Τον Ιούνιο του 2025, στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στη Χάγη, οι 32 χώρες-μέλη συμφώνησαν — ύστερα από μακροχρόνια πίεση του Αμερικανού προέδρου Donald Trump να αυξήσουν τις αμυντικές δαπάνες τους στο 5% του ΑΕΠ έως το 2035.
Αλλά πίσω από τα ηχηρά συνθήματα και την υποτιθέμενη «αμυντική ανάγκη», ξεπροβάλλει μια βαθύτερη, πιο σκοτεινή πραγματικότητα: πρόκειται για μια βίαιη μετάθεση εθνικών πόρων προς τον μιλιταρισμό, με αμφίβολη αποτελεσματικότητα, βαθύ κοινωνικό κόστος και ενίσχυση της εξάρτησης από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Πολιτική ουτοπία – Ποια χώρα μπορεί ρεαλιστικά να φτάσει το 5%;
Η πραγματικότητα είναι σκληρή: ελάχιστες χώρες του ΝΑΤΟ έχουν φτάσει ακόμα και το προηγούμενο όριο του 2%, πόσο μάλλον το νέο «ταβάνι» του 5%.
1. Η Γερμανία θα χρειαζόταν πάνω από 200 δισ. ευρώ ετησίως για να πιάσει τον στόχο — ποσό αντίστοιχο με σχεδόν 40% του κρατικού προϋπολογισμού της.
2. Η Γαλλία, η Ισπανία και η Ιταλία αντιμετωπίζουν ήδη πιέσεις για κοινωνικές δαπάνες και δημοσιονομική σταθερότητα.
3. Η Ισπανία εξασφάλισε εξαίρεση, χαρακτηρίζοντας το 5% «παράλογο».
Πρόκειται, λοιπόν, για μια δέσμευση που δεν στηρίζεται σε πολιτικό ρεαλισμό, αλλά σε ιδεολογικό φανατισμό και αμερικανική πίεση.
Είναι μία απαίτηση ουτοπική που θα οδηγήσει σε διάλυση του ΝΑΤΟ, προβλέπει το αμερικανικό περιοδικό National Interest.

Το 5% δεν έχει λογική στρατηγική τεκμηρίωση
Πού ακριβώς στηρίζεται αυτός ο στόχος; Ποιος υπολόγισε ότι το 5% του ΑΕΠ είναι το «μαγικό νούμερο» που διασφαλίζει ειρήνη και ασφάλεια;
Η απάντηση είναι: κανείς.
Δεν υπάρχει στρατηγική μελέτη που να τεκμηριώνει γιατί το 5% και όχι το 2,7%, το 3,5% ή το 4% είναι επαρκές.
Δεν υπάρχει μηχανισμός αξιολόγησης της πραγματικής απειλής ανά χώρα. Δεν υπάρχει αξιολόγηση του κόστους-οφέλους.
Κοινωνική αιμορραγία – Κανείς δεν μπορεί να πληρώσει τον λογαριασμό
Οι κυβερνήσεις που θα δεσμευτούν σε αυτή τη στρατιωτική έκρηξη δαπανών θα αναγκαστούν να περικόψουν προγράμματα κοινωνικής προστασίας, επενδύσεις σε υγεία και παιδεία, περιβαλλοντικά έργα και προγράμματα για τη στέγαση, την ενέργεια, ή την έρευνα.
Οι απλοί πολίτες θα σηκώσουν στους ώμους τους μια δαπάνη για έναν πόλεμο που ίσως δεν έρθει ποτέ — αλλά και για εξοπλισμούς που συνήθως μένουν στα αζήτητα ή δεν είναι κατάλληλοι για την άμυνα που πραγματικά χρειάζονται οι κοινωνίες μας.
Το 5% δεν είναι «επένδυση στην ασφάλεια».
Είναι φορολογική λεηλασία προς όφελος των εξοπλιστικών κολοσσών, αναφέρει το National Interest.
Υπό αυτό το πρίσμα δεν έχει κανείς παρά να κοιτάξει σε χώρες, όπως η Γαλλία, η Γερμανία και η Βρετανία όπου τα κυβερνώντα κόμματα κατακρημνίζονται και πρώτα είναι πολιτικά σχήματα από τον πατριωτικό χώρο.
Είναι χώρες, που τα επόμενα χρόνια, είναι εξαιρετικά πιθανό να υπάρξει τεράστια πολιτική μεταβολή με την ανάληψη της εξουσίας από κόμμματα που αντιμετωπίζουν το ΝΑΤΟ με σκεπτικισμό εάν όχι αρνητικά.
Στρατηγική υποταγή στις ΗΠΑ
Οι ΗΠΑ — που ήδη καλύπτουν το 69% των συνολικών δαπανών του ΝΑΤΟ — θα συνεχίσουν να επιβάλλουν τις προτεραιότητές τους στο σύνολο της συμμαχίας.
Το λεγόμενο «μοίρασμα του βάρους» στην πράξη καλύπτεται με πολιτική κυριαρχία.
Οι ευρωπαϊκές χώρες θα αυξάνουν συνεχώς τις στρατιωτικές τους δαπάνες χωρίς να αυξάνεται ανάλογα η ευρωπαϊκή αυτονομία.
Θα αγοράζουν F-35, αμερικανικά drones, και τεχνολογίες ελέγχου — χωρίς στρατηγική αυτάρκεια.
Η υπόσχεση του ΝΑΤΟ ως «συμμαχία ίσων» έχει μετατραπεί σε μηχανισμό διπλωματικού εκβιασμού και επιβολής αμερικανικών συμφερόντων.
Το ΝΑΤΟ δεν εγγυάται ειρήνη — Παράγει γεωπολιτική πόλωση
Το ΝΑΤΟ παρουσιάζει τον εαυτό του ως «ασπίδα της δημοκρατίας». Στην πράξη, όμως:
1. Συμμετείχε στον πόλεμο στο Ιράκ (2003), στη Λιβύη (2011), και στη Συρία.
2. Αγνόησε το διεθνές δίκαιο όταν έβλεπε παραβιάσεις από «συμμάχους».
3. Δεν προστάτευσε χώρες-μέλη από κυβερνοεπιθέσεις ή ασύμμετρες απειλές.
4. Υποστήριξε στρατιωτικά καθεστώτα και αυταρχικά καθεστώτα εφόσον εξυπηρετούσαν συμφέροντα.
Αντί να λειτουργεί ως δύναμη εξισορρόπησης, το ΝΑΤΟ οξύνει τις παγκόσμιες εντάσεις, πολώνει τη διεθνή σκηνή και στρέφεται όλο και πιο πολύ στη λογική του «πολέμου πριν από την ειρήνη».
Το 5% του ΑΕΠ για εξοπλισμούς είναι θανάσιμη οπισθοδρόμηση
Το σχέδιο του ΝΑΤΟ για 5% στρατιωτικές δαπάνες ως το 2035 δεν αποτελεί «ιστορικό βήμα», όπως διαφημίζεται.
Είναι οικονομικά καταπιεστικό, πολιτικά αμφίβολο εάν όχι ακατόρθωτο, στρατηγικά ατεκμηρίωτο και κοινωνικά επικίνδυνο.
Το ζητούμενο δεν είναι περισσότερα όπλα, αλλά περισσότερη διπλωματία, στρατηγική αυτονομία, ειρήνη με όρους δικαιοσύνης και ένα ΝΑΤΟ που δεν μετατρέπεται σε όργανο στρατιωτικής κυριαρχίας, αλλά σε αληθινό φορέα συλλογικής ασφάλειας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου