Πού πήγαν τα 210 δισ.

Mόλις τώρα – μεσοκαλόκαιρα – αφέθηκαν να διαρρεύσουν, επεξεργασμένα, στοιχεία για το πώς ακριβώς διατέθηκαν τα σκάρτα 210 δις ευρώ που μέχρι τώρα έχουν
εκταμιευθεί από την ενίσχυση της Ελλάδας από τους «εταίρους» της (2010-Ιουν.2013). 
(Μας έχουν έρθει από τον EFSF, από τα Κράτη μέλη ή τους φορείς που αυτά έχουν ορίσει όπως η Γερμανία την KfW. Άλλα 100 δις Ελληνικού χρέους βρίσκονται – ως έντοκα ή ως ομόλογα – στα χέρια ιδιωτών επενδυτών ένα 30%, στα χέρια της ΕΚΤ ή άλλων Κεντρικών Τραπεζών τα υπόλοιπα).

Τα 100 δις, δηλαδή περίπου τα μισά από την ενίσχυση των 210 δις πήγαν κατευθείαν για τοκοχρεολύσια – τα 60 δις για  αποπληρωμή κεφαλαίου, τα 40 δις για τόκους της περιόδου 2010-2013. Αν σας σοκάρει το ύψος των τόκων, ας θυμηθείτε ότι η τελευταία έκδοση 10ετούς, αρχές 2010, ήταν για 5 δις και έφερε επιτόκιο 6%. Με παρόμοια «τιμωρητικά επιτόκια» δόθηκαν μέχρι το 2011 οι πρώτες δόσεις στήριξης των εταίρων. Όμως, ακόμη μεγαλύτερο ήταν το βάρος από τα αυτοκτονικά επιτόκια των εντόκων, με τα οποία καλύπτουμε τα ελλείμματα που – πεισματικά – συνεχίζαμε να δημιουργούμε.

Τα 46 δις δόθηκαν για τα δύο διαδοχικά PSI, για sweetener του πρώτου PSI του Μαρτίου 2012 (που «διαβάστηκε» ως μείωση του χρέους) και για χρηματοδότηση του buy-back ομολόγων τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς (που «πουλήθηκε» ως εξασφάλιση βιωσιμότητας του χρέους).

Άλλα 48 δις δόθηκαν για μερική κάλυψη των σπασμένων των PSI. Τι θα πει αυτό; Θα πει ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, ώστε να μην καταρρεύσουν πλήρως. (Βέβαια, το πόσο εκτινάχτηκαν τα NPLs των ίδιων Τραπεζών από το ξεπάτωμα του ιδιωτικού τομέα με τα μέτρα προσαρμογής που συνόδευαν αυτήν την στήριξη, δεν καταγράφηκε. Ομοίως, το αντίστοιχο ξεπάτωμα των Ασφαλιστικών Ταμείων).

Ωραία. Μια άθροιση, αφήνει γύρω στα 16 δις βοήθειας/ενίσχυσης/στήριξης των «εταίρων», καλά να ‘ναι !, που κατευθύνθηκαν σε κάλυψη ελλειμμάτων του Προϋπολογισμού – ιδίως το 2010. Εδώ πάλι θέλει μια μικρή υποσημείωση: ότι κάποια κονδύλια αφορούσαν δαπάνες εξοπλιστικών προγραμμάτων, κάποια άλλα εξόφληση οφειλών του Δημοσίου προς ιδιωτες που άρχισαν να εξυπηρετούνται φέτος (ξένες φαρμακευτικές, π.χ.). Άρα, πληρωμές «εξωτερικού».

Τι τα κάναμε λοιπόν; 
Πρώτον, δεν μπήκαμε στην περιπέτεια της αληθινής, ασύντακτης χρεοκοπίας. Δεύτερον, το πιστωτικό μας σύστημα δεν αποκόπηκε από την Ευρωζώνη. Τρίτον, διορθώσαμε με όσο πιο αργόσυρτο και επώδυνο τρόπο γινόταν, το δημοσιονομικό μας αδιέξοδο. Τέταρτον, ξεκινήσαμε, όσο πιο χλωμά μπορούσαμε, την διαρθρωτική προσαρμογή μας.

Κάτι είναι κι αυτό, για 210 δις ευρώ…

του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη

απο το  economia.gr