Κυριακή Η΄ Ματθαίου – «καὶ ἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν» -Κυριακή Η΄ Ματθαίου –Ενότητα μέσα στην Εκκλησία (Αποστολικό Ανάγνωσμα)

Ἀπόστολος: Α´ Κορ. α´ 10–17

Εὐαγγέλιον: Μάτθ. ιδ´ 14–22

Ἦχος: Βαρύς.— Ἑωθινόν: Η´

 

«καὶ ἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν»

 

Τὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο μᾶς περιγράφει ἕνα ἐκπληκτικὸ θαῦμα ποὺ ἐπετέλεσε ὁ Κύριος, πῶς ἀπὸ πέντε ἄρτους καὶ δύο ψάρια ἔθρεψε θαυματουργικῶς πέντε χιλιάδες ἄνδρες, χωρὶς νὰ ὑπολογίσουμε τὶς γυναῖκες καὶ τὰ παιδιά. 

 

Ἄρα, ὁ ἀριθμὸς τῶν χορτασθέντων θὰ ἦταν σημαντικὰ μεγαλύτερος. Εἶναι σημαντικὸ ὅτι τὸ ἴδιο θαῦμα καταγράφεται καὶ ἀπὸ τοὺς τέσσερις Εὐαγγελιστές.

 

Ὅπου πήγαινε ὁ Κύριος, πλήθη λαοῦ συνέρρεαν κοντά Του. Ὁ ἁπλὸς λαὸς πλησιάζει τὸν Χριστό, γιὰ νὰ ἀκούσει λόγους στηρίξεως καὶ παρηγορίας, νὰ θεραπευθοῦν οἱ ἀσθένειές του, νὰ νοιώσει ἀσφάλεια καὶ ἀνακούφιση. Ἀλλὰ καὶ ἡ καρδιὰ τοῦ Κυρίου, γεμάτη καλοσύνη καὶ ἀγάπη, εἶδε τὰ πλήθη, τοὺς ἐσπλαγχνίσθη καὶ ἐθεράπευσε τοὺς ἀσθενεῖς τους (Ματθ. Ιδ´ 14). Ὁ Χριστὸς διήρχετο τὴν Παλαιστίνη εὐεργετῶν καὶ θεραπεύων τὶς ἀσθένειες τοῦ λαοῦ.

Ὁ λαὸς γοητευμένος ἀπὸ τὴν διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, παρέμενε κοντά Του. Ἡ ὥρα εἶχε περάσει, καὶ καθὼς ὁ τόπος ἦταν ἐρημικός, οἱ μαθητὲς τοῦ Κυρίου Τὸν πλησίασαν, γιὰ νὰ Τοῦ ὑπενθυμίσουν ὅτι τὰ πλήθη ἔπρεπε νὰ τραφοῦν. Ἔτσι, προτείνουν τὰ πλήθη νὰ διαλυθοῦν καὶ νὰ ἐπιστρέψουν στὰ χωριά τους καὶ νὰ προμηθευθοῦν τρόφιμα. Οἱ μαθητὲς , σκεπτόμενοι λογικὰ καὶ ἀνθρώπινα, θεωροῦν ὅτι οἱ ἄνθρωποι ποὺ τρέφονται πνευματικῶς ἀπὸ τοὺς λόγους τοῦ Κυρίου, χρειάζονται καὶ ὑλικὴ τροφή.

Ὁ Κύριος ρίχνει τὴν εὐθύνη τῆς διατροφῆς τοῦ πλήθους στοὺς μαθητές Του, λέγων: «δότε αὐτοῖς ὑμῖν φαγεῖν» (Ματθ. Ιδ´ 16). 

 

Ὁ Κύριος προτρέπει τοὺς μαθητὲς νὰ θρέψουν τοὺς ὄχλους, γιὰ νὰ δοκιμάσει τὴν πίστη τους καὶ νὰ τοὺς προετοιμάσει γιὰ τὸ θαῦμα.

Οἱ μαθητές, ἀκόμη δύσπιστοι γιὰ τὴν δυνατότητα νὰ τραφοῦν τόσες χιλιάδες ἀνθρώπων, παρουσιάζουν στὸν Κύριο ὅ,τι ἔχουν, πέντε ἄρτους καὶ δύο ψάρια. Ἂν καὶ ὁ τόπος ἦταν ἔρημος καὶ ἡ ὥρα εἶχε περάσει, τὰ τρόφιμα λιγοστά, παρευρίσκεται ἐκεῖ ὁ τρέφων τὴν οἰκουμένην (Ἁγ. Ἰω. Χρυσόστομος).

 

Ὁ Κύριος διατάζει τὰ πλήθη νὰ καθίσουν μὲ τάξη στὸ ἔδαφος, στὰ χόρτα, παραλαμβάνει τοὺς πέντε ἄρτους καὶ τὰ δύο ψάρια, καὶ τὰ εὐλογεῖ. Μὲ αὐτὴν τὴν κίνηση ὁ Χριστὸς ἀνέβλεψε στὸν οὐρανό, γιὰ νὰ τιμήσει τὸν Πατέρα Του καὶ νὰ μᾶς δείξει ὅτι πρὶν ἀπὸ τὴν τράπεζα τοῦ φαγητοῦ, πρέπει νὰ εὐχαριστοῦμε τὸν Θεό, τὸν χορηγὸ τῆς τροφῆς, καὶ νὰ προσελκύουμε τὴν οὐράνια εὐλογία (Εὐθύμιος Ζιγαβηνός).

Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι μὲ τὸ θαῦμα τοῦ πολλαπλασιασμοῦ τῶν ἄρτων, ὅλοι ἔφαγαν καὶ ἐχορτάσθησαν, ἀλλὰ καὶ συγκέντρωσαν τὰ περισσεύματα σὲ δώδεκα καλάθια. Ὁ Χριστός, ἀφοῦ πρῶτα χόρτασε τὰ πλήθη μὲ τὴν πνευματικὴ τροφὴ τῆς διδασκαλίας Του, τοὺς χορταίνει καὶ ὑλικῶς.

Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι ὁ Κύριος, μετὰ τὴν εὐλογία τῆς τροφῆς, τὴν ἔδωσε στοὺς μαθητές, γιὰ νὰ τὴν διανείμουν στὰ πλήθη. Εἶναι ἡ ἐνέργεια αὐτὴ τοῦ Κυρίου ἐνδεικτική. Οἱ εὐλογίες τοῦ Χριστοῦ, ἡ πνευματικὴ τροφὴ καὶ ἡ διακονία τῶν ὑλικῶν ἀναγκῶν τῶν ἀνθρώπων, περνάει μέσα ἀπὸ τοὺς ἀποστόλους καὶ ἐν συνεχείᾳ, μέσῳ τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία συνεχίζει τὴν πνευματικὴ καὶ φιλανθρωπικὴ διακονία τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων.

Καὶ σήμερα, ὁ κόσμος ποὺ ὑποφέρει ἀπὸ πνευματικὸ λιμό, μόνον μὲ δυὸ λόγια τοῦ Χριστοῦ, ποὺ εἶναι «ρήματα ζωῆς αἰωνίου», μπορεῖ ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου νὰ χορτασθεῖ. Ὁ Λόγος τοῦ Κυρίου ἔχει τὴν δύναμη νὰ γοητεύει τὸν κόσμον καὶ νὰ τὸν συναρπάζει, ὥστε νὰ λησμονεῖ ἀκόμη καὶ τὶς ὑλικές του ἀνάγκες.

Ὁ Κύριος εἶναι ὁ οὐράνιος Ἄρτος, ὁ Ἄρτος τῆς Ζωῆς, Τὸν ὁποῖον λαμβάνουμε στὴν Θεία Κοινωνία. Ὁ Κύριος μᾶς τρέφει μυστικῶς, μᾶς ἐνισχύει πνευματικῶς, μᾶς καλύπτει τὶς πνευματικὲς καὶ ὑλικὲς μας ἀνάγκες. Ἀλλὰ καὶ ἐμεῖς ὀφείλουμε νὰ προσφεύγουμε τακτικῶς στὸ μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, νὰ κοινωνοῦμε Σώματος καὶ Αἵματος Χριστοῦ, ὥστε νὰ λαμβάνουμε δύναμη νὰ ἀντιμετωπίζουμε τὶς δυσκολίες τῆς ζωῆς.

Ἀρχιμανδρίτης π. Κύριλλος Κεφαλόπουλος

Ορθόδοξος Τύπος,25/07/2014

Κυριακή Η΄ Ματθαίου –Ενότητα μέσα στην Εκκλησία (Αποστολικό Ανάγνωσμα)

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Α´ Κορ. α´ 10–17

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ: Μάτθ. ιδ´ 14–22

ΕΝΟΤΗΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

1. Τὸ κέντρο τῆς ἑνότητος

Στὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀπευθύνεται στοὺς χριστιανοὺς τῆς Κορίνθου, μὲ ἀφορμὴ κάποιες διασπαστικὲς τάσεις ποὺ εἶχαν ἐμφανιστεῖ ἀνάμεσά τους, καὶ τοὺς παρακαλεῖ νὰ διατηρήσουν τὴ μεταξύ τους ἑνότητα: «Παρακαλῶ ὑμᾶς, ἀδελφοί, διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἵνα τὸ αὐτὸ λέγητε πάντες, καὶ μὴ ᾖ ἐν ὑμῖν σχίσματα, ἦτε δὲ κατηρτισμένοι ἐν τῷ αὐτῷ νοῒ καὶ ἐν τῇ αὐτῇ γνώμῃ». Σᾶς παρακαλῶ, ἀδελφοί, στὸ ὄνομα τοῦ Κυ­­ρίου μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ, νὰ ὁμολογεῖτε ὅλοι τὴν ἴδια πίστη καὶ νὰ μὴν ὑπάρχουν μεταξύ σας δι­αι­ρέσεις, ἀλλὰ νὰ εἶστε ἁρμονικὰ ἑνωμένοι, μὲ τὰ ἴδια φρονήματα καὶ μὲ τὶς ἴδιες γνῶμες καὶ ἀποφάσεις. 

Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι ὁ ἅγιος Ἀπόστολος ­κάνει τὴν ἔκκληση αὐτὴ γιὰ ἑνότητα «διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ». Στὸ ὄ­­νομα τοῦ Κυ­­ρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁ Κύριος Ἰησοῦς, ὁ νομοθέτης τῆς ἀγάπης καὶ ­χορηγὸς τῆς εἰρήνης, εἶναι Αὐτὸς ποὺ ἦλθε γιὰ νὰ μᾶς ἑνώσει σὲ ἕνα σῶμα. Εἶναι Αὐτὸς ποὺ ­παρεκάλεσε τὸν οὐράνιο Πατέρα γιὰ τὴν ἑνότητα τῶν ­μαθητῶν Του, «ἵνα πάντες ἓν ὦσιν» (Ἰω. ιζ΄ 21). Εἶναι Αὐ­τὸς ποὺ ὑπόσχεται ὅτι θὰ εἶναι παρὼν ἐκεῖ ὅ­­­που εἶναι «δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι» στὸ δικό Του ὄνομα (Ματθ. ιη΄ 20). Αὐτὸς εἶναι τὸ κέντρο τῆς ἑνότητος τῶν χριστιανῶν.

Ἂν βλέπουμε λοιπὸν ὅτι στὴν οἰκογένειά μας ἢ στὴ συνεργασία μας μὲ ἄλλα μέλη τῆς Ἐκκλησίας δὲν ὑπάρχει ὁμοψυχία, συμφωνία καὶ ἑνότητα, τότε αὐτὸ σημαίνει ὅτι λείπει ὁ Χριστὸς ἀπὸ τὴ ζωή μας. Μόνο Ἐκεῖνος μπορεῖ νὰ μᾶς δώσει χάρη καὶ δύναμη γιὰ νὰ ὑπερβοῦμε τὶς προσωπικές μας ἀδυναμίες καὶ προσ­κολλήσεις καὶ νὰ ζήσουμε μὲ ἀγάπη καὶ ἑνότητα, ἔχοντας ὡς κοινὸ γνώμονα τὸ ἅγιο θέλημά Του.

2. Ἡ ἀνάγκη γιὰ ἑνότητα

Ἀποτελεῖ πράγματι ὀδυνηρὸ τραῦμα γιὰ τὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας κάθε διαίρε­­­ση μεταξὺ τῶν πιστῶν, διότι αὐτὸ συνι­στᾶ καίριο πλῆγμα καὶ προσβολὴ ἐναν­τίον τοῦ ἴδιου τοῦ Χριστοῦ. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ θεῖος Ἀπόστολος ­διαμαρτύρεται μὲ σθέ­­­νος γιὰ τὶς φατρίες ποὺ εἶχαν δημι­­ουρ­γη­θεῖ:

«Μεμέρισται ὁ Χριστός;»· κομματιάστηκε λοιπὸν ὁ Χριστός;..., ἀνα­ρω­τιέται μὲ θλίψη. Ἡ ­Ἐκκλησία εἶναι τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, κι ὅταν τὰ μέλη της δὲν εἶναι ἑνωμένα, τότε ­παρουσιάζεται ὁ Χριστὸς ­κομματιασμένος! Εἶναι ὅμως δυνατὸν νὰ κοινωνοῦμε ἀπὸ τὸ ἴδιο ἅ­­­γιο Ποτήριο καὶ νὰ μὴ μιλοῦμε ­μεταξύ μας; «Εἷς ἄρτος, ἓν σῶμα οἱ πολλοί ἐ­­σμεν», λέγει σὲ ἄλλο σημεῖο ὁ θεόπνευστος Ἀπό­στολος (Α΄ Κορ. ι΄ 17). Ἐπειδὴ ἀκριβῶς ἕνας εἶναι ὁ οὐράνιος αὐτὸς Ἄρτος, γι’ αὐτὸ ἕνα σῶ­μα εἴμαστε οἱ πολ­λοί.

Ἐκτὸς ὅμως ἀπὸ τὴ διάσπαση τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, οἱ διαιρέσεις μεταξὺ τῶν χριστιανῶν ἔχουν ἀρνητικὸ ἀντίκτυπο καὶ στοὺς ἀνθρώπους ποὺ βρίσκον­ται μακριὰ ἀπὸ τὸν Θεό. Πῶς νὰ πιστέψει ὁ κόσμος ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι ἀγάπη, ὅταν βλέπει τοὺς πιστοὺς νὰ βρίσκονται σὲ διαμάχη; Γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς καὶ ὁ Κύριος Ἰησοῦς προέτρεψε τοὺς ­μαθητές Του νὰ διατηρήσουν τὴν ἀγάπη καὶ τὴν ἑνότητα μεταξύ τους μὲ τοὺς ἑξῆς λόγους: «ἐν τούτῳ γνώσονται πάντες ὅτι ἐμοὶ μαθηταί ἐστε, ἐὰν ἀγάπην ἔχητε ἐν ἀλλήλοις», δηλαδή, ἀπ’ αὐτὸ θὰ μάθουν ὅλοι ὅτι εἶστε δικοί μου μαθητές, ἀπὸ τὸ ἂν θὰ ἔχετε ἀγάπη μεταξύ σας (Ἰω. ιγ΄ 35).

3. Ἡ διαφορὰ τῆς χριστιανικῆς πίστεως

Στὴ συνέχεια ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀναφέρει ποιὸ εἶναι τὸ γνήσιο πνεῦμα στὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου. Ὁ Κύριος, λέγει, δὲν μᾶς ἀπέστειλε γιὰ νὰ κηρύττουμε ἀνθρώπινες φιλοσοφίες, ἀλλὰ τὴ δύναμη τοῦ Σταυροῦ Του· «εὐαγγελίζεσθαι, οὐκ ἐν σοφίᾳ λό­γου, ἵνα μὴ κενωθῇ ὁ σταυ­ρὸς τοῦ Χριστοῦ». Ὁ Θεὸς μὲ ἀπέστειλε νὰ κηρύττω τὸ Εὐαγγέλιο ὄχι μὲ ἀνθρώπινη τέχνη καὶ φιλοσοφικὰ ἐπιχειρήματα, γιὰ νὰ παρουσιάζεται ἡ διδασκαλία μου σοφὴ καὶ λαμπρή, ἀλλὰ νὰ τὸ κηρύττω ἔτσι ὥστε νὰ μὴ χά­σει τὴ θεία του δύναμη τὸ κήρυγμα γιὰ τὸν σταυρικὸ θά­νατο τοῦ Χριστοῦ. 

Ἡ χριστιανικὴ πίστη δὲν εἶναι ἕνα σύστημα ἰδεῶν ἢ συλλογὴ λογίων ἑνὸς ­σο­φοῦ διδασκάλου, ἀλλὰ χάρη καὶ δύ­ναμη ποὺ ὁδηγεῖ στὴ σωτηρία. Αὐτὴ εἶ­ναι ἡ διαφορὰ τῆς ­χριστιανικῆς ­πίστεως ἀ­­­­­­­πὸ κάθε ἄλλη φιλοσοφία ἢ θρησκεία. Ἡ μυστικὴ ἕλξη τοῦ ­Χριστιανισμοῦ εἶναι ὁ Ἐσταυρωμένος. Αὐτὸς εἶναι τὸ ­θεμέλιο τῆς πίστεως, ἡ πηγὴ τῆς ­δυνάμεως, ἡ δό­ξα καὶ τὸ καύχημά μας. «Χριστὸν ­ἐ­­­­­­­­σταυ­­ρωμένον... Θεοῦ ­δύναμιν καὶ ­Θε­­­­οῦ σοφίαν» (Α΄ Κορ. α΄ 23-24) ­κη­­ρύτ­­τουν ὅλοι οἱ γνήσιοι ἐργάτες τοῦ ­Εὐ­­αγ­γελίου. Ἀπὸ τὸν Σταυρὸ τοῦ ­Κυρίου ­ἐμ­πνέονται καὶ ἀντλοῦν χάρη καὶ ­δύναμη ὅλοι οἱ ­πιστοὶ καὶ ­συνειδητοὶ ­χριστιανοὶ στὸν καθημερινὸ τους ­ἀγώνα, ποὺ ­ἀπο­βλέ­πει στὴν κληρονομία τῆς οὐράνιας Βασιλείας.

Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”