Πριν από λίγα χρόνια μια έντρομη κυρία ιδιοκτήτρια εταιρείας εισαγωγής ανταλλακτικών είχε πάρει στην εφημερίδα που δούλευα πανικόβλητη να ζητήσει βοήθεια.
Τους τελευταίους μήνες είχε επιστρέψει από σπουδές στην Αγγλία ο γιός της και είχε αναλάβει να αναδιοργανώσει την
επιχείρηση. Μεταξύ των πρώτων κινήσεων που έκανε ήταν να καθαρίσει κάθε υποχρέωση της επιχείρησης στην εφορία.
«Μια υγιής επιχείρηση πρέπει να είναι εντάξει στις υποχρεώσεις της και όχι να περιμένει, περαιώσεις και ρυθμίσεις...» απεφάνθη ο νεαρός.
Δυο-τρεις μέρες μετά την καταβολή ενός ποσού άνω των 100 χιλ. ευρώ εμφανίστηκαν στην εταιρεία στελέχη του ΣΔΟΕ για έλεγχο.
Όποιος γνωρίζει την ελληνική νομοθεσία, ξέρει πως αποτελείται από ένα συνονθύλευμα από αλληλεπικαλυπτόμενους νόμους, επίτηδες αντιφατικούς για να μπορεί ο ελεγκτής να ερμηνεύει κατά το δοκούν και ο ελεγχόμενος να μην έχει άλλη επιλογή από το να υποκύψει να λαδώσει για να ξεμπλέξει.
«Τώρα μου ζητάνε 15.000 για να με αφήσουν ήσυχη» κατήγγειλε η κυρία, «τι μπορώ να κάνω και ποιες επιπτώσεις θα έχει η κάθε επιλογή;»
Ο συνάδελφος της είπε την αλήθεια.
Ευχαρίστως η εφημερίδα θα βοηθούσε να παγιδευτούν οι επίορκοι με σημαδεμένα χαρτονομίσματα σε συνεργασία με την αστυνομία.
Μετά όμως η επιχείρηση θα αποτελούσε στόχο όλου του υπόλοιπου φοροεισπρακτικού μηχανισμού καθώς εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων η διαφθορά αποτελεί το καθεστώς και όχι την εξαίρεση.
Ευχαρίστως η εφημερίδα θα έθετε στον ίδιο τον υπουργό την υπόθεση, αλλά ακόμη και ο υπουργός δεν μπορεί να βγάλει άκρη και να τιμωρήσει κάποιον. Αυτό μαρτυρούσε η εμπειρία από ανάλογες περιπτώσεις από το παρελθόν.
Το πολύ να επέβαλαν στους κλέφτες κάποια ολιγόμηνη αργία, χωρίς καν να πάψουν να πληρώνονται κατά πάσα πιθανότητα και μετά κάποιο πειθαρχικό συμβούλιο αποτελούμενο από άλλους σαν αυτούς που θα τους αθώωνε πανηγυρικά.
Ο υφυπουργός των οικονομικών κ. Μαυραγάνης καρατόμησε προχθές 25 στελέχη του ΣΔΟΕ και αυτό συνιστά κατά την κυβέρνηση επίδειξη πυγμής. Το αποτέλεσμα της κίνησης μπορεί να συγκριθεί με την καταστροφή του μανικιούρ στο δαχτυλάκι της Λερναίας Ύδρας.
Μόνο κάποιος «τουρίστας» στην Ελλάδα δεν γνωρίζει πως η διαφθορά στο φοροεισπρακτικό μηχανισμό αποτελεί το καθεστώς και όχι την εξαίρεση.
Αν θέλουμε να μιλήσουμε σοβαρά για την πάταξη της φοροδιαφυγής η οποία οφείλεται κυρίως στην στήριξη και ενθάρρυνσή της από την διαφθορά του φοροεισπρακτικού μηχανισμού, χρειάζεται η αντικατάσταση όλου του μηχανισμού μέχρι και των θυρωρών και των καθαριστριών των υπηρεσιών.
