Η απόφαση των ΗΠΑ να συμμετάσχουν ενεργά τις δύο τελευταίες εβδομάδες, μετά από μήνες ουσιαστικής αποχής από τις επιχεριήσεις, στους αεροπορικούς βομβαρδισμούς, έγειρε την πλάστιγγα, υπέρ των αντικαθεστωτικών.
Δημιούργησαν ένα κλοιό από μην επανδρωμένα αεροσκάφη, τα οποία έπλητταν με βλήματα AGM-114 Hellfire, "ότι κινείτο" γύρω από την Τρίπολη, αναγκάζοντας έτσι τα προκεχωρημένα φυλάκια των κυβερνητικών που εκτίνονταν σε απόσταση 30 χλμ από το κέντρο της πόλης, να εγκαταλειφθούν. Κάτι που δεν καταφερει να κάνουν οι αεροπορικές δυνάμεις των λοιπών χωρών του ΝΑΤΟ, που έδειξαν για άλλη μια φορά και ίσως ακόμα πιο έντονα απ΄ότι στο πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, ότι είναι "light" και δεν επαρκούν για μια σοβαρή σύγκρουση.
Τα πολδιαφημιοσμένα Eurofighter και Rafale δεν κατάφεραν εντυπωσιακά αποτελέσματα πέρα από το γεγονός ότι τα δεύτερα το βράδυ της 19ης Μαρτίου κατάφεραν να αποτρέψουν την κατάληψη της Βεγγάζης από τους κυβερνητικούς.
Επίσης με δύο στρατηγήματα κατάφεραν να κυκλώσουν τις δυνάμεις του Μ.Καντάφι: Μετέφεραν δια θαλάσσης στην πλάτη των κυβερνητικών δυνάμεων περίπου 1500 άνδρες από την Μισράτα και τους έριξαν στη μάχη.
Η συγκεκριμένη αποβατική μονάδα είχε βαριές απώλειες, αφού ήταν ελαφρά οπλισμένη, αλλά κατάφερε να απασχολήσει μεγάλο μέρος των δυνάμεων αυτοάμυνας της Τρίπολης και κατ'αυτό τον τρόπο να διαρρηχθεί η άμυνα το βράδυ του Σαββάτου στα ανατολικά και νότια της πόλης.
Ολα έγιναν πολύ γρήγορα και οι αντικαθεστωτικοί κατάφεραν και έφτασαν στην περίφημη Πράσινη Πλατεία, το σύμβολο της επανάστασης κατά της μοναρχίας και της αποικιοκρατίας στην Λιβύη. Το δεύτερο κρίσιμο σημείο στις επιχειρήσεις ήταν η κατάληψη ενός μεγάλου στρατοπέδου, πρακτικά μιας τεράστιας αποθήκης όπλων και πυρομαχικών στα νοτιοανατολικά της πόλης στο 27ο χλμ.
Εκεί το καθεστώς στήριζε όλες τις ελπίδες του για αποτελεσματική άμυνα, αφού θα μπορούσε να αντέξει επί μήνες με τα εφόδια της συγκεκριμένης αποθήκηε. Εδώ και μία εβδομάδα ο χώρος είχε στοχοποιηθεί από τα Predator των ΗΠΑ, τα οποία προσέβαλαν κυριολεκτικά ότι κινείτο, περί και εντός του στρατοπέδου, κάνοντας αφόρητη την διαβωση των στρατιωτών οι οποίοι με την ενφάνιση των αντικαθεστωτικών το εγκατέλειψαν.
Σε αυτά να προσθέσουμε και την βελτίωση της αποτελεσματικότητας των αεροπορικών προσβολών, λόγω της άφιξης σημαντικού αριθμού "εναέριων ελεγκτών" από τις ειδικές δυνάμεις κυρίως Βρετανίας, Γαλλίας και ΗΠΑ.
Μέχρι το Σάββατο, τα αεροσκάφη του ΝΑΤΟ και των συμμάχων του είχαν πραγματοποιήσει συνολικά 7.459 αποστολές στη Λιβύη. Οι επιθέσεις αυτές όχι μόνο κατέστρεψαν τις στρατιωτικές υποδομές του καθεστώτος αλλά μείωσαν σε μεγάλο βαθμό την δυνατότητα των πιστών στον Καντάφι αξιωματικών να διοικούν τα στρατεύματά τους και κατέστησαν ανέφικτη την μετακίνηση των δυνάμεων του.
Πάντως τα διδάγματα του πολέμου στην Λιβύη είναι πολλά και πολυποίκιλα και αν μελετηθούν σωστά θα πρέπει να οδηγήσουν σε αλλαγή επιχειρησιακών δογμάτων. Γιατί αν χρειάστηκαν πέντε μήνες ακριβώς (από τις 19 Μαρτίου βομβαρδίζει το ΝΑΤΟ) και 7.459 αεροπορικές αποστολές και εκατοντάδες βολές πυραύλων από σκάφη επιφανείας για να καμφθούν οι ελαφρά οπλισμένες και όχι ιδιαίτερης επιχειρησιακής αξίας, κανταφικές δυνάμεις, τι και πόσα μέσα χρειάζονται π.χ. για το Ιράν;
πηγη:www.defencenet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου