Ηγεσία: Η τέχνη του να δημιουργείς πρωταθλητές

Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς γύρισε στην Αθήνα για το σεμινάριο «πρωταθλητών» που διοργάνωσε η "Linkage Network" και η επιστροφή του συνέπεσε με την κατάκτηση του πρωταθλήματος από τον Παναθηναϊκό. 
Στο κατάμεστο από 790 θεατές αμφιθέατρο, δεν πρέπει να έφυγε κανένας χωρίς να κατάλαβε γιατί οι ομάδες του Ζοτς νικούσαν πάντα.

Με απολαυστικές ατάκες και ρεαλιστικά παραδείγματα παρέδωσε μαθήματα ηγετικών ικανοτήτων σε στελέχη επιχειρήσεων και, με τον Δημήτρη Ιτούδη στο πλευρό του, άφησαν το κοινό με χαμόγελα και δέος περιγράφοντας πώς διαχειρίζεσαι τους παίχτες σου, αλλά και αναποδιές, επιτυχίες και τη σχέση σου με τους ιδιοκτήτες. Σχεδόν όλα τα
παραδείγματα αφορούσαν στον Παναθηναϊκό, με τον κόσμο να τον αποθεώνει...

«Το πήρε η ομάδα μου»!

«Κύριοι καλησπέρα σας. Είναι μια πολύ χαρούμενη μέρα για μένα σήμερα. Ξέρετε, η ομάδα μου κατέκτησε και πάλι το πρωτάθλημα! Απέναντι σε μια ομάδα μάλιστα που έχει τον σεβασμό μας για την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού. Κι είναι διπλή χαρά για μένα σήμερα, γιατί εκτός από τον Παναθηναϊκό, και η ομάδα μου στη Σερβία, η Παρτιζάν νίκησε τον Ερυθρό Αστέρα. Καταλαβαίνετε πως για μένα είναι μια ιδιαίτερη μέρα η σημερινή και θέλω να δώσω συγχαρητήρια στην ομάδα μου εδώ για αυτό που πέτυχε», καταχειροκροτούμενος.

Για τις σχέσεις που ανέπτυσσε με τους ιδιοκτήτες: 

«Όταν μιλούσα μαζί τους στην αρχή της σεζόν, τους έλεγα: Εσύ είσαι το μεγάλο αφεντικό. Εγώ είμαι μέσα στο γήπεδο. Αλλά στο γήπεδο δεν σε θέλω. Αν χρειαστώ κάτι θα σε ειδοποιήσω. Ως τώρα δεν αντιμετώπισα κανένα πρόβλημα».

Για το πώς ανέλαβε την ευθύνη να γίνει πρώτος προπονητής στην Παρτιζάν το 1991:

«Γύρισα από την προετοιμασία στην οποία συμμετείχα ως αθλητής και μου έκαναν πρόταση να αναλάβω. Ζήτησα ένα βράδυ να σκεφτώ. Γύρισα σπίτι και το είπα στη γυναίκα μου. Με ρώτησε: «Μήπως είσαι μεθυσμένος; Τι είναι αυτά που λες;». Την άλλη μέρα πήγα και τους είπα ότι αποδέχομαι την πρόταση».

Για τις αλλαγές που γίνονται σε ένα εργασιακό περιβάλλον: 

«Στα 21 χρόνια που προπονώ, δεν έχω αλλάξει κάποιον ξένο. Οι πρόεδροι έρχονται συνήθως όταν χάνεις και σου ζητάνε αλλαγές. Αν αλλάξεις τον ξένο στην ουσία αποδεικνύεται ότι φταις εσύ που τον επέλεξες κι όχι ο εκάστοτε παίκτης».

Για το πώς έβαζε την ομάδα πάνω απ' τα πρόσωπα: 

«Όταν έκανε κάποιος λάθος, τους εξηγούσα ότι δεν με ενδιαφέρει το όνομά του. Μην παρεξηγείστε λοιπόν, δεν έχω κάτι προσωπικό μαζί σου αν σου φωνάζω. Δεν κοιτάω το πρόσωπο να δω ποιος έκανε το λάθος. Η ομάδα με ενδιαφέρει! Δεν υπήρχε Διαμαντίδης, Κάτας, Μποντιρόγκα, Φώτσης, Τσαρτσαρής. Στο πρόσωπο του κάθε παίκτη έβλεπα το όνομα της ομάδας «Παναθηναϊκός». Αν συμφωνούσε ο αθλητής και καταλάβαινε, τότε οκ. Αν δεν καταλαβαίνεις, η πόρτα είναι ανοιχτή να φύγεις».

Για τον ρόλο του αρχηγού σε μια ομάδα: 

«Στον πρώτο μου χρόνο, σε ένα παιχνίδια στη Δάφνη, ο Αλβέρτης δεν έπαιξε καθόλου. Προερχόταν από τραυματισμό, ήθελε πολύ να παίξει κι έκανε θέμα στα αποδυτήρια. Την επόμενη μέρα τον φώναξα και του μίλησα. Του είπα ότι ενημέρωσα τον κύριο Παύλο και τον κύριο Θανάση ότι θέλω να του ανανεώσουν το συμβόλαιο. Με κοίταξε έκπληκτος. Του είπα όμως, ότι θα κάνει αυτό που του λέω και θα γίνει ο αρχηγός που θέλω. Κι έτσι, μετά από ένα διάστημα, δεν χρειαζόταν να πάω στα αποδυτήρια να μιλήσω στους παίκτες σε κάποιες στιγμές. Μιλούσε ο Φράνκι και ήταν σαν να μιλούσα εγώ. Κι ίσως ήταν καλύτερο για τους υπόλοιπους παίκτες που τους μιλούσε ο Αλβέρτης και όχι εγώ!».

Στο σημείο εκείνο, μεταδόθηκε ένα βίντεο από το αποχαιρετιστήριο ματς του Αλβέρτη και ο Ζοτς έριξε φονική ατάκα:

«Από εκείνο το παιχνίδι τρεις παίκτες φοράνε τώρα μια άλλη φανέλα. Ο Σερμαντίνι, ο Περπέρογλου κι ένας ακόμα», αρνούμενος να αναφέρει το όνομα του Βασίλη Σπανούλη, στον οποίο καταλογίζει τον τρόπο φυγής του απ΄ τον Παναθηναϊκό.

Για τη διαχείριση του μπάτζετ: 

«Οι ιδιοκτήτες αποφάσισαν ποιο θα είναι το μπάτζετ κι εγώ το διαχειριζόμουν όχι τόσο με πρόσωπα, όσο με τις θέσεις. Ποτέ δεν μας άρεσε να δίνουμε λεφτά σε άλλες ομάδες, αλλά υπήρχαν και εξαιρέσεις. Για παράδειγμα, ο Σισκάουσκας. Η Μπένετον ήθελε 250.000 ευρώ για να τον αφήσει. Συζητήσαμε με τον κύριο Θανάση και με ρώτησε: Είναι τόσο καλός για να πληρώσουμε και την ομάδα του; Του είπα, ναι, είναι τόσο καλός. Τότε ο κύριος Θανάσης αφού είδε ότι επέμεινα, είπε να δώσουμε τα χρήματα και στην άλλη θέση που θέλαμε έναν παίκτη να πάρουμε έναν έφηβο. Τελικά, είδατε ότι ήρθε, ήταν ο καλύτερός μας παίκτης στο φάιναλ φορ της Αθήνας, αλλά έμεινε μόνο ένα χρόνο γιατί εξαγόρασε το buy out η ΤΣΣΚΑ και δυστυχώς έμεινε μόνο ένα χρόνο».

Για τη ζωή: 

«Προσπαθείστε να βρείτε χρόνο για τον εαυτό σας. Εγώ τρέχω 7-8 χιλιόμετρα τέσσερις φορές την εβδομάδα. Πηγαίνετε για κολύμπι. Μπορείτε βέβαια να κάψετε και αλλιώς τις θερμίδες».

Για το πώς συμπεριφέρεται όταν ένας παίκτης δεν είναι συγκεντρωμένος: 

«Του κάνω παρατήρηση. Αν συνεχίσει, πάω και τον ρωτάω μπροστά του: «Με κοροϊδεύεις ή είσαι ηλίθιος». Δύσκολη η απάντηση ε; Το σωστό όμως είναι να του μιλήσεις απ' ευθείας. Μην αφήνεις το πρόβλημα να μεγαλώσει. Λύστο αμέσως γιατί ίσως πιο μετά να είναι αργά».

Για τις ερωτήσεις που δέχεται από τους παίκτες του: 

«Το 1991 όταν ανέλαβα την Παρτιζάν δεν κοιμήθηκα για ένα μήνα. Δεν ήταν λόγω στρες. Διάβαζα, μάθαινα, ήθελα να έχω απάντηση σε κάθε τι που με ρωτούσαν οι παίκτες μου. Οι παίκτες, ξέρετε, ρωτάνε συνέχεια. Καμιά φορά και χαζομάρες αλλά πρέπει να είσαι έτοιμος να απαντήσεις σε ό,τι κι αν θέλουν να μάθουν».

Για την ξεκούραση που χρειάζεται: 

«Εμένα μου αρέσει η νύχτα και οι ομορφιές της. Αλλά κάθε μεσημέρι χρειάζομαι τουλάχιστον 45 λεπτά να ξεκουραστώ, να κοιμηθώ, ώστε να πάω στην απογευματινή προπόνηση με όρεξη και συγκέντρωση. Κι έτσι εξοικονομώ ύπνο ώστε να βγω το βράδυ και να περάσω καλά πάλι».

Ο Δημήτρης Ιτούδης ανέφερε ότι υπήρχαν και επιλογές που δεν ταίριαζαν στο σύστημα: 

«Κάποιοι δεν κόλλησαν στο σύστημά μας. Όπως ο Τόνι Ντελκ ή ο Γιαβτόκας. Αλλά στο τέλος η αποστολή που μας είχαν ζητήσει ήρθε εις πέρας. Πήραμε το τριπλ κράουν. Γίνονται και κακές επιλογές αλλά σημασία έχει το αποτέλεσμα. Υπήρχαν άλλοι, όπως ο Μίντλετον που έμεινε πέντε χρόνια και ήταν το αντίθετο. Θυμάμαι ότι μετά τη Μπολόνια, ευχαρίστησε τον κόουτς για την ευκαιρία που του έδωσε να κατακτήσει το τρόπαιο και έκλαιγε στα αποδυτήρια».

Σε εκείνο το σημείο παρενέβη μέσω skype ο Μίντλετον εξηγώντας τι έκανε τον Ομπράντοβιτς τόσο πετυχημένο: 

«Όλοι ξέραμε τι θα κάνουμε. Οι ρόλοι ήταν σαφείς. Είχα 15 κόουτς στην καριέρα μου, αλλά κανέναν σαν τον κόουτς Ζέλικο. Ήταν απίστευτο πως έλεγχε 15 παίκτες που ήταν οι καλύτεροι στην Ευρώπη. Κανείς δεν ήταν υπεράνω του νόμου Ομπράντοβιτς! Ξέραμε τους ρόλους μας και στο τέλος δίναμε τη μπάλα στον Ντέγιαν Μποντιρόγκα και κερδίζαμε».

Ο Ιτούδης αποκάλυψε μια άγνωστη ιστορία με τον Νικ Καλάθη:

«Ήταν παραμονές του τέταρτου αγώνα με τη Μακάμπι. Χάναμε 2-1 και ο Νικ ήταν σκέτη καταστροφή στο τρίτο παιχνίδι. Αν χάναμε ξανά στο Τελ Αβίβ θα μέναμε έξω. Ο Νικ ήταν ένα παιδί που δεν ήθελε να ακούει κατά πρόσωπο την κριτική. Εκείνο το βράδυ, παραμονές του αγώνα, έψαξε να μας βρει και μας ρώτησε αν μπορούμε να δούμε μαζί το βίντεο του αγώνα. Αναλύσαμε τα λάθη του και σε κάποιο σημείο ο Ζέλικο γύρισε και του είπε: «Όλο το πλάνο της Μακάμπι είναι βασισμένο πάνω στις αδυναμίες σου. Νικ, φαίνεται για αυτούς ότι δεν υπάρχεις σαν παίκτης». Ο Νικ σοκαρίστηκε. Μπήκε στο τέταρτο παιχνίδι και ήταν ο καλύτερος παίκτης μας. Νικήσαμε και στο τέλος ο Καλάθης ήρθε και είπε στον Ζέλικο: «Τώρα τι λες, είμαι σημαντικός ή όχι για αυτούς;». Είχε βρει το κατάλληλο κίνητρο και γύρισε την κριτική υπέρ του».

Για το αν είναι σκληρός στην προπόνηση ο Ζοτς: 

«Όλοι λέτε το ίδιο. Σας μοιάζω για σκληρός; (γελάει). Ο Δημήτρης είναι σκληρός. Μετά από μια κατάκτηση ευρωπαϊκού, γύρισα έπειτα από 2-3 μέρες. Μπήκα στην προπόνηση και τα παιδιά φώναζαν «άντε ρε κόουτς, που είσαι»!

Για τις σχέσεις με τους παίκτες του: 

«Θέλω να είμαι φίλος με τους παίκτες. Τους λέω ότι το τηλέφωνό μου είναι ανοιχτό 24 ώρες επί επτά ημέρες την εβδομάδα για αυτούς. Και μπορώ με τους παίκτες να βγω έξω για ένα ωραίο δείπνο ή να πιούμε κιόλας κάτι. Ακόμα και μέχρι αργά, δεν υπάρχει πρόβλημα. Όταν όμως πάμε στο παρκέ ξέρουν ότι εκεί δεν είμαι φίλος τους. Μετά μπορούμε να απολαύσουμε μια μπύρα, ένα κρασί. Και απολαμβάνω αυτή τη σχέση. Ποτέ δεν τους τιμωρώ με πρόστιμο όμως. Όταν αργούν ή κάνουν κάτι, επιβάλλω να πάμε να φάμε όλοι μαζί. Κι επειδή κάποιοι είναι δύσκολοι να βγάλουν χρήματα να πληρώσουν για 30 άτομα, μερικές φορές στην αρχή της χρονιάς, αργώ στην προπόνηση και αμέσως λέω: «Άργησα; Θα σας βγάλω έξω να φάμε». Παίρνω και το 10% από τον ιδιοκτήτη της ταβέρνας και όλα καλά (γέλια)».

Για το πώς συμπεριφέρεσαι δημόσια: 

«Πολλοί παίκτες κάνουν παράπονα ότι δεν παίζουν. Δεν πρέπει όμως να γίνεται τίποτα δημόσια. Μετά, στα αποδυτήρια, μπορώ να ακούσω ό,τι παράπονο έχουν. Στο γήπεδο όμως, πρέπει να είμαστε μια ομάδα, μια οικογένεια. Κι εμείς οι προπονητές πρέπει να έχουμε σεβασμό στους παίκτες και να τους προστατεύουμε δημόσια. Κριτική γίνεται μόνο στα αποδυτήρια και στα μίτινγκ. Πουθενά αλλού. Δημόσια πρέπει να είσαι η ασπίδα τους. Κι εκείνοι, θα σου επιστρέψουν με το παραπάνω τον σεβασμό που θα τους δείξεις».

απο το arisnotis.gr