«Όταν σου χαϊδεύουν τα αφτιά, να φοβάσαι». Η φράση αυτή δεν μου ανήκει. Την είπε γνωστός επιχειρηματίας κατά την διάρκεια μιας επαγγελματικής συζήτησης που είχαμε. Είπε επίσης: «το λάθος που κάνουν οι επιχειρηματίες είναι ότι θεωρούν την επιχείρηση τους κτήμα τους ενώ θα έπρεπε να θεωρούν τον εαυτό τους κτήμα της επιχείρησης».
Είναι ελάχιστοι οι επιχειρηματίες που μπορούν να καταλάβουν πόσο σημαντικά είναι τα παραπάνω κι αν εξετάσουμε σε βάθος το πρόβλημα του «επιχειρείν» στην Ελλάδα, εύκολα θα διαπιστώσουμε ότι στην παρούσα φάση με την δεδομένη ύφεση, οι περισσότεροι επιχειρηματίες βρέθηκαν σε δύσκολη θέση όχι τόσο λόγω του δυσχερούς οικονομικού κλίματος, αλλά λόγω της δικής τους ανικανότητας στην διαχείριση. Σημαντικά στοιχεία για να μπορείς να σταθείς ως επιχειρηματίας, είναι αυτά της ικανότητας στον προγραμματισμό, στον ελιγμό, στην γρήγορη και απαλλαγμένη από συναισθηματισμούς αναθεώρηση προβλέψεων και στόχων καθώς επίσης και της αυτογνωσίας ώστε να μπορείς να κλείνεις τα αφτιά σου σε όλους αυτούς που θέλουν είτε να σου τα χαϊδέψουν, είτε να σου βάλουν λόγια, ρουφιανεύοντας ή κουτσομπολεύοντας τρίτα πρόσωπα (στελέχη, συνεργάτες, προμηθευτές, πελάτες κ.α).
Ένα ακόμα λάθος που κάνουν οι επιχειρηματίες, είναι το «δέσιμο» με αυτό που έχουν δημιουργήσει. Ένα οποιοδήποτε περιουσιακό στοιχείο, από τη στιγμή που δημιουργεί υπεραξίες, πρέπει να ρευστοποιείται ώστε να επενδυθεί εκ νέου σε άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες. Ο επιχειρηματίας που προβάλλει ως δικαιολογία ότι το επιχειρείν εμπεριέχει το συναίσθημα ως κινητήρια δύναμη, δεν είναι επιχειρηματίας. Το όραμα και η πιστή εφαρμογή των κανόνων του επιχειρείν, είναι αυτό που εγγυάται την επιτυχία.
Αυτή η περίοδος της ύφεσης, είναι ιδανική για τις επιχειρήσεις που θέλουν να επιβιώσουν και οι σωστοί επιχειρηματίες πρέπει να προσανατολιστούν στο ξεκαθάρισμα των επιχειρήσεων τους. Μείωση εξόδων με κάθε κόστος, ρευστοποίηση περιουσιακών στοιχείων που μπορούν να βοηθήσουν στην ταμειακή ανάκαμψη, αναδιοργάνωση του ανθρώπινου δυναμικού με στόχο την υψηλή απόδοση χωρίς συναισθηματισμούς όσο σκληρά κι αν χρειαστεί να γίνει αυτό, αναθεώρηση στόχων, επανατοποθέτηση προτεραιοτήτων.
Στην Ελλάδα, ακόμα και ο πλέον μικρός ελεύθερος επαγγελματίας, δηλώνει επιχειρηματίας χωρίς να γνωρίζει ούτε τις ευθύνες αλλά ούτε και την βαρύτητα αυτής της ιδιότητας. Στην πραγματικότητα, οι επιχειρηματίες που ανέρχονται στον χώρο τους και μπορούν και στέκονται ακόμα και στις δύσκολες εποχές, είναι ελάχιστοι. Οι πιο πολλοί βασίζονται στην τύχη, στα λαδώματα, στις μικρές παρανομίες και στις «έτοιμες» δουλειές. Στα τελευταία προ κρίσης εύκολα χρόνια, βρέθηκαν πάρα πολλοί επιχειρηματίες με τζίρους που άγγιζαν τα δέκα εκατομμύρια ευρώ. Αναπήδησε η τάξη των μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων. Τους περισσότερους από αυτούς ήταν εύκολο να τους αναγνωρίσεις. Ήταν αυτοί που νόμιζαν ότι τα χρήματα που έβγαζαν ήταν δικά τους και τα ξόδευαν ασύστολα σε σπίτια, σε αυτοκίνητα κ.α. Σήμερα μια μεγάλη μερίδα εξ’ αυτών, φωνάζει βοήθεια, επιρρίπτει ευθύνες στην ύφεση, στην κυβέρνηση, στα κόμματα, στις τράπεζες. Σίγουρα όλοι αυτοί οι φορείς έχουν μεγάλο μερίδιο της ευθύνης, αλλά όπως έχουμε πει και στο παρελθόν, εκμεταλλεύτηκαν την ανάγκη του Έλληνα για εύκολο και γρήγορο πλουτισμό. Στην περίπτωση όμως της αγοράς, την μεγαλύτερη ευθύνη την φέρουν οι ίδιοι οι επιχειρηματίες. Η περίοδος της οικονομικής ύφεσης που τώρα διανύουμε είχε διαφανεί για όσους μπορούσαν να ερμηνεύσουν τα μηνύματα των καιρών. Αυτό που δεν μπόρεσαν να δουν οι περισσότεροι, ήταν η ευκολία με την οποία θα κατρακυλούσαν γιατί βασίζονταν στη σιγουριά του ταμείου που θεωρούσαν ότι ήταν δικό τους. Η πρακτική της «μίας τσέπης» ουδέποτε είχε θετικά αποτελέσματα.
Ένα άλλο σημείο που ευθύνεται για την σημερινή κατάσταση, είναι οι λάθος επενδύσεις ή ακόμα καλύτερα ο λάθος τρόπος με τον οποίο πραγματοποιήθηκαν οι διάφορες επενδύσεις. Κάποιοι για παράδειγμα, ανοίχτηκαν σε δουλειές βασιζόμενοι σε κεφάλαια του δημοσίου ή της Ε.Ε. που δεν είχαν και τα οποία ήλπιζαν ότι θα πάρουν μέσω διαφόρων επιδοτήσεων ή επιχορηγήσεων από τα Ευρωπαϊκά Προγράμματα και τους κατά καιρούς Αναπτυξιακούς Νόμους, χωρίς να έχουν υπολογίσει μια αντίθετη πιθανότητα. Ο σωστός επιχειρηματίας επενδύει έχοντας τα χρήματα στο χέρι και η όποια επιδότηση ή χρηματοδότηση στην οποία στοχεύει, θα έρθει να ενισχύσει την ταμειακή ρευστότητα που πιθανόν να κλονιστεί από την πραγματοποίηση της επένδυσης. Πολλοί από τους επιχειρηματίες που βρίσκονται σήμερα σε δεινή θέση, επένδυσαν σε πιθανότητες που τις αντιμετώπισαν ως σίγουρες. Οι περισσότεροι δεν είχαν κατανοήσει ότι μια επιδότηση ή μια επιχορήγηση λειτουργεί επικουρικά και όχι ως βασική χρηματοδότηση.
Η επιχειρηματική δράση δεν διαφέρει σε τίποτα από μια παρτίδα σκάκι όπου νικητής στέφεται αυτός που κάνει οικονομία δυνάμεων και ελίσσεται καλύτερα από τον αντίπαλο του, προβλέποντας τις κινήσεις του, αμυνόμενος εκεί που πρέπει και επιτιθέμενος την κατάλληλη στιγμή, έχοντας όμως κατά νου και την πιθανότητα να του έχει διαφύγει κάτι.
Μπορεί οι παρούσες συνθήκες να μοιάζουν δυσοίωνες για ένα μεγάλο τμήμα του επιχειρηματικού κόσμου, αλλά υπάρχει και η θετική πλευρά. Θα ξεκαθαρίσει το τοπίο από τους καιροσκόπους και από τα αρπακτικά. Στην αγορά θα παραμείνουν οι σοβαροί επιχειρηματίες και αυτοί που είναι αποφασισμένοι να μην επαναλάβουν τα λάθη του παρελθόντος. Πόσοι όμως είναι αυτοί; Αυτό θα φανεί μέσα στα επόμενα τρία με τέσσερα χρόνια.
Ο Καφετζής
kafenedaki.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου