Η Πραγματική Οικονομική Διαμάχη

Από τον Άγνωστο Χ
Η πραγματική διαμάχη που διεξάγεται τα τελευταία 4,5 (*) χρόνια είναι αυτή ανάμεσα στις Αγορές – ήτοι τα διάφορα ιδιωτικά κεφάλαια  – και τα Κράτη.
 

Στο μεν μέτωπο των Κρατών βρίσκονται και οι συλλογικοί ή υπερεθνικοί φορείς τους, ήτοι ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ. 

Στο δε μέτωπο των αγορών βρίσκονται και οι διάφοροι οίκοι αξιολόγησης, ήτοι Fitch κλπ.
 

Εν  μέσω αυτής της άτυπης και ανομολόγητης διαμάχης δυστυχώς βρίσκεται και η Ελλάδα τα τελευταία 3 χρόνια, δηλαδή βρίσκεται ανάμεσα στις Αγορές και τα Κράτη.
Να θυμίσω ότι έως τις αρχές του 2010, ήτοι πριν το Μνημόνιο Ι, η Ελλάδα δανειζόταν από τις Αγορές, έως ότου έφτασε μία στιγμή, όπου οι Αγορές ζητούσαν από την Ελλάδα υπέρογκα επιτόκια (γνωστά και ως spreads) τα οποία καθιστούσαν το έλλειμμά μας μη βιώσιμο, οπότε και βγήκαμε τελικά εκτός Αγορών.
 

Επίσης, ο τελικός και απώτερος στόχος όλων των δανείων της Τρόικας προς τη χώρα μας είναι, μετά τα Μνημόνια, να επιστρέψουμε κάποτε πάλι στις ίδιες Αγορές και να δανειζόμαστε πάλι από αυτές, ήτοι να μην έχουμε ανάγκη από τα άλλα Κράτη – Μέλη της Ευρωζώνης ή από το ΔΝΤ. 

Δηλαδή ο τελικός στόχος μας ως χώρα είναι να είμαστε τόσο αυτάρκεις οικονομικά, ώστε να επιστρέψουμε στην ελευθερία των Αγορών.
 

Περαιτέρω, σήμερα η Ισπανία και η Ιταλία καταφέρνουν να δανείζονται ακόμα από τις Αγορές, έστω με μεγάλα επιτόκια, οπότε και για την ώρα δεν έχουν εμπλακεί σε πακέτα διάσωσης από τα άλλα Κράτη ή τους ως άνω φορείς τους.
 

Στα πλαίσια αυτής της κόντρας μεταξύ Αγορών και Κρατών, εντάσσονται και το PSI (Private Sector Involvement), το PSI + και οι αποφάσεις του Eurogroup της 26.11.2012.
Με το PSI + κουρεύτηκαν τα ομόλογα των ιδιωτών και έμειναν ανέπαφα τα ομόλογα των Κρατών, της ΕΕ, του ΔΝΤ και της ΕΚΤ. Μάλιστα, αυτοί εξακολουθούσαν να βγάζουν κέρδος από τα δάνεια προς την Ελλάδα, ενώ οι ιδιώτες - Αγορές έγραψαν ζημίες της τάξεως του 53%. Δηλαδή, το PSI+ λειτούργησε ως μία μάχη που κέρδισαν τα Κράτη απέναντι στις Αγορές.
 

Στο δε Eurogroup της 26.11.2012, τα Κράτη πάλι αποφάσισαν να μην κουρέψουν τα ομόλογα που κατέχουν, δηλαδή τουλάχιστον για την ώρα να μην γίνει το περίφημο OSI (Official Sector Involvement), το οποίο κρίνεται από πολλούς ως αναγκαίο και αναπόφευκτο. Δηλαδή, πάλι η απόφαση αυτή λειτούργησε ως μία μάχη που κέρδισαν τα Κράτη απέναντι στις Αγορές.
 

Όμως οι Αγορές προφανώς είναι δύσπιστες για τις λύσεις που δόθηκαν. Και η δυσπιστία είναι μάλλον δικαιολογημένη. Οπότε και περιμένουν την επόμενη μάχη. Για το λόγο αυτό και οι επενδύσεις που περιμένουμε στην Ελλάδα μάλλον θα αργήσουν.
 

Τέλος, θα ήθελα να πω ότι δεν γνωρίζω αν είναι καλύτερα να δανειζόμαστε ως χώρα από τα Κράτη ή από τις Αγορές.

 Απλώς να επισημάνω ότι οι Αγορές που μας δάνειζαν επί τόσα χρόνια, δεν είχαν απαιτήσεις για μνημόνια κλπ. Επίσης, ο κατακερματισμός τους δίνει την ευελιξία της επιλογής και εναλλαγής.
 

Υ.Γ. 1 : Ένα νούμερο που ακούγεται για τα χρήματα που διακινούν τα απανταχού hedge funds είναι κάπου στα 60 τρις $, ήτοι 60.000 δις $. Το ποσό αυτό είναι τουλάχιστον 1000 φορές μεγαλύτερο από τα 40 δις Ευρώ που θα λάβουμε με  την τελευταία δόση.
 

Υ.Γ.2:  Ουσιαστικά το πρόβλημα της Ελλάδας για την παγκόσμια οικονομία είναι ασήμαντο. Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι,  αυτή τη δεδομένη στιγμή, κανένας δεν θέλει να επωμιστεί οικονομικά τη λύση του προβλήματος. Τα δε Κράτη θέλουν να φορτώσουν όλο το πρόβλημα στις Αγορές για να έχουν τα ίδια το μικρότερο δυνατό κόστος.
(* Από την κατάρρευση της Lehman Brothers το Σεπτέμβριο του 2008 και τη μη διάσωσή της από την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Τότε η Lehman Brothers είχε χρέη προς άλλες τράπεζες και ιδιώτες ύψους 768 δις $ !!!)
Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ Χ