Ο Υπάτιος και ο υπαίτιος

Πολλά έχουν γραφτεί για το πολύνεκρο τροχαίο που σημειώθηκε την 26η Φεβρουαρίου 2017. Και μάλιστα πολλά θα ξαναγραφτούν μετά από επόμενο δυστύχημα… 

Ένας άνδρας, (ονόματι Υπάτιος) έχασε γυναίκα και παιδί από ανεξέλεγκτη οδήγηση νεαρού-γιού του επιχειρηματία Βακάκη- που ταξίδευε με φίλο του. 

Τέσσερις άνθρωποι νεκροί, τυλιγμένοι στις φλόγες. Στη δημοσιότητα το βίντεο-ντοκουμέντο από κάμερα ασφαλείας της Εθνικής Οδού. Κι εμείς στο ίδιο έργο θεατές…αλλά για πόσο ακόμα; 

Οι «εικόνες που σοκάρουν» είναι ένα από τα πράγματα που έχει πλέον συνηθίσει να βλέπει αυτή η χώρα. Τις κοιτάμε με την ασφάλεια που προσφέρουν οι οθόνες της τηλεόρασης, του Η/Υ, του κινητού, σαν να παρακολουθούμε ταινία δράσης. Το «σοκ» κρατάει όσο μια κουβέντα σε καφενείο. Όλοι μας θαμώνες του, να βγάζουμε κηρύγματα περί ηθικής και νόμων, εικάζοντας πώς θα «έπρεπε» να γίνουν τα πράγματα σε κάθε περιστατικό, σα να μιλούμε για σκηνοθετικά λάθη. Ποιος είναι, όμως, σκηνοθέτης; 

Από την άλλη, στη θέα τέτοιων βίαιων σκηνών γινόμαστε μαζικά πραγματογνώμονες καθιστώντας εθνικό-πλέον-το τρικουπικό ερώτημα «Τις πταίει;».

Όχι! Δεν είναι υπαίτιο το «πλουσιόπαιδο» που έτρεχε, ούτε το λάθος παρκάρισμα του τραγικού πατέρα.

 Φταίει το αυτοκίνητο. Όχι η Porsche. 

Οποιοδήποτε αυτοκίνητο, ή μάλλον η λανθασμένη και ανέκαθεν μοιραία ελληνική νοοτροπία για το αυτοκίνητο. Το ίδιο δυστύχημα θα προκαλούνταν με τέτοιο τρόπο οδήγησης, ακόμα κι αν ο νεαρός ήταν γιός του κυρ-Μήτσου του μπακάλη και οδηγούσε φιατάκι. Γιατί; 

Διότι ο εγωισμός δεν είναι ταξικός. Διότι ο αλαζονικός εαυτούλης κατασπαράζει ψυχές αδιάκριτα. Διότι ο κύριος Jumbo ως πατέρας και ο κάθε γονέας είναι υποχρεωμένος να διδάσκει στο παιδί του ηθική…όχι στα 25 αλλά στα 5! 

Ηθική δεν είναι ο κούφιος συντηρητισμός. Είναι ο σεβασμός στον άνθρωπο, στον εαυτό και στον διπλανό. Είναι ο συνυπολογισμός παραγόντων που οφείλει να κάνει ο καθένας, πριν πάρει μια βιαστική απόφαση, πρώτα εντός και έπειτα έξω από το σπίτι του. Οπότε φταίνε οι γονείς. Όλοι οι γονείς. 

Όλοι όσοι νομίζουν ότι θα καταπιέσουν το παιδί τους αν το μάθουν να φέρεται και δεν το αφήσουν αχαλίνωτο. Όλοι όσοι νομίζουν ότι η δήθεν ελευθερία αυτή προσφέρει αθανασία-ψυχική ή σωματική.

Γεγονός είναι πως έχουμε την τάση να τα ζούμε όλα στα άκρα, και κατόπιν να αντιμετωπίζουμε τις συνέπειές τους ακραία. Όπως ξέρει πολύ καλά να κάνει το…κοινό τέτοιων περιπτώσεων. Έτσι και τώρα. Σαν να βρίσκεται σε ρωμαϊκή αρένα, ο θεατής φωνάζει, βρίζει, αναθεματίζει (!) τον θύτη και τον πατέρα του, το θύμα, τους πάντες και τα πάντα με μίσος. 

