Γιατί οι απολύσεις στο δημόσιο και η αναστολή συντάξεων είναι θέμα χρόνου...
Παρά τα μέτρα που έχουν συρρικνώσει συντάξεις και εισοδήματα η ελληνική οικονομία δεν έχει γίνει ανταγωνιστική.
Αντί να προσελκύουμε επενδύσεις, φεύγουν και τα δείγματα των τελευταίων μεγάλων ελληνικών επιχειρήσεων.
Η μεταφορά της έδρας δυο μεγάλων ελληνικών πολυεθνικών το τελευταίο δεκαπενθήμερο είναι χαρακτηριστικό του κλίματος που συνεχίζει να επικρατεί.
Η Ελλάδα δεν είναι ανταγωνιστική λόγω γραφειοκρατίας, διαφθοράς και ασταθούς
φορολογικού και πολιτικού περιβάλλοντος.
Εσχάτως η ενδυνάμωση της κομμουνιστικής και μετακομμουνιστικής αριστεράς και της άκρας δεξιάς που απειλούν εθνικοποιήσεις έχει επιδεινώσει το εδώ και δεκαετίες αρνητικό κλίμα περισσότερο.
Η τρόικα υπό την καθοδήγηση των κυβερνήσεων της κομματοκρατίας προκειμένου να μην θίξουν τους προνομιούχους πελάτες αντί να δημιουργούν προϋποθέσεις εξόδου από την κρίση που προκάλεσε η κρατική χρεοκοπία αυξάνουν τους φόρους και μειώνουν τα βασικά μεροκάματα και τις συντάξεις.
Αντί να σκαρφαλώνουν προς την έξοδο του πηγαδιού σκάβουν στον πυθμένα...
Η πραγματικότητα
Μια ματιά στα κόστη εργασίας στην Ελλάδα αρκεί. Αν προσλάβετε σήμερα ένα τεχνίτη να σας κάνει κάποια οικοδομική εργασία, λόγω κρίσης μπορεί να του δώσετε στο χέρι 40-45 ευρώ, αλλά συνολικά θα σας στοιχήσει για κάθε μέρα πάνω από 100 ευρώ αν συνυπολογιστούν οι εισφορές που πρέπει να πληρώσετε.
Π.χ. Ένας εργαζόμενος που παίρνει στο χέρι 1.150 ευρώ στοιχίζει στη επιχείρηση περί τα 1.750 επί 14 ίσον 24.500 δια 12 ίσον 2.040 ευρώ το μήνα.
Αντί να μειώσουμε από τις εισφορές που είναι υπέρογκες μειώνουμε από τις καθαρές αμοιβές του εργαζόμενου ή συζητάμε να γίνει το 5θήμερο 6ήμερο. Και 8ήμερο να γίνει η συνάρτηση δεν βγαίνει.
Που πάνε όμως οι φόροι και οι ασφαλιστικές εισφορές, αφού τα ασφαλιστικά ταμεία όχι μόνο δεν έχουν αποθεματικά και επειδή δεν επαρκούν τα έσοδά τους επιδοτούνται από τον προϋπολογισμό με δεκάδες δισ. το χρόνο περίπου για να καλυφθούν οι ανάγκες.
Τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν έσοδα περί τα 20 δισ. το χρόνο.
Το κράτος πληρώνει περί 6,5 δισ. για συντάξεις του στενού δημοσίου.
Πληρώνει όμως περί τα 31 δισ. για συντάξεις συνολικά, συν 18 δισ. για μισθούς δημοσίου, ήτοι για μισθούς και συντάξεις 48 δισ. ευρώ.
Το ποσό αυτό είναι πολύ μεγάλο όταν με όλες τις εξοντωτικές φοροδεπιδρομές ο στόχος για τα φορολογικά έσοδα το 2012 είναι 53 δισ. Ευρω.
Αυτή η εξίσωση είναι αδύνατο να διατηρηθεί για πολύ ακόμη, τα νοικοκυριά και ο ιδιωτικός τομέας θα καταρρεύσουν συμπαρασύροντας τα κρατικά έσοδα και την κρατική μηχανή.
Υπολογίστε περίπου πως για κάθε 100 Ευρω που ξοδεύετε το κράτος εισπράττει τη μερίδα του λέοντος:
«Αν για παράδειγμα με το παραπάνω ποσό αποφασίσετε να γευματίσετε σε ένα εστιατόριο το κράτος θα σας αφαιρέσει από την τσέπη 23 ευρώ.
Αν βάλετε βενζίνη με το ίδιο ποσό, τα 65 ευρώ θα τα πάρει το κράτος.
Αν πάλι θέλετε να αγοράσετε τσιγάρα το κράτος θα πάρει 75 ευρώ από τα 100 ευρώ που έχετε στην τσέπη σας.»
Εχουμε ένα κράτος μη ανταποδοτικό των εισφορών μας που όχι δεν στηρίζει την κοινωνία και την ιδιωτική οικονομία αλλά την καταπολεμά με την γραφειοκρατία και τη διαφθορά. Χρειάζεται διάλυση και ανασύνταξη εκ του μηδενός με λιγότερους μη μόνιμους υπαλλήλους που θα αξιολογούνται και θα αμείβονται όπως στον ιδιωτικό τομέα.
