αφορά τους παραδοσιακούς, γηγενείς μουσουλμάνους μας — όπως οι Τατάροι, οι Τσετσένοι και άλλοι λαοί του Καυκάσου — αυτοί είναι εξ ολοκλήρου δικοί μας άνθρωποι. Αυτό είναι διαφορετικό θέμα, είναι απλά δικοί μας. Αλλά οι μουσουλμάνοι αλλοδαποί που έρχονται στη χώρα μας πρέπει είτε να υιοθετήσουν τα έθιμά μας είτε να επιστρέψουν στις δικές τους, φιλικές χώρες.

Δεν πρέπει να φοβόμαστε να προσβάλλουμε κάποιον όπως τον Εμομάλι Ραχμόν1 όταν απομακρύνουμε όλους τους παράνομους Τατζίκους μετανάστες από τη Ρωσία. Όλα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο αυστηρά. Όσοι γίνονται σαν εμάς είναι φίλοι μας. Όσοι δεν θέλουν να γίνουν σαν εμάς, που θέλουν να φορούν κάθε είδους παράξενα καλύμματα στο κεφάλι, παρακαλώ να πάνε στην πατρίδα τους. Στην πατρίδα τους, μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν. Να φορούν ό,τι θέλουν. Θα τους αντιμετωπίσουμε με μεγάλο σεβασμό, αγάπη, φιλία, ευλάβεια και στρατηγική συνεργασία, αλλά μόνο όταν επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Αν είναι εδώ, ας γίνουν σαν εμάς.

Έτσι, το καθήκον μας είναι να κάνουμε ακριβώς το αντίθετο από αυτό που κάνουν ο Στάρμερ στη Βρετανία και άλλοι παγκοσμιοποιητές στην Ευρωπαϊκή Ένωση: να γίνουμε φίλοι με τις ισλαμικές χώρες, να τις υποστηρίξουμε και απλά να σταματήσουμε την ισλαμική μετανάστευση, να την μειώσουμε στο μηδέν. Φυσικά, αυτό εξαιρεί τους δικούς μας μουσουλμάνους, που ζουν στην πατρίδα τους και που, φυσικά, σέβονται τους νόμους μας.

1. Σημείωση του Μεταφραστή: Ο Εμομάλι Ραχμόν είναι ο Πρόεδρος του Τατζικιστάν, ο οποίος βρίσκεται στην εξουσία από το 1994. Τα τελευταία χρόνια, έχει διαμαρτυρηθεί δημοσίως για τη μεταχείριση των Τατζίκων μεταναστών εργαζομένων στη Ρωσία.

Μετάφραση: Οικονόμου Δημήτριος

Ἀπό : geopolitika.ru