Το ιδιοκτησιακό καθεστώς της λίμνης Βιστωνίδας «βαπτίστηκε» ως σκάνδαλο Βατοπεδίου

Ίντριγκες, επαφές τόσο στο προσκήνιο όσο και στο παρασκήνιο, δημοσιογραφικές μεθοδεύσεις και πολιτικές σκοπιμότητες, συνθέτουν το παζλ μίας από τις πλέον πολύκροτες υποθέσεις, μείζονος σημασίας, των τελευταίων δεκαετιών η οποία ενδεχομένως να
«βαπτίστηκε» ως σκάνδαλο Βατοπεδίου, προκαλώντας κλυδωνισμούς στο πολιτικό σύστημα, μονοπωλώντας παράλληλα το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης

Αποδεικνύεται εν τέλει ότι η κατοχή της λίμνης Βιστωνίδος απεδόθη από το ελληνικό Δημόσιο που την κατείχε μη νομίμως στη Μονή Βατοπεδίου με σύμβαση του 1930, η οποία συνήφθη κατ΄ εξουσιοδότηση δυνάμει του νομοθετικού διατάγματος 8/4/24.

Το χρονικό του αδιαμφισβητήτου ιδιοκτησιακού καθεστώτος

Ν. Διαλυνάς: Αδιαμφισβήτητο το ιδιοκτησιακό καθεστώς

«Την 1.5.1922 η Μονή Βατοπεδίου είχε ασκήσει αγωγή κατά του ελληνικού δημοσίου με αίτημα την αναγνώριση της κυριότητας της στη λίμνη Βιστωνίδα, την αποβολή του κατόχου της λίμνης (ελληνικού δημοσίου) και την απόδοση της κατοχής της λίμνης σε αυτήν.

Πριν την συζήτηση της αγωγής ο τότε πρωθυπουργός Αλέξανδρος Παπαναστασίου και ο υπουργός Γεωργίας Μπακάλμπασης ως εκπρόσωποι του ελληνικού δημοσίου πρότειναν με το υπ’ αριθμόν 2672/29.3.1924 έγγραφο προς τον «Αντιπρόσωπον του Αγίου Όρους Πανός. Κ. Ιγνάτιο Βατοπεδινό να αποδοθεί η λίμνη Μπουρού (Βιστωνίδα) στην Ιερά μονή Βατοπεδίου υπό τον όρο τα μετόχια Σοφουλάρ και Άγιος Μάμας να περιέλθουν στην κυριότητα του κράτους και η Μονή να αναλάβει τη συντήρηση της Αθωνιάδος Σχολής.

Για τον λόγο αυτό τέθηκε σε ισχύ το από 8.4.1925 Νομοθετικό Διάταγμα (ΦΕΚ Α’ 82/10.4.1924) «Περί εξουσιοδοτήσεως του υπουργού της Γεωργίας να υπογράψει δύο συμβάσεις μετά της ιεράς κοινότητας του Αγίου Όρους και Ιεράς Μονής Βατοπεδίου περί παραχωρήσεως και εκμισθώσεως υπό του δημοσίου διαφόρων αγροκτημάτων του οποίου το άρθρο 1, παρ. Β, εξουσιοδοτούσε τον υπουργό Γεωργίας να υπογράψει μετά της Μονής σύμβαση παραχωρήσεως εις την κυριότητα του Δημοσίου των δύο αγροκτημάτων στη Χαλκιδική με αντάλλαγμα παραιτήσεως εκ μέρους του Δημοσίου πάσης αξιώσεως επί της λίμνης Μπουρού μετά των ιχθυοτροφείων αυτής παρά τη νησίδα και τα στόμια της λίμνης κειμένων. Αποδιδόμενων στην αποκλειστική κατοχή της Ιεράς Μονής και μεταβιβαζομένων εις αυτήν όλων του υπό του δημοσίου ασκουμένου δικαιωμάτων.

 Η δε Μονή ανέλαβε την υποχρέωση να συντηρήσει με δική της δαπάνη την Αθωνιάδα ιερατική Σχολή που βρισκόταν στο Άγιο όρος.

  

Ενώ όμως η Μόνη, με βάσει τα συμφωνηθέντα, παραχώρησε την κυριότητα των δύο αγροκτημάτων (Χαλκιδική) στο ελληνικό δημόσιο, αυτό δεν παρέδωσε την κατοχή της λίμνης. 
Μετά από αυτό, η Μονή προσέφυγε στο ΣτΕ το οποίο εξέδωσε την υπ’ αριθμόν 4129 απόφασή του.  
Δικαίωσε την Ιερά Μονή και ανάγκασε το Δημόσιο να υπογράψει την υπ’ αριθμόν σύμβαση 2343/4.05.1930 μεταξύ ελληνικού Δημοσίου και Βατοπεδίου με την οποία απέκτησε και την κατοχή της λίμνης η Μονή και το κράτος παραχώρησε τα όποια δικαιώματα είχε.

Ακολούθησαν διάφοροι νόμοι που όριζαν τα ποσοστά επί των εσόδων της λίμνης τα οποία καταβάλλονταν στην ιερά Μονή, υπέρ της Αθωνιάδος Σχολής και υπέρ του Δημοσίου. Ένας απ΄αυτούς ήταν ο νόμος 1924/51 που υπογράφτηκε από τους τότε υπουργούς Οικονομικών και Βιομηχανίας Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, Ιωάννη Γκλαβάνη.

Να σημειωθεί ότι τόσο η εισηγητική έκθεση προς τη Βουλή των Ελλήνων την οποία υπογράφουν οι ανωτέρω υπουργοί, όσο και η έκθεση του δημοσίου λογιστικού που υπέγραφε ο Γενικός Διευθυντής Καρακατσάνης, αναφέρουν τη σύμβαση του έτους 1930 μεταξύ του ελληνικού δημοσίου και της Ιεράς Μονής Βατοπεδίου το νομοθετικό διάταγμα του έτους 1924 και την 41/1929 απόφαση του ΣτΕ και αναγράφουν ότι κατ’ αυτόν τον τρόπο αναγνωρίστηκαν τα δικαιώματα της Μονής επί της Βιστωνίδας και ότι μετεβιβάσθησαν εις την Μονή όλα τα δικαιώματα του δημοσίου επ΄αυτής παραιτηθέντος αυτού πάσης επ’ αυτής αξιώσεώς του.

  

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να αναφερθεί ότι στις 14 Νοεμβρίου 1913 κυρώθηκε με νόμο του ελληνικού κράτους (ΣΙΓ/14-11-1913) η Συνθήκη των Αθηνών μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας με την οποία η Ελλάδα ανέλαβε την υποχρέωση να εφαρμόσει στις νέες χώρες τους οθωμανικούς Νόμους που ίσχυαν κατά τη γενομένη το 1912 κατάληψή τους.

Επιπλέον να αναγνωρίσει επί των νόμων αυτών τα ήδη υπάρχοντα εμπράγματα δικαιώματα (ΑΠ 777/2001). Το ελληνικό δημόσιο ήταν υποχρεωμένο να δεχτεί τα κατά την απελευθέρωση «κεκτημένα» δικαιώματα των Μονών, όπως αυτά είχαν αποκτηθεί κατά τους ορισμούς του οθωμανικού δικαίου και κατά το μέτρο που το οθωμανικό κράτος τα σεβάστηκε όταν διαδέχτηκε το Βυζάντιο.



Ίντριγκες και πολιτικές σκοπιμότητες

Η λίμνη Βιστωνίδα

Ενόψει των ανωτέρω αποκαλύψεων που αποδεικνύουν ότι η Ιερά Μονή είχε την κυριότητα της λίμνης δημιουργούνται πάρα πολλά ερωτηματικά για το πώς αγνοήθηκαν όλα τα παραπάνω και άπαντες μιλούσαν εξαρχής για ένα μείζον θέμα ξεπουλήματος της λίμνης, τη στιγμή που αυτή ήταν ούτως ή άλλως στην κυριότητα της Μονής με τις παραλίμνιες περιοχές. Για ό,τι άλλο ακολούθησε, τον τελευταίο λόγο έχει η ελληνική Δικαιοσύνη που χειρίζεται την υπόθεση.

Ένα πλέγμα αποτελούμενο από πολιτικούς και δημοσιογράφους, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, αναγόρευσαν σε σκάνδαλο μία ξεκάθαρη υπόθεση, ως προς την κυριότητα της Ιεράς Μονής Βατοπεδίου επί της λίμνης Βιστωνίδας.

Επέλεξαν, λοιπόν, μία χρονική στιγμή που ο λαός υπέφερε, το δημόσιο χρέος διογκωνόταν και η χώρα βάδιζε ολοταχώς σε εκλογές. Στις παρασκηνιακές αυτές ζυμώσεις για την ανάδειξη του θέματος, σημαντικό ρόλο διαδραμάτισε ο δημοσιογράφος, Κώστας Βαξεβάνης, τηλεοπτικοί σταθμοί όπως ο Alpha, αλλά και οι «αυλικοί» του Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος έπειτα από ένα χρόνο ανέλαβε τα ηνία της χώρας φροντίζοντας να κρατήσει την υπόθεση στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας.

Ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος είναι αυτός που ξεκίνησε την ιστορία από την εκπομπή του,

Ξυνίδης, Παπανδρέου, Πεταλωτής

όπως γράφεται στην ηλεκτρονική βιβλιοθήκη «Wikipedia» και ο ίδιος που δημοσίευσε αρκετά χρόνια αργότερα στο περιοδικό του τη λίστα Λαγκάρντ. Δεν είναι τυχαίο που με την έρευνά του το 2008 είχε βοηθήσει προεκλογικά το ΠΑΣΟΚ που ήταν αντιπολιτευτικό κόμμα και το 2012 παρατηρήθηκε η απουσία -ώ του θαύματος- των ονομάτων της οικογένειας Παπακωνσταντίνου από τη λίστα που δημοσίευσε και --σε κάθε περίπτωση- ήταν αλλοιωμένη. Η ιδεολογική περιπλάνηση του δημοσιογράφου μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ δεν γνωρίζουμε πού θα καταλήξει.

Καραμανλής-Έφραιμ

Την επίμαχη περίοδο, ο αμοραλισμός του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ήταν παροιμιώδης.
 Σιώπησε ενώ γνώριζε το ιδιοκτησιακό καθεστώς της λίμνης Βιστωνίδας, αφήνοντας έκθετο πολιτικά τον τότε πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, ο όποιος αδράνησε και ανέλαβε μοιραία τις πολιτικές ευθύνες.
Την ίδια ακριβώς περίοδο η αντιπολίτευση με «μπροστάρηδες» τον αδερφό του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, Σωκράτη Ξυνίδη, ο οποίος ήταν και πρόεδρος του δικηγορικού Συλλόγου Ξάνθης και τον μετέπειτα (2009) κυβερνητικό εκπρόσωπο και βουλευτή του Νομού Ροδόπης, Γιώργος Πεταλωτή, μετέτρεψαν το θέμα σε εργαλείο προεκλογικής προπαγάνδας εις βάρος του κυβερνώντος κόμματος.

Ακόμη και ο Λάκης Λαζόπουλος, που σχολίασε την υπόθεση, άλλαξε στην… πορεία.
Τους λόγους τους γνωρίζει εκείνος…


Παρεμβάσεις κατά τη διάρκεια της εκπομπής


Παρέμβαση στην τηλεοπτική εκπομπή «Ζούγκλα» έκανε η συμβολαιογράφος Αικατερίνη Πελέκη, σύζυγος του πρώην υπουργού Γιώργου Βουλγαράκη, με αφορμή τις αποκαλύψεις της «Ζούγκλας» για την υπόθεση της Μονής Βατοπεδίου.

Η κα. Πελέκη, κατηγορούμενη στην υπόθεση, τόνισε: Πρόκειται για μια σκευωρία που στήθηκε για να τσιμπήσει o Kαραμανλής και να πέσει η κυβέρνησή του (σ.σ. Πρωθυπουργός την επίμαχη περίοδο).

 Αναφερόμενη στον πρώην πρωθυπουργό, είπε: «Δεν ήξερε τι του γινόταν και όταν έφτασε η ώρα της κρίσης δεν ήξερε πως να το χειριστεί»., ενώ χαρακτήρισε ως «ανθρωπάκια» τους πρώην βουλευτές Α. Κοντό, Π. Δούκα.
Όσον αφορά τη δική της εμπλοκή τόνισε: Δεν πρόκειται να κάνω πίσω σε τίποτα. Δεν φοβάμαι κανέναν και θα το αποδείξω».

zougla.gr