Λες κι εκείνος είναι καλύτερος γονέας-οδηγός-άνθρωπος. Πώς τολμούν; Οι ίδιοι που αισχρολογούν για τον νεαρό οδηγό είναι οι ίδιοι που σήμερα κιόλας θα τα πιούν και θα οδηγήσουν ή δεν θα τα πιούν αλλά θα ανοίξουν το γκαζάκι τους στην ευθεία «για να ξεσκουριάσει λίγο το αμαξάκι βρε αδερφέ». Το μυαλό όμως δεν θα ξεσκουριάσει ποτέ!

Στο ίδιο πλαίσιο είναι κι εκείνοι που βρίζουν τον Υπάτιο για την «αναισθησία» του, επειδή δεν βρίζει κι αυτός, μαζί με τον όχλο, θεούς και δαίμονες. Επειδή δεν οργίζεται με τη γρουσούζα μέρα και την άσπλαχνη μοίρα του. 

Επειδή δεν καταριέται τον κο Βακάκη και τον γιό του ή τον εαυτό του που είναι «τόσο απερίσκεπτος» να παρκάρει σε χώρο στάθμευσης της Ε.Ο.…!! Κανείς δεν θεωρεί αρετή την ταπείνωση και την πίστη του που υποτάσσεται στο θέλημα του Θεού, όπως ανέφερε ο ίδιος χαρακτηριστικά. Είναι αναίσθητος «επειδή είναι ΟΥΚ-άς». Ή είναι αδύναμος επειδή γνωρίζει τη φθαρτότητα της ανθρώπινης φύσης του όπως την όρισε ο Δημιουργός της. 

Ας μη βιαστούμε να πούμε «τότε φταίει ο Θεός». Γιατί ο Θεός φτιάχνει σώματα με ψυχή, όπως και το εργοστάσιο παραγωγής της (κάθε) Porsche φτιάχνει φθαρτά οχήματα με μηχανή. Αλλά και τα δύο τα καταστρέφει η αλαζονεία του ανθρώπου, ο οποίος τα χειρίζεται λάθος. 

Ο Υπάτιος δεν θα θρηνήσει σαν μανιακός μπροστά από τις κάμερες κάποιων αιμοδιψών δημοσιογράφων. Τόση ταραχή δεν χωράει σε έναν πραγματικά ισορροπημένο άνθρωπο. Θα θρηνήσει μόνος, προσευχόμενος όπως έπρεπε να κάνουμε όλοι για αυτές τις τέσσερις ψυχές που χάθηκαν. Πόνεσε για τους δικούς του, αλλά και για τους δύο νεαρούς… Ανήκουστο έτσι; 

Κάτι δεν πάει καλά, σωστά; Γιατί δεν φωνάζει, δεν έχει καρδιά; Ελάτε όλοι εσείς που κρίνετε τόσο εύκολα συμπεριφορές, να δούμε πόσο ζεστή καρδιά έχετε; Πόση αγάπη και σεβασμό;

Αν δεν τα βρούμε αυτά δεν θα σταματήσουν τα τροχαία δυστυχήματα. Γιατί να μην είσαι εσύ ο επόμενος; Γιατί δεν θα είσαι; Ποιος θα σε προστατέψει, αν δεν θέλεις να διαφυλάξεις ο ίδιος τον εαυτό σου; Δεν είναι υπαίτιος ο Βακάκης ούτε ο Υπάτιος. Εσύ είσαι. Εσύ που μόλις τελειώσεις την ανάγνωση αυτού του άρθρου θα (παρα)βιάσεις ξανά τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας. Κι αν όλοι συνεχίζουμε να φερόμαστε έτσι ως οδηγοί, εκτός από υπαίτιοι θα γίνουμε και Υπάτιοι… Κι αυτό δεν το αντέχω καθόλου…

Νίκη Αποστολοπούλου, φοιτήτρια του Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών

 http://blogs.sch.gr/kantonopou/