Όλοι γνωρίζουν σ' αυτή τη χώρα πως για να βρεθεί κάποιος σε ελεγκτική υπηρεσία θα έπρεπε να διαθέτει σοβαρό «δόντι».
Αλλά και όλους να τους αλλάξει, αν δεν αλλάξει την φορολογική νομοθεσία που χωράει σε 10 τόμους εγκυκλοπαίδειας με μια άλλη που θα χωράει σε μερικές σελίδας Α4, δύσκολα θα συγκρατήσει και το νέο μηχανισμό από το να εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες.
Ο νόμος της διαφθοράς*
Κατά τον καθηγητή της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης Παναγιώτη Καρκατσούλη από το 1975 και μετά και για τα επόμενα 30 χρόνια έχουν ψηφιστεί 3.430 νόμοι ενώ παράλληλα έχουν εκδοθεί 17.500 ρυθμίσεις, 20.580 προεδρικά διατάγματα και 111.905 υπουργικές αποφάσεις.
Ήτοι κατά μέσω όρο ετησίως εκδίδονται
* 114,33 νόμοι
* 583,34 ρυθμίσεις
* 686 Προεδρικά Διατάγματα
* 3.730,17 Υπουργικές Αποφάσεις.
Τα περισσότερα εξ αυτών είναι αντιφατικά και αλληλοαναιρούμενα. Είναι η αντιφατικότητα τους που αφήνει περιθώρια υποκειμενικής ερμηνείας και διακριτικής εφαρμογής του νόμου.
Δεν συμβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα... αλλά και άλλες χώρες και περιόδους οι οποίες φημίζονταν για τα επίπεδα διαφθοράς τους.
Ο Νασίμ Ταλεμπ στο βιβλίο του στην Πλάνη του τυχαίου αναφέρει πως, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, οι δυτικοί επιχειρηματίες που βρέθηκαν εκεί ανακάλυψαν ένα ενοχλητικό γεγονός. Το νομικό σύστημα περιείχε αντιφατικούς και αλληλοσυγκρουόμενους νόμους.
Το γεγονός αυτό οδηγούσε σε μια κατάσταση όπου κάποιος έπρεπε να παραβιάσει ένα νόμο για να μπορέσει να συμμορφωθεί με κάποιον άλλο.
Αυτό σημαίνει πως ο καθένας, είτε επιχειρηματίας είτε ιδιώτης βρίσκεται στη διακριτική ευχέρεια ερμηνείας του νόμου από κάποιο δημόσιο λειτουργό. Αυτή η κατάσταση αποτελεί ένα από τα βασικά κίνητρα διαφθοράς για αμφότερες τις πλευρές.
Ο ένας θέλει να κάνει τη δουλειά του όσο πιο γρήγορα μπορεί και ο άλλος θέλοντας και μη ανακαλύπτει μια πηγή εύκολου χρήματος.
Ο Ναπολέων αντιμετώπισε μια παρόμοια κατάσταση στη Γαλλία και τη διόρθωσε δημιουργώντας το Ναπολεόντειο Κώδικα. Διέγραψε όλο το νομικό σύστημα και το αντικατέστησε με ένα που διέθετε ένα κεντρικό σύστημα αναφοράς με το οποίο όλες οι επιμέρους πλευρές ήταν συμβατές.
*Το τελευταίο απόσπασμα με τίτλο «Ο νόμος της διαφθοράς», αποτελεί μέρος από την εισήγησή μου στην εκδήλωση για την διαφθορά που διοργάνωσε ο Ευρωβουλευτής κ. Σκυλακάκης στις 15 Φεβρουαρίου και μίλησαν ο Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης κ. Λ. Ρακιντζής, ο κ. Διομήδης Σπινέλλης και ο συνάδελφος Πάσχος Μανδραβέλης.
του Κ.Στούπα
απο το capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου