Η νίκη του Μπαράκ Ομπάμα

Tου Αθανασιου Ελλις

Με ανακούφιση υποδέχθηκε η ανθρωπότητα την επανεκλογή του Μπαράκ Ομπάμα. Παρά τις διαφωνίες και τις αντιπαραθέσεις σε επιμέρους ζητήματα, όλοι σχεδόν οι ξένοι ηγέτες, από την Ευρώπη μέχρι τον αραβικό κόσμο, και από την Αφρική μέχρι την Ασία και τη Λατινική Αμερική, θεωρούν την παρουσία του μετριοπαθούς Δημοκρατικού προέδρου στην ηγεσία της ισχυρότερης χώρας του κόσμου σταθεροποιητικό παράγοντα, και σε κάθε περίπτωση την προτιμούσαν από την αναρρίχηση στην προεδρία του Μιτ Ρόμνεϊ, ο οποίος με τη ρητορική του αλλά και τα στελέχη που είχε επιλέξει για συμβούλους σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, είχε γεννήσει εύλογες ανησυχίες σε πολλά μέρη του κόσμου.  Σε ό,τι αφορά ειδικότερα την Ευρώπη, κατά την πρώτη θητεία Ομπάμα υπήρξε μια σε γενικές γραμμές αρμονική σχέση ανάμεσα στις δύο πλευρές του Ατλαντικού σε ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, από την εξωτερική πολιτική και την ασφάλεια μέχρι την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.  Η Ε.Ε. ως οντότητα συνεργάσθηκε πολύ καλύτερα με την κυβέρνηση Ομπάμα, σε αντίθεση με την ένταση που υπήρξε ανάμεσα στην Αμερική του Τζορτζ Μπους και την «παλαιά Ευρώπη». Ακόμη και στη Γερμανία, όπου οι πιέσεις του διδύμου Ομπάμα - Γκάιτνερ υπέρ μιας περισσότερο επεκτατικής πολιτικής και η αντίθεσή τους στην αυστηρή λιτότητα που έχουν επιλέξει η Αγκελα Μέρκελ και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε προκάλεσαν συχνά αντιδράσεις, η πολιτική ελίτ και η κοινή γνώμη ήταν σαφώς υπέρ του Μπαράκ Ομπάμα. Η επικράτηση του Δημοκρατικού προέδρου έγινε δεκτή με συγκρατημένη ικανοποίηση και σε χώρες όπως η Ρωσία και η Κίνα, οι οποίες, παρά τις σημαντικές διαφορές που τις χωρίζουν από τις ΗΠΑ, προτιμούν τη γνώριμη συμβίωση με τον Μπαράκ Ομπάμα, από την αβεβαιότητα και ενδεχομένως μια πολύ περισσότερο συγκρουσιακή σχέση με τον Μιτ Ρόμνεϊ, ο οποίος είχε περιγράψει τη Μόσχα ως την υπ’ αριθμόν ένα γεωπολιτική απειλή για τις ΗΠΑ. Στη Μέση Ανατολή, η σχέση της Αμερικής με τους νέους δημοκρατικά εκλεγμένους ισλαμιστές ηγέτες θα είναι δύσκολη, αλλά διαχειρίσιμη υπό τον Ομπάμα, κάτι που δεν θα ήταν καθόλου βέβαιο εάν είχε εκλεγεί ο Ρόμνεϊ. Σε ανάλογο πνεύμα θα έχει περισσότερες ελπίδες επιτυχίας μια δική του πιθανή νέα απόπειρα διαμεσολάβησης για επίλυση του Παλαιστινιακού. Στην εύφλεκτη Συρία, και στη δύσκολη υπόθεση του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν, κανείς δεν μπορεί να προδικάσει τι θα πράξει στην πορεία η Ουάσιγκτον, αλλά η μέχρι τώρα στάση του Ομπάμα είναι πολύ πιο συγκρατημένη σε σχέση με τις κινήσεις που προκρίνουν σύμβουλοι του Ρόμνεϊ ή και ιδεολογικά προσκείμενοι σε αυτόν αναλυτές. Αν και η Γουόλ Στριτ αντέδρασε αρνητικά στην εκλογή του Ομπάμα, καθώς οι επενδυτές θεωρούσαν φυσικά τον Μιτ Ρόμνεϊ πιο «φιλικό», το φαινόμενο αναμένεται να είναι παροδικό και σε κάθε περίπτωση όλα θα κριθούν από το πώς ο Λευκός Οίκος και το Κογκρέσο θα εργασθούν από κοινού για να αποτρέψουν τη διαφαινόμενη δημοσιονομική κατάρρευση στις ΗΠΑ. Απευθυνόμενος στους ενθουσιώδεις υποστηρικτές του στο Σικάγο, ο Μπαράκ Ομπάμα επισήμανε το τέλος μιας δεκαετίας πολέμων, μίλησε για ανοχή και αποδοχή της διαφορετικότητας, υπογράμμισε την ανάγκη αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής και υποστήριξε ότι ο πρωταγωνιστικός ρόλος της Αμερικής στον κόσμο πρέπει να καθορίζεται μέσα από τις δημοκρατικές αξίες, τις επιστήμες, την οικονομία, και όχι τη στρατιωτική ισχύ.  Είναι θέσεις με τις οποίες δύσκολα θα διαφωνούσε η μεγάλη πλειοψηφία της ανθρωπότητας. Σε πιο βαθμό θα τις υλοποιήσει ο βραβευμένος με το Νομπέλ Ειρήνης πρόεδρος της Αμερικής μένει να φανεί στην πράξη, αλλά είναι βέβαιο ότι θα το επιχειρήσει περισσότερο απ’ ό,τι θα έκανε ο Μιτ Ρόμνεϊ. απο τη  .kathimerini.gr