Επίσης χρειαζόμαστε λιγότερους συνταξιούχους. Επειδή οι παππούδες δεν μπορεί και δεν πρέπει για μια πολιτισμένη κοινωνία να εργαστούν, θα πρέπει να ανασταλούν οι συντάξεις όσων είναι κάτω από το όριο συνταξιοδότησης και δεν είναι ανάπηροι ή βαρέων και ανθυγιεινών τομέων. Μην κοροϊδευόμαστε οι μεγάλες συντάξεις που δίνονται σε μικρές ηλικίες αφορούν τον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα.
Τα μεγέθη μιλάνε από μόνα τους...
Οι συνταξιούχοι στην Ελλάδα την περασμένη Άνοιξη υπολογίζονταν σε 2,8 εκατ. Αν το εργατικό δυναμικό της χώρας είναι περί τα 5 εκατ. οι εργαζόμενοι στο δημόσιο περί τις 650 χιλιάδες και με το ευρύτερο δημόσιο (π.χ. ΔΕΚΟ, ναυπηγεία, ΕΑΒ, ΟΑΣΑ, ΕΒΖ κλπ) πρέπει να ξεπερνά το 1 εκατομμύριο. Το δημόσιο πρέπει να υπολογίζουμε ότι πληρώνεται από τον κρατικό προϋπολογισμό είτε με αποκλειστικές προμήθειες είτε με επιδοτήσεις ελλειμμάτων). Με δείκτη ανεργίας στο 25% έχουμε 1,25 εκατ. άνεργους.
Ήτοι, 2,8 εκατ. συνταξιούχοι συν 1,25 εκατ. άνεργοι μας κάνουνε 4,05 εκατ.
5 εκατ. εργατικό δυναμικό μείον 1,25 εκατ. άνεργοι μας κάνουν 3,75 εκατ. εργαζόμενοι. Αν αφαιρέσουμε περί το 1 εκατ. δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα που αντί να συνεισφέρει είναι βάρος, έχουμε λιγότερους από 3 εκατ. εργαζόμενους να πρέπει να βγάζουν το εισόδημα για όλους. Κάτι τέτοιο είναι αδύνατο να συνεχιστεί για πολύ...
Οι υψηλές εισφορές λοιπόν που πληρώνει εργαζόμενος και εργοδότης οι οποίες στην περίπτωση της οικοδομής είναι υπερδιπλάσιες της καθαρής αμοιβής πάνε για να συντηρήσουν το κράτος των απασχολουμένων στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα.
Οι άνεργοι του ιδιωτικού τομέα λαμβάνουν ψίχουλα από αυτά μέσω των επιδομάτων ανεργίας.
Οι ιδιωτικές επιχειρήσεις κατεβάζουν ρολά, είτε γιατί πληρώνουν υψηλούς φόρους είτε γιατί πληρώνουν οι καταναλωτές υψηλούς φόρους και δεν αντέχουν. Έτσι οι άνεργοι αυξάνονται και το πρόβλημα πολλαπλασιάζεται.
Τα κόμματα σε σχέση με τους φόρους και τις εισφορές λαϊκίζουν γιατί φοβούνται την εκλογική πλειοψηφία που αθροίζει το παρασιτικό μπλοκ της ελληνικής οικονομίας.
Η διέξοδος για ανάπτυξη είναι μια επανάσταση που θα φέρει μείωση δαπανών του προϋπολογισμού με ταυτόχρονη μείωση φόρων και εισφορών.
Για να συμβεί αυτό όμως εκατομμύρια προνομιούχοι θα πρέπει να χάσουν τα προνόμια.
Στο τέλος η μοναδική λύση που θα αναδείξει η πραγματικότητα θα είναι μια εθνική σύνταξη 500-600 για όλους όσους είναι πάνω από τα 65 έτη και αναστολή όλων των άλλων που έχουν πηγή τον προϋπολογισμό.
Οι «αδικημένοι» του ΟΤΕ...
Διαμαρτύρονται οι συνταξιούχοι του ΟΤΕ γιατί στις 55.000 συνταξιούχους της ΤΑΠ-ΟΤΕ περιλαμβάνονται και οι συνταξιούχοι του ΟΣΕ και των ΕΛΤΑ... Αυτό δεν αναιρεί την αδικία που συντελέσθηκε με τις πελατειακού χαρακτήρα πρόωρες συνταξιοδοτήσεις και τις χαριστικές εθελούσιες εξόδους με εφ άπαξ 200 και 300 χιλ. ανά εργαζόμενο.
Αν ο ΟΤΕ είχε περισσότερο προσωπικό και χρειάζονταν μείωση προκειμένου να αντεπεξέλθει η εταιρεία, ο δρόμος ήταν οι απολύσεις όπως συμβαίνει για όλους τους άλλους εργαζόμενους και όχι η εξασφάλιση δια βίου με παχυλές συντάξεις τις οποίες πληρώνουν οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα και οι φορολογούμενοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου