Την «χαριστική βολή» ετοιμάζουν Ρωσία, Κίνα: Σκοτώνουν την «μαφία του ΝΑΤΟ» και τελειώνουν την αυτοκρατορία των ΗΠΑ

Η κινεζική Λευκή Βίβλος καταρρίπτει με σθένος την πλάνη της «Παγίδας του Θουκυδίδη»: «Δεν υπάρχει νόμος που να υπαγορεύει ότι μια ανερχόμενη δύναμη θα επιδιώξει αναπόφευκτα την ηγεμονία!»

//

 

Το Κρατικό Συμβούλιο της Κίνας έδωσε στην κυκλοφορία προ ημερών ένα έγγραφο βαρύνουσας πολιτικής σημασίας με τίτλο «Μια παγκόσμια κοινότητα κοινού μέλλοντος: οι προτάσεις και οι ενέργειες της Κίνας», που ουσιαστικά αποτελεί μία «Λευκή Βίβλο» για ένα ειρηνικό, πολυπολικό μέλλον, όπως εκτιμά ο Βραζιλιάνος γεωπολιτικός αναλυτής Pepe Escobar.
Εκτός αν η παραπαίουσα ηγεμονία των ΗΠΑ οδηγήσει τον κόσμο στην άβυσσο ενός υβριδικού πολέμου, δίχως αύριο....
Σε συγχρονισμό με τη διαρκώς εξελισσόμενη στρατηγική συνεργασία Ρωσίας - Κίνας, η «Λευκή Βίβλος» σημειώνει πώς «ο Κινέζος πρόεδρος Xi Jinping έθεσε για πρώτη φορά το όραμα μιας παγκόσμιας κοινότητας κοινού μέλλοντος όταν απευθυνόταν στο Κρατικό Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων της Μόσχας το 2013».
Αυτό έγινε πριν από 10 χρόνια, όταν ξεκίνησε η Πρωτοβουλία New Silk Roads – ή Belt and Road Initiative (BRI) – Οι Νέοι Δρόμοι του Μεταξιού πουτ έγινε η κυρίαρχη αντίληψη της εξωτερικής πολιτικής της εποχής Xi.
Το Belt and Road Forum τον επόμενο μήνα στο Πεκίνο θα γιορτάσει τη 10η επέτειο του BRI και θα ξεκινήσει εκ νέου μια σειρά έργων για την πρωτοβουλία αυτή.

Η Κοινότητα του Κοινού Μέλλοντος

Η «Κοινότητα του Κοινού Μέλλοντος» είναι μια έννοια που ουσιαστικά αγνοείται σε όλη τη συλλογική Δύση – και σε αρκετές περιπτώσεις χάνεται στη μετάφραση σε όλη την Ανατολή.
Η φιλοδοξία της Λευκής Βίβλου είναι να εισαγάγει «τη θεωρητική βάση, την πρακτική και την ανάπτυξη μιας παγκόσμιας κοινότητας κοινού μέλλοντος».

Τα πέντε βασικά σημεία περιλαμβάνουν:
- τη δημιουργία εταιρικών σχέσεων «στις οποίες οι χώρες αντιμετωπίζουν η μια την άλλη ως ίσες»,
- «ένα δίκαιο περιβάλλον ασφάλειας»,
- «ανάπτυξη χωρίς αποκλεισμούς»,
- «σχέσεις ανταλλαγής μεταξύ των πολιτισμών» και,
- «ένα οικοσύστημα που θέτει πρώτα τη Μητέρα Φύση και την πράσινη ανάπτυξη», όπως εξήγησε ο Xi στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το 2015.

Η Παγίδα του Θουκυδίδη

Η Λευκή Βίβλος καταρρίπτει με σθένος την πλάνη της «Παγίδας του Θουκυδίδη»: «Δεν υπάρχει νόμος που να υπαγορεύει ότι μια ανερχόμενη δύναμη θα επιδιώξει αναπόφευκτα την ηγεμονία.
Αυτή η υπόθεση αντιπροσωπεύει τυπική ηγεμονική σκέψη και βασίζεται σε μνήμες καταστροφικών πολέμων μεταξύ ηγεμονικών δυνάμεων στο παρελθόν», αναφέρει η Λευκή Βίβλος αποκρούοντας την «θουκυδίδεια παγίδα» που ισχυρίζεται το ακριβώς αντίθετο.
Η Κίνα ευθυγραμμίζεται πλήρως με τον Παγκόσμιο Νότο, ως προς «τα κοινά συμφέροντα όλων των λαών σε όλο τον κόσμο.
Όταν ο κόσμος ευδοκιμεί, η Κίνα ευδοκιμεί και το αντίστροφο».
Πρόκειται για μία νέα τάξη που δεν έχει καμία σχέση με την τάξη των ΗΠΑ που είναι…βασισμένη σε κανόνες, επισημαίνει ο Escobar.

Κινεζική ωδή στην πολυπολικότητα

Όταν πρόκειται για την οικοδόμηση ενός νέου συστήματος διεθνών σχέσεων, η Κίνα δίνει προτεραιότητα στην «εκτεταμένη διαβούλευση» μεταξύ ίσων και «την αρχή της κυρίαρχης ισότητας» που «διατρέχει τον Χάρτη του ΟΗΕ».
Η ιστορία και ο ρεαλισμός, ωστόσο, υπαγορεύουν ότι ορισμένες χώρες είναι πιο ίσες από άλλες.
Αυτή η Λευκή Βίβλος προέρχεται από την πολιτική ηγεσία ενός κράτους με πλούσιο και μοναδικό πολιτισμό, εξηγεί ο Escobar.
Ως εκ τούτου, προωθεί φυσικά την «αύξηση των ανταλλαγών μεταξύ των πολιτισμών για την προώθηση της αρμονίας», ενώ παρατηρεί κομψά πώς ένας «εξαιρετικός παραδοσιακός πολιτισμός αποτελεί την επιτομή της ουσίας του κινεζικού πολιτισμού».
Εδώ βλέπουμε ένα λεπτό μείγμα Ταοϊσμού και Κομφουκιανισμού, όπου η αρμονία - που επαινείται ως «η βασική έννοια του κινεζικού πολιτισμού» - επεκτείνεται στην έννοια της «αρμονίας εντός της διαφορετικότητας»: και αυτή ακριβώς είναι η βάση για την υιοθέτηση της πολιτισμικής πολυμορφίας, συνεχίζει ο Escobar.

Ο διάλογος των πολιτισμών, όχι σύγκρουση των πολιτισμών

Όσον αφορά την προώθηση του διαλόγου των πολιτισμών, αυτές οι παράγραφοι είναι ιδιαίτερα σημαντικές: «Η ιδέα μιας παγκόσμιας κοινότητας κοινού μέλλοντος αντικατοπτρίζει τα κοινά συμφέροντα όλων των πολιτισμών – ειρήνη, ανάπτυξη, ενότητα, συνύπαρξη και συνεργασία».
Μια ρωσική παροιμία λέει, «Μαζί μπορούμε να ξεπεράσουμε την καταιγίδα.
Ο Ελβετο-Γερμανός συγγραφέας Hermann Hesse πρότεινε: «Μην υπηρετείτε τον πόλεμο και την καταστροφή, αλλά την ειρήνη και τη συμφιλίωση».
Εξάλλου μια γερμανική παροιμία, υποστηρίζει ότι «η προσπάθεια ενός ατόμου είναι πρόσθεση, η προσπάθεια μιας ομάδας πολλαπλασιάζεται».
Μια αφρικανική παροιμία λέει, «Ένας μόνος πυλώνας δεν αρκεί για να χτίσεις ένα σπίτι».
Μια αραβική παροιμία ισχυρίζεται: «Αν θέλεις να περπατάς γρήγορα να περπατάς μόνος σου, αν θέλεις να πας μακριά, περπάτα με άλλους μαζί».

Η πολυσχιδής κινεζική διπλωματία

Η κινεζική διπλωματία έχει εκφράσει πολύ έντονα την ανάγκη ανάπτυξης ενός «νέου τύπου οικονομικής παγκοσμιοποίησης» και συμμετοχής σε «ειρηνική ανάπτυξη» και αληθινή πολυμερή προσέγγιση.
Και αυτό μας φέρνει αναπόφευκτα στο BRI, το οποίο η Λευκή Βίβλος ορίζει ως «ένα ζωντανό παράδειγμα οικοδόμησης μιας παγκόσμιας κοινότητας κοινού μέλλοντος και μιας παγκόσμιας πλατφόρμας δημόσιου καλού και συνεργασίας που παρέχεται από την Κίνα στον κόσμο».
Φυσικά, για τον ηγεμόνα και τους συλλογικούς υποτελείς του στη Δύση, το BRI δεν είναι παρά ένας τεράστιος μηχανισμός παγίδας χρέους που εξαπέλυσε η «αυτοκρατορική Κίνα», υποστηρίζει ο Escobar.

Η αντίδραση του ηγεμόνα - Η προειδοποίηση Medvedev

Η Λευκή Βίβλος σημειώνει, στην πραγματικότητα, πώς «περισσότερα από τα τρία τέταρτα των χωρών στον κόσμο και πάνω από 30 διεθνείς οργανισμοί» είχαν ενταχθεί στην πρωτοβουλία BRI και αναφέρεται στο εκτεταμένο, συνεχώς διευρυνόμενο πλαίσιο συνδεσιμότητας έξι διαδρόμων, μιας σειράς λιμανιών, αγωγών και συνδεσιμότητας στον κυβερνοχώρο, μεταξύ άλλων μέσω της Νέας Ευρασιατικής Γέφυρας, του Σιδηροδρομικού Εξπρές Κίνας-Ευρώπης και του Νέου Εμπορικού Διαδρόμου ξηράς-Θάλασσας που διασχίζει την Ευρασία.
Για την αντίδραση της αμερικανικής αυτοκρατορίας έχει προειδοποιήσει ο αντιπρόεδρος του Ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας Dmitry Medvedev.
Ο ηγεμόνας προετοιμάζει ήδη τα επόμενα στάδια του υβριδικού του πολέμου κατά της Κίνας – παρόλο που παραμένει θαμμένος βαθιά μέσα σε έναν de facto πόλεμο κατά της Ρωσίας στην Ουκρανία, σημειώνει ο Escobar.
Η ρωσική στρατηγική πολιτική, στην ουσία, ευθυγραμμίζεται πλήρως με τη Λευκή Βίβλο της Κίνας, προτείνοντας μια Ευρύτερη Ευρασιατική Εταιρική Σχέση, μια συντονισμένη ώθηση προς την πολυπολικότητα και την πρωτοκαθεδρία του Παγκόσμιου Νότου και της παγκόσμιας πλειοψηφίας στη σφυρηλάτηση ενός νέου συστήματος διεθνών σχέσεων.
Μετά την πρόσφατη επίθεση των Ουκρανών – με την καθοδήγηση των ΗΠΑ - στο Αρχηγείο του Στόλου της Μαύρης Θάλασσας στη Σεβαστούπολη, μια νέα έκθεση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας οδηγεί σε μια δυσοίωνη προειδοποίηση από τον Medvedev: «Το ΝΑΤΟ έχει μετατραπεί σε ένα ανοιχτά φασιστικό μπλοκ παρόμοιο με τον Άξονα του Hitler, μόνο που είναι μεγαλύτερο. Φαίνεται ότι η Ρωσία μένει με λίγες επιλογές εκτός από μια άμεση σύγκρουση με το ΝΑΤΟ.

Το αποτέλεσμα θα είναι πολύ βαρύτερες απώλειες για την ανθρωπότητα από ό,τι το 1945», σημειώνει ο Medvedev.

Το ρωσικό υπουργείο Άμυνας, εν τω μεταξύ, αποκάλυψε ότι η Ουκρανία μετρά 83.000 θανάτους στο πεδίο της μάχης από την έναρξη της -αποτυχημένης- αντεπίθεσης πριν από τέσσερις μήνες.
Και ο Ρώσος υπουργός Άμυνας Sergey Shoigu ήταν κατατοπιστικός σε ό,τι αφορά τη μακροπρόθεσμη στρατηγική, λέγοντας πως «η συνεπής εφαρμογή μέτρων και σχεδίων δραστηριότητας μέχρι το 2025 θα μας επιτρέψει να πετύχουμε τους στόχους μας».
Έτσι, η ειδική επιχείρηση δεν θα τελειώσει πριν από το 2025 - παρεμπιπτόντως, πολύ αργότερα από τις επόμενες προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ. Άλλωστε, ο απώτερος στόχος της Μόσχας είναι η αποΝΑΤΟικοποίηση.
Αντιμέτωπος με μια ταπείνωση του ΝΑΤΟ στο πεδίο της μάχης, η ομάδα Biden δεν έχει διέξοδο: ακόμα κι αν κήρυξε μονομερή κατάπαυση του πυρός για να οπλίσει εκ νέου τις δυνάμεις του Κιέβου για μια νέα αντεπίθεση την άνοιξη - καλοκαίρι του 2024, ο πόλεμος θα συνεχίσει στο δρόμος προς τις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ.

MICIMATT και η μαφία του ΝΑΤΟ

Τόσο η κινεζική όσο και η ρωσική ηγεσία γνωρίζουν πολύ καλά πώς λειτουργεί στις ΗΠΑ το MICIMATT που ορίζει ο Ray McGovern (στρατιωτικό βιομηχανικό πλέγμα - Κογκρέσο – ΜΜΕ – Ακαδημαϊκοί – think tank).
Η κινητική πτυχή του MICIMATT αφορά την προστασία των παγκόσμιων συμφερόντων μεγάλων αμερικανικών τραπεζών, των hedge funds και πολυεθνικών εταιρειών.
Δεν είναι τυχαίο ότι το τέρας της MICIMATT η Lockheed-Martin ανήκει κυρίως σε Vanguard, BlackRock και State Street, εξηγεί ο Escobar.
«Το ΝΑΤΟ είναι ουσιαστικά μια ρακέτα προστασίας της μαφίας που ελέγχεται από τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο και δεν έχει καμία σχέση με την υπεράσπιση της Ευρώπης από τη ρωσική απειλή.
Το πραγματικό όνειρο του MICIMATT και της επέκτασής του στο ΝΑΤΟ είναι να αποδυναμώσει και να διαμελίσει τη Ρωσία για να ελέγξει τους τεράστιους φυσικούς πόρους της», εκτιμά ο γεωπολιτικός αναλυτής.

Πόλεμος ενάντια στον νέο «άξονα του κακού»

Η επερχόμενη γραφική ταπείνωση του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία συνδυάζεται τώρα με την αδυσώπητη άνοδο των BRICS 11 – που ενσαρκώνει μια θανατηφόρα απειλή για τη γεωοικονομία του ηγεμόνα.
Δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα που το MICIMATT μπορεί να κάνει για αυτόν τον πυρηνικό πόλεμο – εκτός από πολλαπλές περιπτώσεις υβριδικού πολέμου με έγχρωμες επαναστάσεις και διάφορα σχήματα διαίρει και βασίλευε.
Αυτό που διακυβεύεται δεν είναι λιγότερο από μια πλήρη κατάρρευση του νεοφιλελευθερισμού.
Η στρατηγική συνεργασία Ρωσίας-Κίνας των πραγματικών κυρίαρχων συντονίζεται.

Η στρατηγική υπομονή είναι ο κανόνας.

Ωστόσο αυτό που υπονοεί ο Medvedev είναι ότι ο ηγεμόνας στην απόγνωσή του θα μπορούσε ακόμη και να μπει στον πειρασμό να ξεκινήσει τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο εναντίον, στην πραγματικότητα, ενός νέου «άξονα του κακού» τριών εθνών των BRICS – Ρωσίας, Κίνας και Ιράν.
Ο Γραμματέας του Ρωσικού Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας Nikolai Patrushev δεν θα μπορούσε να είναι πιο ξεκάθαρος: «Στις προσπάθειές της να διατηρήσει την κυριαρχία της, η ίδια η Δύση κατέστρεψε τα εργαλεία που της λειτουργούσαν καλύτερα από τη στρατιωτική μηχανή. Αυτά είναι η ελευθερία διακίνησης αγαθών και υπηρεσιών, οι διάδρομοι μεταφορών και υλικοτεχνικής υποστήριξης, ένα ενοποιημένο σύστημα πληρωμών, ο παγκόσμιος καταμερισμός εργασίας και οι αλυσίδες. Ως αποτέλεσμα, οι Δυτικοί αποκλείονται από τον υπόλοιπο κόσμο με γρήγορους ρυθμούς».

.bankingnews.gr