Μια φορά κι έναν καιρό η Αμερική είχε μια καπιταλιστική οικονομία. Οι τραπεζικές καταθέσεις χρησιμοποιήθηκαν για δάνεια που επέκτειναν την παραγωγική ικανότητα. Η Αμερική παρήγαγε τα δικά της αγαθά και καλλιέργησε τα δικά της τρόφιμα.
Το νόμισμα της Αμερικής υποστηριζόταν από
χρυσό και ο πληθωρισμός ήταν ανύπαρκτος. Η νέα τεχνολογία που έφεραν στο προσκήνιο οι νέες επενδύσεις βελτίωσε την παραγωγικότητα της εργασίας και το βιοτικό επίπεδο αυξήθηκε. Τα κέρδη επανήλθαν σε βελτιωμένες μεθόδους και επέκτειναν την παραγωγή.Οι κυβερνήσεις επιδοτούσαν τις κοινωνικές υποδομές και την εκπαίδευση. Αυτό μείωσε το κόστος μεταφοράς και, ως εκ τούτου, το κόστος παραγωγής και τις τιμές, και παρείχε στη βιομηχανία και τη μεταποίηση ένα εκπαιδευμένο εργατικό δυναμικό. Ως κάτοικος της πολιτείας, τα ετήσια δίδακτρα μου στο Georgia Tech ανήλθαν σε περίπου 450 δολάρια.
Αυτός ο εξαιρετικά επιτυχημένος τρόπος λειτουργίας μιας οικονομίας αντικαταστάθηκε από μια εντελώς διαφορετική οικονομία, αυτή που έχουμε σήμερα. Ποιος είναι υπεύθυνος και πώς προέκυψε είναι μια ιστορία που μπορεί να ειπωθεί αργότερα, αλλά όχι σε αυτή τη στήλη.
Στην τρέχουσα οικονομία, τα τραπεζικά δάνεια δεν χορηγούνται για τη χρηματοδότηση νέων επενδύσεων σε νέες εγκαταστάσεις και εξοπλισμό. Γίνονται με σκοπό τη χρηματοδότηση της αγοράς υφιστάμενων περιουσιακών στοιχείων. Τα δάνεια γίνονται για να αγοράσουν υπάρχουσες εταιρείες, να τις φορτώσουν με χρέος και να πουλήσουν τα περιουσιακά τους στοιχεία. Τα δάνεια χορηγούνται για τη χρηματοδότηση της επαναγοράς μετοχών μιας εταιρείας, αυξάνοντας έτσι την τιμή της μετοχής και οδηγώντας σε μπόνους «απόδοσης» στελεχών και διοικητικών συμβουλίων. Τα δάνεια γίνονται για τη χρηματοδότηση αγορών ακινήτων και έτσι αυξάνουν τις αξίες των ακινήτων, αυξάνοντας έτσι το κόστος στέγασης.
Η νέα οικονομία χρηματιστικοποιείται. Ζει από τους τόκους του χρέους και των τελών, τη λεηλασία της δημόσιας περιουσίας μέσω ιδιωτικοποιήσεων και την εκμετάλλευση των οικονομιών του τρίτου κόσμου μέσω τραπεζικών δανείων που βασίζονται σε δολάρια και μπορούν να αποπληρωθούν μόνο από την χρεωμένη χώρα που πωλεί τα δημόσια περιουσιακά της στοιχεία στους Αμερικανούς πιστωτές της, συνήθως σε εξαιρετικά χαμηλές τιμές.
Η νέα αμερικανική οικονομία στηρίζεται στο χρέος, όχι στην ευημερία, του αμερικανικού πληθυσμού και στον οικονομικό εξαναγκασμό των χρεωμένων σε δολάρια ξένων κυβερνήσεων που πληρώνουν τα χρέη τους με τα περιουσιακά στοιχεία της χώρας τους.
Η Federal Reserve κατέστρεψε τα οικογενειακά αγροκτήματα και μονοπώλησε την παραγωγή τροφίμων στις αγροτικές επιχειρήσεις, μονοπώλησε το χρηματοπιστωτικό σύστημα στα χέρια των πέντε μεγαλύτερων τραπεζών και κατέστρεψε την αξία του δολαρίου ΗΠΑ.
Αυτό δεν είναι ένα πορτρέτο μιας επιτυχημένης οικονομίας με μέλλον.
Ο δυτικός κόσμος, ειδικά οι ΗΠΑ, έχει μεταφέρει τη βιομηχανική και μεταποιητική οικονομία του στην Ασία και το Μεξικό. Η μετεγκατάσταση έχει στερήσει από το αμερικανικό εργατικό δυναμικό τα εισοδήματα που συνδέονται με την παραγωγή των αγαθών που καταναλώνουν οι Αμερικανοί. Όταν τα αγαθά και οι υπηρεσίες εισέρχονται στις ΗΠΑ για να διατεθούν στην αγορά, εισέρχονται ως εισαγωγές, διευρύνοντας έτσι το εμπορικό έλλειμμα των ΗΠΑ.
Ο λόγος για τον οποίο αυτό το εκμεταλλευτικό σύστημα μπόρεσε να συνεχιστεί είναι ότι η Ουάσιγκτον χρησιμοποίησε τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο για να κάνει το δολάριο ΗΠΑ το μέσο διεθνούς πληρωμής, δηλαδή το αποθεματικό νόμισμα των κεντρικών τραπεζών του κόσμου. Τα χρεόγραφα σε δολάρια έγιναν τα αποθεματικά των κεντρικών τραπεζών του κόσμου.
Το να είναι το αποθεματικό νόμισμα σημαίνει ότι το χρέος της χώρας είναι τα αποθεματικά των κεντρικών τραπεζών όλων των άλλων χωρών. Ως εκ τούτου, η αύξηση του δημόσιου χρέους των ΗΠΑ δεν ήταν πρόβλημα, διότι σήμαινε αύξηση των αποθεματικών των κεντρικών τραπεζών του κόσμου. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η χρηματοδότηση του χρέους των ΗΠΑ δεν ήταν ποτέ πρόβλημα.
Στον 21ο αιώνα, η ίδια η κυβέρνηση των ΗΠΑ ήταν απασχολημένη με την καταστροφή αυτού του προνομιακού τρόπου χρηματοδότησης του συνεχώς αυξανόμενου χρέους της, χρησιμοποιώντας ως όπλο τη χρήση του δολαρίου ως αποθεματικού νομίσματος.
Οι κυρώσεις που επιβλήθηκαν στη Ρωσία και σε άλλες χώρες έχουν δημιουργήσει μια γενική απομάκρυνση από τη χρήση του χρέους του αμερικανικού δημοσίου ως αποθεματικών της κεντρικής τράπεζας. Η κατάσχεση από την Ουάσιγκτον των αποθεμάτων της κεντρικής τράπεζας της Ρωσίας που διατηρούνται σε δολάρια είπε στον κόσμο ότι το ίδιο θα μπορούσε να συμβεί και σε αυτούς.
Κατά συνέπεια, η χρήση του δολαρίου ΗΠΑ στις διεθνείς πληρωμές έχει μειωθεί από περίπου 90% σε λίγο λιγότερο από 50%. Με το σχηματισμό και την επέκταση των BRICS θα μειωθεί περαιτέρω.
Καθώς άλλες χώρες παύουν να χρησιμοποιούν το δολάριο ΗΠΑ ως αποθέματά τους, η μεγάλη προσφορά δολαρίων στον κόσμο – διάβασα πρόσφατα ότι το εθνικό χρέος των ΗΠΑ είναι τώρα 35 τρισεκατομμύρια δολάρια – είναι πιθανό να είναι μια προσφορά που υπερβαίνει τη ζήτηση.
Η συνέπεια είναι η πτώση της συναλλαγματικής αξίας του δολαρίου, η οποία επιβεβαιώνεται ήδη από την άνοδο των τιμών του χρυσού και του αργύρου. Βραχυπρόθεσμα, η Ουάσιγκτον μπορεί να επικρατήσει στις κεντρικές τράπεζες της Ιαπωνίας, του Ηνωμένου Βασιλείου και της ΕΕ για να στηρίξουν το δολάριο χρησιμοποιώντας τα νομίσματά τους για να αγοράσουν δολάρια. Αλλά αυτή η επιχείρηση διάσωσης του δολαρίου δεν μπορεί να παραταθεί για πάντα.
Όταν έρθει η ώρα που οι δυτικές κεντρικές τράπεζες δεν θα είναι πλέον πρόθυμες να διακινδυνεύσουν τις αξίες των δικών τους νομισμάτων για την υποστήριξη του δολαρίου ΗΠΑ και οι τιμές του χρυσού και του αργύρου δεν θα μπορούν πλέον να κατασταλούν από την πρακτική της πώλησης γυμνών σορτς, η Αμερική θα γίνει μια τριτοκοσμική χώρα.
Αυτό δεν είναι ένα θέμα που ενδιαφέρει πολλούς οικονομολόγους. Το αμερικανικό οικονομικό επάγγελμα είναι, κατά τη γνώμη μου, μια συλλογή ανθρώπων που, σε αντάλλαγμα για επιχορηγήσεις και συμβούλους, έχουν αγκαλιάσει το ψέμα ότι η μετεγκατάσταση των «βρώμικων θέσεων εργασίας με νύχια» θα οδηγήσει σε υψηλότερα αμειβόμενες νέες οικονομικές θέσεις εργασίας για το εργατικό δυναμικό.
Μετά από όλα αυτά τα χρόνια, δεν υπάρχει ακόμη κανένα σημάδι ότι αυτές οι υποσχέσεις για υψηλότερα αμειβόμενες θέσεις εργασίας αντικατάστασης. Οι ίδιοι οικονομολόγοι μας έχουν πει ότι η παγκοσμιοποίηση, η οποία μας κάνει να εξαρτόμαστε από τις εισαγωγές, είναι το κύμα του μέλλοντος. Το μέλλον μιας οικονομίας που εξαρτάται από τις εισαγωγές με ένα αποδυναμωμένο νόμισμα είναι ο μόνιμος πληθωρισμός.
Με τη ρομποτική και την τεχνητή νοημοσύνη να αντικαθιστούν το ανθρώπινο εργατικό δυναμικό, ενώ εκατομμύρια μετανάστες-εισβολείς εισέρχονται στη χώρα ετησίως, το μέλλον είναι επίσης ένα μέλλον μόνιμης ανεργίας.
Η οικονομία των ΗΠΑ διοικείται από τη βραχυπρόθεσμη μεγιστοποίηση του κέρδους. Η απουσία οράματος σημαίνει ένα ζοφερό μέλλον ακόμη και απουσία της Μεγάλης Επανεκκίνησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου