Μάθε παιδί μου κινέζικα…

Του Γιώργου Κράλογλου

Ποιος είπε ότι οι επενδύσεις δεν έχουν “πανιά”, σαν τα πλοία, να τα σηκώσουν για εκεί που ο κόσμος καταλαβαίνει από οικονομία. Από παγκόσμια αγορά.

• Και η πρώην ναυπηγική Ελλάδα, θα μας πει ο τυχόν “ρεαλιστής”, τι ήταν; Η πρώην βαριά βιομηχανική Ελλάδα 12 κλάδων με πλοκάμια και στην Ευρώπη τι ήταν; Οι βιομηχανικές επενδύσεις στον χώρο των μεταφορών, των χημικών προϊόντων και της μεγάλης βιομηχανίας ειδών και συσκευών ηλεκτρισμού τι ήταν;

Δεν ήταν οι κλάδοι που έσβησαν από τις ανεπτυγμένες χώρες, από τη σύγχρονη βιομηχανική ανάπτυξη, από τις οικονομίες με εξωστρέφεια και σήμερα θα τις συναντήσεις μόνο στον Τρίτο κόσμο και όχι στην

Ευρώπη;

• Από αυτό το πλευρό να κοιμόμαστε…, είναι η απάντηση. Γιατί στην Ελλάδα η 30χρονη αποεπένδυση και η 25ετής ασταμάτητη αποβιομηχάνιση, (που παρέδωσε στην ανεργία πάνω από 650.000 βιομηχανικούς εργάτες, υπαλλήλους και στελέχη με ικανότητες και δυναμισμό), ήταν τα “πανιά” που σήκωσαν από την οικονομία μας πολυεθνικές, βιομηχανικά συγκροτήματα διεθνούς κύρους, που δεν άντεξαν την πολιτική, κομματική και οικονομική μας μιζέρια.

Ποιο είναι λοιπόν το άλυτο μυστήριο της “απαγωγής” από τους Γερμανούς των τελευταίων, εμβληματικών κατά τα άλλα, επενδύσεων για το στρώσιμο εδάφους της Ασίας εντός της Ε.Ε. και άνοιγμα της πόρτας της Ευρώπης;

• Προς τι η (εκ των υστέρων όπως πάντα) διαπίστωσή μας ότι είμαστε ανίκανοι να ανοίξουμε διαδρόμους της Ασίας προς την Ε.Ε. τόσο από την ξηρά όσο και από την θάλασσα;

Προς τι η (επίσης εκ των υστέρων) “ανακάλυψη” ότι η Ελλάδα δεν είναι ούτε και θα μπει ποτέ στη μοιρασιά επενδύσεων και έργων σύνδεσης της οικονομίας με την παγκοσμιοποίηση, μιας και την βλέπουμε όπως βλέπουν οι παλαιοημερολογίτες τις θρησκευτικές γιορτές;

• Οι Κινέζοι μάς τις έδωσαν τις ευκαιρίες. Μας τις έδωσαν και συγκεκριμένες πολυεθνικές, με πρώτο γεωγραφικό επενδυτικό ορίζοντα τη Βόρεια Ελλάδα.

Τι καταλάβαμε όμως εμείς όταν οι “προσφορές” (τις βάζουμε σε εισαγωγικά γιατί κανείς δεν σου χαρίζει επενδύσεις. Κανείς δεν παραιτείται από το κέρδος του) ήρθαν και ξαναήρθαν αλλά έμειναν στο τραπέζι της κουβέντας για 10-12 χρόνια;

• Αυτό που καταλάβαμε ήταν ότι μας χαλάνε τον τουρισμό. Ότι χάνουμε καλή θέα από τα εξοχικά. Ότι με βιομηχανική ανάπτυξη θα χάσουμε τα μπαράκια της παραλίας και τους τόνους τα σκουπίδια που τις γεμίζουμε κάνοντας βόλτα για το μπάνιο και μετά στο ουζάδικο για τον μεζέ… Αυτό καταλάβαμε και γι’ αυτό αγωνιστήκαμε. Για να μην το χάσουμε…

Και ερχόμαστε σήμερα να γκρινιάζουμε ότι εμείς έχουμε το “καρβέλι” της γεωπολιτικής και οικονομικής θέσης (είτε στη Μεσόγειο είτε στους δρόμους προς τα άλλα Βαλκάνια και από εκεί στην Ευρώπη) αλλά οι Γερμανοί έχουν και για την Ελλάδα το μαχαίρι… στη μοιρασιά των ευρωπαϊκών επενδύσεων.

• Κατά τα άλλα μια από τα ίδια. Και ας ξέραμε για τους Κινέζους και τα ενδιαφέροντά τους, στο λιμάνι του Πειραιά και για τη ναυπηγική ζώνη της γειτονιάς του.

Διαβάζουμε στο χθεσινό ρεπορτάζ του Capital.gr με θέμα “Tι σημαίνει για τον Πειραιά μια επέκταση της Cosco στο Αμβούργο”, ότι στον τερματικό του Αμβούργου, για τον οποίο ενδιαφέρονται οι Κινέζοι, εξυπηρετείται η πλειοψηφία των ευρωπαϊκών feeders, ενώ υποδέχεται και μεγάλα πλοία της συμμαχίας “Ocean Alliance” και συγκεκριμένα της CMA CGM και της Cosco.

• Φεύγοντας από το Αμβούργο και επιστρέφοντας στην Ελλάδα μαθαίνουμε, από το ρεπορτάζ, ότι η φιλοδοξία της διοίκησης του ΟΛΠ είναι με την ολοκλήρωση του επενδυτικού προγράμματος της Cosco και με βασική προϋπόθεση την έγκριση του τέταρτου προβλήτα, να “σκαρφαλώσει” το λιμάνι στην πρώτη τριάδα, “πιάνοντας” τα 11 εκατ. containers και εκτοπίζοντας τους Γερμανούς…

Ωστόσο κλείνουμε μια 15ετία από τότε που τα κομματόσκυλα, αγκαζέ με πολιτικούς της προόδου…, έδιωχναν τους Κινέζους από την Ελλάδα. Κλείνουμε μια 10ετία με την ανακύκλωση του οράματος να αξιοποιήσουμε τις κινέζικες επενδύσεις για να ξεπεράσουμε τους Γερμανούς στο άνοιγμα δρόμων της Κίνας στην Ευρώπη.

• Κλείνουμε μια 7ετία που η τότε κυβέρνηση σύσσωμη απουσίασε από τα πρώτα εγκαίνια επένδυσης των Κινέζων στον Πειραιά, για να μην έχει συναναστροφές με πολυεθνικές και ολιγαρχία… Να μη μας στεναχωρήσει όμως το “…μάθε παιδί μου κινέζικα μπας και δουλέψεις σε εγκαταστάσεις της Κίνας, όταν μεταναστεύσεις για δουλειά στη Γερμανία…”.

george.kraloglou@capital.gr