Πρέπει να μας τρομάζει η επιστροφή στη δραχμή;

Ολόκληρο το σάπιο και διεφθαρμένο κρατικοδίαιτο πολιτικοοικονομικό καθεστώς με την βοήθεια και της τρόϊκας των δανειστών, μας εκβιάζει και μας τρομοκρατεί πως αν δεν ψηφίσουμε τις μνημονιακές πολιτικές δυνάμεις, δηλαδή δεν συνηγορήσουμε στην δική μας εξαθλίωση και στο ξεπούλημα της χώρας, τότε θα φύγουμε από τον παράδεισο του ευρώ και θα γυρίσουμε στην κόλαση της δραχμής.

 Μας λένε ότι θα γυρίσουμε πίσω στην δεκαετία του 50. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Αφορμή για....
το άρθρο αυτό και υλικό για σκέψη δόθηκε από ένα άρθρο από το πολύ καλό blog Ιδεοπηγή.

 Ποιο είναι το πραγματικό μας πρόβλημα σήμερα; 

Το πραγματικό μας πρόβλημα είναι ότι το ευρώ είναι ένα σκληρό νόμισμα, δηλαδή δεν υποτιμάται και είναι περιορισμένο σε ποσότητα. Προκειμένου λοιπόν μια χώρα να έχει ικανές ποσότητες ευρώ, χωρίς να απαιτούνται συνεχώς δανεικά, θα πρέπει να έχει αυξημένη παραγωγή και ανταγωνιστικότητα, ώστε να αυξάνει τις εξαγωγές της και να εισρέουν ευρώ στη χώρα.
 Όμως με την χαμηλή παραγωγή που έχουμε εμείς, την χαμηλή ανταγωνιστικότητα (τόσο από άποψη ποιότητας αγαθών, όσο κυρίως από άποψη κόστους παραγωγής) και την συνεχή εισαγωγή αγαθών, δεν υπάρχει περίπτωση να προχωρήσουμε. Το ευρώ στέγνωσε και εξαφανίστηκε από την ελληνική αγορά και θα συνεχίσουμε να ξύνουμε τον πάτο του βαρελιού.

 Το μνημονιακό φάρμακο της τρόϊκας με την εσωτερική υποτίμηση (δηλαδή τις μειώσεις στους μισθούς, τις συντάξεις και τις απολύσεις) προκειμένου να αυξήσουμε την ανταγωνιστικότητα μιας ανύπαρκτης παραγωγής, χειροτερεύει τα πράγματα και αυξάνει την οικονομική ύφεση και την καταστροφή του ΑΕΠ.

 Η επιστροφή στη δραχμή μοιάζει πλέον και μαθηματικά αναπόφευκτη.

 Θα γυρίσουμε στη δεκαετία του 50; 

 Στη δεκαετία του 50 η Ελλάδα είχε την ίδια χωρική έκταση που έχει και σήμερα, όμως σήμερα έχει έτοιμη μια τεράστια υποδομή με σύγχρονους δρόμους, δίκτυα, λιμάνια, αεροδρόμια κ.λ.π. που δεν είχε τότε. Άρα λοιπόν έχουμε έτοιμη μια σύγχρονη υποδομή.

 Στη δεκαετία του 50 η αγροτιά διέθετε ελάχιστα τρακτέρ και άλλα γεωργικά μηχανήματα, ενώ σήμερα έχει υπερπληθώρα γεωργικών μηχανημάτων, ακόμα και πανάκριβων τζίπ.
 Επομένως η αγροτιά σήμερα είναι πλήρως εξοπλισμένη για να αντιμετωπίσει την ζήτηση γεωργικών και κτηνοτροφικών προϊόντων που θα απαιτηθεί.

Στη δεκαετία του 50, ο τουρισμός ήταν σε άθλιες συνθήκες. Λίγα ξενοδοχεία, υποτυπώδη λιμάνια και αεροδρόμια, αρχαιολογικοί χώροι σε άθλια κατάσταση.
 Σήμερα διαθέτουμε τεράστιες ξενοδοχειακές μονάδες, εκατοντάδες χιλιάδες ενοικιαζόμενα δωμάτια, φυλαγμένους και προσεγμένους αρχαιολογικούς χώρους, σύγχρονα μουσεία, λιμάνια, αεροδρόμια κ.λ.π.

 Στη δεκαετία του 50, είχαμε μια τεράστια αιμορραγία εργατικού δυναμικού προς το εξωτερικό. Σήμερα, εκτός από το ελληνικό εργατικό δυναμικό, υπάρχει στη χώρα μας ένας τεράστιος αριθμός αλλοδαπών εργατών με τη βοήθεια των οποίων θα μπορούσαμε να κάνουμε παραγωγικά θαύματα. 

Δεν χρειάζεται πιστεύουμε να αναφέρουμε ένα σωρό άλλα πράγματα που διαθέτει σήμερα η Ελλάδα και για τα οποία δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από άλλες ανεπτυγμένες ευρωπαϊκές χώρες. Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε ούτε στο ορυκτό πλούτο, τον ήλιο και τον αέρα που διαθέτει.

 Τι λείπει όμως από τη χώρα μας και τι θα κάνει η δραχμή; 

Από τη χώρα μας λείπουν δύο πράγματα:

 1) Λείπει η αξιοποίηση όλων αυτών των παραγωγικών δυνατοτήτων που διαθέτουμε. Μέχρι τώρα μάθαμε να ζούμε με τα έτοιμα, με τις επιδοτήσεις και τα επιδόματα, με πανάκριβες και ταυτόχρονα κακές υπηρεσίες, τεράστια και αδιαπέραστη γραφειοκρατία και με μια επιχειρηματική νοοτροπία της αρπαχτής. Ο μεν ελληνικός πληθυσμός μένει ανενεργός (με τεράστια ανεργία) και ασυντόνιστος, οι δε αλλοδαποί περιφέρονται ασκόπως στη χώρα μας, επιδιδόμενοι σε εγκλήματα. Όταν όμως μείνουμε χωρίς ευρώ, θα αναγκαστούμε να κάνουμε τις υποδομές και το ανθρώπινο δυναμικό που έχουμε να δουλέψουν.

 2) Λείπει φυσικά και το κατάλληλο πολιτικό σύστημα. 
Εδώ είναι και το πραγματικό μας πρόβλημα. Το υπάρχον πολιτικό σύστημα μας έφτασε στο σημερινό κατάντημα. Ελπίζουμε πως όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι αυτό δεν μπορεί να είναι και το μέλλον μας.
 Πρέπει να αλλάξει, με πρώτο τον καταστατικό χάρτη της χώρας. 
Χρειαζόμαστε άλλο καταστατικό και άλλους διαχειριστές. Άλλο πολίτευμα πιο δημοκρατικό και άλλους πολιτικούς.
 Αλίμονο, αν γυρίσουμε στη δραχμή, χωρίς πρώτα να αλλάξουμε το σάπιο και διεφθαρμένο κρατικοδίαιτο πελατειακό και οικογενειοκρατικό πολιτικό σύστημα, θα αναγκαστούμε να πουλάμε τις περιουσίες μας που έχουμε αποκτήσει για πενταροδεκάρες για να ζήσουμε τα παιδιά μας. Με το ίδιο πολιτικό σύστημα, η επιστροφή στη δραχμή, θα είναι σκέτη αυτοκτονία, σκέτη κόλαση. Αυτό το πολιτικό σύστημα θα μας ξεπουλήσει, χωρίς να καταλάβουμε τι μας κτύπησε. Αλίμονο, ούτε σκέψη γι’ αυτό!!!!!
 Πρώτα γκρεμίζουμε το πολιτικό σύστημα και μετά προχωράμε.. Οι επόμενες εκλογές θα πρέπει να ολοκληρώσουν αυτό που άφησαν στη μέση οι προηγούμενες. Πλήρη κατάρρευση του παλιού δικομματισμού. 

πηγη:hassapis-peter.blogspot.com