Ἀπόσπασμα ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας

«…Ἀλλὰ ἀλλοίμονον! Ἐναντίον τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, ἐπετέθησαν ἄλλης φύσεως ἐχθροὶ καὶ πολέμιοι. Αὐτοὶ δὲν ἦσαν δεδηλωμένοι ἐχθροὶ ὅπως οἱ πρῶτοι. 

Αὐτοὶ μέσα εἰς τὴν ὀρθοδοξία εἶχαν γεννηθῇ καὶ γαλουχηθῆ. Εἰς τὸ μητρῷο τῆς ὀρθοδοξίας ἦσαν γραμμένα τὰ ὀνόματά των. Εἰς ὅλας τὰς ἱερὰς συνάξεις ἐλάμβανον μέρος. Ἐκοινώνουν τῶν ἀχράντων μυστηρίων καὶ παραδέχοντο ἀδιστάκτως ὅ,τι ὑπὸ τὸν φωτισμὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐδίδασκε ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καὶ ἦσαν ἕτοιμοι ὑπὲρ αὐτῆς νὰ μαρτυρήσουν. Ἀλλ’ αἴφνης τὶς καρδίε των συνετάραξε τὸ ἀκάθαρτο πνεῦμα τῆς ὑπερηφανείας. 

Ἤθελαν, δηλαδὴ αὐτοὶ ὡς ἀνώτερα δῆθεν πνεύματα, μὲ τὸν πῆχυ τῆς λογικῆς νὰ μετρήσουν τὰ δόγματα, τὰς θεμελιώδεις ἐκείνας ἀληθείας ἐπὶ τῶν ὁποίων στηρίζεται τὸ οἰκοδόμημα τῆς ὀρθοδοξίας. 

Ἤθελαν μὲ τὸ μικρὸ κύπελλο τῆς διανοίας των νὰ ἐκκενώσουν τὸ ἄπειρον ὠκεανὸ τῆς γνώσεως τοῦ ἐν Τριἀδι Θεοῦ.

Ἤθελαν μὲ τὶς ἀσθενεῖς πτέρυγές των ὡς ἄλλοι ἴκαροι νὰ διπλεύσουν τὶς ἄχανεῖς ἐκτάσεις τοῦ ἀπείρου καὶ ἔτσι ὑπερήφανοι γιὰ τις διανοητικάς των πτήσεις εἰς τὸν κόσμο τοῦ μυστηρίου παρουσιάσθησαν μία ἡμέρα εἰς τὴν Μητέρα Ἐκκλησία καὶ εἶπαν μὲ στόμφον: «Μέχρι χθὲς συνεφωνούσαμε μαζί σου εἰς ὅλα τὰ σημεῖα τῆς διδασκαλίας σου. Ἀλλὰ τώρα ὄχι. Αὐτὸ ἐδῶ τὸ σημεῖο τῆς διδασκαλίας σου μᾶς εἶνε ἀκατάληπτον. Τὸ ἄλλο πρέπει νὰ τροποποιηθῇ ὥστε νὰ γίνῃ καταληπτὸν ἀπὸ τὴν ἀνθρωπίνην διάνοια. Τὸ τρίτον πρέπει ν’ ἀπορριφθῇ…».

Ἡ ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἐκάλεσε τὰ τέκνα ποὺ διεφώνησαν μὲ τὴν διδασκαλία καὶ προσεπάθησε νὰ τὰ πείσῃ ὅτι ἡ γραμμὴ τὴν ὁποία ἀκολουθεῖ εἶνε ἡ γραμμὴ ποὺ ἐχάραξε ὁ Θεάνθρωπος ἱδρυτής της καὶ ὅτι πᾶσα παρέκκλισις ἐστω καὶ ἐλαχίστη ἀπὸ τὴν γραμμὴ αὐτὴ θὰ δημιουργήσῃ ρῆγμα εἰς τὴν παράταξι τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ κίνδυνο νοθεύσεως τῆς ἐξ ἀποκαλύψεως Θείας διδασκαλίας.

 Ἀλλ’ αὐτοὶ δυστυχῶς μὲ πεῖσμα ἑωσφόρου ἐπέμεναν εἰς τὲς ἑτεροδιδασκαλίες των καὶ παρέσυραν καὶ ἄλλους. Τότε ἡ Ὀρθοδοξία συνεκάλεσε τὰς Οἰκουμενικὰς Συνόδους καὶ ἐκεῖ ἐκλήθησαν οἱ ἑτεροφρονοῦντες καὶ ἀνέπτυξα τις ἰδέες των καὶ κατόπιν συζητήσεως καὶ ἐρεύνης πολλῆς καὶ ὑπὸ τὸν φωτισμὸ τοῦ Παναγίου Πνεύματος αἱ ἰδέαι των ὡς προσκρούουσαι εἰς τὴν διδασκαλία τῆς μιᾶς Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας ἀπερρίφθησαν καὶ κατεδικάσθησαν, αὐτοὶ δὲ ἐφόσον μετὰ τὴν ἀπόφασιν τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων ἐξηκολούθουσαν να ἐπιμένοουν εἰς τὶς ἐσφαλμένας ἰδέας των ἀπεκόπηκαν ἀπὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας ὡς μέλη γαγγραινώδη, ὡς ἀνιάτως νοσήσαντες, διεγράφησα ἀπὸ τὰ μητρῷα τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ οἱ Ὀρθόδοξοι δὲν ἤρχοντο πλέον εἰς οὐδεμία πνευματικὴ ἐπαφὴ μὲ τοὺς καταδικασθέντας ὑπὸ τῆς κοινῆς συνειδήσεως τῆς Ἐκκλησίας. Ἐθεωροῦντο πνευματικῶς νεκροί. Αὐτοὶ οἱ καταδικασθέντες καὶ διαγραφέντες ἐκ τῶν μητρώων τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπετέλεσαν τὰς αἱρετικὰς Ἐκκλησίας αὐταὶ αἱ ὁποῖαι διεφώνησεν καὶ ἀπεσπάσθηκαν ἀπὸ τὸν κορμὸν τῆς Ὀρθοδοξίας, εἰς στιγμὰς πνευματικῆς ἀνανήψεως καὶ διὰ στόματος Θεολόγων των ὁμολογοῦν ὅτι τὸ καθαρόν, τὸ διαυγές, τὸ κρυστάλλινον πνεῦμα τοῦ Χριστιανισμοῦ διετηρήθη εἰς τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία! Αὑτὴ ἐστάθη ὡς λυδία λίθος, εἰς τὴν ὁποία ἐδοκιμάσθηκαν καὶ δοκιμάζονται μέχρι σήμερα ὅλες αἱ ἑτεροδιδασκαλίες τῶν αἱρετικῶν,. Αὐτὴ ὑψώθη ὡς πύργος ἀπόρθητος καὶ ἐδέχθη τὰς μανιωδεστέρας ἐπιθέσεις τῶν ἐχθρῶν τοῦ Χριστιανισμοῦ. Αὐτὴ προσέφερε καὶ προσφέρει τὰ περισσότερα θύματα εἰς τὸν ἀγῶνα ἐναντίον τοῦ Ἀντιχρίστου. Αὐτὴ εἶνε ἐκείνη, ἡ ὁποία δὲν ἐδέχθη οὐδένα συμβιβασμὸν μὲ τὴν πλάνην. Δὲν ἐπέτρεψε οὔτε ἕνα ἰῶτα νὰ προστεθῇ ἤ ν’ ἀφαιρεθῇ ἀπὸ τὸ σύμβολον τῆς πίστεως. 

Ἑνθυμηθῆτε πρὸς στιγμὴν τοὺς ἀγῶνας του Μ. Ἀθανασίου, τοῦ ἤρωος, τοῦ προμάχου τῆς Ὀρθοδοξίας ἐναντίον τῶν ἀρειανῶν. Ὀμοιούσιος τῷ Πατρί, εἶνε ὁ Ἰησοῦς Χριστος ― ἐπρότεινον συμβιβαστικῶς οἱ αἱρετικοί. Ὄχι! Ἀπαντᾷ ἡ παράταξις τῆς Ὀρθοδοξίας μὲ ἀρχηγὸν τὸν Μ. Ἀθανάσιον. Δὲν εἶνε ὁ ὁμοιούσιος ἀλλὰ «ὁ ὁμοούσιος τῷ Πατρί, δι’ οὗ τὰ πάντα ἐγένετο». Δὲν ἠθέλησαν νὰ προστεθῇ το ἰῶτα αὐτὸ τῶν αἱρετικῶν. Καὶ δι’ ἕνα ἰῶτα ἐπάλαισε ὁ Μ. Ἀθανάσιος ἐπὶ ἥμισυ αἰῶνα καὶ ἐσείσθη Ἀνατολὴ καὶ Δυσι. Σχολαστικισμοί! Θὰ εἴπουν σήμερον πολλοὶ ποὺ σκέπτονται ἀπολύτως ὑλιστικὰ καὶ δὲν δύνανται νὰ εἰσδύσουν εἰς τὸ βαθὺ νόημα τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ἀλλά, κύριοι, ἐὰν ἡ Ὀρθοδοξία ἐδέχετο τότε νὰ προστεθῇ τὸ ἰῶτα ἐκεῖνο τῶν ἀρειανῶν, ὅλον τὸ οἰκοδόμημα τοῦ Χριστιανισμοῦ ποὺ στηρίζεται ἐπὶ τῆς Θεότητος τοῦ Κυρίου θὰ κατέρρεε εἰς ἐρείπια καὶ ὁ Χριστιανισμὸς θὰ ἐξεφυλίζετο εἰς μίαν ἁπλῆν φιλοσοφίαν, τὴν ὁποίαν ἐκήρυξεν ἄνθρωπος καὶ ὄχι Θεός.  

Ἡ Ὀρθοδοξία, ἀγαπητοί, ὁμοιάζει μὲ ἕνα θαυμάσιον οἰκοδόμημα, τοῦ ὁποίου οἱ διάφοροι λίθοι εἶνε μαζὶ μὲ τὸν θεμέλιον λίθον κατὰ τοιοῦτον τρόπον συνδεδεμένοι, ὥστε καὶ ἕνα λιθαράκι ἐὰν άφαιρεθῇ ἀπὸ τὸ ὅλον οἰκοδόμημα, κινδυνεύει νὰ καταρρεύσῃ ὅλη ἡ οἰκοδομή.

 Περίεργον ἀλλ’ ἀληθές. Ἀρκεῖ νὰ ρίψητε ἕνα βλέμμα εἰς ἐκείνους ἐκ τῶν ὀρθοδόξων οἱ ὁποῖοι ἐπηρεαζόμενοι ἀπὸ τὸ πνεῦμα τῶν αἱρετικῶν διδασκαλιῶν ἀπομακρύνονται ἀπὸ τὰ ἱερὰ ἤθη καὶ ἔθιμα τῆς ὀρθοδοξίας μας. Σήμερον ἀπορρίπτουν τὴν νηστείαν. Αὐριον τὰςἀκολουθίας. Μεθαύριον θὰ περιφρονήσουν τὰς ἱερὰς εἰκόνας καὶ τὰ σεπτὰ σύμβολα τῆς πίστεως καὶ οὕτω θυσιάζοντες καθημερινῶς εἰς τὸν βωμὸν τοῦ μοδερνισμοῦ «τὰ μικρὰ καὶ ἐλάχιστα δόγματα» θὰ φθάσουν εἰς τὸ θλιβερὸν σημεῖον νὰ μὴ κρατοῦν πλέον μαζί των ἀπὸ τὸν θησαυρὸν τῆς Ὀρθοδοξίας τίποτε ἄλλο παρὰ μόνον τὸ ὄνομα τοῦ Ὀρθοδόξου.

 Κλαύσατε, ἀδελφοί, καὶ θρηνήσατε τοὺς Ὀρθοδόξους αὐτοὺς οἱ ὁποῖοι ἀπὸ ἕνα πνεῦμα σνομπισμοῦ τοῦ αἰῶνος μας, ἀνεπαισθήτως πολάκις, ἀπεμακρύνθησαν ἀπὸ τὰς βάσεις καὶ τὰ θεμέλια τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ περιπλανῶνται εἰς τὰς Σαχάρας τῶν διαφόρων αἱρέσεων καὶ εἶνε σήμερον λίγο ἀπ’ ὅλα. Μόνον Ὀρθόδοξοι δὲν εἶνε καὶ ἄς φωνάζουν καὶ ἄς διαμαρτύρωνται ὅτι εἶνε ὀρθόδοξοι. Ἀλλὰ ἐὰν ὡρισμένοι Ἕλληνες ἔγιναν θύματα τῶν διαφόρων προπαγανδῶν καὶ ἀπελάκτισαν τὴν Μητέρα αὑτῶν Ἐκκλησίαν, τὴν σωτήριον Κιβωτὸν τοῦ ἔθνους ἐν ἡμέραις δουλείας, εὐτυχῶς ἡ μεγίστη πλειοψηφία τοῦ Ἑλληνικοῦ παραμένει Ὀρθόδοξος. Μὲ μόνην τὴν διαφοράν, ὅτι ἡ τιμία αὐτὴ λέξις ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ δὲν ἔχει συνειδητοποιηθεῖ εἰς τὰς ψυχὰς τῶν Ἑλλήνων ὅπως θὰ ἔπρεπε. Δὲν ἐδιδάχθη δυστυχῶς ὁ λαός μας τὶ σημαίνει Ὀρθοδοξία. 

Εἰς τοῦτο βεβαίως πταίουν πολλοί. Δὲν ἔχομεν ὥραν οὔτε εἶνε ὁ καιρὸς κατάλληλος διὰ νὰ ἐξετάσωμεν τὰ ποικίλα ατια, ἕνεκα τῶν ὁποίων ἡ Ὀρθοδοξία μὲ τὰ 4 Πατριαρχεῖα δὲν ἔχει πλέον τὴν λάμψιν τῶν ἐνδόξων χρόνων. Ἴσως ἄλλοτε τὸ θέμα αὐτὸ νὰ μᾶς ἀπασχολήσῃ, διότι, ὡς επομεν καὶ εἰς τὴν ἀρχὴν τῆς ὁμιλίας, ἡ Ὀρθοδοξία εἶνε ὁ πολύτιμος, ὁ ἀνεκτίμητος ἀδάμας τῆς Ἑλλάδος μας καὶ οὐαὶ ἐὰν ἡ Ἑλλὰς ἀπολέσῃ τὸν ἀδάμαντα αὐτόν. Θ’ ἀπολέσῃ τότε τὴν ψυχήν της. Ἀλλ’ ὄχι!

 Ἡ Ἑλλὰς δὲν θ’ ἀπολέσῃ τὸν ἀδάμαντα. Σήμερον Κυριακὴν τῆς Ὀρθοδοξίας μετὰ συγκινήσεως καὶ ἱερωτάτων παλμῶν καρδίας ἀναπολοῦμεν τοὺς χιλιετεῖς ἀγῶνας τοῦ Βυζαντίου, τὰς ἡρωϊκὰς μορφὰς τῶν Ἀθανασίων, τῶν Φωτίων, τῶν Μάρκων Εὐγενικῶν τῶν Γρηγορίων Παλαμᾶ τὰς ἑκατοντάδας τῶν Ἱερῶν Θυμάτων, τὰ ὁποῖα προσέφερε διὰ νὰ μείνῃ ἡ γωνιὰ αὕτη Ὀρθόδοξος, καὶ ἐμπνεεόμενοι ἀπὸ τὸ παράδειγμα τούτων πάντες οἱ Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες ὁπουδήποτε τῆς ὑφηλίου καὶ ἐὰν εὑρισκώμεθα ἄς εἴμεθα πάντοτε ἐν ἐγρηγόρσει καὶ ἐν ἐπιφυλακῇ, ἄς ἔχωμεν τὰ μάτια μας δεκατέσσαρα διὰ νὰ μὴ μᾶς ἐξαπατήσουν αἱ διάφοροι προπαγάνδαι ποὺ ὀργιάζουν δυστυχῶς σήμερον εἰς τὴν πολυπαθῆ μας πατρίδα καὶ ἀνταλλάξωμεν τὸν γνήσιον θησαυρὸν τῆς Ὀρθοδοξίας μὲ τὰ εὐτελῆ καὶ κίβδηλα νομίσματα τῶν αἱρέσεων τὰ ὁποῖα λάμπουν ἐξωτερικῶς ὡς καθαρὸς χρυσός, ἀλλὰ ἐὰν ἀφαιρέσωμεν ἀπ’ αὐτῶν τὸ χρυσὸν ἐπίχρισμα οὐδὲν ἄλλο μένει ἤ σκωρία καὶ μόλυβδος». Χρυσὸς καθαρὸς 24 καρατίων εἶνε μόνον ἡ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΜΑΣ.  

Ἀδελφοὶ Ἕλληνες! Δὲν μισοῦμεν οὐδένα ἀλλόθρησκον καὶ ἑτερόδοξον. Ἀλλὰ δὲν δυνάμεθα νὰ περιφρονήσωμεν τὴν ἱερὰν παρακαταθήκην μας. Καυχώμεθα ἐν Κυρίῳ ὅτι εμεθα Ὀρθόδοξοι ἀνήκοντες εἰς τὴν παλαιὰν μαρτυρικὴν καὶ ἔνδοξον Ἀνατολικὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ. 

Κατ’ ἐξοχὴν σήμερον ἡμέραν τῆς Ὀρθοδοξίας ἄς ἀνανεώσωμεν τὴν ἀἀπόφασίν μας διὰ νὰ ζήσωμεν καὶ ἀποθάνωμεν ὡς ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ ἔχοντες ὡς σύνθημα τὸ σύνθημα:ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ἤ ΘΑΝΑΤΟΣ.

augoustinos-kantiotis.gr