Ζήτησα την άδειά μου την καλοκαιρινή, από την υπηρεσία μου , από τις 15 Ιουλίου κ μετά.
Μου είπαν, όχι δεν γίνεται , εμείς θα πάρουμε τον Ιούλιο...
Είχα πολύ λίγα χρόνια υπηρεσίας και έτσι μου δώσανε αναγκαστικά τον Ιούνιο .
Στεκόμουν στη στάση των αστικών λίγο πικραμένη. Σκέφτηκα, αν περάσει το αστικό για το σπίτι μου θα το πάρω, αν, όμως, περάσει πιο μπροστά του Πανοράματος θα το πάρω και θα πάω στο Μοναστηράκι να δω και κάποιες καλές μου φίλες -από το Πανεπιστήμιο -που γίνανε μοναχές και να τις πω το...παράπονό μου
Κατά θεία οικονομία ήρθε αμέσως το αστικό του Πανοράματος.
Έφτασα στο Μοναστηράκι, ανέβηκα στο αγιογραφείο και μου είπε μια αδελφή , " Πήγαινε στο Έσσεξ να πάρεις ευχή από τον π. Σωφρόνιο , πάρε κ μένα 😀, να, η Χρ.. η δόκιμη τώρα γύρισε από κει κ τον είδε... " .
Προσγειωθήκαμε στο Λονδίνο και από κει φύγαμε οδικώς στο Έσσεξ -Κόλτσεστερ με στάση στο μοναστήρι.
Φτάσαμε απόγευμα. Ήταν η ώρα του tea time. Εγγλέζικη απαράβατη συνήθεια .
Ο καιρός Λονδρέζικος , λίγο μουντός .
Μου είπανε, να έχεις το νου σου , όταν έχει λιακάδα , τον Γέροντα τον βγάζει βόλτα στην αυλή με το καροτσάκι ο Pere Simeon, ένας Γάλλος μοναχός που τον φρόντιζε. Ήταν και 97 ετών !
Σκέφτηκα, ε, και να μην τον δω δεν πειράζει και μόνο που ήρθαμε εδώ φτάνει.
Ήταν τόσο φιλόξενα όλα εκεί και ευλογημένα από τον π. Σωφρόνιο. Χαρά Θεού !
Ο όρθρος με την εναλλασσόμενη ψαλμωδία και τα αναγνώσματα , μία στα Ελληνικά μία στα Αγγλικά , η μεσημεριανή τράπεζα με τον πνευματικό λόγο και τις συνομιλίες μεταξύ μας , ο εσπερινός, το απόδειπνο...
Το πρωινό, θυμάμαι , με απαραίτητο το φυστικοβούτυρο -προσφορά των προσκυνητών από την Αγγλία που πήγαιναν συχνά στο μοναστήρι για να ενισχυθούν πνευματικά ...
Μετά από 3 μέρες έβγαλε λιακάδα.
Ήμασταν στον εσπερινό, μέσα στο ημίφως άκουγε κανείς την ευχή,
μία στα Ελληνικά, μία στα Αγγλικά :
" Lord Jesus Christ have mercy on us "
ξανά και ξανά...
" Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον ημάς,
Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον ημάς και τον κόσμο σου άπαντα "
Πόση κατάνυξη σ' όλο αυτό το κλίμα , στο ημίφως και στο άκουσμα της ευχής .
Λέω μέσα μου , σήμερα είχε λιακάδα, δε βγαίνω έξω να δω μήπως και ...
Τράβηξα τις βαριές και πυκνές κουρτίνες που χρησίμευαν για πόρτα και βγήκα έξω .
Λίγα μέτρα μακρυά είδα έναν μοναχό, τον Pere Simeon το Γάλλο, να κυλάει το καροτσάκι με τον Γέροντα.
Κοντοστάθηκα . Δεν προχώρησα .
Τους άκουσα να μιλάνε μεταξύ τους στα Ρώσικα και μετά μου κάνανε νεύμα να πάω.
Έτρεξα συγκινημένη κοντά τους.
Εσκυψα ν' ασπαστώ το χέρι του, που ήδη είχε σηκώσει ο π. Σωφρόνιος. Εγώ νόμισα για να το ασπαστώ, μα, το είχε σταθερά ψηλά με τεντωμένη την παλάμη του. Κατάλαβα και έσκυψα το κεφάλι .
Έβαλε το χέρι του πάνω στο κεφάλι μου και άρχισε να λέει μία ευχή σε άπταιστα Ελληνικά και άκρα καθαρεύουσα .
Μου είπε κάποια λόγια που κρατώ βαθιά μέσα στην καρδιά μου και που δεν αξιώθηκα να τα τηρήσω και αυτό πληγώνει βαθιά την ψυχή μου. " Τον Χριστό να ζητάτε να λάβετε...είπε μεταξύ των άλλων..."
Πέρασαν λίγες μέρες ακόμη κ πήραμε το δρόμο της επιστροφής για την Ελλάδα.
Ήταν , αν θυμάμαι καλά , 20 Ιουνίου 1993.
Σε λίγες μέρες ,
11 Ιουλίου 1993,
μας πληροφόρησαν ότι εκοιμήθη ο π. Σωφρόνιος .
Περίμενε, μας είπαν, να ετοιμαστεί ο τάφος του, τον οποίο επισκεπτόταν κ τον έβλεπε αν είχε ετοιμαστεί...
Ο π. Συμεών Κραγιόπουλος είχε πάει με μία μικρή συνοδεία λίγες μέρες πριν κοιμηθεί , να τον δουν και να πάρουν την ευχή του.
Είχε προσωπική πληροφορία ο π. Συμεών ;
Του είπαν κάτι από το Έσσεξ , δεν το γνωρίζω.
Ζήτησε ο π. Σωφρόνιος να τον ευλογήσει ο π. Συμεών, αλλά όπως έλεγε- ο π. Συμεών- "στάθηκε αδύνατον να το δεχτώ ! "
Αξιωθήκαμε να πάμε στο τριετές μνημόσυνό του με τον π. Συμεών και άλλα 40 περίπου άτομα.
Μόλις φτάσαμε , αργά απόγευμα Σαββάτου, μας παρέθεσαν τράπεζα έξω στον κήπο τους με φαγητά άλαδα στη μια πλευρά , για αυτούς που θα κοινωνούσαν την επομένη το πρωί και κανονικά για όσους δεν θα κοινωνούσαν.
Ο π. Συμεών είχε πει, από τότε που ζούσε ο π. Σωφρόνιος , ότι θα είναι ο μεγαλύτερος άγιος του 20ου αιώνα και θα τον γράψει η ιστορία και θα γράψει ότι αυτοί κι αυτοί συνομίλησαν μ' αυτόν τον μεγάλο άγιο του Ακτίστου Φωτός .
Άγιος του Ακτίστου Φωτός...
Τα βιβλία του μοναδικά , το " Οψόμεθα τον Θεόν καθώς εστί " δύσκολο μεν, αποκαλυπτικό όμως και πολλά άλλα βιβλία του συγκλονιστικά , υψηλής θεολογίας.
Πριν φύγουμε για Ελλάδα -όταν πήγαμε για το τριετές μνημόσυνο -επισκεφτήκαμε στην Οξφόρδη κ τον πατέρα Κάλλιστο Γουέρ καθηγητή στο εκεί Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Μας μίλησε θερμά κ εγκάρδια. ( φωτό )
Ας έχουμε την ευχή του μεγάλου αυτού Αγίου , γιατί μόνο οι ευχές των αγίων μας κρατάνε πλέον σ' αυτά τα δύσκολα χρόνια που ζούμε.
Μερικές φωτό...πως περνούν τα χρόνια ;;!!.
Ένα με παρηγορεί η αιώνια ζωή η ατελεύτητος. Δι ευχών , ας αξιωθούμε όλοι μαζί, ίνα ωσιν εν, στον παράδεισο...
(Η αγιοκατάταξή του έγινε την 27η Νοεμβρίου 2019 από το Οικουμενικό Πατριαρχείο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου