Η δραχμή και οι μύθοι της

απο τον Δημήτρη Μάρδα


Σε προηγούμενο άρθρο μας, υποστηρίξαμε ότι στην περίπτωση επιστροφής στη δραχμή, οι υποτιμήσεις – διολισθήσεις του εθνικού νομίσματος δε θα βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών εξαγωγών. Αυτό το σενάριο το ζήσαμε για είκοσι χρόνια, από το 1980-2000 όταν ή δραχμή απαξιωνόταν θεαματικά έναντι του δολαρίου και των άλλων νομισμάτων, (1980: 1 $ = 42,6 δρχ., 2000: 1$ = 308,9 δρχ.) ενώ οι εξαγωγές μετά βίας διπλασιάστηκαν από 5 δις δολάρια σε 10 δις δολάρια. Οι ελληνικές εξαγωγές υπερδιπλασιάστηκαν από το 2001-2008. Αυτά είναι δεδομένα που δεν αμφισβητούνται καθώς τα βλέπουμε!
Στο παρόν άρθρο αναφερόμαστε μόνο σε κάποιες από τις απαντήσεις-κριτικές, που αναρτήθηκαν στο διαδίκτυο προτάσσοντας ένα σύνολο σκέψεων και επιχειρημάτων υπέρ της δραχμής. Για τις υπόλοιπες απόψεις-θέσεις αναγνωστών απλά σημειώνουμε το εξής: Με άναρθρες κραυγές και συνθηματολογία, δε κτίζεται οποιαδήποτε μορφή διαλόγου.

Ορισμένοι παρομοιάζουν την Ελλάδα με την Αργεντινή ή την Ισλανδία ή την Ουγγαρία υιοθετώντας ένα υπεραπλουστευμένο σκεπτικό. Ως προς την Αργεντινή ειδικότερα, υποστηρίζεται ότι εφόσον η αποσύνδεση της εθνικού της νομίσματος από το δολάριο και η απαξίωσή του εκτίναξε τις εξαγωγές της χώρας εκείνης, το ίδιο θα συμβεί και στην Ελλάδα!.

Πρώτο μεθοδολογικό λάθος: Συγκρίνονται δύο ανόμοιες οικονομίες. Ενδεικτικά σημειώνεται ότι η Αργεντινή, στη χειρότερη περίοδο της δεκαετίας του 2000 είχε εμπορικό πλεόνασμα, ενώ η Ελλάδα έχει ένα υπερμέγεθες εμπορικό έλλειμμα. Δεύτερο λάθος: Η δομή και η σύνθεση των ελληνικών εξαγωγών δεν έχει το παραμικρό κοινό με την αντίστοιχη της Αργεντινής. Μεγάλο μέρος των ελληνικών εξαγωγών δεν αντιδρά θετικά στις διολισθήσεις-υποτιμήσεις της δραχμής γιατί απλούστατα η ζήτησή τους δεν επηρεάζεται από τις τιμές. Αυτά τα ζήσαμε, οπότε μη ψάχνουμε αντιγραφές παραδειγμάτων που, δεν έχουν την παραμικρή σχέση με τη δική μας οικονομία.

Επίσης, πώς είναι δυνατόν να συγκρίνεται η Ισλανδία με την Ελλάδα, όταν πηγή της κρίσης της Ισλανδίας ήταν το τραπεζικό σύστημα; Ως προς την Ουγγαρία, αν μελετηθεί ακόμη πιο προσεκτικά η δομή της οικονομίας της εύκολα θα διαπιστωθούν οι διαφορές της με την Ελλάδα.

Κάποιος ορθά έθιξε την ποιότητα των προϊόντων, που αποτελεί κύριο ανασταλτικό παράγοντα των ελληνικών εξαγωγών. Αυτή άραγε θα αλλάξει με την επιστροφή στη δραχμή ή η εύκολη λύση της δραχμής θα οδηγήσει αποτρεπτικά (όπως έκανε κατά το 1980-2000) στο θέμα της βελτίωσης της ποιότητας; Και ποια ήταν τέλος πάντων αυτή η πετυχημένη συνταγή της παλιάς δραχμής, που σημειώνει ένας άλλος αναγνώστης; Ας δοθούν κάποια στοιχεία επιτυχίας από τους ένθερμους υποστηρικτές της!

Στο άρθρο μας θίξαμε κατά κύριο λόγο το θέμα της ανταγωνιστικότητας, αναφερόμενοι ακροθιγώς στη θέση «δεν πληρώνουμε το χρέος». Δεν αγγίξαμε άλλα ζητήματα στα οποία συνοπτικά θα αναφερθούμε ακολούθως, καθώς 'διαφεύγουν' των υποστηρικτών της επιστροφής στη δραχμή.

Σύμφωνα με ξένους αναλυτές και μελέτες (όπως της τράπεζας UBS, ακόμη και των υποστηρικτών της επίμαχης επιστροφής) η ελληνική οικονομία θα γνωρίσει ένα μοναδικό σοκ βραχυχρόνια: Θα μειωθεί η παραγωγή κατά 30-40% την πρώτη χρονιά της επιστροφής, θα μειωθούν τα εισοδήματα ετησίως από 3000-9000 ευρώ, θα εκτιναχθεί το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ, θα υπάρχει φυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό κ.λπ.

Βέβαια όσοι έχουν χρήματα στο εξωτερικό θα αγοράσουν 'κοψοχρονιάς' τα πάντα στην Ελλάδα. Δεν είναι ίσως τυχαίο το γεγονός, ότι μεγάλο μέρος των ένθερμων υποστηρικτών της επιστροφής στη δραχμή διαμένουν στο εξωτερικό, έχοντας αμοιβές, περιουσία και καταθέσεις σε δολάρια ή αγγλικές λίρες.

Εύκολες και βολικές λύσεις, δε πρόκειται να μας βγάλουν από το αδιέξοδο που είμαστε. Η αναπαραγωγή της κουλτούρας της δεκαετίας του 1980-2000, δε θα μας κάνει Αργεντινή ή Ισλανδία ή Ουγγαρία. Καλό είναι να ακούμε από ανάμεσα και τους Αργεντινούς! Η ίδια αντίληψη για την οικονομία με τα ίδια άτομα (και αναφερόμαστε σε όλους στη Βουλή) δε θα δώσουν τις καταλληλότερες λύσεις ακόμη και με τη δραχμή.

Χρειαζόμαστε πολιτικούς παντός καιρού και όχι μαθημένους μόνο στην καλοκαιρία χωρίς δεξιότητες, ανεπάγγελτους, ή εγκάθετους των πολιτικών γραφείων της χώρας που αναδείχθηκαν με τις ευλογίες των μεντόρων τους ή παιδιά του κομματικού σωλήνα αλλά καλούς συνδικαλιστές. Χρειαζόμαστε άλλες προτάσεις!

Αρκετά ζήσαμε μια επίπλαστη ευτυχία ακολουθώντας εύκολες λύσεις τόσα χρόνια, που συχνά εκλογικεύονται χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία, αγγίζοντας ενίοτε με την ίδια ευκολία, τα όρια του λαϊκισμού!

πηγη:reporter.gr

5 comments

Comment Link ΑΠΑΠ 13:44 - 29 Δεκ 2011 posted by ΑΠΑΠ

Κε Μαρδα, να προσθεσω σε οσα σωστα λετε,
και πως θα αγοραζουμε προιντα που δεν παραγουμε και τα εχουμε απολυτη αναγκη (πετρελαιο, φαρμακα, στρατιωτικο υλικο, ανταλακτικα μηχανηματα και τοσα αλλα, τα οποια λογω της χρεοκοποιας καιτης επιστροφης στη δραχμη θα πληρωνονται ΜΕΤΡΗΤΟΙΣ και σε ξενο συναλλαγμα!!!!
Το συναλλαγμα απο τον τουρισμο και τις εξαγωγες (εστω και αυξανονται) θα φθανει;;;;;
Εδω δεν παραγουμε στοιχειωδη προιοντα και τα εισαγουμε (πατατες, αγγουρια ακομη και κρεμυδια, λαδι απο την Γερμανια!!!!) ετσι παμε στην δραχμη, ξυπολυτοι στα αγκαθια!!!
Αυτα τα λενε και περιμενουν να πιασουν τοπο, οι εχοντες λεφτα εξω, που θα τα φερουν και θα αγοραζουν οτι θελουν κοψοχρονιας!!!!!!ΟΥ.

Comment Link ΠΑΛΗΟΣ 09:47 - 30 Δεκ 2011 posted by ΠΑΛΗΟΣ

Κύριε Μάρδα, Τον τελευταίο καιρό, άρχισαν να αναπτύσσονται δυο αντίθετες σχολές για την παραμονή ή μη στο ευρω και την επιστροφή στην δραχμή. Διαβάζοντας τα σχετικά άρθρα και αναλύσεις των δύο πλευρών, οι αναγνώστες έχουν κυριολεκτικά μπερδευτεί για το τι είναι καλύτερο από τα δύο. Μήπως μπορείτε να μας αναλύσετε το εξής : Αν η Ελλαδα δεν προσχωρούσε στο Ευρω και παρέμενε στην Δραχμή, όπως έπραξαν άλλες χώρες της ΕΕ, ποιά θα ήταν η σημερινή κατάσταση της οικονομίας και της κοινωνίας, στην χώρα μας. Καλύτερη, χειρότερη ή ίδια;;

Comment Link Ηρ. Παν. 12:42 - 30 Δεκ 2011 posted by Ηρ. Παν.

enter your comment here...
“Σύμφωνα με ξένους αναλυτές και μελέτες (όπως της τράπεζας UBS, ακόμη και των
υποστηρικτών της επίμαχης επιστροφής) η ελληνική οικονομία θα γνωρίσει ένα μοναδικό
σοκ βραχυχρόνια:Θα μειωθεί η παραγωγή κατά 30-40% την πρώτη χρονιά της
επιστροφής, θα μειωθούν τα εισοδήματα ετησίως από 3000-9000 ευρώ, θα εκτιναχθεί το
χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ, θα υπάρχει φυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό κ.λπ. “

Μήπως αυτά ακριβώς δεν συμβαίνουν και σήμερα; Ένας μισθωτός ο οποίος δέχεται μια μείωση της τάξης των 500 ευρώ μηνιαίως δεν χάνει 6.000 ευρώ ετησίως (χωρίς το υπολογισμό της φορολογίας); Το ίδιο απόσπασμα πάντως θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και για την υπεράσπιση της άλλης άποψης. Κλειδί γι αυτό είναι η λέξη “βραχυχρόνια“. Δυστυχώς εδώ το απόσπασμα χρησιμοποιείται με “εκφοβιστική“ διάθεση και τελικά δεν γίνεται πουθενά λόγος για την επόμενη μέρα.

“Αρκετά ζήσαμε μια επίπλαστη ευτυχία ακολουθώντας εύκολες λύσεις τόσα χρόνια...“

Φαντάζομαι ότι αναφέρεστε τόσο σε πολιτικές όσο και σε οικονομικές πρακτικές αλλά εγώ θα σταθώ στο τελευταίο. Αρκετοί έχουν μιλήσει γι αυτή την “επίπλαστη ευτυχία“ ή όπως το θέτουν οι Γερμανοί στο ότι “ζούσαμε πάνω από της δυνάμεις μας. Δεν καταλαβαίνω όμως, το λόγο για τον οποίο αυτές οι φράσεις εκφράζονται τώρα ως κατηγορία. Μήπως το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα δεν οικοδομήθηκε πάνω στο χρέος και το δανεισμό; Μήπως η παγκόσμια ανάπτυξη από το 80' και μετά δεν στηρίχθηκε στο άφθονο χρήμα; Ε λοιπόν η Ελλάδα δεν ήταν ούτε η μόνη χώρα που δανείστηκε, ούτε αυτή που χρωστούσε τα περισσότερα. Το πρόβλημα όπως και άλλοι έχουν διαπιστώση ήταν (και είναι) η έλλειψη παραγωγικών/διοικητικών δομών, αντιλήψεων κ.α.

Το “δυστυχέστερο“ όμως εδώ, είναι ότι με τον όρο “επίπλαστη ευτυχία“ οι περισσότεροι αναφέρονται στις κοινωνικές παροχές στοχοποιώντας έτσι έμμεσα το κοινωνικό κράτος, αφήνοντας έτσι “αλώβητη“ την διοικητική ανικανότητα και την διαφθορά του πολιτικού συστήματος, το οποίο τελικά επιβιώνει έστω και ως παρενέργεια της οικονομικής καχεξίας.

Κατ' εμέ κύριε Μάρδα το εύκολο είναι να διολισθήσουμε σε έναν νεο-φιλελεύθερο κυνισμό, σε έναν μετακομματικό μηδενισμό και σε μια γερμανο-λουθηρανική αντίληψη της κοινωνίας όπου ο καθένας παίρνει ότι του “αξίζει“. Αν αυτοί οι “πολιτικοί παντός καιρού“ για τους οποίους μιλάτε έρθουν για να μας εξαγνίσουν, εξαθλιώνοντάς μας χωρίς συναισθηματισμούς, έτσι, γιατί μας αξίζει, προτιμώ ειλικρινά να γυρίσμουμε στη δραχμή και να ξαναχτίσουμε από την αρχή.

Comment Link Jag51 16:34 - 30 Δεκ 2011 posted by Jag51

Ηρ. Παν.
προτιμώ ειλικρινά να γυρίσμουμε στη δραχμή και να ξαναχτίσουμε από την αρχή.

Δεν ειναι απαραιτητο φιλε μου να γυρισουμε στην δρχ για να ξαναχτίσουμε από την αρχή. Οταν δεν εχεις ουτε ...τουβλα τι χτισιμο να κανεις. Το θεμα ειναι με δρχ θα παμε ακομη παρακατω απο οτι ειμαστε σημερα ή απο οτι θα βρεθουμε αυριο με το ευρω. Αν εσυ το θελεις ...ΟΚ.
Το σπουδαιοτερο μειονεκτημα της δρχ ειναι οτι οι πολιτικοι μας θα συνεχισουν να κανουν οτι γουσταρουν (κοβοντας δρχ) και εμεις να ...υποφερουμε. Κερδη δεν βλεπω να υπαρχουν. Λενε οτι ο τουρισμος θα ...ανεβει. Να παει που? Αν ερθουν αλλα 10 εκ τουριστες που θα τους βαλουμε? Αλλα και αν βρουμε ...κρεββατια, πληρωνοντας τα μισα και λιγοτερα χρηματα ποιο τοι κερδος μας? Γιαυτο ασε καλυτερα να ελπιζουν στην επιστροφη μονον πολιτικοι και καταχρεωμενοι επιχειρηματιες.

Comment Link Δημήτρης-Αθήνα 20:25 - 30 Δεκ 2011 posted by Δημήτρης-Αθήνα

Πλέον η αναφορικά με την οικονομική πλευρά της καθημερινοτητας μας, για μένα, το τοπίο έχει ξεκαθαρίσει και είναι τελικά ανεξάρτητο νομίσματος, με νομοτελειακό αποτέλεσμα κάθε κατεργάρης να καταλήξει στον πάγκο του.
Εντωμεταξύ περιμένοντας να εξαφανισθεί το πληθωριστικό χρήμα (μετ/νες επιταγές) και να εξορθολογισθούν τα ακίνητα θα φχαριστηθούμε ΤΟ ΞΕΚΑΤΙΝΙΑΣΜΑ της τρέχουσας άρχουσας, μην ξεράσω, τάξης... τόσο απλά.
Και θυμηθήτε, σχεδόν ποτε δεν επιβεβαιώνονται οι χειρότεροι φόβοι μας καθώς και οι υπερβολικές προσδοκίες μας.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

Μήτσος