Φεντεραλιστής σέ λάθος ἐποχή

-Γράφει ὁ Κωνσταντῖνος Χολέβας, Πολιτικός Ἐπιστήμων

-Τι ειναι ο Φεντεραλισμός

Ὁ κ. Θεόδωρος Πάγκαλος διαθέτει παιδεία καί πολιτική ἐμπειρία. Ὅμως δέν μπορῶ νά καταλάβω πότε κάνει δηλώσεις γιά νά πεῖ κάτι οὐσιαστικό καί πότε ἁπλῶς λέει κάτι δημοσίως γιά νά προκαλέσει ἐντυπώσεις. Ἡ πρόσφατη δήλωσή του σέ γαλλικό ραδιοφωνικό δίκτυο ὅτι εἶναι ὑπέρ τῆς καταργήσεως τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας καί ὑπέρ μίας πλήρως Ὁμοσπονδιακῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως μέ προβλημάτισε. Διότι εἶναι γνωστό στούς παροικοῦντες τήν εὐρωπαϊκή Ἱερουσαλήμ ὅτι ὁ Φεντεραλισμός ἀπέθανε καί ἐπιβιώνει ἐπιτυχῶς τό ἐθνικό κράτος. Ἡ διαφορά ἀπό τή δεκαετία τοῦ 1980 μέχρι σήμερα εἶναι ὅτι ἑνοποιήθηκαν οἱ δύο Γερμανίες καί σήμερα τό Βερολίνο μέ τόν ὄγκο του, τήν οἰκονομική του δύναμη καί τή σχετική ἀλαζονεία τοῦ ἀξιοποιεῖ τήν τούς εὐρωπαϊκούς θεσμούς γιά νά ἐπιβάλει μία μορφή ἤπιας ἡγεμονίας. Ἄν αὐτό τό ἀποδέχεται ὁ κ. Πάγκαλος ἄς τό πεῖ ξεκάθαρα. Ἄν. ὅμως, ἐρωτοτροπεῖ μέ ἰδέες καί ὁράματα οὐτοπιστικά καλό θά ἦταν νά τόν καλέσουμε νά προσγειωθεῖ. Καλό καί γιά ἐκεῖνον καί γιά τήν πορεία τοῦ ἔθνους μας.
Ὁ Φεντεραλισμός ξεκίνησε ὡς μία ἀκραία ἐκδοχή τῆς εὐρωπαϊκῆς ἐνοποιήσεως. Προτείνει τήν κατάργηση τῶν ἐθνικῶν κρατῶν ἤ τήν ἐλαχιστοποίηση τῆς κυριαρχίας τους ὥστε ἡ Ἑλλάδα, ἡ Γαλλία κ.λπ. νά καταστοῦν Νομαρχίες μίας ὑπερκυβέρνησης τῶν Βρυξελλῶν. Σήμερα αὐτά εἶναι ξεπερασμένα καί...
γενικότερα οἱ ὑπερεθνικοί θεσμοί διέρχονται κρίση. Ἡ κατάρρευση τῆς ΕΣΣΔ, τῆς Γιουγκοσλαβίας καί ἄλλων πολυεθνικῶν μορφωμάτων ἀπέδειξε ὅτι ἡ ἔννοια τοῦ Ἔθνους καί ἡ ἀξία τοῦ Ἐθνικοῦ κράτους παραμένουν σταθερά ἐρείσματα τοῦ νέου διεθνοῦς συστήματος. Οὐδείς εὐρωπαϊκός λαός θέλει νά χάσει πλήρως τήν ἐθνική του κυριαρχία καί τήν ἐθνική του ταυτότητα. Ὅποιος προτείνει κάτι τέτοιο μᾶλλον ζεῖ σέ λάθος ἐποχή ἤ λαμβάνει λανθασμένα μηνύματα.
Ἡ Εὔρ. Ἕνωση εἶναι χῶρος συνεχῶν ἀγώνων εἰρηνικῶν καί τόπος διαπραγματεύσεων. Κάθε λαός, κάθε ἔθνος, κάθε κράτος προσπαθεῖ νά κερδίσει ὅσα περισσότερα μπορεῖ. Ἔχουμε φυσικά παραχωρήσει ἕνα μέρος τῆς ἐθνικῆς μας κυριαρχίας ὅσον ἀφορᾶ τά νομισματικά, ἐμπορικά καί οἰκονομικά θέματα. Δέν ἔχουμε, ὅμως, παραχωρήσει ὁλόκληρη τήν ἐθνική μας κυριαρχία. Ἡ Εὔρ. Ἕνωση ἔχει πλέον συνειδητοποιήσει ὅτι θά ἔχει μέλλον μόνον ὡς μία χαλαρή Σύν-ὁμοσπονδία ἐθνικῶν κρατῶν μέ σεβασμό στήν ἐθνική ταυτότητα κάθε λαοῦ. Εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι ἐνῶ στά πρῶτα κείμενα τῆς Εὐρωπαϊκῆς Συνταγματικῆς Συνθήκης ὑπῆρχε ἀναφορά στόν Ὕμνο τῆς Ἑνώσεως, στό νεώτερο κείμενο πού ἰσχύει σήμερα, δηλαδή στή Συνθήκη τῆς Λισσαβόνας, αὐτή ἡ διάταξη ἀπαλείφθηκε. Προφανῶς διότι κάθε λαός εἶναι ὑπερήφανος γιά τόν δικό του Ἐθνικό Ὕμνο. Γιά νά δοῦμε δέ τήν προσπάθεια τῶν ἐθνικῶν κρατῶν νά διαφυλάξουν καίριους τομεῖς ἐθνικῆς κυριαρχίας καί πολιτιστικῆς ταυτότητας ἄς θυμηθοῦμε δύο ἐνδεικτικά γεγονότα τῶν τελευταίων ἐτῶν:

Ά) Στίς 2।10.2009 οἱ Ἰρλανδοί ἐπικύρωσαν μέ δημοψήφισμα τήν προαναφερθεῖσα Συνθήκη τῆς Λισσαβόνας, τόν Καταστατικό Χάρτη τῆς Εὔρ. Ἑνώσεως. Εἶχαν, .ὅμως, κατορθώσει μετά τό ΟΧΙ τούς στό δημοψήφισμα τοῦ 2008 νά κερδίσουν τρεῖς δεσμεύσεις ἀπό τήν ἡγεσία καί τά ὄργανα τῆς Εὔρ. Ἑνώσεως. Πρῶτον ὅτι δέν θά τούς πιέσει κανείς νά νομιμοποιήσουν τίς ἀμβλώσεις καί τή συμβίωση τῶν ὁμοφυλοφίλων. Δεύτερον ὅτι δέν πρόκειται νά ἐνταχθοῦν σέ κάποιο μελλοντικό Εὐρωπαϊκό Στρατό. Καί τρίτον ὅτι δέν θά ὑποχρεωθοῦν νά αὐξήσουν τή φορολογία. Δηλαδή ἕνας ὀλιγάριθμος λαός 4 ἑκατομμυρίων ἐπέτυχαν ἀπό τά 26 κράτη νά γίνει σεβαστό ἕνα σημαντικό κομμάτι ἀπό τόν πυρήνα τῆς ἐθνικῆς τους κυριαρχίας.


Β) Στίς 30.6.2009 τό Ὁμοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο τῆς Γερμανίας ἐξέδωσε τήν ἀπόφασή του ὡς πρός τό ἐρώτημα ἄν εἶναι συμβατή ἡ Συνθήκη τῆς Λισσαβόνας μέ τό Γερμανικό Σύνταγμα. Τό Δικαστήριο ἀπεφάνθη ὅτι ναί, μέν, ἀλλά.... Καί τό ἀλλά σημαίνει πολλά. Ἡ Γερμανία θά διατηρεῖ τήν ἐθνική της κυριαρχία καί τό δικαίωμα νά ἀποφασίζει χωρίς παρεμβάσεις τῆς Εὔρ. Ἑνώσεως σέ ὁρισμένους τομεῖς καί συγκεκριμένα γιά τόν Στρατό, τήν Ἀστυνομία, τή φορολογία, τήν παιδεία, τόν ἔλεγχο τῶν ΜΜΕ καί τίς σχέσεις Ἐκκλησίας-Πολιτείας. Πάλι βλέπουμε, λοιπόν, ὅτι οἱ λαοί προσπαθοῦν νά διαφυλάξουν τήν ἐθνική τους κυριαρχία σέ τομεῖς πού ἅπτονται τῶν ἐθνικῶν καί κοινωνικῶν τους εὐαισθησιῶν.

Ἡ ἰδιαίτερη δυσκολία γιά τήν Ἑλλάδα εἶναι ἡ οἰκονομική μας κατάσταση καί ἡ ἐξάρτησή μας ἀπό τίς προθέσεις τῶν δανειστῶν μας. Ὅμως ἀκόμη καί σέ αὐτή τήν κατάσταση δικαιούμαστε καί ὑποχρεούμαστε νά ἀγωνισθοῦμε γιά τήν ἀξιοπρέπειά μας καί τή διαφύλαξη σημαντικοῦ μέρους τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας. Οἱ ξένοι βρίσκουν καί κάνουν. Ἄν οἱ ἡγεσίες μας τούς δίνουν τήν εἰκόνα τῆς διαρκοῦς ὑποχώρησης καί παραχώρησης τότε θά μᾶς ζητοῦν ὅλο καί περισσότερα. Ἀντιθέτως ἄν οἱ κυβερνῶντες τόν τόπο μᾶς στέκονται σθεναροί, ὑπερήφανοι καί ξέρουν νά λένε ΟΧΙ ὅταν χρειάζεται τότε καί οἱ δανειστές θά παύσουν νά εἶναι θρασεῖς. Σέ ὅλα τά πεδία τῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς ἡ ὑποχωρητικότητα καί τά συμπλέγματα μειονεξίας ἀποθρασύνουν τήν ἄλλη πλευρά.
Ὁ Φεντεραλισμός τοῦ κ. Πάγκαλου, λοιπόν, εἶναι σεβαστός ὡς ἄποψη, εἶναι ὅμως τελείως ξεπερασμένος. Θά προσέθετα δέ εἶναι καί βλαπτικός γιά τά ἐθνικά μας συμφέροντα. Παρά τίς προσπάθειες τῶν πάσης φύσεως διεθνιστῶν (μαρξιστῶν, νεοφιλελευθέρων, πολυπολιτισμικῶν κ.α) τά ἔθνη καί τά ἐθνικά κράτη ζοῦν καί βασιλεύουν. ΤΙ θά γίνει μετά ἀπό 20 χρόνια δέν γνωρίζω. Πάντως σήμερα εἶναι ἀνάγκη ὅλοι μας νά προστατεύσουμε ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ τήν ἐθνική μας κυριαρχία.

ακτίνες