«Τελειώνει» ο Άσαντ, έμεινε μόνος με τους Ιρανούς

Εξαιρετικά δυσμενής είναι η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί για τον Σύρο πρόεδρο, Μπασάρ Αλ Άσαντ, ο οποίος φαίνεται να έχει εγκαταλειφθεί από τους πάντες, εκτός από το Ιράν, το οποίο έχει τους δικούς του λόγους να επιθυμεί, μέχρι στιγμής πάντα, να μην αλλάξει το καθεστώς της Δαμασκού.

 Η τελευταία δυσμενής εξέλιξη είναι η επικείμενη αποχώρηση και των τελευταίων Ρώσων
από το λιμάνι του Ταρτούς όπως είχε άλλωστε εμμέσως προαναγγείλει ο επικεφαλής της δύναμης.

 Θα εξηγήσουμε στη συνέχεια ποιες αλλαγές φαίνονται να έχουν διαφανεί στη ρωσική στάση. 

 Ο Μπασάρ αλ-Άσαντ, σε συνέντευξή του επιχείρησε να εμφανιστεί ότι παραμένει στη θέση του κανονικά και ότι εξακολουθεί να ελέγχει την κατάσταση, δηλαδή το στράτευμα επί της ουσίας. 

Παραδέχθηκε ότι χρειάζεται περισσότερο – αρκετό για την ακρίβεια – χρόνο για να αντιμετωπίσει την εξέγερση και πρόσθεσε ότι η δημιουργία ζωνών ασφαλείας στη Συρία, την οποία ζητούν οι Δυτικοί και η Τουρκία, είναι μη ρεαλιστική.

Αναφερόμενος στις αποσκιρτήσεις υψηλόβαθμων στελεχών του καθεστώτος του, προσπάθησε να αντιστρέψει τα προφανή συμπεράσματα, λέγοντας πως η χώρα έχει πλέον «καθαρίσει» από αυτούς που στερούνται πατριωτισμού: 
«Οι πατριώτες δεν διαφεύγουν, δεν εγκαταλείπουν την πατρίδα. Τελικά η εξέλιξη αυτή είναι θετική, έγινε μια αυτοκάθαρση του κράτους και του έθνους»! 

 Τι όμως φαίνεται να ισχύει στην πραγματικότητα;

 Όσον αφορά τη ρωσική στάση, όλα δείχνουν ότι οι Ρώσοι έχουν εμπλακεί σε συζητήσεις με τη Δύση αναφορικά με το μελλοντικό καθεστώς στην περιοχή. 

Το σημείο στο οποίο βρίσκονται οι δύο πλευρές φαίνεται να είναι η συμφωνία για την αποχώρηση του Άσαντ από την εξουσία και πιθανόν η παραχώρηση ασύλου σε κάποια περιοχή της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

  Δεν αποκλείεται να επιχειρήσει ο Άσαντ να διαπραγματευτεί τη μετάβασή του σε κάποια άλλη χώρα, με πρώτη προφανή προτίμηση τη Γαλλία, αν κι εκεί ο κίνδυνος να καταλήξει σε κάποιο δικαστήριο είναι πολύ υψηλότερος. 

Το ζήτημα που φαίνεται να έχει οδηγήσει σε διαφωνία τους Ρώσους με τον Άσαντ και κατέληξε στην αποχώρηση του ρωσικού Ναυτικού από την περιοχή, είναι ακριβώς αυτό. Ο Άσαντ επιθυμεί να παραμείνει ηγέτης στη Συρία και συζητά εκτεταμένες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις.
 Το ζητούμενο είναι πως είναι δυνατόν να παραμείνει όταν το μίσος ανάμεσα στις δυο πλευρές είναι τόσο μεγάλο και τα θύματα εκατέρωθεν εξακολουθούν να καταγράφονται καθημερινά.

 Στην προσπάθειά του να μην αποχωρήσει από τη Συρία, ο Άσαντ έχει δίπλα του προς το παρόν την Τεχεράνη, η οποία αισθάνεται ότι μένει απ’ έξω από τις εν εξελίξει διαπραγματεύσεις για την επόμενη ημέρα στη Συρία και δεν λαμβάνονται υπόψη τα συμφέροντά της, παρότι αυτά είναι στρατηγικής εμβέλειας, οπότε και δεν αποσύρει την υποστήριξή της στο καθεστώς.

 Όπως έχουμε αναφέρει, χάνοντας τη Συρία, οι Ιρανοί χάνουν τον νοητό «στρατηγικό διάδρομο» εξοπλισμού της Χεζμπολάχ στον Λίβανο, άρα δύο πράγματα: 
 Αφενός τη δυνατότητα να απειλούν αξιόπιστα το Ισραήλ με άνοιγμα και δεύτερου μετώπου σε περίπτωση που εκδηλωθεί στρατιωτική επιδρομή εναντίον της ιρανικής πυρηνικής υποδομής.
 Αφετέρου, αυτή καθαυτή την πρόσβαση στην ανατολική Μεσόγειο και τη δυνατότητα επέκταση της επιρροής στους σιιτικούς πληθυσμούς της περιοχής (Άραβες Αλαουίτες).

 Ο τρόπος με τον οποίο φαίνεται ότι αντιδρούν οι Ιρανοί είναι να προσπαθούν να ανοίξουν όσο το δυνατόν πιο πολλά μέτωπα (Λίβανος και Κουρδικό προς το παρόν, για να αποφευχθεί η άμεση ιρανική εμπλοκή), ώστε να φαίνεται ότι η σύγκρουση επεκτείνεται και δεν θα είναι δυνατό να τεθεί υπό έλεγχο. 

Από την άλλη πλευρά, καθώς αναμένεται να μαζευτούν οι ηγέτες όλου του κόσμου στη Νέα Υόρκη στον ΟΗΕ, ο γενικός γραμματέας του Οργανισμού, ο Κορεάτης Μπαν Κι Μουν, μετέβη παρά τις διαμαρτυρίες πολλών στην Τεχεράνη στη σύνοδο των Αδεσμεύτων, με σκοπό να διατηρήσει ένα κανάλι επικοινωνίας με τους Ιρανούς ανοικτό… 

απο το defence-point.gr