Γυναίκες και άντρες κάτω από σαράντα, δημιουργούν εταιρείες, αλλάζουν δουλειά, πλουτίζουν, καινοτομούν και διακρίνονται στην ερευνητική ή την εταιρική καριέρα
Της Κατερινας Καπερναρακου
Οι περίφημοι «αυτοδημιούργητοι επιχειρηματίες και επαγγελματίες» για τη λαϊκή κουλτούρα της δεκαετίας του ’60 και του ’70 ήταν σχεδόν αποκλειστικά άνδρες στα πενήντα ή και μεγαλύτεροι. Σήμερα τα δεδομένα αυτά ανατρέπονται με πολύ γρήγορους ρυθμούς. Σαράντα γυναίκες και άντρες κάτω από σαράντα και κάποιοι ακόμα και κάτω από τα τριάντα, όπως τους παρουσιάζει το Fortune, δημιουργούν τις εταιρείες τους, αλλάζουν δουλειά, πλουτίζουν, καινοτομούν και διακρίνονται στην ερευνητική ή την εταιρική τους καριέρα. Ενα γνωστό παράδειγμα νεαρότατου επιχειρηματία και όντως διάσημου είναι αυτό του Μαρκ Ζούκερμπεργκ, του «μπαμπά» του Facebook. Eίναι μόλις 26 χρονών και το γιγαντιαίο ηλεκτρονικό καφενείο, που ίδρυσε, ή αν προτιμάτε, ο ιστοτόπος ηλεκτρονικής δικτύωσης, δέχεται επισκέψεις από 500 εκατ. χρήστες από κάθε γωνιά του πλανήτη. Πριν από λίγο καιρό ο νεαρός επιχειρηματίας δώρισε 100 εκατομμύρια δολάρια για την αναβάθμιση των σχολείων στo Νιούαρκ του Νιου Τζέρσεϊ.
Ο κ. Ζούκερμπεργκ (2oς στην κατάταξη) δεν είναι φυσικά ο πρώτος διδάξας ως νέος επιχειρηματίας στον κυβερνοχώρο. Είχε προηγηθεί ο Μαρκ Αντρισεν, ο οποίος έβαλε τα πρώτα λιθαράκια για να χτιστεί ο χώρος αυτός (1ος στην κατάταξη). Συν-δημιούργησε τη Νetscape, την ομώνυμη μηχανή αναζήτησης, η οποία είχε αμφισβητήσει το μονοπώλιο στον κλάδο, που οικοδομούσε μεθοδικά ο Internet Explorer της Microsoft. Σήμερα ως δυναμικός επενδυτής σε καινοτόμες επιχειρηματικές δράσεις μετέχει στα διοικητικά συμβούλια των Facebook, Hewlett-Packard και Skype. Στην τρίτη θέση του καταλόγου των 40 φερέλπιδων επιχειρηματιών συναντούμε δύο ακόμα ονόματα της κοινωνικής δικτύωσης, του Ιβαν Γουίλιαμς και του Μπιζ Στόουν, συνιδρυτών του Τwitter.
Στα 34 του χρόνια ο Αντίτια Μιτάλ, ο νεαρός Ινδός με το παιδικό πρόσωπο και γενικός οικονομικός διευθυντής της Χαλυβουργίας Arcelor Mittal, έχει ήδη ενορχηστρώσει μαζί με τον πατέρα του Λακσμί Μιτάλ την εξαγορά της Arcelor. Αναδιοργανώνει τη στρατηγική της εταιρείας στις καίριες αγορές Βραζιλίας, Ινδίας και Κίνας, χωρίς να πάψει να ενδιαφέρεται για παράπλευρες ευκαιρίες. Η γυναίκα του, Mίγκα Μιτάλ, αγόρασε τη χρεοκοπημένη Escada κι εκείνος την επικρότησε. Εκτός της αναδυόμενης Ινδίας παρούσα στον κατάλογο των 40 (σχεδόν) σαραντάρηδων του Fortune, εκπροσωπείται και η Κίνα. Ο 39χρονος Πόνι Μα Χουατένγκ, ένας από τους Κινέζους δισεκατομμυριούχους και ίσως ο πιο μοναχικός, ίδρυσε την εταιρεία του Διαδικτύου Tencent - η μεγαλύτερη του κλάδου στην Κίνα βάσει της κεφαλαιοποίησής της. Το 1999 επινόησε την πλατφόρμα στιγμιαίων μηνυμάτων QQ και σήμερα τη χρησιμοποιούν 500 εκατομμύρια χρήστες, αποδεικνύοντας ότι ο κ. Μα Χουατένγκ «εντοπίζει» εγκαίρως τις τάσεις, που θα ακολουθήσουν οι νέοι στην Κίνα.
Στην αναδυόμενη οικονομία της Αργεντινής σημαντικό ρόλο διαδραματίζει ο επίσης 39χρονος Μάρκος Γκαλπερίν, πρώην παίκτης του ράγκμπι στις νεανικές ομάδες της πατρίδας του. Στα 28 του χρόνια ίδρυσε την πρώτη ηλεκτρονική αγορά στη Λατινική Αμερική, ονόματι Mercado-Libre (ελεύθερη αγορά), η οποία σήμερα φιλοξενεί 43 εκατ. εγγεγραμμένους χρήστες. Το 2007 έγινε η πρώτη δημόσια εγγραφή της μετοχής της και έκτοτε η αξία της εκτινάχθηκε 127%.
Για την 38χρονη οικονομολόγο με ειδίκευση στην ανάπτυξη, Εσθερ Ντάφλο, η καινοτομία έγκειται στο ότι χρησιμοποιεί τα μοντέλα της επιστήμης της να αξιολογήσει στο ίδιο το πεδίο πόσο αποτελεσματικά είναι τα διεθνή προγράμματα καταπολέμησης της φτώχειας.
Ο 35χρονος Εντ Ρόζενφελντ δεν παρασύρθηκε ανεπανόρθωτα από τις σειρήνες των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, τα οποία υπηρέτησε ώς το 2005. Εκτοτε στράφηκε στο λιανεμπόριο και ξεκίνησε να εργάζεται στην υποδηματοποιία Steven Madden, προσβλέποντας στα υψηλά κλιμάκια. Το 2008 ανέλαβε διευθύνων σύμβουλος, προσέθεσε επτά εμπορικά σήματα στην εταιρεία και αισθάνεται πως δουλεύει «σε μια δουλειά, που επιτέλους κάνει κάτι». Μόνο δύο χρόνια στη θέση της ανώτατης αντιπροέδρου χρειάστηκαν στη Γουέντι Κλαρκ, 39 ετών σήμερα, να διοργανώσει τη μεγαλύτερη στην ιστορία της Coca Cola εκστρατεία μάρκετινγκ με απήχηση σε 160 χώρες του κόσμου και προϋπολογισμό εκατοντάδων εκατομμυρίων - αυτή αφορούσε το Μουντιάλ, ενώ εξίσου επιτυχημένη ήταν και η ανάλογη πρωτοβουλία των εφετινών Χειμερινών Ολυμπιακών. Το επόμενο μεγάλο στοίχημα είναι οι Ολυμπιακοί του 2012 στο Λονδίνο και μέχρι τότε η κ. Κλαρκ θα συνεχίζει να ταξιδεύει αενάως με ένα απλό τζιν και τις σαγιονάρες της. «Η ένταση της δουλειάς χρειάζεται άνετα ρούχα», όπως λέει η ίδια.
Tέλος, οι Φίλιπ Λιμ και Γουέν Ζου δημιούργησαν το εμπορικό σήμα μόδας 3.1 Phillip Lim, μία από τα πιο έξυπνες νέες φίρμες για τους αναλυτές. Η κ. Ζου εκμεταλλεύεται την προηγούμενη εμπειρία στη δικτύωσή της στο εμπόριο και ο κ. Λιμ σχεδιάζει. Τα ρούχα του παραπέμπουν στην υψηλή ραπτική, αλλά οι τιμές τους όχι και τόσο.
Στο Χάρβαρντ
Στον ακαδημαϊκό χώρο στις ΗΠΑ ο 33χρονος Ρόιλαντ Φράιερ αποτελεί αξιοσημείωτο παράδειγμα, όπως επισημαίνει το περιοδικό Fortune. Διδάσκει Οικονομικά στο Χάρβαρντ και ειδικεύεται στη σχέση φυλετικής προέλευσης και εκπαίδευσης. Είναι ο νεαρότερος Αφροαμερικανός, που έλαβε μονιμότητα στο Χάρβαρντ, όντας μόλις 30 ετών. Το 2008 δημιούργησε το Εργαστήριο Εκπαιδευτικής Καινοτομίας στο Χάρβαρντ, το οποίο διερευνά μεθόδους βελτίωσης των δημοσίων σχολείων. Ο Τσαρλς Μπεστ, πάλι, φροντίζει να στηρίζει τη δημόσια εκπαίδευση με δωρεές τα τελευταία 11 χρόνια με την ιστοσελίδα donorschoose.org. Εχει συγκεντρώσει με τον μη κερδοσκοπικό οργανισμό του 70 εκατ. δολάρια για 147.000 έργα μέχρι σήμερα - μεταξύ των δωρητών είναι και οι ιδρυτές του eBay και του Twitter.
Σε εποχές κρίσης η εταιρεία του 30χρονου, Αντριου Μέισον, η Groupn, κάνει θαύματα. Συγκεντρώνει εκπτώσεις σε προϊόντα και υπηρεσίες, οι οποίες ενεργοποιούνται, όταν ανταποκριθεί συγκεκριμένος αριθμός ενδιαφερομένων – λειτουργεί σε 29 χώρες και στην Ελλάδα. Ο Ιταλός Λορέντζο Σιμονέλι στα 37 του χρόνια είναι ο νεαρότερος επικεφαλής κλάδου στην ιστορία της General Electric. Είναι υπεύθυνος από το 2008 για τις δραστηριότητες μεταφορικού εξοπλισμού, οι οποίες επλήγησαν λόγω σκληρών συνθηκών στην αγορά και τα έσοδα μειώθηκαν 34%. Ευτυχώς οι παραγγελίες αυξήθηκαν 84%.
Στην Google η 35χρονη Μαρίσα Μέγερ προΐσταται 200 διευθυντών προϊόντων και τα έσοδα φθάνουν τα 16 δισ. δολάρια. Στα νέα σχέδιά της συμπεριλαμβάνονται ο επανασχεδιασμός της διαδικασίας αναζήτησης και των εικόνων της Google, καθώς και το λανσάρισμα της στιγμιαίας αναζήτησης. Τέλος, μία επιχειρηματίας πολλά υποσχόμενη είναι η μόλις 29 ετών Μονίκ Πεάν. Ιδρυσε τη φερώνυμη εταιρεία της Monique Pean με κοσμήματα το 2006 και βραβεύτηκε για τις δημιουργίες της, τις οποίες εμπνέεται από την τέχνη των ιθαγενών. Φροντίζει τα υλικά της να ακολουθούν τις αρχές της βιωσιμότητας.
πηγη:kathimerini.gr
Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2010
Πως θα γίνει η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους; Σε δύο δόσεις πρώτα τα 110 δις και μετά 140 δις ευρώ του παλαιού χρέους
Κοινή πεποίθηση των περισσότερων ξένων είναι ότι η Ελλάδα θα προχωρήσει σε αναδιάρθρωση του χρέους της μέσω της διαδικασίας της επιμήκυνσης δηλαδή της χρονικής μετάθεσης των ομολόγων που λήγουν σε πιο μακροπρόθεσμες διάρκειες.
Σύμφωνα με πηγή στο Λονδίνο και συγκεκριμένα στέλεχος της Royal Bank of Scotland μιλώντας στο www.bankingnews.gr μας παρουσίασε μια ιδιαίτερη πτυχή του πλέον πολυσυζητημένου θέματος στην Ελλάδα, της αναδιάρθρωσης του χρέους.
Σύμφωνα με το στέλεχος της Royal bank of Scotland η αναδιάρθρωση του χρέους είναι αναπόφευκτη.
Δεν έχει υλοποιηθεί έως τώρα όχι για λόγους μνημονίου αλλά γιατί μαίνεται μια μεγάλη μάχη διεθνώς του ευρώ με το δολάριο και τα συμφέροντα είναι τεράστια.
Άλλη η στρατηγική των ΗΠΑ και άλλη της Γερμανίας και της Γαλλίας. Σύμφωνα με πηγή στο Λονδίνο και συγκεκριμένα στέλεχος της Royal Bank of Scotland μιλώντας στο www.bankingnews.gr μας παρουσίασε μια ιδιαίτερη πτυχή του πλέον πολυσυζητημένου θέματος στην Ελλάδα, της αναδιάρθρωσης του χρέους.
Σύμφωνα με το στέλεχος της Royal bank of Scotland η αναδιάρθρωση του χρέους είναι αναπόφευκτη.
Δεν έχει υλοποιηθεί έως τώρα όχι για λόγους μνημονίου αλλά γιατί μαίνεται μια μεγάλη μάχη διεθνώς του ευρώ με το δολάριο και τα συμφέροντα είναι τεράστια.
Άλλη η στρατηγική των ΗΠΑ και άλλη της Γερμανίας και της Γαλλίας.
Σύμφωνα με την ίδια πηγή η αναδιάρθρωση του χρέους θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι θα υλοποιηθεί προφανώς όχι σε ένα μήνα αλλά σε βάθος μηνών και όχι ετών.
Με βάση την Royal Bank of Scotland η αναδιάρθρωση θα πραγματοποιηθεί σε δύο κύματα.
Το πρώτο κύμα έχει ήδη ξεκινήσει και είναι θέμα λίγων μηνών να οριστικοποιηθεί.
Να επιμηκυνθεί το χρέος των 110 δις ευρώ από το 2013 τουλάχιστον έως το 2018.
Όμως το δεύτερο κύμα που θα επακολουθήσει θα είναι και το σημαντικότερο.
Το συνολικό χρέος της Ελλάδος είναι 317 δις ευρώ.
Με βάση την άποψη του βρετανικού στελέχους από τα 317 δις ευρώ θα αναδιαρθρωθούν θα επιμηκυνθούν τα 140 δις ευρώ.
Σε αυτά περιλαμβάνονται τα 126,7 δις ευρώ ομόλογα που λήγουν από 1 χρόνο έως 5 χρόνια και κάποια που λήγουν στην 6ετία.
Η αναδιάρθρωση που ουσιαστικά θα είναι επιμήκυνση θα πραγματοποιηθεί ως εξής.
Το 2012 λήγουν 33 δις ευρώ , το 2013 λήγουν 34 δις ευρώ το 2014 περί τα 43 δις ευρώ κ.ο.κ.
Το 2012 λοιπόν το ελληνικό κράτος θα ζητήσει από τους κατόχους ομολόγων αντί να αποπληρώσει τα 33 δις ευρώ να παρατείνει από 5 έως 10 χρόνια τα ομόλογα με το ίδιο επιτόκιο.
Δηλαδή αν κάποιος κατέχει 5ετές ομόλογο που λήγει το 2013 και λαμβάνει επιτόκιο π.χ. 5% δεν θα του καταβληθεί το κεφάλαιο αλλά θα παραταθεί για άλλα 5 χρόνια το ομόλογο με το ίδιο επιτόκιο π.χ. 5%.
Στόχος αυτής της κίνησης είναι να μην υπάρχουν αποπληρωμές ομολόγων. Ταυτόχρονα το ελληνικό δημόσιο ποντάροντας στην ανάκαμψη της οικονομίας της αύξησης του ΑΕΠ και ακολουθώντας το αμερικανικό μοντέλο αντιμετώπισης του χρέους υψηλός ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ και παραγωγή πλούτου με στόχο την μείωση του χρέους να αντιμετωπίσει, να διαχειριστεί το τεράστιο πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας.
Υποσημείωση
Πολλοί ακόμη αμφισβητούν το ενδεχόμενο της επιμήκυνσης του χρέους, επικαλούμενοι το μνημόνιο. Εμείς απλά θα αναφέρουμε ότι η επιμήκυνση του χρέους ως πιθανότητα έχει αυξηθεί κατακόρυφα το τελευταίο διάστημα…
Επίσης προσέξτε οι επόμενοι μήνες είναι πολύ σημαντικοί και καθοριστικοί για το μέλλον της χώρας....
Αυτά που συμβαίνουν δεν έρχονται στο φως για λόγους πολιτικών σκοπιμοτήτων. Σύντομα θα αποκαλύψουμε μια πτυχή άκρως ανατρεπτική και τότε θα φανερωθούν πολλά..
Κρατήστε αυτή την υποσημείωση...
Πέτρος Λεωτσάκος
www.bankingnews.gr
Σύμφωνα με πηγή στο Λονδίνο και συγκεκριμένα στέλεχος της Royal Bank of Scotland μιλώντας στο www.bankingnews.gr μας παρουσίασε μια ιδιαίτερη πτυχή του πλέον πολυσυζητημένου θέματος στην Ελλάδα, της αναδιάρθρωσης του χρέους.
Σύμφωνα με το στέλεχος της Royal bank of Scotland η αναδιάρθρωση του χρέους είναι αναπόφευκτη.
Δεν έχει υλοποιηθεί έως τώρα όχι για λόγους μνημονίου αλλά γιατί μαίνεται μια μεγάλη μάχη διεθνώς του ευρώ με το δολάριο και τα συμφέροντα είναι τεράστια.
Άλλη η στρατηγική των ΗΠΑ και άλλη της Γερμανίας και της Γαλλίας. Σύμφωνα με πηγή στο Λονδίνο και συγκεκριμένα στέλεχος της Royal Bank of Scotland μιλώντας στο www.bankingnews.gr μας παρουσίασε μια ιδιαίτερη πτυχή του πλέον πολυσυζητημένου θέματος στην Ελλάδα, της αναδιάρθρωσης του χρέους.
Σύμφωνα με το στέλεχος της Royal bank of Scotland η αναδιάρθρωση του χρέους είναι αναπόφευκτη.
Δεν έχει υλοποιηθεί έως τώρα όχι για λόγους μνημονίου αλλά γιατί μαίνεται μια μεγάλη μάχη διεθνώς του ευρώ με το δολάριο και τα συμφέροντα είναι τεράστια.
Άλλη η στρατηγική των ΗΠΑ και άλλη της Γερμανίας και της Γαλλίας.
Σύμφωνα με την ίδια πηγή η αναδιάρθρωση του χρέους θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι θα υλοποιηθεί προφανώς όχι σε ένα μήνα αλλά σε βάθος μηνών και όχι ετών.
Με βάση την Royal Bank of Scotland η αναδιάρθρωση θα πραγματοποιηθεί σε δύο κύματα.
Το πρώτο κύμα έχει ήδη ξεκινήσει και είναι θέμα λίγων μηνών να οριστικοποιηθεί.
Να επιμηκυνθεί το χρέος των 110 δις ευρώ από το 2013 τουλάχιστον έως το 2018.
Όμως το δεύτερο κύμα που θα επακολουθήσει θα είναι και το σημαντικότερο.
Το συνολικό χρέος της Ελλάδος είναι 317 δις ευρώ.
Με βάση την άποψη του βρετανικού στελέχους από τα 317 δις ευρώ θα αναδιαρθρωθούν θα επιμηκυνθούν τα 140 δις ευρώ.
Σε αυτά περιλαμβάνονται τα 126,7 δις ευρώ ομόλογα που λήγουν από 1 χρόνο έως 5 χρόνια και κάποια που λήγουν στην 6ετία.
Η αναδιάρθρωση που ουσιαστικά θα είναι επιμήκυνση θα πραγματοποιηθεί ως εξής.
Το 2012 λήγουν 33 δις ευρώ , το 2013 λήγουν 34 δις ευρώ το 2014 περί τα 43 δις ευρώ κ.ο.κ.
Το 2012 λοιπόν το ελληνικό κράτος θα ζητήσει από τους κατόχους ομολόγων αντί να αποπληρώσει τα 33 δις ευρώ να παρατείνει από 5 έως 10 χρόνια τα ομόλογα με το ίδιο επιτόκιο.
Δηλαδή αν κάποιος κατέχει 5ετές ομόλογο που λήγει το 2013 και λαμβάνει επιτόκιο π.χ. 5% δεν θα του καταβληθεί το κεφάλαιο αλλά θα παραταθεί για άλλα 5 χρόνια το ομόλογο με το ίδιο επιτόκιο π.χ. 5%.
Στόχος αυτής της κίνησης είναι να μην υπάρχουν αποπληρωμές ομολόγων. Ταυτόχρονα το ελληνικό δημόσιο ποντάροντας στην ανάκαμψη της οικονομίας της αύξησης του ΑΕΠ και ακολουθώντας το αμερικανικό μοντέλο αντιμετώπισης του χρέους υψηλός ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ και παραγωγή πλούτου με στόχο την μείωση του χρέους να αντιμετωπίσει, να διαχειριστεί το τεράστιο πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας.
Υποσημείωση
Πολλοί ακόμη αμφισβητούν το ενδεχόμενο της επιμήκυνσης του χρέους, επικαλούμενοι το μνημόνιο. Εμείς απλά θα αναφέρουμε ότι η επιμήκυνση του χρέους ως πιθανότητα έχει αυξηθεί κατακόρυφα το τελευταίο διάστημα…
Επίσης προσέξτε οι επόμενοι μήνες είναι πολύ σημαντικοί και καθοριστικοί για το μέλλον της χώρας....
Αυτά που συμβαίνουν δεν έρχονται στο φως για λόγους πολιτικών σκοπιμοτήτων. Σύντομα θα αποκαλύψουμε μια πτυχή άκρως ανατρεπτική και τότε θα φανερωθούν πολλά..
Κρατήστε αυτή την υποσημείωση...
Πέτρος Λεωτσάκος
www.bankingnews.gr
Ένας πρόεδρος, μια χρεοκοπία, ένας θάνατος και τα… spreads
Ένας θάνατος είναι πάντα ένα τραγικό γεγονός. Αλλά στην περίπτωση του 60χρονου πρώην προέδρου της Αργεντινής, Nestor Kirchner, οι αγορές βρήκαν ένα λόγο να το γιορτάσουν.
Ο πρώην ηγέτης της χώρας και σύζυγος της σημερινής προέδρου, Christina Fernandez, πέθανε την Τετάρτη, έπειτα από καρδιακό επεισόδιο.
Τα ομόλογα της χώρας αντέδρασαν με ράλι, ενώ και οι αργεντίνικες μετοχές που διαπραγματεύονται στη Νέα Υόρκη σημείωσαν τα μεγαλύτερα κέρδη από το 2008 (η τοπική χρηματιστηριακή αγορά ήταν κλειστή λόγω της αργίας).
Με δεδομένο ότι ο θάνατός του ήταν ξαφνικός, οι επενδυτές δεν γνωρίζουν το παραμικρό για τις αλλαγές που αυτός επιφέρει στο πολιτικό σκηνικό. Το μόνο που γνωρίζουν είναι ότι θα υπάρξουν αλλαγές και αυτό για την Αργεντινή θεωρείται καλό νέο. Ο Kirchner είχε δηλώσει από το καλοκαίρι ότι ο ίδιος ή η σύζυγός του θα διεκδικούσαν την προεδρία στις εκλογές του 2011. Για τις αγορές, το γεγονός ότι ο πρώην πρόεδρος αποχωρεί από το σκηνικό, συνεπάγεται μια ευκαιρία για να δοθεί ένα τέλος στην εποχή Kirchner, που σήμαινε υψηλό πληθωρισμό και χαμηλές επιχειρηματικές επενδύσεις.
Έτσι, η απόδοση του δολαριακού ομολόγου της Αργεντινής, λήξης του 2033 ενισχύθηκε την Τετάρτη περίπου κατά 27 μονάδες βάσης, στο 9,19%, ενώ οι μετοχές της χώρας έφτασαν να κερδίζουν έως και 13%. Το spread των αργεντίνικων ομολόγων έναντι των αντίστοιχων αμερικανικών συρρικνώθηκε περίπου κατά 50 μονάδες βάσης, στις 533 μονάδες, σημειώνοντας τη μεγαλύτερη πτώση του τελευταίου έτους.
Ο Kirchner είχε αντικαταστήσει βασικά στελέχη της στατιστικής υπηρεσίας της Αργεντινής το 2007, πυροδοτώντας αντιδράσεις από οικονομολόγους και πολιτικούς που μιλούσαν για πλασματικά στατιστικά στοιχεία, κυρίως σε ό,τι αφορά τον πληθωρισμό. Η Goldman Sachs υπολογίζει ότι ο πληθωρισμός της χώρας τρέχει με 25%, την ώρα που το επίσημο μέγεθος διαμορφώνεται στο 11,1%.
«Δεν θέλω να ακουστώ άκαρδος, αλλά αυτό βελτιώνει την πιθανότητα της νίκης ενός αντίπαλου υποψηφίου», δήλωσε στο Bloombergο Edwin Gutierrez, της Aberdeen Asset Management. Όπως εξηγεί, ο Kirchner θεωρούνταν μεγάλο εμπόδιο στην ομαλοποίηση της οικονομίας.
Το 2005, ο Kirchner είχε προσφέρει στους πιστωτές της Αργεντινής μια συμφωνία για την ανταλλαγή ομολόγων ύψους 95 δισ. δολαρίων που παρέμεναν ανεξόφλητα από τη χρεοκοπία της χώρας. Η προσφορά του ανερχόταν στα 30 σεντς ανά δολάριο και ήταν η αυστηρότερη αναδιάρθρωση χρέους που είχε γίνει μεταπολεμικά.
Τον Ιούνιο, η Fernandez συμβιβάστηκε με τους τελευταίους από τους κατόχους των απλήρωτων ομολόγων, αξίας 12,2 δισ. δολαρίων, οι οποίοι είχαν απορρίψει την προσφορά του 2005.
Η εξέλιξη αυτή άνοιξε το δρόμο για τη σημαντική αποκλιμάκωση των spreads, από τα επίπεδα των 807 μονάδων βάσης, καθώς η Fernandez έδειξε ότι η Αργεντινή επιδιώκει την επιστροφή της στις διεθνείς αγορές ομολόγων.
Όμως, το γεγονός ότι η χώρα εξακολουθεί να επιβάλλει περιορισμούς στα επενδυτικά κεφάλαια, αντιμετωπίζεται αρνητικά από τη διεθνή κοινότητα. «Δεν υπάρχουν εγγυήσεις ότι ο επόμενος πρόεδρος θα είναι καλύτερος, αλλά αυτό που θέλουν οι αγορές είναι η αλλαγή», εξηγεί ο Greg Lesko, της Deltec Asset Management.
πηγη:isotimia.gr
Ο πρώην ηγέτης της χώρας και σύζυγος της σημερινής προέδρου, Christina Fernandez, πέθανε την Τετάρτη, έπειτα από καρδιακό επεισόδιο.
Τα ομόλογα της χώρας αντέδρασαν με ράλι, ενώ και οι αργεντίνικες μετοχές που διαπραγματεύονται στη Νέα Υόρκη σημείωσαν τα μεγαλύτερα κέρδη από το 2008 (η τοπική χρηματιστηριακή αγορά ήταν κλειστή λόγω της αργίας).
Με δεδομένο ότι ο θάνατός του ήταν ξαφνικός, οι επενδυτές δεν γνωρίζουν το παραμικρό για τις αλλαγές που αυτός επιφέρει στο πολιτικό σκηνικό. Το μόνο που γνωρίζουν είναι ότι θα υπάρξουν αλλαγές και αυτό για την Αργεντινή θεωρείται καλό νέο. Ο Kirchner είχε δηλώσει από το καλοκαίρι ότι ο ίδιος ή η σύζυγός του θα διεκδικούσαν την προεδρία στις εκλογές του 2011. Για τις αγορές, το γεγονός ότι ο πρώην πρόεδρος αποχωρεί από το σκηνικό, συνεπάγεται μια ευκαιρία για να δοθεί ένα τέλος στην εποχή Kirchner, που σήμαινε υψηλό πληθωρισμό και χαμηλές επιχειρηματικές επενδύσεις.
Έτσι, η απόδοση του δολαριακού ομολόγου της Αργεντινής, λήξης του 2033 ενισχύθηκε την Τετάρτη περίπου κατά 27 μονάδες βάσης, στο 9,19%, ενώ οι μετοχές της χώρας έφτασαν να κερδίζουν έως και 13%. Το spread των αργεντίνικων ομολόγων έναντι των αντίστοιχων αμερικανικών συρρικνώθηκε περίπου κατά 50 μονάδες βάσης, στις 533 μονάδες, σημειώνοντας τη μεγαλύτερη πτώση του τελευταίου έτους.
Ο Kirchner είχε αντικαταστήσει βασικά στελέχη της στατιστικής υπηρεσίας της Αργεντινής το 2007, πυροδοτώντας αντιδράσεις από οικονομολόγους και πολιτικούς που μιλούσαν για πλασματικά στατιστικά στοιχεία, κυρίως σε ό,τι αφορά τον πληθωρισμό. Η Goldman Sachs υπολογίζει ότι ο πληθωρισμός της χώρας τρέχει με 25%, την ώρα που το επίσημο μέγεθος διαμορφώνεται στο 11,1%.
«Δεν θέλω να ακουστώ άκαρδος, αλλά αυτό βελτιώνει την πιθανότητα της νίκης ενός αντίπαλου υποψηφίου», δήλωσε στο Bloombergο Edwin Gutierrez, της Aberdeen Asset Management. Όπως εξηγεί, ο Kirchner θεωρούνταν μεγάλο εμπόδιο στην ομαλοποίηση της οικονομίας.
Το 2005, ο Kirchner είχε προσφέρει στους πιστωτές της Αργεντινής μια συμφωνία για την ανταλλαγή ομολόγων ύψους 95 δισ. δολαρίων που παρέμεναν ανεξόφλητα από τη χρεοκοπία της χώρας. Η προσφορά του ανερχόταν στα 30 σεντς ανά δολάριο και ήταν η αυστηρότερη αναδιάρθρωση χρέους που είχε γίνει μεταπολεμικά.
Τον Ιούνιο, η Fernandez συμβιβάστηκε με τους τελευταίους από τους κατόχους των απλήρωτων ομολόγων, αξίας 12,2 δισ. δολαρίων, οι οποίοι είχαν απορρίψει την προσφορά του 2005.
Η εξέλιξη αυτή άνοιξε το δρόμο για τη σημαντική αποκλιμάκωση των spreads, από τα επίπεδα των 807 μονάδων βάσης, καθώς η Fernandez έδειξε ότι η Αργεντινή επιδιώκει την επιστροφή της στις διεθνείς αγορές ομολόγων.
Όμως, το γεγονός ότι η χώρα εξακολουθεί να επιβάλλει περιορισμούς στα επενδυτικά κεφάλαια, αντιμετωπίζεται αρνητικά από τη διεθνή κοινότητα. «Δεν υπάρχουν εγγυήσεις ότι ο επόμενος πρόεδρος θα είναι καλύτερος, αλλά αυτό που θέλουν οι αγορές είναι η αλλαγή», εξηγεί ο Greg Lesko, της Deltec Asset Management.
πηγη:isotimia.gr
Νέες εκτιμήσεις αναδιάρθρωσης του χρέους από διεθνείς οίκους
Είναι νωρίς για αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, εκτιμά η Barclays Capital σε έκθεσή της που φέρει μάλιστα αυτόν τον τίτλο. Παρότι οι αγορές πιέζουν εμμέσως σε πρώιμη αναδιάρθρωση, η Ελλάδα έχει καταγράψει πρόοδο στη δημοσιονομική προσαρμογή, ενώ και οι άλλες χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας φαίνεται να έχουν κάνει σημαντικά βήματα, ώστε να αποφύγουν την «ελληνική» πορεία προς το μηχανισμό. Η Ελλάδα σε καμία περίπτωση δεν θα αποτελέσει «επανάληψη» της Αργεντινής, αφού πιθανότερο από τη χρεοκοπία είναι το σενάριο της αναδιάρθρωσης χρέους με τη στήριξη των Ε.Ε. - ΔΝΤ Και αυτή η περίπτωση όμως είναι πρόωρο να εξεταστεί, αφού η χώρα προχωράει με σημαντικά βήματα, αν και παραμένει η αβεβαιότητα για το μέλλον. Μέχρι να ξεκαθαριστούν αυτά τα ζητήματα, δεν μπορεί να απαντηθεί το ερώτημα της αναδιάρθρωσης, η οποία πάντως αυτή τη στιγμή έχει μεγαλύτερο κόστος σε σχέση με τα οφέλη. Μια τέτοια περίπτωση θα είχε νόημα μόνο όταν εξαντληθούν όλες οι υπόλοιπες επιλογές, σημειώνουν οι αναλυτές.
Οσον αφορά στις ελληνικές τράπεζες, θεωρούν ότι υπάρχει σημαντικό πρόβλημα ρευστότητας, ενώ αναμένεται και επιδείνωση του χαρτοφυλακίου δανείων, με αποτέλεσμα οι προβλέψεις που έχουν ληφθεί και ανέρχονται στα 13 δισ. ευρώ να μην καλύπτουν τις επισφάλειες, για τις οποίες απαιτούνται ακόμη 3,5 δισ. ευρώ που θα προκύψουν από αυξήσεις κεφαλαίων.
«Παράταση μνημονίου»
Η Citi, εξάλλου, θεωρεί ως πιθανή την επιμήκυνση της στήριξης της χώρας και μετά το 2013, καθώς η αναθεώρηση του ελλείμματος και τα τελικά στοιχεία για την πορεία των στατιστικών στοιχείων την περίοδο 2006 - 2009 έχουν ενισχύσει τους φόβους των αγορών για το ενδεχόμενο χρεοκοπίας της Ελλάδας.
Η Citi θεωρεί ότι κάτι τέτοιο είναι απίθανο να συμβεί τα επόμενα δύο ή τρία χρόνια και εκτιμά ότι η πραγματική μείωση του ελλείμματος θα σημειωθεί από το επόμενο έτος.
Οσον αφορά στην ανάπτυξη, η Citigroup θεωρεί ότι η ύφεση το 2010 θα είναι της τάξης του 3,5% και θα αποκλιμακωθεί στο 2,3% το 2011. Την ίδια πορεία αναμένεται να ακολουθήσει και ο πληθωρισμός, ο οποίος τοποθετείται για το 2010 στο 4,8% και για το 2011 στο 2,8%.
πηγη:naftemporiki.gr
Οσον αφορά στις ελληνικές τράπεζες, θεωρούν ότι υπάρχει σημαντικό πρόβλημα ρευστότητας, ενώ αναμένεται και επιδείνωση του χαρτοφυλακίου δανείων, με αποτέλεσμα οι προβλέψεις που έχουν ληφθεί και ανέρχονται στα 13 δισ. ευρώ να μην καλύπτουν τις επισφάλειες, για τις οποίες απαιτούνται ακόμη 3,5 δισ. ευρώ που θα προκύψουν από αυξήσεις κεφαλαίων.
«Παράταση μνημονίου»
Η Citi, εξάλλου, θεωρεί ως πιθανή την επιμήκυνση της στήριξης της χώρας και μετά το 2013, καθώς η αναθεώρηση του ελλείμματος και τα τελικά στοιχεία για την πορεία των στατιστικών στοιχείων την περίοδο 2006 - 2009 έχουν ενισχύσει τους φόβους των αγορών για το ενδεχόμενο χρεοκοπίας της Ελλάδας.
Η Citi θεωρεί ότι κάτι τέτοιο είναι απίθανο να συμβεί τα επόμενα δύο ή τρία χρόνια και εκτιμά ότι η πραγματική μείωση του ελλείμματος θα σημειωθεί από το επόμενο έτος.
Οσον αφορά στην ανάπτυξη, η Citigroup θεωρεί ότι η ύφεση το 2010 θα είναι της τάξης του 3,5% και θα αποκλιμακωθεί στο 2,3% το 2011. Την ίδια πορεία αναμένεται να ακολουθήσει και ο πληθωρισμός, ο οποίος τοποθετείται για το 2010 στο 4,8% και για το 2011 στο 2,8%.
πηγη:naftemporiki.gr
Παρασκευή 29 Οκτωβρίου 2010
Γ. Σταρκ: «Η οικονομική κρίση δεν έχει ξεπεραστεί»
Το μέλος του Δ. Σ της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, κατά τη διάρκεια συνεδρίου, προειδοποίησε ότι η οικονομική κρίση δεν έχει τελειώσει ακόμη και πως η οικονομική ανάπτυξη της Ευρωζώνης θα πληγεί βραχυπρόθεσμα από τις περικοπές στις κρατικές δαπάνες.
Σημείωσε, επίσης, ότι οι περικοπές κρατικών δαπανών στην Ευρωζώνη θα έχουν αναπόφευκτα βραχυπρόθεσμες επιπτώσεις στην ανάπτυξη.
Η Ε.Κ.Τ. αναμένεται να διατηρήσει τα επιτόκια της Ευρωζώνης στο ιστορικά χαμηλό του 1% για τους τελευταίους 18 μήνες, στη συνάντησή της την επόμενη Πέμπτη.
πηγη:enet.gr
Μέτρα, δαπάνες και κοινή λογική
Tου Πασχου Μανδραβελη
Πολύς λόγος γίνεται τον τελευταίο καιρό για τα νέα μέτρα. Και, ως συνήθως, η συζήτηση γίνεται χωρίς αποσαφηνισμένες και συγκεκριμένες έννοιες. Ετσι πιθανότατα θα βρεθούμε προ εκπλήξεων, όπως εξεπλάγησαν πολλοί θαμώνες των τηλεοπτικών καφενείων, όταν προ μηνός ανακοινώθηκε η ειδική εισφορά επί των κερδών των επιχειρήσεων. Αυτή βαφτίστηκε, «έκτακτη», «αναπάντεχη», «εκεί που δεν το περίμενε κανείς» (όπως απεφάνθη κάποιος), άσχετα αν αυτό το μέτρο υπήρχε στο Μνημόνιο.
Μέτρα, λοιπόν, θα έρθουν. Σίγουρα τα προγραμματισμένα και μπορεί κάποια αναπάντεχα. Το Μνημόνιο είναι μία εξαιρετικά λεπτομερής σύμβαση μεταξύ δανειστών και δανειζομένων και προβλέπει μέτρα φορολογικά και μέτρα συμμαζέματος των δημοσίων δαπανών.
Η σύμβαση έγινε τόσο λεπτομερής διότι δεν είναι το πρώτο Μνημόνιο που υπογράφουμε. Κατά μίαν έννοια και η Συνθήκη του Μάαστριχτ και η συνθήκη της Λισσαβώνας, μνημόνια ήταν, αλλά χωρίς τα δανεικά. Μ' αυτές τις συμφωνίες υποσχεθήκαμε να τηρήσουμε κάποιες δεσμεύσεις για τα όρια του ελλείμματος και του χρέους. Επειδή δεν τηρήσαμε, αυτή την φορά μάς έφεραν ένα μνημόνιο λεπτομερές και βραχύχρονο.
Ετσι, λοιπόν, πρέπει να βλέπουμε το Μνημόνιο: ως ένα συνοπτικό κατάλογο στόχων κι ένα λεπτομερή οδηγό μέτρων για να επιτευχθούν οι στόχοι. Οι στόχοι δεν αλλάζουν επειδή δεν μάς εμπιστεύονται οι δανειστές μας. Οχι μόνο τα μέλη της Ευρωζώνης που μάς έδωσαν την τελευταία ανάσα των 110 δισ., αλλά και οι άλλοι, αυτοί που επενδύουν ή σπεκουλάρουν στις αγορές. Τα μέτρα όμως αλλάζουν. Οσο λεπτομερές κι αν είναι ένα σχέδιο πολιτικής, η ζωή έχει πάντα περισσότερες λεπτομέρειες. Αυτές εκτροχίασαν ακόμη και τα αναλυτικότατα πενταετή πλάνα που έκανε η ΕΣΣΔ. Τα μέτρα είναι σε διαρκή διαπραγμάτευση με τη ζωή, την κοινωνία, τις συνθήκες που προκύπτουν. Το Μνημόνιο αλλάζει και θα αλλάζει συνεχώς. Είτε επειδή κάποια πράγματα δεν είχαν προβλεφθεί (π.χ. το έλλειμμα του 2009) είτε επειδή ολιγώρησε η κυβέρνηση (π.χ. στα φάρμακα) είτε επειδή κάνουν λευκή απεργία οι εφοριακοί είτε για χίλιους άλλους λόγους.
Η εξέλιξη του Μνημονίου είναι πιθανή και προς τις δύο κατευθύνσεις. Μπορεί να χρειαστούν λιγότερα μέτρα. Αν μας εμπιστευτούν οι αγορές. Αν το μνημόνιο εφαρμοστεί κατά γράμμα δεν θα υπάρξουν άλλα μέτρα. Μπορεί, όμως, να αποφασίσουμε ότι για συναισθηματικούς ή οικολογικούς λόγους θα πρέπει να συντηρούμε όλες τις γραμμές του ΟΣΕ. Τότε, από κάπου αλλού πρέπει να κόψουμε το ένα δισ. που χρειάζεται. Αν αποφασίσουμε να μειώσουμε τις φαρμακευτικές δαπάνες στο μισό, θα μείνουν λεφτά για μεγαλύτερες συντάξεις. Αν αποφασίσουμε να μη δίνουμε συντάξεις, θα μείνουν περισσότερα χρήματα για να επιδοτούμε την ΕΘΕΛ κ.ο.κ.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι με ή χωρίς Μνημόνιο οι περικοπές και κυρίως οι μεταρρυθμίσεις έπρεπε να γίνουν. Διότι μέχρι πριν από ένα χρόνο λεφτά υπήρχαν. Αλλά, στις αγορές. Με αυτά ασκούσαμε και κοινωνικές και κακές πολιτικές. Με τα λεφτά των επενδυτών χρηματοδοτούσαμε το ΕΣΥ, αλλά και διορίζαμε στο Δημόσιο. Τώρα που κόπηκαν, πρέπει αναγκαστικά να περικόψουμε κι εμείς. Δει δη χρημάτων και άνευ τούτων ουδέν...
πηγη:kathimerini.gr
Πολύς λόγος γίνεται τον τελευταίο καιρό για τα νέα μέτρα. Και, ως συνήθως, η συζήτηση γίνεται χωρίς αποσαφηνισμένες και συγκεκριμένες έννοιες. Ετσι πιθανότατα θα βρεθούμε προ εκπλήξεων, όπως εξεπλάγησαν πολλοί θαμώνες των τηλεοπτικών καφενείων, όταν προ μηνός ανακοινώθηκε η ειδική εισφορά επί των κερδών των επιχειρήσεων. Αυτή βαφτίστηκε, «έκτακτη», «αναπάντεχη», «εκεί που δεν το περίμενε κανείς» (όπως απεφάνθη κάποιος), άσχετα αν αυτό το μέτρο υπήρχε στο Μνημόνιο.
Μέτρα, λοιπόν, θα έρθουν. Σίγουρα τα προγραμματισμένα και μπορεί κάποια αναπάντεχα. Το Μνημόνιο είναι μία εξαιρετικά λεπτομερής σύμβαση μεταξύ δανειστών και δανειζομένων και προβλέπει μέτρα φορολογικά και μέτρα συμμαζέματος των δημοσίων δαπανών.
Η σύμβαση έγινε τόσο λεπτομερής διότι δεν είναι το πρώτο Μνημόνιο που υπογράφουμε. Κατά μίαν έννοια και η Συνθήκη του Μάαστριχτ και η συνθήκη της Λισσαβώνας, μνημόνια ήταν, αλλά χωρίς τα δανεικά. Μ' αυτές τις συμφωνίες υποσχεθήκαμε να τηρήσουμε κάποιες δεσμεύσεις για τα όρια του ελλείμματος και του χρέους. Επειδή δεν τηρήσαμε, αυτή την φορά μάς έφεραν ένα μνημόνιο λεπτομερές και βραχύχρονο.
Ετσι, λοιπόν, πρέπει να βλέπουμε το Μνημόνιο: ως ένα συνοπτικό κατάλογο στόχων κι ένα λεπτομερή οδηγό μέτρων για να επιτευχθούν οι στόχοι. Οι στόχοι δεν αλλάζουν επειδή δεν μάς εμπιστεύονται οι δανειστές μας. Οχι μόνο τα μέλη της Ευρωζώνης που μάς έδωσαν την τελευταία ανάσα των 110 δισ., αλλά και οι άλλοι, αυτοί που επενδύουν ή σπεκουλάρουν στις αγορές. Τα μέτρα όμως αλλάζουν. Οσο λεπτομερές κι αν είναι ένα σχέδιο πολιτικής, η ζωή έχει πάντα περισσότερες λεπτομέρειες. Αυτές εκτροχίασαν ακόμη και τα αναλυτικότατα πενταετή πλάνα που έκανε η ΕΣΣΔ. Τα μέτρα είναι σε διαρκή διαπραγμάτευση με τη ζωή, την κοινωνία, τις συνθήκες που προκύπτουν. Το Μνημόνιο αλλάζει και θα αλλάζει συνεχώς. Είτε επειδή κάποια πράγματα δεν είχαν προβλεφθεί (π.χ. το έλλειμμα του 2009) είτε επειδή ολιγώρησε η κυβέρνηση (π.χ. στα φάρμακα) είτε επειδή κάνουν λευκή απεργία οι εφοριακοί είτε για χίλιους άλλους λόγους.
Η εξέλιξη του Μνημονίου είναι πιθανή και προς τις δύο κατευθύνσεις. Μπορεί να χρειαστούν λιγότερα μέτρα. Αν μας εμπιστευτούν οι αγορές. Αν το μνημόνιο εφαρμοστεί κατά γράμμα δεν θα υπάρξουν άλλα μέτρα. Μπορεί, όμως, να αποφασίσουμε ότι για συναισθηματικούς ή οικολογικούς λόγους θα πρέπει να συντηρούμε όλες τις γραμμές του ΟΣΕ. Τότε, από κάπου αλλού πρέπει να κόψουμε το ένα δισ. που χρειάζεται. Αν αποφασίσουμε να μειώσουμε τις φαρμακευτικές δαπάνες στο μισό, θα μείνουν λεφτά για μεγαλύτερες συντάξεις. Αν αποφασίσουμε να μη δίνουμε συντάξεις, θα μείνουν περισσότερα χρήματα για να επιδοτούμε την ΕΘΕΛ κ.ο.κ.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι με ή χωρίς Μνημόνιο οι περικοπές και κυρίως οι μεταρρυθμίσεις έπρεπε να γίνουν. Διότι μέχρι πριν από ένα χρόνο λεφτά υπήρχαν. Αλλά, στις αγορές. Με αυτά ασκούσαμε και κοινωνικές και κακές πολιτικές. Με τα λεφτά των επενδυτών χρηματοδοτούσαμε το ΕΣΥ, αλλά και διορίζαμε στο Δημόσιο. Τώρα που κόπηκαν, πρέπει αναγκαστικά να περικόψουμε κι εμείς. Δει δη χρημάτων και άνευ τούτων ουδέν...
πηγη:kathimerini.gr
Αγγίζει το 30% η ανεργία των νέων σε περιοχές της Ελλάδας
Το 30% αγγίζει και σε μια, δυο περιπτώσεις ξεπερνάει η ανεργία σε περιοχές της Ελλάδας το 2009, σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσίευσε σήμερα η Eurostat.
Τα στοιχεία αυτά, περιλαμβάνουν την ανεργία, ανδρών και γυναικών αλλά και νέων σε κατά τόπους περιοχές των κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε δυσμενέστερη θέση βρίσκονται οι κάτοικοι της Δυτικής Μακεδονίας όπου το 2009 η ανεργία που σημειώθηκε ήταν 12,5%. Στις γυναίκες της περιοχής το ποσοστό αυξάνεται σε 17% ενώ στους νέους ανθρώπους, ηλικίας 15-24 φτάνει 35,2%.
Το 34,2% φτάνει η ανεργία των νέων στην Ήπειρο ενώ το χαμηλότερο ποσοστό παρουσιάζεται στην Κρήτη με 20,8%.
Για το 2009, η συνολική ανεργία στην Βόρεια Ελλάδα έφτασε το 10,1%, της Κεντρικής Ελλάδας το 9,6%, της Αττικής το 8,8% και των νησιών του Αιγαίου και της Κρήτης το 9,3%.
Τα στοιχεία για την Ε.Ε.
Ο μέσος όρος της Ε.Ε. για την συνολική ανεργία το 2009, ήταν 8,9%, για την ανεργία των γυναικών 8,9% και για αυτή των νέων 19,9%.
Η χαμηλότερη ανεργία στην Ε.Ε. σημειώνεται στο Zeeland της Ολλανδίας με 2,1% ενώ η υψηλότερη στην Reunion της Γαλλίας με 27,1%.
Στην ίδια περιοχή της Ολλανδίας συναντά κανείς και τις λιγότερες άνεργες γυναίκες με ποσοστό μόλις 2,4% ενώ οι περισσότερες βρίσκονται στην Melilla της Ισπανίας με 33,6%.
Όσον αφορά στη ανεργία των νέων, πάλι το Zeeland της Ολλανδίας έχει το χαμηλότερο ποσοστό με 4$ ενώ το υψηλότερο είναι στην Γουαδελούπη της Γαλλίας με 59,3%.
πηγη ΠΡΕΖΑ TV
Τα στοιχεία αυτά, περιλαμβάνουν την ανεργία, ανδρών και γυναικών αλλά και νέων σε κατά τόπους περιοχές των κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε δυσμενέστερη θέση βρίσκονται οι κάτοικοι της Δυτικής Μακεδονίας όπου το 2009 η ανεργία που σημειώθηκε ήταν 12,5%. Στις γυναίκες της περιοχής το ποσοστό αυξάνεται σε 17% ενώ στους νέους ανθρώπους, ηλικίας 15-24 φτάνει 35,2%.
Το 34,2% φτάνει η ανεργία των νέων στην Ήπειρο ενώ το χαμηλότερο ποσοστό παρουσιάζεται στην Κρήτη με 20,8%.
Για το 2009, η συνολική ανεργία στην Βόρεια Ελλάδα έφτασε το 10,1%, της Κεντρικής Ελλάδας το 9,6%, της Αττικής το 8,8% και των νησιών του Αιγαίου και της Κρήτης το 9,3%.
Τα στοιχεία για την Ε.Ε.
Ο μέσος όρος της Ε.Ε. για την συνολική ανεργία το 2009, ήταν 8,9%, για την ανεργία των γυναικών 8,9% και για αυτή των νέων 19,9%.
Η χαμηλότερη ανεργία στην Ε.Ε. σημειώνεται στο Zeeland της Ολλανδίας με 2,1% ενώ η υψηλότερη στην Reunion της Γαλλίας με 27,1%.
Στην ίδια περιοχή της Ολλανδίας συναντά κανείς και τις λιγότερες άνεργες γυναίκες με ποσοστό μόλις 2,4% ενώ οι περισσότερες βρίσκονται στην Melilla της Ισπανίας με 33,6%.
Όσον αφορά στη ανεργία των νέων, πάλι το Zeeland της Ολλανδίας έχει το χαμηλότερο ποσοστό με 4$ ενώ το υψηλότερο είναι στην Γουαδελούπη της Γαλλίας με 59,3%.
πηγη ΠΡΕΖΑ TV
Λευκή περιστερά ο δικομματισμός!
Article Author: Δημήτρης Γιαννακόπουλος, διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία
Να σταματήσουν αμέσως οι εξεταστικές επιτροπές. Ο δικομματισμός είναι πεντακάθαρος σαν λευκή περιστερά!
Δεν είναι το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ διεφθαρμένα κόμματα, ούτε ασφαλώς το πολιτικό προσωπικό τους. Επ’ αυτού υπάρχει διαβεβαίωση από τα πιο επίσημα χείλη της σύγχρονης διαπλοκής και διαφθοράς. Όπως δήλωσε ο βουλευτής Κ. Τζαβάρας, μέλος του κλιμακίου των βουλευτών μελών της Εξεταστικής, που επισκέφθηκαν στο Μόναχο τον πρώην πρόεδρο της «Siemens Ελλάς» για να τον «ανακρίνουν», ο κ. Χριστοφοράκος ισχυρίστηκε τώρα ότι «δεν είχε φιλία με κανέναν πολιτικό, δεν έχει δώσει δώρα ούτε είχε υποσχεθεί σε κανέναν πολιτικό, κόμματα, ούτε του ζητήθηκαν τέτοια δώρα σημαντικής αξίας».
Δεν έχει σημασία τι κατέθεσε στις γερμανικές δικαστικές αρχές, ξεχάστε ότι ακούσατε μέχρι τώρα από Γερμανούς, Ελβετούς, Αυστριακούς, Αμερικανούς και Έλληνες για την υπόθεση του σκανδάλου Siemens και θεωρείστε ότι όλα αυτά ήταν απλώς μια σπέκουλα των αγορών για να αποδυναμώσουν τον ευγενή δικομματισμό της Ελλάδας και να μας οδηγήσουν στο ΔΝΤ .. κι ακόμα παραπέρα! Φαντάζομαι ότι μετά από αυτήν την σαφή δήλωση του κ. Χριστοφοράκου, θα σπεύσει ο κ. Πάγκαλος να απολογηθεί στο κόμμα του και στην απέναντι πολυκατοικία, αναθεωρώντας την άποψή του για το ποιος έφαγε τα λεφτά των δανείων στην Ελλάδα. Τώρα θα μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι προφανές πως δεν τα φάγαμε όλοι μαζί, αλλά πως τα μάσησε ο ελληνικός λαός και ιδιαίτερα τα υστερόβουλα «λυσσασμένα» για αρπαχτές, ρουσφέτια και εξουσία, λαϊκά στρώματα. Άρα ο πολύπειρος αντιπρόεδρος της κυβέρνησης (είναι ακόμα;) μπορεί να δηλώσει: «ναι, τα φάγατε όλοι μαζί, ρωτήστε και τον Χριστοφοράκο».
Μετά από αυτά οφείλω να ζητήσω συγνώμη δημοσίως τόσο από το ΠΑΣΟΚ όσο και από την ΝΔ, που θεώρησα ότι μετά το ξέσπασμα του σκανδάλου Siemens θα έπρεπε να αυτοδιαλυθούν, αντί να φτάσουμε σήμερα ο ένας να πετάει το γάντι στον άλλον για την ουσιαστική πτώχευση της χώρας, με την έννοια της αδυναμίας του κράτους να δανειστεί αμέσως από το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Τα κόμματα της λεγόμενης νταβαδοκρατίας στην Ελλάδα είναι κατάλευκα, αδιάφθορα και θύματα ενός κακομαθημένου λαού που έλκει καταγωγή από κλέφτες και αρματολούς. Τι θα περίμενε, λοιπόν, κανείς περισσότερο από τους απογόνους των ελληνικών κοινοτήτων της οθωμανικής αυτοκρατορίας; Μα φυσικά τίποτα διαφορετικό από αυτό που αποτελεί κοινό τόπο στην παγκόσμια κοινή γνώμη, μετά μάλιστα την τελευταία δραματική συμβολή του Γιώργου Παπανδρέου. Οι Έλληνες έχουμε υποστεί μετάλλαξη σε κάποιο γονίδιο, το λεγόμενο γονίδιο εντιμότητας και διαφάνειας, πράγμα που συνέβαλε στην δημιουργία του DNA της διαφθοράς.
Παρά τις επανειλημμένες θεραπείες με την μορφή μεταρρυθμίσεων και μέτρων λιτότητας, το γονίδιο αυτό συνεχίζει να δημιουργεί παθολογικές καταστάσεις στην χώρα και να βασανίζει την παρούσα κυβέρνηση των καθαρών πολιτικών, η οποία έφτασε στο σημείο να αναγκαστεί να βγάλει το γάντι των εκλογών, καθώς ούτε η θεραπεία σοκ που επέλεξε δεν δείχνει να μπορεί να μας γιατρέψει.
Είναι πρόδηλο ότι ήρθε ο καιρός όλοι μας να κατανοήσουμε ότι είμαστε θύματα του λαϊκισμού του διαδικτύου και να συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε τον δικομματισμό, ή ότι άλλο τέλος πάντων προκύψει από τις επιμέρους διευθετήσεις, διαχωρισμούς κλπ στις δύο πολυκατοικίες της νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας. Είναι οι μόνοι σταθεροί πυλώνες που μπορούν να οδηγήσουν την χώρα μπροστά, όπως άλλωστε μας διαβεβαιώνουν καθημερινά τα Μέσα, που φροντίζουν για την αναπαραγωγή του πρώην καθεστώτος ευημερίας και νυν καθεστώτος φτωχοποίησης της χώρας.
Αφού απολογηθήκαμε δεόντως, ας κατανοήσουμε ότι ουδείς άλλος έχει στρατηγική εξόδου από την κρίση πέραν αυτών που την επέφεραν. Για να σκεφθείτε, μόνον ο υπερήλικας Μίκης Θεοδωράκης έσκυψε παρά τα αρθριτικά, να σηκώσει το γάντι που έκανε να πετάξει στην κοινωνία ο Γιώργος προχθές. Θα μου πεις, ίσως, ότι αν το πέταγε μπορεί να βρισκόντουσαν κι άλλοι να το σηκώσουν. Δεν θα συμφωνήσω όμως, διότι όταν πετάς ένα γάντι στην τηλεόραση, ποτέ δεν θα αφήσει κανείς τον καναπέ του για να το σηκώσει. Όσο για τους υπόλοιπους που δεν βρίσκονταν στον καναπέ, είναι αλήθεια ότι σηκώνουν τις δικές τους αμαρτίες που δεν τους επιτρέπουν, από το βάρος, να σκύψουν και να σηκώσουν τέτοιου είδους γάντι.
Τελικά τον κ. Παπανδρέου θα τον οδηγήσει στις εκλογές η απάθεια των τηλεθεατών/πολιτών και όχι η αντίδραση στην φτωχοποίησή τους και στον εξευτελισμό τους. Το ξέρει ο άνθρωπος γι’ αυτό βάζει όλο θανατερά διλήμματα και ανεμίζει γάντια. Η απάθεια είναι το φυσικό επακόλουθο της νταβαδοκρατίας στην Ελλάδα, αλλά και η έλλειψη σοβαρότητας και στρατηγικής από την πλευρά της αριστεράς. Φταίμε όλοι που ο δικομματισμός επέλεξε τον δρόμο του ΔΝΤ για να καθαρθεί και έφτασε σήμερα να μας .. δουλεύει δια του Χριστοφοράκου. Ασφαλώς δεν φταίμε όλοι στον ίδιο βαθμό. Κάποιοι φταίμε που δεν προσπαθήσαμε περισσότερο, αλλά οι περισσότεροι φταίνε διότι εγκλωβίζονται στον μικροκομματισμό τους, το μικροσυμφέρον τους, τον μικρόκοσμό τους, την μικροπολιτική τους και την μικρότητά τους.
Να σταματήσουν αμέσως οι εξεταστικές επιτροπές. Ο δικομματισμός είναι πεντακάθαρος σαν λευκή περιστερά!
Δεν είναι το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ διεφθαρμένα κόμματα, ούτε ασφαλώς το πολιτικό προσωπικό τους. Επ’ αυτού υπάρχει διαβεβαίωση από τα πιο επίσημα χείλη της σύγχρονης διαπλοκής και διαφθοράς. Όπως δήλωσε ο βουλευτής Κ. Τζαβάρας, μέλος του κλιμακίου των βουλευτών μελών της Εξεταστικής, που επισκέφθηκαν στο Μόναχο τον πρώην πρόεδρο της «Siemens Ελλάς» για να τον «ανακρίνουν», ο κ. Χριστοφοράκος ισχυρίστηκε τώρα ότι «δεν είχε φιλία με κανέναν πολιτικό, δεν έχει δώσει δώρα ούτε είχε υποσχεθεί σε κανέναν πολιτικό, κόμματα, ούτε του ζητήθηκαν τέτοια δώρα σημαντικής αξίας».
Δεν έχει σημασία τι κατέθεσε στις γερμανικές δικαστικές αρχές, ξεχάστε ότι ακούσατε μέχρι τώρα από Γερμανούς, Ελβετούς, Αυστριακούς, Αμερικανούς και Έλληνες για την υπόθεση του σκανδάλου Siemens και θεωρείστε ότι όλα αυτά ήταν απλώς μια σπέκουλα των αγορών για να αποδυναμώσουν τον ευγενή δικομματισμό της Ελλάδας και να μας οδηγήσουν στο ΔΝΤ .. κι ακόμα παραπέρα! Φαντάζομαι ότι μετά από αυτήν την σαφή δήλωση του κ. Χριστοφοράκου, θα σπεύσει ο κ. Πάγκαλος να απολογηθεί στο κόμμα του και στην απέναντι πολυκατοικία, αναθεωρώντας την άποψή του για το ποιος έφαγε τα λεφτά των δανείων στην Ελλάδα. Τώρα θα μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι προφανές πως δεν τα φάγαμε όλοι μαζί, αλλά πως τα μάσησε ο ελληνικός λαός και ιδιαίτερα τα υστερόβουλα «λυσσασμένα» για αρπαχτές, ρουσφέτια και εξουσία, λαϊκά στρώματα. Άρα ο πολύπειρος αντιπρόεδρος της κυβέρνησης (είναι ακόμα;) μπορεί να δηλώσει: «ναι, τα φάγατε όλοι μαζί, ρωτήστε και τον Χριστοφοράκο».
Μετά από αυτά οφείλω να ζητήσω συγνώμη δημοσίως τόσο από το ΠΑΣΟΚ όσο και από την ΝΔ, που θεώρησα ότι μετά το ξέσπασμα του σκανδάλου Siemens θα έπρεπε να αυτοδιαλυθούν, αντί να φτάσουμε σήμερα ο ένας να πετάει το γάντι στον άλλον για την ουσιαστική πτώχευση της χώρας, με την έννοια της αδυναμίας του κράτους να δανειστεί αμέσως από το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Τα κόμματα της λεγόμενης νταβαδοκρατίας στην Ελλάδα είναι κατάλευκα, αδιάφθορα και θύματα ενός κακομαθημένου λαού που έλκει καταγωγή από κλέφτες και αρματολούς. Τι θα περίμενε, λοιπόν, κανείς περισσότερο από τους απογόνους των ελληνικών κοινοτήτων της οθωμανικής αυτοκρατορίας; Μα φυσικά τίποτα διαφορετικό από αυτό που αποτελεί κοινό τόπο στην παγκόσμια κοινή γνώμη, μετά μάλιστα την τελευταία δραματική συμβολή του Γιώργου Παπανδρέου. Οι Έλληνες έχουμε υποστεί μετάλλαξη σε κάποιο γονίδιο, το λεγόμενο γονίδιο εντιμότητας και διαφάνειας, πράγμα που συνέβαλε στην δημιουργία του DNA της διαφθοράς.
Παρά τις επανειλημμένες θεραπείες με την μορφή μεταρρυθμίσεων και μέτρων λιτότητας, το γονίδιο αυτό συνεχίζει να δημιουργεί παθολογικές καταστάσεις στην χώρα και να βασανίζει την παρούσα κυβέρνηση των καθαρών πολιτικών, η οποία έφτασε στο σημείο να αναγκαστεί να βγάλει το γάντι των εκλογών, καθώς ούτε η θεραπεία σοκ που επέλεξε δεν δείχνει να μπορεί να μας γιατρέψει.
Είναι πρόδηλο ότι ήρθε ο καιρός όλοι μας να κατανοήσουμε ότι είμαστε θύματα του λαϊκισμού του διαδικτύου και να συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε τον δικομματισμό, ή ότι άλλο τέλος πάντων προκύψει από τις επιμέρους διευθετήσεις, διαχωρισμούς κλπ στις δύο πολυκατοικίες της νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας. Είναι οι μόνοι σταθεροί πυλώνες που μπορούν να οδηγήσουν την χώρα μπροστά, όπως άλλωστε μας διαβεβαιώνουν καθημερινά τα Μέσα, που φροντίζουν για την αναπαραγωγή του πρώην καθεστώτος ευημερίας και νυν καθεστώτος φτωχοποίησης της χώρας.
Αφού απολογηθήκαμε δεόντως, ας κατανοήσουμε ότι ουδείς άλλος έχει στρατηγική εξόδου από την κρίση πέραν αυτών που την επέφεραν. Για να σκεφθείτε, μόνον ο υπερήλικας Μίκης Θεοδωράκης έσκυψε παρά τα αρθριτικά, να σηκώσει το γάντι που έκανε να πετάξει στην κοινωνία ο Γιώργος προχθές. Θα μου πεις, ίσως, ότι αν το πέταγε μπορεί να βρισκόντουσαν κι άλλοι να το σηκώσουν. Δεν θα συμφωνήσω όμως, διότι όταν πετάς ένα γάντι στην τηλεόραση, ποτέ δεν θα αφήσει κανείς τον καναπέ του για να το σηκώσει. Όσο για τους υπόλοιπους που δεν βρίσκονταν στον καναπέ, είναι αλήθεια ότι σηκώνουν τις δικές τους αμαρτίες που δεν τους επιτρέπουν, από το βάρος, να σκύψουν και να σηκώσουν τέτοιου είδους γάντι.
Τελικά τον κ. Παπανδρέου θα τον οδηγήσει στις εκλογές η απάθεια των τηλεθεατών/πολιτών και όχι η αντίδραση στην φτωχοποίησή τους και στον εξευτελισμό τους. Το ξέρει ο άνθρωπος γι’ αυτό βάζει όλο θανατερά διλήμματα και ανεμίζει γάντια. Η απάθεια είναι το φυσικό επακόλουθο της νταβαδοκρατίας στην Ελλάδα, αλλά και η έλλειψη σοβαρότητας και στρατηγικής από την πλευρά της αριστεράς. Φταίμε όλοι που ο δικομματισμός επέλεξε τον δρόμο του ΔΝΤ για να καθαρθεί και έφτασε σήμερα να μας .. δουλεύει δια του Χριστοφοράκου. Ασφαλώς δεν φταίμε όλοι στον ίδιο βαθμό. Κάποιοι φταίμε που δεν προσπαθήσαμε περισσότερο, αλλά οι περισσότεροι φταίνε διότι εγκλωβίζονται στον μικροκομματισμό τους, το μικροσυμφέρον τους, τον μικρόκοσμό τους, την μικροπολιτική τους και την μικρότητά τους.
Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010
ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΟΧΙ ΤΟΥ 2010 ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ
αποκαλέσουν πατριώτη για να πούμε όλοι μαζί αυτό που αξίζει. Η εποχή του έπους του 1940 που πολέμησαν κάποιοι για να μη υποδουλωθούν οι επόμενες γενιές σε άκρατους κομματισμούς και παραγοντίσκους της πολιτικής ζωής του τόπου, φαντάζει τώρα ως μήνυμα εκείνων των ηρώων που έδειξαν ότι με αυταπάρνηση και θάρρος δεν υπολόγισαν τίποτα μπροστά στο Δίκαιο και την Αλήθεια.
Σήμερα οι Ελληνες με τους πολιτικούς μας να προβάλλουν ψευτοδιλλήματα πρέπει να πούμε το μεγάλο ΟΧΙ που θα είναι ηχηρό και ελληνικό. Το ΟΧΙ σε εκείνους που με ένα Μνημόνιο επιχειρούν όχι απλά να Κυβερνήσουν εξ ευρώπης την χώρα μας, αλλά τους ίδιους που στο επέσχυντο Μνημόνιο έθεσαν όρους που άπτονται της Εθνικής κυριαρχίας και μάλιστα ορθά κοφτά για να μας προετοιμάσει το είχε αναφέρει προ μηνών ο Πρωθυπουργός. ΤΟ Μνημόνιο που εκτός από Ανθελληνικο και ΑΝτισυνταγματικό είναι κάτι χειρότερο. Η Υποδούλωση των κοινωνικών τάξεων και η ξεγύμνωση για το μέλλον που θέλουν τα παιδιά μας και οι επομενες γενιές. Σήμερα στις παρελάσεις μπορεί να φωνάξουμε ξανά για το μεγάλο ΟΧΙ σε εκείνους που θέλουν να μας οδηγήσουν στο χειρότερο σενάριο όλων. ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΉ ΚΑΤΟΧΗ.
πηγη:http://ellinasblog.blogspot.com/
Μην ξεχάσετε τα ρολόγια...
Οι ξένοι πήραν το ουσιαστικό μήνυμα της συνέντευξης του πρωθυπουργού
Του Ανδρέα Παπαγεωργόπουλου
http://ellinas-xoris-ellada.blogspot.com
Κάνετε λάθος αν νομίζετε ότι η διακαναλική συνέντευξη του πρωθυπουργού την περασμένη Δευτέρα το βράδυ είχε μόνο σαν απώτερο στόχο την συσπείρωση μερικών με το δίλημμα ...αν δεν ψηφίσετε τους δικούς μας, θα ξαναμιλήσει ο λαός στις κάλπες. ΄Ενας άλλος βασικός αποδέκτης τής (χρονικά) ξαφνικής εμφάνισης του Γιώργου Παπανδρέου ήταν επίσης η σημερινή (Πέμπτη και Παρασκευή) σύνοδος κορυφής των ηγετών της Ε.Ε. στις Βρυξέλλες. Εκεί θα ξαναζωντανέψει ο εφιαλτικός πονοκέφαλος για την παραπέρα εξεύρεση λύσης του οικονομικού προβλήματος της Ελλάδας, κι έπρεπε να το χωνέψουν ....Ξέρετε το χάλι μας, η αποδοκιμασία της ψήφου θα είναι φυσικό επόμενο για τα μέτρα που λάβαμε, δείξτε κατανόηση, τα περί εκλογών ξανά είναι για τους ιθαγενείς. Να γιατί μια μέρα νωρίτερα προηγήθηκε το άρθρο του στο “Βήμα της Κυριακής”, ώστε το περιεχόμενο του να φτάσει στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις μέσω των πρεσβειών τους στην Αθήνα. Το νέο χοντρό παλούκι είναι η επιμονή της Γαλλίας και Γερμανίας να αναθεωρηθεί μέσα στην επόμενη τριετία η συνθήκη της Λισαβόνας με την θέσπιση αυστηρών κανόνων δημοσιονομικής πειθαρχίας, όταν εμείς θα είμαστε έτοιμοι να κλατάρουμε. Να πέφτουν δηλαδή δυνατές καμπάνες στις ανυπάκουες χώρες που δεν φροντίζουν να κρατούν χαμηλά τα ελλείμματά τους, για παράδειγμα να μην έχουν δικαίωμα ψήφου ή στην χειρότερη περίπτωση (βλέπε ημετέρα) να επιβάλλεται ελεγχόμενη πτώχευση.
Το σενάριο με αντίδοτο την καραμέλα δημιουργίας μόνιμου μηχανισμού οικονομικής στήριξης των χωρών-μελών της Ε.Ε. που έχουν χτυπήσει κόκκινο, φτιάχτηκε πριν λίγες μέρες στο παραλιακό θέρετρο της γαλλικής πόλης Ντοβίλ, όπου Σαρκοζί και Μέρκελ συμφώνησαν να κάνουν τη ζωή δύσκολη στους υπόλοιπους 25. Με εκατέρωθεν συμβιβασμούς αποφάσισαν να βάλουν στους δημοσιονομικά δυστροπούντες τα δύο πόδια σ΄ ένα παπούτσι. Αυτοί κουμαντάρουν (πήρατε χαμπάρι τις χθεσινές δηλώσεις της πληθωρικής κυρίας να τονίζει με έμφαση πως “Χωρίς Γερμανία και Γαλλία δεν υπάρχει Ευρωπαϊκή ΄Ενωση”!). Θέλουν να προστατέψουν και τις τράπεζές τους, στις οποίες (δεν ξέρω τι κάνουν άλλοι) η Ελλάδα χρωστά τα μαλλιοκέφαλά της. Μιλάμε για χρέη εκατοντάδων δις ευρώ, κρατικών και ιδιωτικών.
“Η συνέντευξη και το άρθρο του πρωθυπουργού είχε κι άλλους αποδέκτες”, μου έλεγε με νόημα το πρωί τηλεφωνικώς πρώην πρέσβης μας στις Βρυξέλλες. Θυμίζοντάς μου και μια λεπτομέρεια με σημασία (επιμένοντας συνεχώς στο ότι το περιεχόμενο της συνέντευξης, όχι του άρθρου, κάθε άλλο παρά ωφελεί την εύθραυστη εικόνα της χώρας μας στα μεγάλα οικονομικά κέντρα). Ποιά; ΄Οταν το ΠΑΣΟΚ στις δόξες του έχασε τους μεγάλους δήμους της Αθήνας, Πειραιά και Θεσσαλονίκης, το βράδυ των αποτελεσμάτων ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου βγήκε και τους κούφανε όλους, δηλώνοντας πως ....νίκησε η τοπική αυτοδιοίκηση. Θα μου πείτε, εποχές ευημερίας! Ναι, αλλά κατά τον ΓΑΠ, το τίμημα πληρώνουμε τώρα.
http://ellinas-xoris-ellada.blogspot.com
Κάνετε λάθος αν νομίζετε ότι η διακαναλική συνέντευξη του πρωθυπουργού την περασμένη Δευτέρα το βράδυ είχε μόνο σαν απώτερο στόχο την συσπείρωση μερικών με το δίλημμα ...αν δεν ψηφίσετε τους δικούς μας, θα ξαναμιλήσει ο λαός στις κάλπες. ΄Ενας άλλος βασικός αποδέκτης τής (χρονικά) ξαφνικής εμφάνισης του Γιώργου Παπανδρέου ήταν επίσης η σημερινή (Πέμπτη και Παρασκευή) σύνοδος κορυφής των ηγετών της Ε.Ε. στις Βρυξέλλες. Εκεί θα ξαναζωντανέψει ο εφιαλτικός πονοκέφαλος για την παραπέρα εξεύρεση λύσης του οικονομικού προβλήματος της Ελλάδας, κι έπρεπε να το χωνέψουν ....Ξέρετε το χάλι μας, η αποδοκιμασία της ψήφου θα είναι φυσικό επόμενο για τα μέτρα που λάβαμε, δείξτε κατανόηση, τα περί εκλογών ξανά είναι για τους ιθαγενείς. Να γιατί μια μέρα νωρίτερα προηγήθηκε το άρθρο του στο “Βήμα της Κυριακής”, ώστε το περιεχόμενο του να φτάσει στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις μέσω των πρεσβειών τους στην Αθήνα. Το νέο χοντρό παλούκι είναι η επιμονή της Γαλλίας και Γερμανίας να αναθεωρηθεί μέσα στην επόμενη τριετία η συνθήκη της Λισαβόνας με την θέσπιση αυστηρών κανόνων δημοσιονομικής πειθαρχίας, όταν εμείς θα είμαστε έτοιμοι να κλατάρουμε. Να πέφτουν δηλαδή δυνατές καμπάνες στις ανυπάκουες χώρες που δεν φροντίζουν να κρατούν χαμηλά τα ελλείμματά τους, για παράδειγμα να μην έχουν δικαίωμα ψήφου ή στην χειρότερη περίπτωση (βλέπε ημετέρα) να επιβάλλεται ελεγχόμενη πτώχευση.
Το σενάριο με αντίδοτο την καραμέλα δημιουργίας μόνιμου μηχανισμού οικονομικής στήριξης των χωρών-μελών της Ε.Ε. που έχουν χτυπήσει κόκκινο, φτιάχτηκε πριν λίγες μέρες στο παραλιακό θέρετρο της γαλλικής πόλης Ντοβίλ, όπου Σαρκοζί και Μέρκελ συμφώνησαν να κάνουν τη ζωή δύσκολη στους υπόλοιπους 25. Με εκατέρωθεν συμβιβασμούς αποφάσισαν να βάλουν στους δημοσιονομικά δυστροπούντες τα δύο πόδια σ΄ ένα παπούτσι. Αυτοί κουμαντάρουν (πήρατε χαμπάρι τις χθεσινές δηλώσεις της πληθωρικής κυρίας να τονίζει με έμφαση πως “Χωρίς Γερμανία και Γαλλία δεν υπάρχει Ευρωπαϊκή ΄Ενωση”!). Θέλουν να προστατέψουν και τις τράπεζές τους, στις οποίες (δεν ξέρω τι κάνουν άλλοι) η Ελλάδα χρωστά τα μαλλιοκέφαλά της. Μιλάμε για χρέη εκατοντάδων δις ευρώ, κρατικών και ιδιωτικών.
“Η συνέντευξη και το άρθρο του πρωθυπουργού είχε κι άλλους αποδέκτες”, μου έλεγε με νόημα το πρωί τηλεφωνικώς πρώην πρέσβης μας στις Βρυξέλλες. Θυμίζοντάς μου και μια λεπτομέρεια με σημασία (επιμένοντας συνεχώς στο ότι το περιεχόμενο της συνέντευξης, όχι του άρθρου, κάθε άλλο παρά ωφελεί την εύθραυστη εικόνα της χώρας μας στα μεγάλα οικονομικά κέντρα). Ποιά; ΄Οταν το ΠΑΣΟΚ στις δόξες του έχασε τους μεγάλους δήμους της Αθήνας, Πειραιά και Θεσσαλονίκης, το βράδυ των αποτελεσμάτων ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου βγήκε και τους κούφανε όλους, δηλώνοντας πως ....νίκησε η τοπική αυτοδιοίκηση. Θα μου πείτε, εποχές ευημερίας! Ναι, αλλά κατά τον ΓΑΠ, το τίμημα πληρώνουμε τώρα.
Η ηττημένη ηγεσία…
Γράφει ο Δευκαλίωνας
http://stoxasmos-politikh.blogspot.com/
Θα αποτελέσει πλεονασμό να αναφέρουμε τα πολλά παλαιότερα άρθρα του Δευκαλίωνα, στα οποία διατυπώνονταν με σαφήνεια η πρόβλεψη ότι κατά την χρονική περίοδο κατά την οποία θα διεξάγονταν η σύνοδος κορυφής της ΕΕ (28 Οκτωβρίου) θα αναζωπυρώνονταν το Ελληνικό Δημοσιονομικό πρόβλημα, πιθανότατα με αιτία την σκλήρυνση των κανόνων οικονομικής διακυβέρνησης που θα συζητηθούν και θα οριστικοποιηθούν στην σύνοδο κορυφής της ΕΕ προκειμένου να υποτιμηθεί (χαλαρώσει) το ευρώ έναντι του δολαρίου. Έχει δε επίσης ερμηνευθεί αναλυτικότατα σε πάρα πολλά παλαιότερα άρθρα του Δευκαλίωνα, πως η υποτίμηση (χαλάρωση) του ευρώ έναντι του δολαρίου είναι η συνέχεια και μία νέα φάση του νομισματικού πολέμου, που βοηθά να ενισχυθούν οι εξαγωγές των Βόρειο-Ευρωπαϊκών κρατών της ΕΕ και κύρια της Γερμανίας.
Στις 26 και 27 Οκτωβρίου, το spread των 10-ετών Ελληνικών Κρατικών Ομολόγων διευρύνθηκε έναντι των...
αντίστοιχων Γερμανικών περίπου κατά 86 μβ (στις 26 Οκτωβρίου 24 μβ και στις 27 Οκτωβρίου 62 μβ), ενώ στο Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών ο Γενικός Δείκτης έπεσε κατά -1,78 % και -1,88 % σπάζοντας προς τα κάτω το όριο των 1.600 μονάδων, που με τόσο κόπο είχε κατακτήσει τις προηγούμενες ημέρες.
Ειδικά η μεγάλη διεύρυνση του spread δεν είναι δυνατόν να παρερμηνευθεί.
Βρισκόμαστε σε μία νέα όξυνση του Ελληνικού Δημοσιονομικού Προβλήματος.
Και πώς ήταν δυνατόν να μην αναζωπυρωθεί το Ελληνικό Δημοσιονομικό Πρόβλημα όταν:
1. Θα αναθεωρηθεί προς τα πάνω από την Eurostat το Δημόσιο Έλλειμμα του 2009, με απολύτως ευνόητες επιπτώσεις στην τελική διαμόρφωση και του Δημοσίου Ελλείμματος του 2010, αλλά και στον επιδιωκόμενο στόχο για μείωση του Δημόσιου Ελλείμματος του 2011. Ξεφεύγει από πολλούς ότι μία αναθεώρηση του Δημόσιου Ελλείμματος 2009, αναθεωρεί και το άλλο κρίσιμο δημοσιονομικό μέγεθος: το Δημόσιο Χρέος της χώρας.
2. Οι στόχοι για την ύφεση την ανεργία τον πληθωρισμό για το 2010, που τίθενται μέσω του περιβόητου μνημονίου, δεν επιτυγχάνονται ενώ ταυτόχρονά ο στόχος για την μείωση του Δημόσιου Ελλείμματος επιτυγχάνεται μόνο με την υπέρμετρη μείωση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ).
3. Η κυβερνητική οικονομική πολιτική, αλλά και η Τράπεζα της Ελλάδας με την πρόσφατη ενδιάμεση έκθεση της, σε απόλυτη σύμπνοια εξακολουθούν να αρνούνται την μοναδική αναγκαία και ικανή συνθήκη που αποτρέπει την χρεοκοπία της χώρας. Δηλαδή την αναδιάρθρωση ή επαναδιαπραγμάτευση του Δημόσιου Χρέους. Αναδιάρθρωση ή επαναδιαπραγμάτευση, που ύστερα από την αναθεώρηση προς τα πάνω των Δημοσίου Ελλείμματος και συνεπώς και του Δημοσίου Χρέους, και την ουσιαστικά αποτυχημένη εφαρμογή του περιβόητου μνημονίου (ύφεση, ανεργία, πληθωρισμός), είναι η μοναδική πολιτική που μειώνει πρακτικά και δραματικά το Δημόσιο Έλλειμμα και ταυτόχρονα αφήνει αδιάθετους σημαντικούς πόρους που μπορούν να διοχετευθούν στην ανάπτυξη.
Αναφερθήκαμε στην δημόσια θέση του διευθύνοντος συμβούλου της Pimco του El-Erian, που θεωρεί την αναδιάρθρωση απαραίτητη προκειμένου η Ελληνική Οικονομία να ξεφύγει από το σπιράλ του θανάτου. Σήμερα θα αναφερθούμε στην δημόσια θέση της Daily Telegraph, η οποία θεωρεί ότι η ανακαίνιση προβλήματος εκλογών από την Ελληνική Κυβέρνηση πριμοδοτεί την πολιτική αστάθεια και κάνει ακόμα πιο δύσπιστους απέναντι στο Ελληνικό Δημοσιονομικό Πρόβλημα, αυτούς τους επενδυτές που ούτως ή άλλως θεωρούν μη λειτουργικό το μηχανισμό στήριξης της Ελλάδας από την ΕΕ και ΔΝΤ.
Και το περιβόητο μνημόνιο, που όπως έχουμε αποδείξει δεν μπορεί να σώσει την Ελληνική Οικονομία από την χρεοκοπία, αφού την ρίχνει στο σπιράλ του θανάτου, αλλά και η πρόσφατη ανακαίνιση του θέματος της διενέργειας προώρων βουλευτικών εκλογών, είναι επιλογές του Γιώργου Παπανδρέου και της υπό αυτόν ηγετικής ομάδας.
Ειδικά η τελευταία επιλογή, ξαναβάζει χωρίς κανένα ουσιαστικό λόγο την Ελληνική Δημοσιονομική Κρίση στο επίκεντρο της διεθνούς ειδησεογραφίας και την καθιστά θέατρο της επικείμενης νομισματικής αναταραχής.
Είναι ακόμα μία καταστροφική επιλογή μίας ηττημένης ηγεσίας!
http://stoxasmos-politikh.blogspot.com/
Θα αποτελέσει πλεονασμό να αναφέρουμε τα πολλά παλαιότερα άρθρα του Δευκαλίωνα, στα οποία διατυπώνονταν με σαφήνεια η πρόβλεψη ότι κατά την χρονική περίοδο κατά την οποία θα διεξάγονταν η σύνοδος κορυφής της ΕΕ (28 Οκτωβρίου) θα αναζωπυρώνονταν το Ελληνικό Δημοσιονομικό πρόβλημα, πιθανότατα με αιτία την σκλήρυνση των κανόνων οικονομικής διακυβέρνησης που θα συζητηθούν και θα οριστικοποιηθούν στην σύνοδο κορυφής της ΕΕ προκειμένου να υποτιμηθεί (χαλαρώσει) το ευρώ έναντι του δολαρίου. Έχει δε επίσης ερμηνευθεί αναλυτικότατα σε πάρα πολλά παλαιότερα άρθρα του Δευκαλίωνα, πως η υποτίμηση (χαλάρωση) του ευρώ έναντι του δολαρίου είναι η συνέχεια και μία νέα φάση του νομισματικού πολέμου, που βοηθά να ενισχυθούν οι εξαγωγές των Βόρειο-Ευρωπαϊκών κρατών της ΕΕ και κύρια της Γερμανίας.
Στις 26 και 27 Οκτωβρίου, το spread των 10-ετών Ελληνικών Κρατικών Ομολόγων διευρύνθηκε έναντι των...
αντίστοιχων Γερμανικών περίπου κατά 86 μβ (στις 26 Οκτωβρίου 24 μβ και στις 27 Οκτωβρίου 62 μβ), ενώ στο Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών ο Γενικός Δείκτης έπεσε κατά -1,78 % και -1,88 % σπάζοντας προς τα κάτω το όριο των 1.600 μονάδων, που με τόσο κόπο είχε κατακτήσει τις προηγούμενες ημέρες.
Ειδικά η μεγάλη διεύρυνση του spread δεν είναι δυνατόν να παρερμηνευθεί.
Βρισκόμαστε σε μία νέα όξυνση του Ελληνικού Δημοσιονομικού Προβλήματος.
Και πώς ήταν δυνατόν να μην αναζωπυρωθεί το Ελληνικό Δημοσιονομικό Πρόβλημα όταν:
1. Θα αναθεωρηθεί προς τα πάνω από την Eurostat το Δημόσιο Έλλειμμα του 2009, με απολύτως ευνόητες επιπτώσεις στην τελική διαμόρφωση και του Δημοσίου Ελλείμματος του 2010, αλλά και στον επιδιωκόμενο στόχο για μείωση του Δημόσιου Ελλείμματος του 2011. Ξεφεύγει από πολλούς ότι μία αναθεώρηση του Δημόσιου Ελλείμματος 2009, αναθεωρεί και το άλλο κρίσιμο δημοσιονομικό μέγεθος: το Δημόσιο Χρέος της χώρας.
2. Οι στόχοι για την ύφεση την ανεργία τον πληθωρισμό για το 2010, που τίθενται μέσω του περιβόητου μνημονίου, δεν επιτυγχάνονται ενώ ταυτόχρονά ο στόχος για την μείωση του Δημόσιου Ελλείμματος επιτυγχάνεται μόνο με την υπέρμετρη μείωση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ).
3. Η κυβερνητική οικονομική πολιτική, αλλά και η Τράπεζα της Ελλάδας με την πρόσφατη ενδιάμεση έκθεση της, σε απόλυτη σύμπνοια εξακολουθούν να αρνούνται την μοναδική αναγκαία και ικανή συνθήκη που αποτρέπει την χρεοκοπία της χώρας. Δηλαδή την αναδιάρθρωση ή επαναδιαπραγμάτευση του Δημόσιου Χρέους. Αναδιάρθρωση ή επαναδιαπραγμάτευση, που ύστερα από την αναθεώρηση προς τα πάνω των Δημοσίου Ελλείμματος και συνεπώς και του Δημοσίου Χρέους, και την ουσιαστικά αποτυχημένη εφαρμογή του περιβόητου μνημονίου (ύφεση, ανεργία, πληθωρισμός), είναι η μοναδική πολιτική που μειώνει πρακτικά και δραματικά το Δημόσιο Έλλειμμα και ταυτόχρονα αφήνει αδιάθετους σημαντικούς πόρους που μπορούν να διοχετευθούν στην ανάπτυξη.
Αναφερθήκαμε στην δημόσια θέση του διευθύνοντος συμβούλου της Pimco του El-Erian, που θεωρεί την αναδιάρθρωση απαραίτητη προκειμένου η Ελληνική Οικονομία να ξεφύγει από το σπιράλ του θανάτου. Σήμερα θα αναφερθούμε στην δημόσια θέση της Daily Telegraph, η οποία θεωρεί ότι η ανακαίνιση προβλήματος εκλογών από την Ελληνική Κυβέρνηση πριμοδοτεί την πολιτική αστάθεια και κάνει ακόμα πιο δύσπιστους απέναντι στο Ελληνικό Δημοσιονομικό Πρόβλημα, αυτούς τους επενδυτές που ούτως ή άλλως θεωρούν μη λειτουργικό το μηχανισμό στήριξης της Ελλάδας από την ΕΕ και ΔΝΤ.
Και το περιβόητο μνημόνιο, που όπως έχουμε αποδείξει δεν μπορεί να σώσει την Ελληνική Οικονομία από την χρεοκοπία, αφού την ρίχνει στο σπιράλ του θανάτου, αλλά και η πρόσφατη ανακαίνιση του θέματος της διενέργειας προώρων βουλευτικών εκλογών, είναι επιλογές του Γιώργου Παπανδρέου και της υπό αυτόν ηγετικής ομάδας.
Ειδικά η τελευταία επιλογή, ξαναβάζει χωρίς κανένα ουσιαστικό λόγο την Ελληνική Δημοσιονομική Κρίση στο επίκεντρο της διεθνούς ειδησεογραφίας και την καθιστά θέατρο της επικείμενης νομισματικής αναταραχής.
Είναι ακόμα μία καταστροφική επιλογή μίας ηττημένης ηγεσίας!
Εξοικονόμηση 5 δισ. € ετησίως με τρεις κινήσεις
Έως και 5 δισ. ευρώ ετησίως θα μπορούσε να εξοικονομεί η Ελλάδα μέσα από τρεις νέες ηλεκτρονικές πλατφόρμες του υπουργείου Οικονομικών, αναφέρει σε συνέντευξή του στο πρακτορείο Dow Jones Newswires ο ειδικός γραμματέας ηλεκτρονικού σχεδιασμού του υπουργείου Αντώνης Μαρκόπουλος. Οι τρεις ηλεκτρονικές πλατφόρμες αφορούν την ηλεκτρονική συνταγογράφηση, τους διαγωνισμούς προμηθειών του δημοσίου και την εμπορεία καυσίμων. Όπως ανέφερε ο κ. Μαρκόπουλος, η πλατφόρμα για την ηλεκτρονική συνταγογράφηση βρίσκεται σε πιλοτικό στάδιο και από το νέο έτος θα εφαρμοστεί σε όλα τα ταμεία κοινωνικής ασφάλισης.
Επίσης, η πλατφόρμα για την αγορά καυσίμων θα έχει εφαρμογή από το πρώτο τρίμηνο του 2011 στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, όπου βρίσκεται το 80% των πρατηρίων καυσίμων, ενώ η πλατφόρμα για τις δημόσιες προμήθειες θα ξεκινήσει τον Νοέμβριο, ώστε οι πρώτοι διαγωνισμοί να αρχίσουν να υλοποιούνται μέσω αυτής από το 2011.
"Υπάρχουν αντιδράσεις από διάφορες ομάδες συμφερόντων, αλλά έχουμε την πολιτική βούληση να προχωρήσουμε αυτές τις αλλαγές και να προστατεύσουμε του φορολογουμένους, υποχρεώνοντας τους εμπλεκομένους να ενταχθούν στις νέες ηλεκτρονικές πλατφόρμες", σημείωσε ο κ. Μαρκόπουλος.
Μεταξύ άλλων, ο ειδικός γραμματέας του υπουργείου Οικονομικών κάνει αναφορά στην έμφαση της κυβέρνησης για την ανάπτυξη κλάδων όπως η πράσινη ενέργεια. "Προσπαθώ να φέρω στη δημόσια διοίκηση την κοινή λογική του ιδιωτικού τομέα κι έναν τεχνοκρατικό τόνο υπό πολιτική ομπρέλα. Η κυβέρνηση δεν δαιμονοποιεί την επιχειρηματικότητα, και θα επενδύσουμε στην νέα ψηφιακή εποχή ως μία διέξοδο από την κρίση", σημειώνει.
πηγη:makthes.gr
Επίσης, η πλατφόρμα για την αγορά καυσίμων θα έχει εφαρμογή από το πρώτο τρίμηνο του 2011 στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, όπου βρίσκεται το 80% των πρατηρίων καυσίμων, ενώ η πλατφόρμα για τις δημόσιες προμήθειες θα ξεκινήσει τον Νοέμβριο, ώστε οι πρώτοι διαγωνισμοί να αρχίσουν να υλοποιούνται μέσω αυτής από το 2011.
"Υπάρχουν αντιδράσεις από διάφορες ομάδες συμφερόντων, αλλά έχουμε την πολιτική βούληση να προχωρήσουμε αυτές τις αλλαγές και να προστατεύσουμε του φορολογουμένους, υποχρεώνοντας τους εμπλεκομένους να ενταχθούν στις νέες ηλεκτρονικές πλατφόρμες", σημείωσε ο κ. Μαρκόπουλος.
Μεταξύ άλλων, ο ειδικός γραμματέας του υπουργείου Οικονομικών κάνει αναφορά στην έμφαση της κυβέρνησης για την ανάπτυξη κλάδων όπως η πράσινη ενέργεια. "Προσπαθώ να φέρω στη δημόσια διοίκηση την κοινή λογική του ιδιωτικού τομέα κι έναν τεχνοκρατικό τόνο υπό πολιτική ομπρέλα. Η κυβέρνηση δεν δαιμονοποιεί την επιχειρηματικότητα, και θα επενδύσουμε στην νέα ψηφιακή εποχή ως μία διέξοδο από την κρίση", σημειώνει.
πηγη:makthes.gr
Τέσσερα σπίτια στην τιμή τριών για να κινηθεί η αγορά ακινήτων
Μετά τις γενναίες εκπτώσεις, τις άτοκες δόσεις για την πληρωμή των σπιτιών με συναλλαγματικές και τα «δώρα» που περιλαμβάνουν, από δωρεάν θέσεις πάρκινγκ, αποθήκες, μέχρι και τα... ηλεκτρικά της κουζίνας, έρχεται νέα προωθητική κίνηση... απελπισίας. Με πακέτα προσφορών και πρακτικές που συναντά κανείς στα... σούπερ μάρκετ, επιχειρούν οι «πιεσμένοι» οικονομικά εργολάβοι οικοδομών να πουλήσουν το τεράστιο απόθεμα κατοικιών που διαθέτουν.
Μετά τις γενναίες εκπτώσεις, τις άτοκες δόσεις για την πληρωμή των σπιτιών με συναλλαγματικές και τα «δώρα» που περιλαμβάνουν, από δωρεάν θέσεις πάρκινγκ, αποθήκες, μέχρι και τα... ηλεκτρικά της κουζίνας, έρχεται νέα προωθητική κίνηση... απελπισίας.
Πρόκειται για την πώληση «πακέτου» τριών, πέντε ή και περισσότερων διαμερισμάτων σε τιμή πολύ χαμηλότερη απ’ ό,τι αν πωλούνταν το καθένα ξεχωριστά.
Σύμφωνα με πληροφορίες, κατασκευαστές, κυρίως εξοχικών συγκροτημάτων, «πακετάρουν» μια σειρά από σπίτια που διαθέτουν και τα πουλάνε «χαρίζοντας» το ένα όχι στην πραγματικότητα αλλά ως προς την τελική τιμή.
Για παράδειγμα, εργολάβος ο οποίος είχε τέσσερα διαμερίσματα στο ίδιο συγκρότημα, καθένα από τα οποία κόστιζε 150.000 ευρώ, δηλαδή συνολικά 600.000 ευρώ, δημιούργησε «πακέτο» προσφοράς και των τεσσάρων σπιτιών μαζί στην τιμή περίπου των τριών, δηλαδή 450-500 χιλιάδες ευρώ.
Με τον τρόπο αυτό προσπαθεί να προσελκύσει είτε έναν επενδυτή ακινήτων που θα θελήσει να τα αγοράσει με σκοπό την ενοικίασή τους είτε τέσσερις ιδιώτες μαζί οι οποίοι θα εκμεταλλευτούν την προσφορά και θα αποκτήσουν από ένα σπίτι ο καθένας στην τιμή των τριών.
Πριν από μερικούς μήνες, περίπτωση πώλησης διαμερισμάτων σε... πακέτο υπήρξε σε πόλη της επαρχίας όπου τρία νεόδμητα σπίτια αξίας 650 χιλιάδων ευρώ προσφέρονταν αντί 450 χιλιάδων ευρώ.
400 χιλιάδες
Εντυπωσιακή είναι και η αγγελία από τον Παρνασσό όπου πωλούνται όλα μαζί αντί 400 χιλ. ευρώ, μια μεζονέτα 90 τ.μ., ένα πέτρινο ισόγειο 62 τ.μ., ισόγειο 78 τ.μ., ισόγειο σπίτι 36 τ.μ. και μίνι μάρκετ 74 τ.μ., όλα μισθωμένα.
Στη Χαλκιδική, συγκρότημα αποτελούμενο από 97 κατοικίες συνολικής επιφάνειας 11.000 τ.μ. πωλείται «πακέτο», χωρίς να αναφέρεται η τιμή.
Σύμφωνα με στέλεχος μεγάλης κτηματομεσιτικής εταιρείας, «εδώ και καιρό πολλοί κτηματομεσίτες συγκεντρώνουν τρεις-τέσσερις αγοραστές μαζί προκειμένου να πάρουν διαμερίσματα σε συγκρότημα κατοικιών και να πετύχουν πολύ χαμηλές τιμές.
Κάνουν μια προσφορά στον κατασκευαστή, η οποία ουσιαστικά περιέχει έκπτωση όσο η τιμή του ενός διαμερίσματος».
Οπως επισημαίνει στην «Οικονομία» ο σύμβουλος ακινήτων, Ν. Γιαννουλέλης, το φαινόμενο της προσφοράς «πακέτου» ακινήτων είναι σπάνιο στην πρώτη κατοικία και αρκετά συχνό στην παραθεριστική, ειδικά στα μεγάλα συγκροτήματα.
Το νέο... μοντέλο στην πώληση ακινήτων αναμένεται, σύμφωνα με τους ειδικούς, να συνεχιστεί και ολόκληρη την επόμενη χρονιά, καθώς, όπως όλα δείχνουν, δύσκολα θα απορροφηθεί το στοκ των 150 χιλιάδων και πλέον απούλητων σπιτιών.
Λήγει η περίοδος μη καταβολής
Βρόχος ο ΦΠΑ για σπίτια μετά το 2005
Η αγωνία των κατασκευαστών να «βγάλουν από πάνω τους» όσο περισσότερα ακίνητα μπορούν, μεγαλώνει καθώς στο τέλος του χρόνου για τις οικοδομές με άδεια μετά το 2005 λήγει η πενταετής περίοδος μη καταβολής του ΦΠΑ.
Ετσι το κράτος θεωρεί ότι τα σπίτια αυτά είναι ιδιόκτητα κι όχι προς πώληση και ζητά τον ΦΠΑ από τους εργολάβους, οι οποίοι και προσπαθούν να τα «ξεφορτωθούν», χωρίς, πάντως, να τα ξεπουλήσουν. Η πίεση για τον φόρο και η οικονομική δυστοκία για πάρα πολλές από τις 15.000 οικοδομικές επιχειρήσεις οδηγούν σ’ αυτό το νέο μοντέλο προσφοράς για ομάδικές πωλήσεις.
Σύμφωνα με τα μέχρι τώρα στοιχεία, ο σύμβουλος ακινήτων, Ν. Γιαννουλέλης, πιστεύει ότι η χρονιά θα κλείσει με 45-50 χιλιάδες αγοραπωλησίες, όταν πέρυσι ήταν διπλάσιες. «Το πρώτο εξάμηνο του ήταν καταστροφικό αφού πωλήθηκαν περί τα 20.000 ακίνητα. Από το β’ εξάμηνο και μετά θα είναι κάπως καλύτερα τα πράγματα διότι θα περάσει και στον κόσμο η αίσθηση της μεγάλης πτώσης των τιμών», υπογραμμίζει.
* Οι πωλήσεις την τελευταία πενταετία
Μετά το μπαμ του 2005 οι πωλήσεις χρόνο με τον χρόνο μειώνονται σταδιακά για να φτάσουμε στο κραχ του 2009. Η κτηματαγορά βρίσκεται σε βαθιά κρίση και, όπως όλα δείχνουν, φέτος δεν πρόκειται να πωληθούν πάνω από 45.000 με 50.000 κατοικίες.
40.000 πωλητήρια για εξοχικά
Στην Κρήτη το μεγάλο παζάρι
Τις τελευταίες εβδομάδες, έχουν εμφανιστεί δεκάδες αγγελίες με προσφορές «πακέτο», κυρίως σε παραθαλάσσιες περιοχές, καθώς η εξοχική κατοικία βιώνει την πιο μεγάλη κρίση. Οι εκτιμήσεις της αγοράς κάνουν λόγο για περισσότερα από 40.000 παραθεριστικά που έχουν βγει προς πώληση, χωρίς όμως αποτέλεσμα.
«Η Κρήτη έχει τα πρωτεία αυτού του φαινομένου, καθώς διαθέτει μεγάλα συγκροτήματα κατοικιών, πολλές φορές ημιτελή», επισημαίνει ο σύμβουλος ακινήτων, Ν. Γιαννουλέλης,
Και στη Μύκονο όμως όπως λέει στην «Οικονομία» ο κατασκευαστής κ. Ιωάννης Τάσσης, ο οποίος δραστηριοποιείται στο νησί, «υπάρχουν μεγάλες επενδυτικές ευκαιρίες σε συγκροτήματα κατοικιών. Οι τιμές είναι χαμηλά όταν τα σπίτια πωλούνται όλα μαζί, όταν δηλαδή βρεθεί μια ομάδα αγοραστών οι οποίοι θα πάρουν π.χ. τέσσερα εξοχικά στην τιμή των τριών».
Στη Νάουσα της Πάρου, σύμφωνα με σχετική αγγελία, πωλείται συγκρότημα 7 κατοικιών (3 των 66 τ.μ., 3 των 93 τ.μ. και 1 των 81 τ.μ.) μπροστά στη θάλασσα. Το συγκρότημα είναι κατάλληλο και για επιχείρηση, ενώ η τιμή είναι συζητήσιμη.
Ενδιαφέρουσες είναι και οι αγγελίες για «πακέτα» προσφορών στην περιφέρεια. Για παράδειγμα στη Λάρισα «πακέτο» 3 διαμερισμάτων συνολικής επιφάνειας 350 τ.μ., αξίας άνω των 600 χιλ. ευρώ, πωλείται αντί 300 χιλιάδων ευρώ. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην πόλη τα νεόδμητα σπίτια κοστίζουν από 1.400 έως 1.700 ευρώ/τ.μ.
Στη Μύκονο
Εκπτωση 1,3 εκατ. στα 3 εκατ. ευρώ
Χαρακτηριστική περίπτωση «πακεταρισμένης» προσφοράς είναι αυτή συγκροτήματος κατοικιών στη Μύκονο, στην περιοχή Πισκοπιανά, αποτελούμενο από 5 ανεξάρτητες πολυτελείς κατοικίες. Η πρώτη είναι βίλα 307 τ.μ. και οι άλλες τέσσερις από 113 μέχρι 129 τ.μ. η καθεμία. Η τιμή πώλησης της βίλας είναι γύρω στο 1,5 εκατ. ευρώ και των υπολοίπων γύρω στις 450 χιλ. ευρώ. Αν πουληθούν ένα ένα τα σπίτια σε βάθος χρόνου ο τζίρος του κατασκευαστή θα είναι 3,3 εκατ. Αν βρεθεί αγοραστής που θα πάρει «πακέτο» το συγκρότημα στην κατάσταση που είναι σήμερα (δηλαδή σχεδόν τελειωμένο) μπορεί να καταβάλει ένα ποσό χαμηλότερο κατά 1,3 εκατ. ευρώ, δηλαδή στα 2 εκατ. μετρητά προκειμένου να μπορέσει να «ρεφάρει» ο κατασκευαστής.
Β. Σ. Κανέλλης
imerisia.gr
Μετά τις γενναίες εκπτώσεις, τις άτοκες δόσεις για την πληρωμή των σπιτιών με συναλλαγματικές και τα «δώρα» που περιλαμβάνουν, από δωρεάν θέσεις πάρκινγκ, αποθήκες, μέχρι και τα... ηλεκτρικά της κουζίνας, έρχεται νέα προωθητική κίνηση... απελπισίας.
Πρόκειται για την πώληση «πακέτου» τριών, πέντε ή και περισσότερων διαμερισμάτων σε τιμή πολύ χαμηλότερη απ’ ό,τι αν πωλούνταν το καθένα ξεχωριστά.
Σύμφωνα με πληροφορίες, κατασκευαστές, κυρίως εξοχικών συγκροτημάτων, «πακετάρουν» μια σειρά από σπίτια που διαθέτουν και τα πουλάνε «χαρίζοντας» το ένα όχι στην πραγματικότητα αλλά ως προς την τελική τιμή.
Για παράδειγμα, εργολάβος ο οποίος είχε τέσσερα διαμερίσματα στο ίδιο συγκρότημα, καθένα από τα οποία κόστιζε 150.000 ευρώ, δηλαδή συνολικά 600.000 ευρώ, δημιούργησε «πακέτο» προσφοράς και των τεσσάρων σπιτιών μαζί στην τιμή περίπου των τριών, δηλαδή 450-500 χιλιάδες ευρώ.
Με τον τρόπο αυτό προσπαθεί να προσελκύσει είτε έναν επενδυτή ακινήτων που θα θελήσει να τα αγοράσει με σκοπό την ενοικίασή τους είτε τέσσερις ιδιώτες μαζί οι οποίοι θα εκμεταλλευτούν την προσφορά και θα αποκτήσουν από ένα σπίτι ο καθένας στην τιμή των τριών.
Πριν από μερικούς μήνες, περίπτωση πώλησης διαμερισμάτων σε... πακέτο υπήρξε σε πόλη της επαρχίας όπου τρία νεόδμητα σπίτια αξίας 650 χιλιάδων ευρώ προσφέρονταν αντί 450 χιλιάδων ευρώ.
400 χιλιάδες
Εντυπωσιακή είναι και η αγγελία από τον Παρνασσό όπου πωλούνται όλα μαζί αντί 400 χιλ. ευρώ, μια μεζονέτα 90 τ.μ., ένα πέτρινο ισόγειο 62 τ.μ., ισόγειο 78 τ.μ., ισόγειο σπίτι 36 τ.μ. και μίνι μάρκετ 74 τ.μ., όλα μισθωμένα.
Στη Χαλκιδική, συγκρότημα αποτελούμενο από 97 κατοικίες συνολικής επιφάνειας 11.000 τ.μ. πωλείται «πακέτο», χωρίς να αναφέρεται η τιμή.
Σύμφωνα με στέλεχος μεγάλης κτηματομεσιτικής εταιρείας, «εδώ και καιρό πολλοί κτηματομεσίτες συγκεντρώνουν τρεις-τέσσερις αγοραστές μαζί προκειμένου να πάρουν διαμερίσματα σε συγκρότημα κατοικιών και να πετύχουν πολύ χαμηλές τιμές.
Κάνουν μια προσφορά στον κατασκευαστή, η οποία ουσιαστικά περιέχει έκπτωση όσο η τιμή του ενός διαμερίσματος».
Οπως επισημαίνει στην «Οικονομία» ο σύμβουλος ακινήτων, Ν. Γιαννουλέλης, το φαινόμενο της προσφοράς «πακέτου» ακινήτων είναι σπάνιο στην πρώτη κατοικία και αρκετά συχνό στην παραθεριστική, ειδικά στα μεγάλα συγκροτήματα.
Το νέο... μοντέλο στην πώληση ακινήτων αναμένεται, σύμφωνα με τους ειδικούς, να συνεχιστεί και ολόκληρη την επόμενη χρονιά, καθώς, όπως όλα δείχνουν, δύσκολα θα απορροφηθεί το στοκ των 150 χιλιάδων και πλέον απούλητων σπιτιών.
Λήγει η περίοδος μη καταβολής
Βρόχος ο ΦΠΑ για σπίτια μετά το 2005
Η αγωνία των κατασκευαστών να «βγάλουν από πάνω τους» όσο περισσότερα ακίνητα μπορούν, μεγαλώνει καθώς στο τέλος του χρόνου για τις οικοδομές με άδεια μετά το 2005 λήγει η πενταετής περίοδος μη καταβολής του ΦΠΑ.
Ετσι το κράτος θεωρεί ότι τα σπίτια αυτά είναι ιδιόκτητα κι όχι προς πώληση και ζητά τον ΦΠΑ από τους εργολάβους, οι οποίοι και προσπαθούν να τα «ξεφορτωθούν», χωρίς, πάντως, να τα ξεπουλήσουν. Η πίεση για τον φόρο και η οικονομική δυστοκία για πάρα πολλές από τις 15.000 οικοδομικές επιχειρήσεις οδηγούν σ’ αυτό το νέο μοντέλο προσφοράς για ομάδικές πωλήσεις.
Σύμφωνα με τα μέχρι τώρα στοιχεία, ο σύμβουλος ακινήτων, Ν. Γιαννουλέλης, πιστεύει ότι η χρονιά θα κλείσει με 45-50 χιλιάδες αγοραπωλησίες, όταν πέρυσι ήταν διπλάσιες. «Το πρώτο εξάμηνο του ήταν καταστροφικό αφού πωλήθηκαν περί τα 20.000 ακίνητα. Από το β’ εξάμηνο και μετά θα είναι κάπως καλύτερα τα πράγματα διότι θα περάσει και στον κόσμο η αίσθηση της μεγάλης πτώσης των τιμών», υπογραμμίζει.
* Οι πωλήσεις την τελευταία πενταετία
Μετά το μπαμ του 2005 οι πωλήσεις χρόνο με τον χρόνο μειώνονται σταδιακά για να φτάσουμε στο κραχ του 2009. Η κτηματαγορά βρίσκεται σε βαθιά κρίση και, όπως όλα δείχνουν, φέτος δεν πρόκειται να πωληθούν πάνω από 45.000 με 50.000 κατοικίες.
40.000 πωλητήρια για εξοχικά
Στην Κρήτη το μεγάλο παζάρι
Τις τελευταίες εβδομάδες, έχουν εμφανιστεί δεκάδες αγγελίες με προσφορές «πακέτο», κυρίως σε παραθαλάσσιες περιοχές, καθώς η εξοχική κατοικία βιώνει την πιο μεγάλη κρίση. Οι εκτιμήσεις της αγοράς κάνουν λόγο για περισσότερα από 40.000 παραθεριστικά που έχουν βγει προς πώληση, χωρίς όμως αποτέλεσμα.
«Η Κρήτη έχει τα πρωτεία αυτού του φαινομένου, καθώς διαθέτει μεγάλα συγκροτήματα κατοικιών, πολλές φορές ημιτελή», επισημαίνει ο σύμβουλος ακινήτων, Ν. Γιαννουλέλης,
Και στη Μύκονο όμως όπως λέει στην «Οικονομία» ο κατασκευαστής κ. Ιωάννης Τάσσης, ο οποίος δραστηριοποιείται στο νησί, «υπάρχουν μεγάλες επενδυτικές ευκαιρίες σε συγκροτήματα κατοικιών. Οι τιμές είναι χαμηλά όταν τα σπίτια πωλούνται όλα μαζί, όταν δηλαδή βρεθεί μια ομάδα αγοραστών οι οποίοι θα πάρουν π.χ. τέσσερα εξοχικά στην τιμή των τριών».
Στη Νάουσα της Πάρου, σύμφωνα με σχετική αγγελία, πωλείται συγκρότημα 7 κατοικιών (3 των 66 τ.μ., 3 των 93 τ.μ. και 1 των 81 τ.μ.) μπροστά στη θάλασσα. Το συγκρότημα είναι κατάλληλο και για επιχείρηση, ενώ η τιμή είναι συζητήσιμη.
Ενδιαφέρουσες είναι και οι αγγελίες για «πακέτα» προσφορών στην περιφέρεια. Για παράδειγμα στη Λάρισα «πακέτο» 3 διαμερισμάτων συνολικής επιφάνειας 350 τ.μ., αξίας άνω των 600 χιλ. ευρώ, πωλείται αντί 300 χιλιάδων ευρώ. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην πόλη τα νεόδμητα σπίτια κοστίζουν από 1.400 έως 1.700 ευρώ/τ.μ.
Στη Μύκονο
Εκπτωση 1,3 εκατ. στα 3 εκατ. ευρώ
Χαρακτηριστική περίπτωση «πακεταρισμένης» προσφοράς είναι αυτή συγκροτήματος κατοικιών στη Μύκονο, στην περιοχή Πισκοπιανά, αποτελούμενο από 5 ανεξάρτητες πολυτελείς κατοικίες. Η πρώτη είναι βίλα 307 τ.μ. και οι άλλες τέσσερις από 113 μέχρι 129 τ.μ. η καθεμία. Η τιμή πώλησης της βίλας είναι γύρω στο 1,5 εκατ. ευρώ και των υπολοίπων γύρω στις 450 χιλ. ευρώ. Αν πουληθούν ένα ένα τα σπίτια σε βάθος χρόνου ο τζίρος του κατασκευαστή θα είναι 3,3 εκατ. Αν βρεθεί αγοραστής που θα πάρει «πακέτο» το συγκρότημα στην κατάσταση που είναι σήμερα (δηλαδή σχεδόν τελειωμένο) μπορεί να καταβάλει ένα ποσό χαμηλότερο κατά 1,3 εκατ. ευρώ, δηλαδή στα 2 εκατ. μετρητά προκειμένου να μπορέσει να «ρεφάρει» ο κατασκευαστής.
Β. Σ. Κανέλλης
imerisia.gr
Επιμένει για ελεγχόμενη χρεοκοπία η Μέρκελ!
Στις προτάσεις της Γερμανίας για καθιέρωση μηχανισμού ελεγχόμενης χρεοκοπίας κρατών της Ευρωζώνης, με «κούρεμα» απαιτήσεων των πιστωτών και αποβολή των χρεοκοπημένων χωρών από το μηχανισμό αποφάσεων στην Ευρωζώνη εμμένει η Άνγκελα Μέρκελ, προαναγγέλλοντας έτσι και τη σκληρή στάση που θα ακολουθήσει το Βερολίνο στη διεθνή διαπραγμάτευση για την τύχη της Ελλάδας. Μιλώντας στο γερμανικό Κοινοβούλιο, η Γερμανίδα καγκελάριος ξεκαθάρισε ότι είναι αναγκαία η τροποποίηση της Ευρωπαϊκής Συνθήκης, ώστε να προβλεφθεί και η καθιέρωση του μηχανισμού ελεγχόμενης χρεοκοπίας, παρότι η πρόταση έχει υιοθετηθεί μέχρι στιγμής μόνο από τον Νικολά Σαρκοζί, ενώ προκαλεί έντονες αντιδράσεις πολλών κυβερνήσεων της Ευρωζώνης.
Στόχος της Γερμανίας, τόνισε η Μέρκελ, είναι να διασφαλίσει σταθερότητα με διάρκεια για το ευρώ, καθώς η κρίση χρέους αμφισβητεί την ίδια την ύπαρξη της νομισματικής ένωσης. «Έχουμε ελέγξει την κρίση χρέους, αλλά αυτό δεν είναι από μόνο του αρκετό. Πρέπει να κινηθούμε τώρα, όχι όταν η Ευρώπη βρεθεί και πάλι “μέχρι το λαιμό” σε μια μελλοντική κρίση», δήλωσε η Μέρκελ. Οι αλλαγές στη Συνθήκη είναι αναγκαίες για να αποτραπούν νέες κρίσεις, παρότι δεν είναι εύκολο να συμφωνηθούν και δεν υπάρχει αρκετός χρόνος για διαπραγματεύσεις.
Από τον Μάιο, όταν συμφωνήθηκε η διάσωση της Ελλάδας και η δημιουργία προσωρινού μηχανισμού στήριξης των ασθενέστερων οικονομιών της Ευρωζώνης, η Γερμανία επιμένει ότι τα «πακέτα» χρηματοδοτήσεων που έχουν εγκριθεί δεν μπορούν να παραταθούν. Αυτό επανέλαβε στην ομιλία της η Γερμανίδα καγκελάριος, τονίζοντας ότι μια απλή επέκταση της διάρκειας του ειδικού μηχανισμού στήριξης των 440 δις. ευρώ δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή, καθώς αυτό θα έστελνε «λάθος σήματα στις αγορές και στις χώρες μέλη, ότι οι φορολογούμενοι θα διασώσουν τις κυβερνήσεις με υπερβολικά χρέη».
Η τοποθέτηση της Γερμανίας δημιουργεί σοβαρές αμφιβολίες για τη δυνατότητα έγκρισης μιας ευνοϊκής συμφωνίας χρηματοδότησης της Ελλάδας και μετά το 2013, την οποία έχει ήδη προτείνει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Ο ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης και το «πακέτο» για την Ελλάδα συμφωνήθηκαν σχεδόν ταυτόχρονα και έχουν τριετή διάρκεια. Όπως σημειώνουν διπλωματικές πηγές στις Βρυξέλλες, είναι απορίας άξιον πώς η Γερμανία θα μπορούσε να συναινέσει σε παράταση της διάρκειας στήριξης της Ελλάδας, ενώ την ίδια ώρα θα προτείνει να συνδεθεί η ύπαρξη ενός μονιμότερου μηχανισμού στήριξης των αδύναμων κρατών-μελών με την καθιέρωση διαδικασίας ελεγχόμενης χρεοκοπίας.
Οι γερμανικές θέσεις έχουν προκαλέσει έντονη δυσαρέσκεια στους διεθνείς τραπεζικούς ομίλους, ευρωπαϊκής και αμερικανικής προέλευσης, που φοβούνται ότι θα υποστούν σοβαρές ζημιές, αν γίνει δεκτή η γερμανική πρόταση για «κούρεμα» των πιστωτών, ώστε να μειωθεί ο λεγόμενος «ηθικός κίνδυνος» των μηχανισμών διάσωσης ασθενών οικονομιών. Σύμφωνα με το γερμανικό σχέδιο,
n Οι χώρες που δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν το χρέος τους, θα χρηματοδοτούνται από το μόνιμο μηχανισμό στήριξης που θα δημιουργηθεί.
n Όμως, αυτή η χρηματοδότηση θα συνδυάζεται με αναδιάρθρωση του χρέους τους, η οποία θα περιλαμβάνει «κούρεμα» των κατόχων ομολόγων, ώστε να αναλάβουν ένα μέρος των βαρών και οι τραπεζικοί και επενδυτικοί οίκοι, που έχουν θέσεις στα ομόλογα της χρεοκοπημένης χώρας.
n Επιπλέον, η χώρα που θα μπαίνει στον προτεινόμενο από την Γερμανία μηχανισμό στήριξης με αναδιάρθρωση χρέους θα στερείται, μέχρι την έξοδό της από το μηχανισμό, του δικαιώματος συμμετοχής με ψήφο στις συνεδριάσεις του Eurogroup, αλλά και στις οικονομικές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβούλιου.
n Αυτό σημαίνει, ότι για όσο χρόνο μια χώρα θα υπάγεται στο μηχανισμό στήριξης με ελεγχόμενη χρεοκοπία όλες οι αποφάσεις για την ακολουθούμενη οικονομική πολιτική θα λαμβάνονται στο Eurogroup, χωρίς τη συμμετοχή της.
πηγη:banksnews.gr
Στόχος της Γερμανίας, τόνισε η Μέρκελ, είναι να διασφαλίσει σταθερότητα με διάρκεια για το ευρώ, καθώς η κρίση χρέους αμφισβητεί την ίδια την ύπαρξη της νομισματικής ένωσης. «Έχουμε ελέγξει την κρίση χρέους, αλλά αυτό δεν είναι από μόνο του αρκετό. Πρέπει να κινηθούμε τώρα, όχι όταν η Ευρώπη βρεθεί και πάλι “μέχρι το λαιμό” σε μια μελλοντική κρίση», δήλωσε η Μέρκελ. Οι αλλαγές στη Συνθήκη είναι αναγκαίες για να αποτραπούν νέες κρίσεις, παρότι δεν είναι εύκολο να συμφωνηθούν και δεν υπάρχει αρκετός χρόνος για διαπραγματεύσεις.
Από τον Μάιο, όταν συμφωνήθηκε η διάσωση της Ελλάδας και η δημιουργία προσωρινού μηχανισμού στήριξης των ασθενέστερων οικονομιών της Ευρωζώνης, η Γερμανία επιμένει ότι τα «πακέτα» χρηματοδοτήσεων που έχουν εγκριθεί δεν μπορούν να παραταθούν. Αυτό επανέλαβε στην ομιλία της η Γερμανίδα καγκελάριος, τονίζοντας ότι μια απλή επέκταση της διάρκειας του ειδικού μηχανισμού στήριξης των 440 δις. ευρώ δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή, καθώς αυτό θα έστελνε «λάθος σήματα στις αγορές και στις χώρες μέλη, ότι οι φορολογούμενοι θα διασώσουν τις κυβερνήσεις με υπερβολικά χρέη».
Η τοποθέτηση της Γερμανίας δημιουργεί σοβαρές αμφιβολίες για τη δυνατότητα έγκρισης μιας ευνοϊκής συμφωνίας χρηματοδότησης της Ελλάδας και μετά το 2013, την οποία έχει ήδη προτείνει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Ο ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης και το «πακέτο» για την Ελλάδα συμφωνήθηκαν σχεδόν ταυτόχρονα και έχουν τριετή διάρκεια. Όπως σημειώνουν διπλωματικές πηγές στις Βρυξέλλες, είναι απορίας άξιον πώς η Γερμανία θα μπορούσε να συναινέσει σε παράταση της διάρκειας στήριξης της Ελλάδας, ενώ την ίδια ώρα θα προτείνει να συνδεθεί η ύπαρξη ενός μονιμότερου μηχανισμού στήριξης των αδύναμων κρατών-μελών με την καθιέρωση διαδικασίας ελεγχόμενης χρεοκοπίας.
Οι γερμανικές θέσεις έχουν προκαλέσει έντονη δυσαρέσκεια στους διεθνείς τραπεζικούς ομίλους, ευρωπαϊκής και αμερικανικής προέλευσης, που φοβούνται ότι θα υποστούν σοβαρές ζημιές, αν γίνει δεκτή η γερμανική πρόταση για «κούρεμα» των πιστωτών, ώστε να μειωθεί ο λεγόμενος «ηθικός κίνδυνος» των μηχανισμών διάσωσης ασθενών οικονομιών. Σύμφωνα με το γερμανικό σχέδιο,
n Οι χώρες που δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν το χρέος τους, θα χρηματοδοτούνται από το μόνιμο μηχανισμό στήριξης που θα δημιουργηθεί.
n Όμως, αυτή η χρηματοδότηση θα συνδυάζεται με αναδιάρθρωση του χρέους τους, η οποία θα περιλαμβάνει «κούρεμα» των κατόχων ομολόγων, ώστε να αναλάβουν ένα μέρος των βαρών και οι τραπεζικοί και επενδυτικοί οίκοι, που έχουν θέσεις στα ομόλογα της χρεοκοπημένης χώρας.
n Επιπλέον, η χώρα που θα μπαίνει στον προτεινόμενο από την Γερμανία μηχανισμό στήριξης με αναδιάρθρωση χρέους θα στερείται, μέχρι την έξοδό της από το μηχανισμό, του δικαιώματος συμμετοχής με ψήφο στις συνεδριάσεις του Eurogroup, αλλά και στις οικονομικές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβούλιου.
n Αυτό σημαίνει, ότι για όσο χρόνο μια χώρα θα υπάγεται στο μηχανισμό στήριξης με ελεγχόμενη χρεοκοπία όλες οι αποφάσεις για την ακολουθούμενη οικονομική πολιτική θα λαμβάνονται στο Eurogroup, χωρίς τη συμμετοχή της.
πηγη:banksnews.gr
Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010
Μέρκελ: «Χωρίς εμάς και τη Γαλλία» η Ευρώπη δεν λειτουργεί
«Χωρίς συμφωνία ανάμεσα στη Γαλλία και τη Γερμανία, δεν είναι δυνατό να γίνουν πολλά πράγματα στην Ευρώπη», δήλωσε η Γερμανίδα καγκελάριος Άγγελα Μέρκελ υπερασπιζόμενη ενώπιον των Γερμανών βουλευτών μια συμφωνία ανάμεσα στο Παρίσι και το Βερολίνο για τη μεταρρύθμιση του Συμφώνου Σταθερότητας. «Είναι αλήθεια: μια γαλλο-γερμανική συμφωνία δεν είναι το παν στην Ευρώπη. Όμως είναι επίσης αλήθεια ότι χωρίς συμφωνία ανάμεσα στη Γαλλία και τη Γερμανία, δεν είναι δυνατό να γίνουν πολλά πράγματα», δήλωσε η καγκελάριος την παραμονή της ευρωπαϊκής συνόδου κορυφής στις Βρυξέλλες κατά την οποία πρόκειται να συζητηθεί μια γαλλο-γερμανική πρόταση για την αλλαγή της συνθήκης της Λισαβόνας ώστε να αντιμετωπίζονται καλύτερα οι δημοσιονομικές κρίσεις.
Η συμφωνία αυτή, που έχει στόχο την ενίσχυση της ευρωπαϊκής δημοσιονομικής πειθαρχίας, ανακοινώθηκε την περασμένη εβδομάδα στην Ντοβίλ της Γαλλίας από την Μέρκελ και τον Γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
Η συμφωνία αυτή, που έχει στόχο την ενίσχυση της ευρωπαϊκής δημοσιονομικής πειθαρχίας, ανακοινώθηκε την περασμένη εβδομάδα στην Ντοβίλ της Γαλλίας από την Μέρκελ και τον Γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
Δύο ωρολογιακές βόμβες στο μνημόνιο η νέα απειλή για την Ελλάδα
Τη Δευτέρα οι ΗΠΑ πούλησαν ομόλογα προστατευμένα από μία ενδεχόμενη αύξηση του πληθωρισμού 5ετούς λήξης και αξίας 10 δις δολαρίων σε μία δημοπρασία όπου το επιτόκιο των ομολόγων ήταν αρνητικό για πρώτη φορά, στο μείον 0,55%.
Το γεγονός αυτό, ότι δηλαδή οι επενδυτές στρέφονται στην αγορά ομολόγων που προστατεύουν από ενδεχόμενη αύξηση του πληθωρισμού, συνεπάγεται πως φοβούνται ότι ο πληθωρισμός θα αυξηθεί. Το γεγονός, ωστόσο, πως είναι διατεθειμένοι όχι μόνο να μην πληρωθούν επιτόκιο για την αγορά των συγκεκριμένων ομολόγων αλλά και να πληρώσουν προκειμένου να τα αποκτήσουν σημαίνει ότι ο φόβος τους ότι ο πληθωρισμός θα ανέβει είναι πολύ μεγάλος. Για να γίνει το παραπάνω καλύτερα κατανοητό αρκεί να σκεφτούμε πως προκειμένου οι επενδυτές να αγοράσουν ελληνικά ομόλογα ζητούν από την Ελλάδα να πληρώσει επιτόκιο, περίπου, 9,50% ενώ προκειμένου να αγοράσουν τα συγκεκριμένα αμερικανικά ομόλογα που προστατεύουν από αύξηση του πληθωρισμού πληρώνουν τις ΗΠΑ επιτόκιο 0,55%.
Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι ότι η Κεντρική Τράπεζα της Νέας Υόρκης (FED), δηλαδή η ναυαρχίδα του έξυπνου χρήματος, φαίνεται διατεθειμένη να προσπαθήσει να ‘πληθωρίσει’ το δρόμο της εξόδου των ΗΠΑ από την ύφεση, ‘τυπώνοντας’ χρήμα και ρίχνοντας το στην αμερικανική αγορά. Έχοντας ήδη ‘τυπώσει’ 1,7 τρις δολάρια από την αρχή της κρίσης χωρίς τα αναμενόμενα αποτελέσματα, η FED υπολογίζεται ότι θα ξεκινήσει ένα νέο πρόγραμμα δανεισμού του αμερικανικού κράτους το οποίο θα κυμανθεί από 1 μέχρι 2 τρις δολάρια (εκτιμήσεις από την Bank of America,Merrill Lynch Global Research και την Goldman Sachs) και με αυτόν τρόπο ελπίζει ότι το φρέσκο χρήμα θα κάνει τιμές των προϊόντων να πάρουν την ανιούσα, πείθοντας τους καταναλωτές ότι είναι ανώφελο να περιμένουν καλύτερες αγοραστικές ευκαιρίες και ωθώντας τους έτσι στην κατανάλωση. Μέσω της αύξησης της κατανάλωσης η FED ελπίζει ότι η αμερικανική οικονομία θα αναπτυχθεί και ότι τελικά η ανεργία θα μειωθεί.
Όλα τα παραπάνω μπορεί να ακούγονται αδιάφορα για την Ελλάδα η οποία ταλανίζεται από τη δική της κρίση αλλά δυστυχώς όχι μόνο την αφορούν αλλά και είναι πιθανό να έχουν ήδη πυροδοτήσει μία ωρολογιακή βόμβα που βρίσκεται στην καρδιά των όρων του μνημονίου που έχει υπογράψει με το ΔΝΤ και τις χώρες τις ΕΕ, η οποία αν σκάσει απειλεί να την οδηγήσει σε πολύ πιο δύσκολη και δραματική κατάσταση από αυτή στην οποία βρίσκεται σήμερα.
Αυτό γιατί σύμφωνα με το μνημόνιο το δάνειο των 110 δις ευρώ για την Ελλάδα έχει εκδοθεί με κυμαινόμενο επιτόκιο, η βάση του οποίου είναι το 3μηνο euribor (δηλαδή το επιτόκιο με το οποίο οι τράπεζες δανείζονται μεταξύ τους στη διατραπεζική αγορά). Οι όροι της συμφωνίας Ελλάδας και δανειστών ορίζουν ότι στην τρέχουσα τιμή του κυμαινόμενου euribor προστίθεται ένα επιπλέον 3,00% συν 0,5% ως εφάπαξ χρέωση. Αυτό σημαίνει ότι το κόστος δανεισμού της Ελλάδας από το πακέτο στήριξης εξαρτάται από τις διακυμάνσεις του euribor και εδώ ακριβώς βρίσκεται η ωρολογιακή βόμβα η οποία μπορεί να πάρει ‘πυρηνικές’ διαστάσεις στην περίπτωση που η πολιτική που υιοθετούν οι ΗΠΑ προκαλέσει εξαγωγή του πληθωρισμού στην Ευρώπη.
Όταν η Ελλάδα υπέγραψε το μνημόνιο στις 09 Μαΐου του 2010, το euribor κυμαινόταν στο 0,682%, ποσοστό που ήταν πολύ κοντά στο χαμηλότερο στην ιστορία. Σε εκείνη τη φάση Ευρώπη και ΗΠΑ ταλανίζονταν από αποπληθωριστικές πιέσεις γεγονός που έκανε τις Κεντρικές τους Τράπεζες να κρατούν τα επιτόκια τους σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα (η FED στο 0-0,25% και η ΕΚΤ στο 1%) πιέζοντας και τα διατραπεζικά επιτόκια και επομένως και το euribor εξαιρετικά χαμηλά.
Παρά τα ιστορικά χαμηλά επιτόκια, ωστόσο και παρά τα πακέτα τόνωσης, τον χωρίς προηγούμενο υψηλό κρατικό δανεισμό αλλά και τα όποια άλλα μέτρα ελήφθησαν από την αμερικανική κυβέρνηση, ο πληθωρισμός στις ΗΠΑ μειώθηκε από 2,00% το Μάιο κοντά στο 1,00% σήμερα. Αντίθετα, στο ίδιο διάστημα ο πληθωρισμός στην Ευρώπη αυξήθηκε από το 1,60% το Μάιο στο 1,80% σήμερα, με αποτέλεσμα το euribor να απογειωθεί από το 0,682% στο 1,037% κατακτώντας υψηλό 15αμήνου και κάνοντας το δανεισμό της Ελλάδας ακριβότερο.
Η δραματική πτώση του πληθωρισμού στις ΗΠΑ είναι που επιτρέπει στη FED να υιοθετήσει το πρόγραμμα ‘επαναπληθωρισμού’ της αμερικανικής οικονομίας γεμίζοντας την με νέο χρήμα. Στην προσδοκία και μόνο της υιοθέτησης αυτής της πολιτικής τα διεθνή χρηματιστήρια μετοχών έχουν καταγράψει ένα από τα μεγαλύτερα ράλι των τελευταίων μηνών, τα εμπορεύματα απογειώθηκαν με το χρυσό να κατακτά νέα ιστορικά ρεκόρ και τα αγροτικά εμπορεύματα να αυξάνουν την τιμή τους ακόμη και κατά 50% σε λίγους μήνες και το δολάριο βούλιαξε σε νέο χαμηλό έτους.
Αν το πείραμα πετύχει τότε η ρευστότητα στην παγκόσμια αγορά θα αυξηθεί και μέσω του χρηματιστηριακού και του τραπεζικού συστήματος θα αρχίσει να πολλαπλασιάζεται με το γνωστό τρόπο που έχουμε ζήσει σε πολλές άλλες περιπτώσεις, με τελευταία αυτήν του 2003ως2007. Σε αυτήν την περίπτωση θα δημιουργηθεί, όντως, πληθωρισμός και το euribor θα μπορέσει να επιστρέψει στο 2%, ποσοστό το οποίο ήταν το ιστορικό χαμηλό του πριν την τρέχουσα κρίση. Τότε το κόστος του ελληνικού δανεισμού θα αυξηθεί από το 4,20% που ήταν το Μάιο του 2010 στο 5,5%. Σε αυτό το διάστημα, όμως, ο πληθωρισμός θα οδηγήσει και την ΕΚΤ, μοιραία, να προβεί σε αύξηση του βασικού της επιτοκίου αυξάνοντας την πιθανότητα για μία ανατροφοδότηση της ανόδου και του euribor κάνοντας τον ελληνικό δανεισμό ακόμη πιο ακριβό.
Την τελευταία φορά που η FED δοκίμασε ένα παρόμοιο πληθωριστικό πείραμα το euribor οδηγήθηκε από το 2% το 2003 στο 3,00% το 2006, στο 4,00% το 2007 και τελικά πάνω από το 5% στις αρχές του 2008. Δε χρειάζεται καν να επαναληφθεί αυτό το σενάριο προκειμένου η Ελλάδα να μη μπορεί να δανειστεί ούτε από το μηχανισμό στήριξης αλλά αρκεί μία αύξηση του euribor στο 2,50% με 3,00% στα επόμενα 2,5 χρόνια προκειμένου να συμβεί αυτό.
Δυστυχώς, ακόμη και αν η Ελλάδα καταφέρει να αποφύγει την πρώτη ωρολογιακή βόμβα, μετά την πάροδο των 2,5 χρόνων ενεργοποιείται άλλη μία που βρίσκεται κρυμμένη στο μνημόνιο η οποία θα απειλήσει να της δώσει και τη χαριστική βολή. Σύμφωνα με τους όρους του μνημονίου μετά την πάροδο τριών ετών από την έναρξη της ισχύς του τα ποσά που δε θα έχουν αποπληρωθεί από την ελληνική πλευρά θα χρεώνονται με συν4,00% στην τρέχουσα, τότε, τιμή του euribor αντί για συν3,00% στα πρώτα τρία χρόνια (δηλαδή μέχρι το Μάιο του 2013). Αυτό σημαίνει ότι ακόμη και αν το euribor βρίσκεται στο 2,00% μετά τα μέσα του 2013, η Ελλάδα θα πρέπει να πληρώνει περισσότερο από 6,00% επιτόκιο προκειμένου να αντλήσει δανεικά κεφάλαια. Και καθώς οι ‘αγορές’ θα γνωρίζουν ότι η Ελλάδα δε θα μπορεί να δανειστεί με επιτόκια χαμηλότερα του 6% ούτε καν από το μηχανισμό στήριξης, είναι πάρα πολύ δύσκολο να αναλάβουν να της δανείσουν αυτές φθηνότερα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο όρος που υπάρχει στο μνημόνιο για αύξηση του κόστους δανεισμού από το συν3,00% στο συν4,00% επί του euribor μετά την πάροδο τριών ετών από την υπογραφή του, αποτελεί μία σιωπηρή ομολογία τόσο του ΔΝΤ όσο και της ΕΚΤ και της ΕΕ ότι το τριετές πρόγραμμα δημοσιονομικής εξυγίανσης δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα πετύχει και ότι είναι πιθανό να χρειαστεί επιμήκυνση του, κάτι το οποίο η ελληνική πλευρά έχει συνυπογράψει.
Μετά από όλα τα παραπάνω προστίθενται βαθμοί επιβεβαίωσης στο σενάριο που έχω υποστηρίξει σχετικά με το πραγματικό στόχο του μηχανισμού στήριξης, ο οποίος δε φαίνεται να είναι αμιγώς η στήριξη και η εξυγίανση της ελληνικής οικονομίας αλλά κυρίως και πρωταρχικώς η δημιουργία του νομικού εκείνου καθεστώτος μέσα από το οποίο θα αλλάξει το δίκαιο που ρυθμίζει το χρέος της Ελλάδας από το ελληνικό στο αγγλικό, θα μεταφερθεί από τις τράπεζες στο ΔΝΤ, την ΕΚΤ και τα κράτη της ΕΕ και θα επιβαρυνθεί με εμπράγματες ασφάλειες επί της κρατικής ελληνικής περιουσίας ενώ μέχρι την υπογραφή του μνημονίου ήταν πλήρως απαλλαγμένο από αυτές. Σε αυτήν την περίπτωση αφού πρώτα ο μηχανισμός του μνημονίου θα έχει μετατρέψει πλήρως το ελληνικό χρέος σε αυτό που επιθυμούν οι δανειστές της, η Ελλάδα θα οδηγηθεί σε μίας μορφής ελεγχόμενη αναδιάρθρωση του χρέους της, η οποία ποτέ δε θα ονομαστεί επίσημα ‘πτώχευση’ και θα παραμείνει σε μία κατάσταση παρατεταμένης οικονομικής αδυναμίας για πολλά χρόνια, με την επιστροφή της στην προ μνημονίου κατάσταση να μην υπολογίζεται πριν το 2020 και πιθανόν ούτε πριν το 2025.
Και έτσι γεννάται το ερώτημα αν η Ελλάδα γνωρίζει το μέλλον που της επιφυλάσσεται εξαιτίας όσων αποδέχτηκε και υπέγραψε στο μνημόνιο ή αν μέσα σε μία κατάσταση πανικού στο ζενίθ της κρίσης εξωθήθηκε σε ένα καταστροφικό λάθος. Και η ελπίδα που απομένει είναι οι Έλληνες ιθύνοντες να γνωρίζουν πολύ καλά τί κάνουν, να έχουν υπολογίσει όλα τα παραπάνω και άλλα σχετικά με το μηχανισμό στήριξης ρίσκα και να είναι, δικαίως, σίγουροι ότι η εξέλιξη θα είναι θετική και πολύ διαφορετική από αυτήν που μας δείχνουν τα στοιχεία που εξετάζουμε.
Και αν και όλοι θέλουμε να ελπίζουμε για το τελευταίο η αλήθεια είναι πως μέχρι στιγμής δεν έχουμε λάβει ούτε ένα ουσιαστικό στοιχείο που να δείχνει προς αυτήν την κατεύθυνση.
πηγη sofokleous10.gr
Article Author: Πάνος Παναγιώτου χρηματιστηριακός τεχνικός αναλυτής διευθυντής GSTA/EKTA
Το γεγονός αυτό, ότι δηλαδή οι επενδυτές στρέφονται στην αγορά ομολόγων που προστατεύουν από ενδεχόμενη αύξηση του πληθωρισμού, συνεπάγεται πως φοβούνται ότι ο πληθωρισμός θα αυξηθεί. Το γεγονός, ωστόσο, πως είναι διατεθειμένοι όχι μόνο να μην πληρωθούν επιτόκιο για την αγορά των συγκεκριμένων ομολόγων αλλά και να πληρώσουν προκειμένου να τα αποκτήσουν σημαίνει ότι ο φόβος τους ότι ο πληθωρισμός θα ανέβει είναι πολύ μεγάλος. Για να γίνει το παραπάνω καλύτερα κατανοητό αρκεί να σκεφτούμε πως προκειμένου οι επενδυτές να αγοράσουν ελληνικά ομόλογα ζητούν από την Ελλάδα να πληρώσει επιτόκιο, περίπου, 9,50% ενώ προκειμένου να αγοράσουν τα συγκεκριμένα αμερικανικά ομόλογα που προστατεύουν από αύξηση του πληθωρισμού πληρώνουν τις ΗΠΑ επιτόκιο 0,55%.
Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι ότι η Κεντρική Τράπεζα της Νέας Υόρκης (FED), δηλαδή η ναυαρχίδα του έξυπνου χρήματος, φαίνεται διατεθειμένη να προσπαθήσει να ‘πληθωρίσει’ το δρόμο της εξόδου των ΗΠΑ από την ύφεση, ‘τυπώνοντας’ χρήμα και ρίχνοντας το στην αμερικανική αγορά. Έχοντας ήδη ‘τυπώσει’ 1,7 τρις δολάρια από την αρχή της κρίσης χωρίς τα αναμενόμενα αποτελέσματα, η FED υπολογίζεται ότι θα ξεκινήσει ένα νέο πρόγραμμα δανεισμού του αμερικανικού κράτους το οποίο θα κυμανθεί από 1 μέχρι 2 τρις δολάρια (εκτιμήσεις από την Bank of America,Merrill Lynch Global Research και την Goldman Sachs) και με αυτόν τρόπο ελπίζει ότι το φρέσκο χρήμα θα κάνει τιμές των προϊόντων να πάρουν την ανιούσα, πείθοντας τους καταναλωτές ότι είναι ανώφελο να περιμένουν καλύτερες αγοραστικές ευκαιρίες και ωθώντας τους έτσι στην κατανάλωση. Μέσω της αύξησης της κατανάλωσης η FED ελπίζει ότι η αμερικανική οικονομία θα αναπτυχθεί και ότι τελικά η ανεργία θα μειωθεί.
Όλα τα παραπάνω μπορεί να ακούγονται αδιάφορα για την Ελλάδα η οποία ταλανίζεται από τη δική της κρίση αλλά δυστυχώς όχι μόνο την αφορούν αλλά και είναι πιθανό να έχουν ήδη πυροδοτήσει μία ωρολογιακή βόμβα που βρίσκεται στην καρδιά των όρων του μνημονίου που έχει υπογράψει με το ΔΝΤ και τις χώρες τις ΕΕ, η οποία αν σκάσει απειλεί να την οδηγήσει σε πολύ πιο δύσκολη και δραματική κατάσταση από αυτή στην οποία βρίσκεται σήμερα.
Αυτό γιατί σύμφωνα με το μνημόνιο το δάνειο των 110 δις ευρώ για την Ελλάδα έχει εκδοθεί με κυμαινόμενο επιτόκιο, η βάση του οποίου είναι το 3μηνο euribor (δηλαδή το επιτόκιο με το οποίο οι τράπεζες δανείζονται μεταξύ τους στη διατραπεζική αγορά). Οι όροι της συμφωνίας Ελλάδας και δανειστών ορίζουν ότι στην τρέχουσα τιμή του κυμαινόμενου euribor προστίθεται ένα επιπλέον 3,00% συν 0,5% ως εφάπαξ χρέωση. Αυτό σημαίνει ότι το κόστος δανεισμού της Ελλάδας από το πακέτο στήριξης εξαρτάται από τις διακυμάνσεις του euribor και εδώ ακριβώς βρίσκεται η ωρολογιακή βόμβα η οποία μπορεί να πάρει ‘πυρηνικές’ διαστάσεις στην περίπτωση που η πολιτική που υιοθετούν οι ΗΠΑ προκαλέσει εξαγωγή του πληθωρισμού στην Ευρώπη.
Όταν η Ελλάδα υπέγραψε το μνημόνιο στις 09 Μαΐου του 2010, το euribor κυμαινόταν στο 0,682%, ποσοστό που ήταν πολύ κοντά στο χαμηλότερο στην ιστορία. Σε εκείνη τη φάση Ευρώπη και ΗΠΑ ταλανίζονταν από αποπληθωριστικές πιέσεις γεγονός που έκανε τις Κεντρικές τους Τράπεζες να κρατούν τα επιτόκια τους σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα (η FED στο 0-0,25% και η ΕΚΤ στο 1%) πιέζοντας και τα διατραπεζικά επιτόκια και επομένως και το euribor εξαιρετικά χαμηλά.
Παρά τα ιστορικά χαμηλά επιτόκια, ωστόσο και παρά τα πακέτα τόνωσης, τον χωρίς προηγούμενο υψηλό κρατικό δανεισμό αλλά και τα όποια άλλα μέτρα ελήφθησαν από την αμερικανική κυβέρνηση, ο πληθωρισμός στις ΗΠΑ μειώθηκε από 2,00% το Μάιο κοντά στο 1,00% σήμερα. Αντίθετα, στο ίδιο διάστημα ο πληθωρισμός στην Ευρώπη αυξήθηκε από το 1,60% το Μάιο στο 1,80% σήμερα, με αποτέλεσμα το euribor να απογειωθεί από το 0,682% στο 1,037% κατακτώντας υψηλό 15αμήνου και κάνοντας το δανεισμό της Ελλάδας ακριβότερο.
Η δραματική πτώση του πληθωρισμού στις ΗΠΑ είναι που επιτρέπει στη FED να υιοθετήσει το πρόγραμμα ‘επαναπληθωρισμού’ της αμερικανικής οικονομίας γεμίζοντας την με νέο χρήμα. Στην προσδοκία και μόνο της υιοθέτησης αυτής της πολιτικής τα διεθνή χρηματιστήρια μετοχών έχουν καταγράψει ένα από τα μεγαλύτερα ράλι των τελευταίων μηνών, τα εμπορεύματα απογειώθηκαν με το χρυσό να κατακτά νέα ιστορικά ρεκόρ και τα αγροτικά εμπορεύματα να αυξάνουν την τιμή τους ακόμη και κατά 50% σε λίγους μήνες και το δολάριο βούλιαξε σε νέο χαμηλό έτους.
Αν το πείραμα πετύχει τότε η ρευστότητα στην παγκόσμια αγορά θα αυξηθεί και μέσω του χρηματιστηριακού και του τραπεζικού συστήματος θα αρχίσει να πολλαπλασιάζεται με το γνωστό τρόπο που έχουμε ζήσει σε πολλές άλλες περιπτώσεις, με τελευταία αυτήν του 2003ως2007. Σε αυτήν την περίπτωση θα δημιουργηθεί, όντως, πληθωρισμός και το euribor θα μπορέσει να επιστρέψει στο 2%, ποσοστό το οποίο ήταν το ιστορικό χαμηλό του πριν την τρέχουσα κρίση. Τότε το κόστος του ελληνικού δανεισμού θα αυξηθεί από το 4,20% που ήταν το Μάιο του 2010 στο 5,5%. Σε αυτό το διάστημα, όμως, ο πληθωρισμός θα οδηγήσει και την ΕΚΤ, μοιραία, να προβεί σε αύξηση του βασικού της επιτοκίου αυξάνοντας την πιθανότητα για μία ανατροφοδότηση της ανόδου και του euribor κάνοντας τον ελληνικό δανεισμό ακόμη πιο ακριβό.
Την τελευταία φορά που η FED δοκίμασε ένα παρόμοιο πληθωριστικό πείραμα το euribor οδηγήθηκε από το 2% το 2003 στο 3,00% το 2006, στο 4,00% το 2007 και τελικά πάνω από το 5% στις αρχές του 2008. Δε χρειάζεται καν να επαναληφθεί αυτό το σενάριο προκειμένου η Ελλάδα να μη μπορεί να δανειστεί ούτε από το μηχανισμό στήριξης αλλά αρκεί μία αύξηση του euribor στο 2,50% με 3,00% στα επόμενα 2,5 χρόνια προκειμένου να συμβεί αυτό.
Δυστυχώς, ακόμη και αν η Ελλάδα καταφέρει να αποφύγει την πρώτη ωρολογιακή βόμβα, μετά την πάροδο των 2,5 χρόνων ενεργοποιείται άλλη μία που βρίσκεται κρυμμένη στο μνημόνιο η οποία θα απειλήσει να της δώσει και τη χαριστική βολή. Σύμφωνα με τους όρους του μνημονίου μετά την πάροδο τριών ετών από την έναρξη της ισχύς του τα ποσά που δε θα έχουν αποπληρωθεί από την ελληνική πλευρά θα χρεώνονται με συν4,00% στην τρέχουσα, τότε, τιμή του euribor αντί για συν3,00% στα πρώτα τρία χρόνια (δηλαδή μέχρι το Μάιο του 2013). Αυτό σημαίνει ότι ακόμη και αν το euribor βρίσκεται στο 2,00% μετά τα μέσα του 2013, η Ελλάδα θα πρέπει να πληρώνει περισσότερο από 6,00% επιτόκιο προκειμένου να αντλήσει δανεικά κεφάλαια. Και καθώς οι ‘αγορές’ θα γνωρίζουν ότι η Ελλάδα δε θα μπορεί να δανειστεί με επιτόκια χαμηλότερα του 6% ούτε καν από το μηχανισμό στήριξης, είναι πάρα πολύ δύσκολο να αναλάβουν να της δανείσουν αυτές φθηνότερα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο όρος που υπάρχει στο μνημόνιο για αύξηση του κόστους δανεισμού από το συν3,00% στο συν4,00% επί του euribor μετά την πάροδο τριών ετών από την υπογραφή του, αποτελεί μία σιωπηρή ομολογία τόσο του ΔΝΤ όσο και της ΕΚΤ και της ΕΕ ότι το τριετές πρόγραμμα δημοσιονομικής εξυγίανσης δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα πετύχει και ότι είναι πιθανό να χρειαστεί επιμήκυνση του, κάτι το οποίο η ελληνική πλευρά έχει συνυπογράψει.
Μετά από όλα τα παραπάνω προστίθενται βαθμοί επιβεβαίωσης στο σενάριο που έχω υποστηρίξει σχετικά με το πραγματικό στόχο του μηχανισμού στήριξης, ο οποίος δε φαίνεται να είναι αμιγώς η στήριξη και η εξυγίανση της ελληνικής οικονομίας αλλά κυρίως και πρωταρχικώς η δημιουργία του νομικού εκείνου καθεστώτος μέσα από το οποίο θα αλλάξει το δίκαιο που ρυθμίζει το χρέος της Ελλάδας από το ελληνικό στο αγγλικό, θα μεταφερθεί από τις τράπεζες στο ΔΝΤ, την ΕΚΤ και τα κράτη της ΕΕ και θα επιβαρυνθεί με εμπράγματες ασφάλειες επί της κρατικής ελληνικής περιουσίας ενώ μέχρι την υπογραφή του μνημονίου ήταν πλήρως απαλλαγμένο από αυτές. Σε αυτήν την περίπτωση αφού πρώτα ο μηχανισμός του μνημονίου θα έχει μετατρέψει πλήρως το ελληνικό χρέος σε αυτό που επιθυμούν οι δανειστές της, η Ελλάδα θα οδηγηθεί σε μίας μορφής ελεγχόμενη αναδιάρθρωση του χρέους της, η οποία ποτέ δε θα ονομαστεί επίσημα ‘πτώχευση’ και θα παραμείνει σε μία κατάσταση παρατεταμένης οικονομικής αδυναμίας για πολλά χρόνια, με την επιστροφή της στην προ μνημονίου κατάσταση να μην υπολογίζεται πριν το 2020 και πιθανόν ούτε πριν το 2025.
Και έτσι γεννάται το ερώτημα αν η Ελλάδα γνωρίζει το μέλλον που της επιφυλάσσεται εξαιτίας όσων αποδέχτηκε και υπέγραψε στο μνημόνιο ή αν μέσα σε μία κατάσταση πανικού στο ζενίθ της κρίσης εξωθήθηκε σε ένα καταστροφικό λάθος. Και η ελπίδα που απομένει είναι οι Έλληνες ιθύνοντες να γνωρίζουν πολύ καλά τί κάνουν, να έχουν υπολογίσει όλα τα παραπάνω και άλλα σχετικά με το μηχανισμό στήριξης ρίσκα και να είναι, δικαίως, σίγουροι ότι η εξέλιξη θα είναι θετική και πολύ διαφορετική από αυτήν που μας δείχνουν τα στοιχεία που εξετάζουμε.
Και αν και όλοι θέλουμε να ελπίζουμε για το τελευταίο η αλήθεια είναι πως μέχρι στιγμής δεν έχουμε λάβει ούτε ένα ουσιαστικό στοιχείο που να δείχνει προς αυτήν την κατεύθυνση.
πηγη sofokleous10.gr
Article Author: Πάνος Παναγιώτου χρηματιστηριακός τεχνικός αναλυτής διευθυντής GSTA/EKTA
125 απολύσεις σε ΕΒΓΑ και ΦΑΓΕ..
με το πρόσχημα της κρίσης το τελευταίο διάστημα,ενώ σημειώνουν κέρδη! Σε δύο ακόμα απολύσεις προχώρησε η εργοδοσία της ΕΒΓΑ την περασμένη Παρασκευή φθάνοντας τις 16 από τις αρχές του Οκτώβρη. Το μπαράζ απολύσεων στην «ΕΒΓΑ» και στη «ΦΑΓΕ» (ανήκουν στον ίδιο Ομιλο), όπου σε ένα χρόνο οι απολύσεις ξεπέρασαν τις 125, συνοδεύουν τη διαδικασία συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης στο στρατηγικής σημασίας για τα λαϊκά συμφέροντα κλάδο των Τροφίμων.
Στόχος ενταγμένος στην προσπάθεια υπεράσπισης των κερδών των μονοπωλίων. Ο οποίος, είναι αντιστρόφως ανάλογος τόσο με το δικαίωμα σε σταθερή και με πλήρη δικαιώματα εργασία, όσο και με την εξασφάλιση φτηνών και ασφαλών τροφίμων για τη λαϊκή οικογένεια.
Σε χτεσινή παρέμβαση του Σωματείου της «ΕΒΓΑ» στον εκπρόσωπο της εργοδοσίας ο τελευταίος είπε ότι δεν μπορεί να δεσμευθεί ότι θα σταματήσουν οι απολύσεις ενώ άφησε να εννοηθεί ότι θα γίνουν και μειώσεις μισθών.
Ακόμα, ανέφερε πως ένας από τους στόχους της εργοδοσίας για τη διατήρηση των κερδών της είναι και η αντικατάσταση των εργαζομένων αορίστου χρόνου με προσωρινό προσωπικό. Δηλαδή, με εργαζόμενους που θα είναι ακόμα πιο φθηνοί και χωρίς δικαιώματα, έρμαια των εργοδοτικών ορέξεων.
πηγη ΠΡΕΖΑ TV
Στόχος ενταγμένος στην προσπάθεια υπεράσπισης των κερδών των μονοπωλίων. Ο οποίος, είναι αντιστρόφως ανάλογος τόσο με το δικαίωμα σε σταθερή και με πλήρη δικαιώματα εργασία, όσο και με την εξασφάλιση φτηνών και ασφαλών τροφίμων για τη λαϊκή οικογένεια.
Σε χτεσινή παρέμβαση του Σωματείου της «ΕΒΓΑ» στον εκπρόσωπο της εργοδοσίας ο τελευταίος είπε ότι δεν μπορεί να δεσμευθεί ότι θα σταματήσουν οι απολύσεις ενώ άφησε να εννοηθεί ότι θα γίνουν και μειώσεις μισθών.
Ακόμα, ανέφερε πως ένας από τους στόχους της εργοδοσίας για τη διατήρηση των κερδών της είναι και η αντικατάσταση των εργαζομένων αορίστου χρόνου με προσωρινό προσωπικό. Δηλαδή, με εργαζόμενους που θα είναι ακόμα πιο φθηνοί και χωρίς δικαιώματα, έρμαια των εργοδοτικών ορέξεων.
πηγη ΠΡΕΖΑ TV
Ρ. Σίκατσεκ: "Δίναμε πολιτικό χρήμα στην Ελλάδα"
Ο βασικός διαχειριστής των «μαύρων» ταμείων της Siemens Ράιχαρτ Σίκατσεκ είπε ότι γνώριζε πως δίνονταν μίζες σε πολιτικά κόμματα, αλλά στις επίμονες ερωτήσεις να αποκαλύψει ονόματα, ανέφερε ότι ο ίδιος δεν γνωρίζει ονόματα και πολιτικά πρόσωπα αποδέκτες, και παρέπεμψε στον πρώην πρόεδρο της Siemens Hellas Μιχάλη Χριστοφοράκο.
Ο κ. Χριστοφοράκος θα καταθέσει αύριο Τετάρτη στο κλιμάκιο της επιτροπής που βρίσκεται στο Μόναχο.
πηγη:euro2day.gr
S&P: Η Ελλάδα δε θα χρεοκοπήσει
Διχογνωμία προκαλούν οι προοπτικές της ελληνικής οικονομίας στους διεθνείς παρατηρητές, με ορισμένους να προβλέπουν ότι η χρεοκοπία της χώρας είναι αναπόφευκτη και άλλους να εκτιμούν ότι η Ελλάδα θα γλιτώσει το χειρότερο. Έτσι σήμερα, την ώρα που ο επικεφαλής της μεγαλύτερης επιχείρησης επενδύσεων σε ομόλογα στον κόσμο, PIMCO , δήλωσε ότι η χώρα μας θα κηρύξει πτώχευση μέσα σε διάστημα τριών ετών, στην άλλη όχθη του Ατλαντικού ο επικεφαλής του οίκου αξιολόγησης S&P δήλωνε το ακριβώς αντίθετο.
"Δεν πιστεύω ότι η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει", δήλωσε ο πρόεδρος του οίκου αξιολόγησης, Standard & Poor's, Ντίβεν Σάρμα.
"Το σχέδιο ήταν πάντα να υπάρξει μια συλλογική λύση" στην Ευρωπαϊκή Ένωση, πρόσθεσε ο ίδιος, μιλώντας στο The Buttonwood Gathering στη Νέα Υόρκη.
Όσον αφορά στον κίνδυνο κατάρρευσης της ευρωζώνης, ο Σάρμα επεσήμανε ότι οι οικονομικοί ηγέτες της Ευρώπης εξακολουθούν να έχουν μια σειρά επιλογές στα χέρια τους ακόμη, προκειμένου να αποτρέψουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Αντίθετη άποψη σχετικά με την ελληνική οικονομία εξέφρασε ο Ελ Εριάν, διευθύνων σύμβουλος του PIMCO, που επεσήμανε ότι η χρεοκοπία είναι πιθανή.
πηγη:enet.gr
"Δεν πιστεύω ότι η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει", δήλωσε ο πρόεδρος του οίκου αξιολόγησης, Standard & Poor's, Ντίβεν Σάρμα.
"Το σχέδιο ήταν πάντα να υπάρξει μια συλλογική λύση" στην Ευρωπαϊκή Ένωση, πρόσθεσε ο ίδιος, μιλώντας στο The Buttonwood Gathering στη Νέα Υόρκη.
Όσον αφορά στον κίνδυνο κατάρρευσης της ευρωζώνης, ο Σάρμα επεσήμανε ότι οι οικονομικοί ηγέτες της Ευρώπης εξακολουθούν να έχουν μια σειρά επιλογές στα χέρια τους ακόμη, προκειμένου να αποτρέψουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Αντίθετη άποψη σχετικά με την ελληνική οικονομία εξέφρασε ο Ελ Εριάν, διευθύνων σύμβουλος του PIMCO, που επεσήμανε ότι η χρεοκοπία είναι πιθανή.
πηγη:enet.gr
Η ΝΕΑ "ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΕΞ" ΕΝ ΕΤΕΙ 2010
Την περασµένη Πέµπτη 21 Οκτωβρίου 2010, ο Αρειος Πάγος ακυρώνοντας την απόφαση του έκτακτου στρατοδικείου (15 Νοεµβρίου 1922) στην περίφηµη “δίκη των έξ” έκρινε αθώους τους εκτελεσθέντες και έπαυσε οριστικά- λόγω παραγραφής- την ποινική δίωξη για εσχάτη προδοσία που οδήγησε τους Χατζανέστη, Γούναρη, Στράτο, Πρωτοπαπαδάκη, Μπαλτατζή και Θεοτόκη στο εκτελεστικό απόσπασµα. Το Ανώτατο Δικαστήριο κατέληξε στην εν λόγω απόφαση αξιολογώντας ως βάσιµα τα στοιχεία που προσκόµισε στη Δικαιοσύνη ο Μιχάλης Πρωτοπαπαδάκης, εγγονός του πρώην πρωθυπουργού Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη.
Η αναµόχλευση ενός τόσο σηµαντικού ζητήµατος, εκτός από ανεπίκαιρη είναι και ατυχής διότι επιφέρει συγκλονιστικές συνέπειες:
Πρώτον, για να επαναληφθεί µια δίκη “πρός αποκατάσταση αδικιών” πρέπει να επανεκτιµηθούν τα ίδια αποδεικτικά στοιχεία (και ενδεχοµένως η συµπλήρωση τους µε νέα) ώστε να να υπεισέλθει ο σηµερινός δικαστής στη θέση του προηγουµένου και να διορθώσει τυχόν λάθη του. Στην προκειµένη περίπτωση, κάτι τέτοιο δεν έγινε.
Κατά την άποψη της µειοψηφίας η αίτηση θα έπρεπε να απορριφθεί καθώς δεν υπάρχουν ούτε τα πρακτικά της δίκης ούτε, πολύ περισσότερο, µάρτυρες εν ζωή ώστε να καταστεί δυνατή η επανεξέταση της υπόθεσης.
Δεύτερον, η Δικαιοσύνη επιχειρεί να ξαναγράψει ένα τόσο σηµαντικό κεφάλαιο της ιστορίας στα δικαστήρια. Η λαϊκή ετυµηγορία έκρινε ενόχους τους κατηγορουµένους πριν από την απόφαση του στρατοδικείου. Σχεδόν εννέα δεκαετίες µετά ενώ εξακολουθεί να τους θεωρεί υπαίτιους της γενοκτονίας των Ελλήνων της Ανατολής, η αποµακρυσµένη εποπτεία του ζητήµατος πετυχαίνει µόνο να µειώσει την σηµασία της Μικρασιατικής Καταστροφής.
Τρίτον και σηµαντικότερο, η αθώωση των έξ δηλώνει ευθαρσώς και απροκάλυπτα ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει καµία πολιτική ευθύνη και κανείς πολιτικός δεν θα κληθεί ποτέ να λογοδοτήσει για τις πράξεις του, πόσω µάλλον να τιµωρηθεί.
Σαν σύµπτωση, η σχετική υπόθεση έρχεται να συµπληρώσει τον νόµο περί “ευθύνης υπουργών” και να µας πεί ότι ακόµα και το βαρύτερο έγκληµα, όπως µια εθνική καταστροφή, στην Ελλάδα µένει ατιµώρητο, προφανώς διότι θεωρείται αυτονόητο ο πολιτικός να έχει “αγνές προθέσεις” άσχετα από το αποτέλεσµα.
Η απόφαση του Αρείου Πάγου θεωρούµε ότι πλήττει την εύθραυστη δηµοκρατία µας και στέλνει ένα ηχηρό µήνυµα, ότι στηρίζει την πολιτική ασυδοσία. Η Ελλάδα ζει σήµερα µια δεύτερη µεγάλη καταστροφή, οικοµικής φύσης. Οι συνέπειες της, υποθηκεύουν το µέλλον της, καθώς δεν υπάρχουν πόροι για ανάπτυξη, για την Παιδεία για τις επενδύσεις, για άµυνα, δεν υπάρχει ούτε καν αξιοπρέπεια απέναντι στους Ευρωπαίους εταίρους µας, στους γείτονες µας και στο παγκόσµιο στερέωµα. Ο Άρειος Πάγος ουσιαστικά κλείνει προκαταβολικά και αυτή την υπόθεση, των υπαιτίων της
οικονοµικής µας καταστροφής.
πηγη:koinonoropion.gr
Η αναµόχλευση ενός τόσο σηµαντικού ζητήµατος, εκτός από ανεπίκαιρη είναι και ατυχής διότι επιφέρει συγκλονιστικές συνέπειες:
Πρώτον, για να επαναληφθεί µια δίκη “πρός αποκατάσταση αδικιών” πρέπει να επανεκτιµηθούν τα ίδια αποδεικτικά στοιχεία (και ενδεχοµένως η συµπλήρωση τους µε νέα) ώστε να να υπεισέλθει ο σηµερινός δικαστής στη θέση του προηγουµένου και να διορθώσει τυχόν λάθη του. Στην προκειµένη περίπτωση, κάτι τέτοιο δεν έγινε.
Κατά την άποψη της µειοψηφίας η αίτηση θα έπρεπε να απορριφθεί καθώς δεν υπάρχουν ούτε τα πρακτικά της δίκης ούτε, πολύ περισσότερο, µάρτυρες εν ζωή ώστε να καταστεί δυνατή η επανεξέταση της υπόθεσης.
Δεύτερον, η Δικαιοσύνη επιχειρεί να ξαναγράψει ένα τόσο σηµαντικό κεφάλαιο της ιστορίας στα δικαστήρια. Η λαϊκή ετυµηγορία έκρινε ενόχους τους κατηγορουµένους πριν από την απόφαση του στρατοδικείου. Σχεδόν εννέα δεκαετίες µετά ενώ εξακολουθεί να τους θεωρεί υπαίτιους της γενοκτονίας των Ελλήνων της Ανατολής, η αποµακρυσµένη εποπτεία του ζητήµατος πετυχαίνει µόνο να µειώσει την σηµασία της Μικρασιατικής Καταστροφής.
Τρίτον και σηµαντικότερο, η αθώωση των έξ δηλώνει ευθαρσώς και απροκάλυπτα ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει καµία πολιτική ευθύνη και κανείς πολιτικός δεν θα κληθεί ποτέ να λογοδοτήσει για τις πράξεις του, πόσω µάλλον να τιµωρηθεί.
Σαν σύµπτωση, η σχετική υπόθεση έρχεται να συµπληρώσει τον νόµο περί “ευθύνης υπουργών” και να µας πεί ότι ακόµα και το βαρύτερο έγκληµα, όπως µια εθνική καταστροφή, στην Ελλάδα µένει ατιµώρητο, προφανώς διότι θεωρείται αυτονόητο ο πολιτικός να έχει “αγνές προθέσεις” άσχετα από το αποτέλεσµα.
Η απόφαση του Αρείου Πάγου θεωρούµε ότι πλήττει την εύθραυστη δηµοκρατία µας και στέλνει ένα ηχηρό µήνυµα, ότι στηρίζει την πολιτική ασυδοσία. Η Ελλάδα ζει σήµερα µια δεύτερη µεγάλη καταστροφή, οικοµικής φύσης. Οι συνέπειες της, υποθηκεύουν το µέλλον της, καθώς δεν υπάρχουν πόροι για ανάπτυξη, για την Παιδεία για τις επενδύσεις, για άµυνα, δεν υπάρχει ούτε καν αξιοπρέπεια απέναντι στους Ευρωπαίους εταίρους µας, στους γείτονες µας και στο παγκόσµιο στερέωµα. Ο Άρειος Πάγος ουσιαστικά κλείνει προκαταβολικά και αυτή την υπόθεση, των υπαιτίων της
οικονοµικής µας καταστροφής.
πηγη:koinonoropion.gr
‘Έπιασε πάτο η Ελλάδα στη διαφθορά’
Παρουσιάστηκε σήμερα στο Βερολίνο η έκθεση της Διεθνoύς Διαφάνειας για τη διαφθορά. Στη 78η θέση η Ελλάδα. Ο Μίκλος Μάρσαλ, περιφερειακός διευθυντής της Διεθνούς Διαφάνειας για την Ευρώπη μιλάει στην DW.
Ανησυχητική παραμένει η κατάσταση όσον αφορά τη διαφθορά σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε σήμερα το πρωί στο Βερολίνο στην ετήσια έκθεσή της η Διεθνής Διαφάνεια. Τα τρία τέταρτα των 178 χωρών που βρέθηκαν στο μικροσκόπιο της οργάνωσης αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα διαφθοράς. Η πρώτη χώρα σε διαφθορά είναι η Σομαλία, ενώ στην καλύτερη θέση βρίσκεται η Δανία. Η Ελλάδα βρίσκεται στην 78η θέση και η Γερμανία στην 15η θέση. Με αφορμή την παρουσίαση της έκθεσης στο Βερολίνο μιλήσαμε με τον κ. Μίκλος Μάρσαλ, ο οποίος είναι περιφερειακός διευθυντής της Διεθνούς Διαφάνειας για την Ευρώπη και την Κεντρική Ασία. Το πρώτο σχόλιό του για τη διαφθορά στην Ευρώπη και κυρίως στις χώρες - μέλη της ΕΕ είναι ότι «γενικά το πρόβλημα της διαφθοράς παραμένει υψηλό στην Ευρώπη, ακόμα και στην ΕΕ. Η διάκριση που θα μπορούσα να κάνω είναι ότι στις πιο αναπτυγμένες οικονομικά χώρες η διαφθορά είναι συνήθως η εξαίρεση, αλλά στις χώρες με μεγαλύτερα οικονομικά προβλήματα η διαφθορά είναι κυρίως ο κανόνας».
Υπεύθυνοι οι πολιτικοί
Ο κ. Μίκλος Μάρσαλ σπεύδει να μας διευκρινίσει ότι οι έρευνες της οργάνωσης βασίζονται στην αντίληψη που υπάρχει για τη διαφθορά μια και η διαφθορά, όπως τονίζει, δεν μπορεί να μετρηθεί. Οι έρευνες γίνονται ωστόσο βάσει ερωτηματολογίων που απευθύνονται στον πληθυσμό και τις διενεργούν εξειδικευμένες εταιρείες. Βάσει αυτών των μετρήσεων κατά τη γνώμη του κ. Μίκλος η Ελλάδα βρίσκεται σε δεινή θέση: «Κατά τη γνώμη μου η Ελλάδα έχει πιάσει πάτο. Υπάρχει διέξοδος, αλλά θα απαιτηθεί χρόνος»
Ο κ. Μάρσαλ επισημαίνει στο μικρόφωνο της Deutsche Welle πως οι χώρες που επλήγησαν περισσότερο από την οικονομική κρίση και βρέθηκαν στο επίκεντρο των σχολίων των ΜΜΕ πλήττονται περισσότερο από τη διαφθορά με χαρακτηριστικότερα παραδείγματα την Ελλάδα και την Ουγγαρία. Υπεύθυνοι για αυτή την κατάσταση, σύμφωνα με τον διευθυντής της Διεθνούς Διαφάνειας για την Ευρώπη και την Κεντρική Ασία, είναι οι πολιτικοί:
«Σε χώρες όπως η Ελλάδα ή η Ουγγαρία η πολιτική ελίτ δεν ανταποκρίθηκε στα στάνταρτ που αναμενόταν από αυτή. Οι τεράστιες δαπάνες, οι αλόγιστες δαπάνες και η ανευθυνότητα αποδεικνύουν πως το σύστημα ελέγχου δεν λειτουργεί. Είναι υποχρεωμένες να προβούν σε μεταρρυθμίσεις και πληρώνουν ένα υψηλό κόστος, αλλά συνήθως εκείνος που πληρώνει το κόστος είναι ο κόσμος».
deutsche welle
Ανησυχητική παραμένει η κατάσταση όσον αφορά τη διαφθορά σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε σήμερα το πρωί στο Βερολίνο στην ετήσια έκθεσή της η Διεθνής Διαφάνεια. Τα τρία τέταρτα των 178 χωρών που βρέθηκαν στο μικροσκόπιο της οργάνωσης αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα διαφθοράς. Η πρώτη χώρα σε διαφθορά είναι η Σομαλία, ενώ στην καλύτερη θέση βρίσκεται η Δανία. Η Ελλάδα βρίσκεται στην 78η θέση και η Γερμανία στην 15η θέση. Με αφορμή την παρουσίαση της έκθεσης στο Βερολίνο μιλήσαμε με τον κ. Μίκλος Μάρσαλ, ο οποίος είναι περιφερειακός διευθυντής της Διεθνούς Διαφάνειας για την Ευρώπη και την Κεντρική Ασία. Το πρώτο σχόλιό του για τη διαφθορά στην Ευρώπη και κυρίως στις χώρες - μέλη της ΕΕ είναι ότι «γενικά το πρόβλημα της διαφθοράς παραμένει υψηλό στην Ευρώπη, ακόμα και στην ΕΕ. Η διάκριση που θα μπορούσα να κάνω είναι ότι στις πιο αναπτυγμένες οικονομικά χώρες η διαφθορά είναι συνήθως η εξαίρεση, αλλά στις χώρες με μεγαλύτερα οικονομικά προβλήματα η διαφθορά είναι κυρίως ο κανόνας».
Υπεύθυνοι οι πολιτικοί
Ο κ. Μίκλος Μάρσαλ σπεύδει να μας διευκρινίσει ότι οι έρευνες της οργάνωσης βασίζονται στην αντίληψη που υπάρχει για τη διαφθορά μια και η διαφθορά, όπως τονίζει, δεν μπορεί να μετρηθεί. Οι έρευνες γίνονται ωστόσο βάσει ερωτηματολογίων που απευθύνονται στον πληθυσμό και τις διενεργούν εξειδικευμένες εταιρείες. Βάσει αυτών των μετρήσεων κατά τη γνώμη του κ. Μίκλος η Ελλάδα βρίσκεται σε δεινή θέση: «Κατά τη γνώμη μου η Ελλάδα έχει πιάσει πάτο. Υπάρχει διέξοδος, αλλά θα απαιτηθεί χρόνος»
Ο κ. Μάρσαλ επισημαίνει στο μικρόφωνο της Deutsche Welle πως οι χώρες που επλήγησαν περισσότερο από την οικονομική κρίση και βρέθηκαν στο επίκεντρο των σχολίων των ΜΜΕ πλήττονται περισσότερο από τη διαφθορά με χαρακτηριστικότερα παραδείγματα την Ελλάδα και την Ουγγαρία. Υπεύθυνοι για αυτή την κατάσταση, σύμφωνα με τον διευθυντής της Διεθνούς Διαφάνειας για την Ευρώπη και την Κεντρική Ασία, είναι οι πολιτικοί:
«Σε χώρες όπως η Ελλάδα ή η Ουγγαρία η πολιτική ελίτ δεν ανταποκρίθηκε στα στάνταρτ που αναμενόταν από αυτή. Οι τεράστιες δαπάνες, οι αλόγιστες δαπάνες και η ανευθυνότητα αποδεικνύουν πως το σύστημα ελέγχου δεν λειτουργεί. Είναι υποχρεωμένες να προβούν σε μεταρρυθμίσεις και πληρώνουν ένα υψηλό κόστος, αλλά συνήθως εκείνος που πληρώνει το κόστος είναι ο κόσμος».
deutsche welle
Τρίτη 26 Οκτωβρίου 2010
ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΤΟΥ ΜΥΡΟΒΛΗΤΗ
Ο Άγιος Δημήτριος γεννήθηκε περίπου το 280 - 284 μ.Χ. και μαρτύρησε επί των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού το 303 - 306 μ.Χ.. Ο Δημήτριος ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας στη Θεσσαλονίκη. Σύντομα ανέβηκε στις βαθμίδες του Ρωμαϊκού στρατού με αποτέλεσμα σε ηλικία 22 ετών να φέρει το βαθμό του χιλιάρχου. Ως αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού κάτω από τη διοίκηση του Τετράρχη (και έπειτα αυτοκράτορα) Γαλερίου Μαξιμιανού, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Διοκλητιανός, έγινε χριστιανός και φυλακίστηκε στην Θεσσαλονίκη το 303 μ.Χ., διότι αγνόησε το διάταγμα του αυτοκράτορα Διοκλητιανού «περί αρνήσεως του χριστιανισμού». Μάλιστα λίγο νωρίτερα είχε δημιουργήσει μία ομάδα νέων για την μελέτη της Αγίας Γραφής.
Στη φυλακή ήταν και ένας νεαρός χριστιανός ο Νέστορας, ο οποίος θα αντιμετώπιζε σε μονομαχία τον φοβερό μονομάχο της εποχής Λυαίο. Ο νεαρός χριστιανός πριν τη μονομαχία επισκέφτηκε τον Δημήτριο και ζήτησε τη βοήθειά του. Ο Άγιος Δημήτριος του έδωσε την ευχή του και το αποτέλεσμα ήταν ο Νέστορας να νικήσει το Λυαίο και να προκαλέσει την οργή του αυτοκράτορα. Διατάχτηκε τότε να θανατωθούν και οι δύο, Νέστορας και Δημήτριος.
Στις εορτάζουσες και στους εορτάζοντες, εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!
πηγη:agioritikovima.gr
Ελβετία: Τέλος στις αφορολόγητες καταθέσεις!
Χιλιάδες Έλληνες καταθέτες ελβετικών τραπεζών, που είχαν συνηθίσει επί δεκαετίες να κρύβουν από την εφορία τεράστια ποσά σε «προστατευμένους» λογαριασμούς της Ελβετίας, βρίσκονται πλέον αντιμέτωποι με σημαντικές φορολογικές επιβαρύνσεις, μετά την ιστορική συμφωνία, στην οποία κατέληξαν χθες οι βρετανικές και οι ελβετικές αρχές, που θα αποτελέσει πιλότο για αντίστοιχες συμφωνίες όλων των ευρωπαϊκών κρατών
Σε μια ιστορική εξέλιξη στα διεθνή τραπεζικά χρονικά, οι Βρετανοί και οι Ελβετοί κατέληξαν σε μια συμφωνία, με την οποία καταλύεται μεν το φορολογικό καταφύγιο μεγαλοκαταθετών, χωρίς όμως να παραβιάζεται το.. ιερό, για τους Ελβετούς τραπεζίτες, τραπεζικό απόρρητο: n Η Ελβετία αποδέχθηκε, ύστερα από ισχυρές πιέσεις, να επιβάλει φόρο διακράτησης (withholding tax) σε όλες τις καταθέσεις Βρετανών πολιτών, τον οποίο θα αποδίδει κάθε χρόνο το ελβετικό υπουργείο Οικονομικών στο αντίστοιχο βρετανικό. Ο νέος φόρος δεν θα γίνει.. σουρωτήρι από διάφορες εξαιρέσεις και «παραθυράκια», όπως συνέβη στο παρελθόν με προηγούμενες συμφωνίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την Ελβετία. Ο συντελεστής του φόρου που προβλέπεται από τη συμφωνία δεν έχει γίνει γνωστός, αλλά οι πρώτες πληροφορίες αναφέρουν ότι το βρετανικό υπουργείο Οικονομικών περιμένει πολλαπλάσια έσοδα από το δις. λίρες, που αποδίδει ήδη αντίστοιχη συμφωνία με το Λιχτενστάιν. Σύμφωνα με υπολογισμούς των ελβετικών τραπεζών, τα κεφάλαια από ευρωπαϊκές χώρες που βρίσκουν «καταφύγιο» στην Ελβετία φθάνουν τα 800 δις. ευρώ: δηλαδή, ακόμη και ένας φόρος διακράτησης με χαμηλό συντελεστή 5% θα απέδιδε έσοδα 40 δις. ευρώ το χρόνο στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις!
n Την ίδια στιγμή, όμως, οι ελβετικές τράπεζες πανηγυρίζουν μια μεγάλη δική τους νίκη, μετά τη θετική έκβαση των διαπραγματεύσεων με το Λονδίνο: οι τράπεζες δεν θα υποχρεωθούν τελικά να δίνουν στοιχεία για τους καταθέτες τους στις φοροεισπρακτικές αρχές της Βρετανίας, κάθε φορά που θα τους ζητούνται. Ουσιαστικά, δηλαδή, το τραπεζικό απόρρητο της Ελβετίας παραμένει άθικτο, παρότι είχαν ασκηθεί τεράστιες διεθνείς πιέσεις για την κατάργησή του, ώστε να βρουν πρόσβαση οι φοροεισπρακτικές αρχές των χωρών του ΟΟΣΑ σε πολύτιμα στοιχεία για υπηκόους τους με καταθέσεις στην Ελβετία. Η συμφωνία προβλέπει, πάντως, τη δυνατότητα οικειοθελούς δήλωσης καταθέσεων από Βρετανούς υπηκόους, με «χαλαρές» κυρώσεις από τις φορολογικές αρχές. «Είμαι ευτυχής που βλέπω, ότι η πρότασή μας αντικατέστησε τελικά την ιδέα της καθιέρωσης αυτόματου μηχανισμού ανταλλαγής πληροφοριών, προς όφελος όλων των εμπλεκόμενων χωρών», τόνισε σε δηλώσεις του ο Πατρίκ Οντιέ, πρόεδρος της Ένωσης Ελβετικών Τραπεζών.
Η ιστορική συμφωνία με την Ελβετία, παρότι αρκετοί εκτιμούν ότι είναι πρόωροι οι πανηγυρισμοί, πριν αποκαλυφθούν όλες οι λεπτομέρειες για τους όρους της, ουσιαστικά δείχνει το δρόμο για αντίστοιχες συμφωνίες όλων των χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ήδη το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών βρίσκεται στην τελική φάση αντίστοιχων διαπραγματεύσεων με τους Ελβετούς, που αναμένεται μέσα στην εβδομάδα να οδηγήσουν σε συμφωνία για τη φορολόγηση των τεράστιων καταθέσεων Γερμανών υπηκόων στην Ελβετία.
Σε ό,τι αφορά τους Έλληνες μεγαλοκαταθέτες των Άλπεων, στελέχη του υπουργείου Οικονομικών τονίζουν ότι το ποσό καταθέσεων που διαφεύγουν τη φορολόγηση ίσως και να υπερβαίνει τα 40 δις. ευρώ, γι’ αυτό και η κυβέρνηση παρακολουθεί με ενδιαφέρον τις εξελίξεις στις συμφωνίες κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τους Ελβετούς. Έτσι, δεν αποκλείεται μετά τις συμφωνίες Βρετανών και Γερμανών, που αποτελούν «οδηγό» για όλα τα κράτη, να αρχίσει αντίστοιχη διαπραγμάτευση και του ελληνικού υπουργείου Οικονομικών με το ελβετικό.
Σε κάθε περίπτωση, η διεθνής «επίθεση» στο φορολογικό «καταφύγιο» της Ελβετίας, που άρχισαν δυναμικά οι Αμερικανοί, απειλώντας την UBS με ποινικές κυρώσεις αν δεν αποκάλυπτε στοιχεία για Αμερικανούς καταθέτες (οι Ελβετοί έκλεισαν τελικά την υπόθεση με την καταβολή 750 εκατ. δολαρίων), φαίνεται ότι αποδίδει καρπούς: η «ιερή αγελάδα» του ελβετικού τραπεζικού απορρήτου μπορεί να μη θυσιάζεται, αλλά σε αντάλλαγμα οι ελβετικές τράπεζες και το υπουργείο Οικονομικών δέχονται για πρώτη φορά να μετατραπούν σε.. φοροεισπράκτορες των κυβερνήσεων της Δύσης, δίνοντας τέλος σε μια μακρά παράδοση φορολογικής ασυλίας στους καταθέτες των ελβετικών τραπεζών.
πηγη banksnews.gr
Σε μια ιστορική εξέλιξη στα διεθνή τραπεζικά χρονικά, οι Βρετανοί και οι Ελβετοί κατέληξαν σε μια συμφωνία, με την οποία καταλύεται μεν το φορολογικό καταφύγιο μεγαλοκαταθετών, χωρίς όμως να παραβιάζεται το.. ιερό, για τους Ελβετούς τραπεζίτες, τραπεζικό απόρρητο: n Η Ελβετία αποδέχθηκε, ύστερα από ισχυρές πιέσεις, να επιβάλει φόρο διακράτησης (withholding tax) σε όλες τις καταθέσεις Βρετανών πολιτών, τον οποίο θα αποδίδει κάθε χρόνο το ελβετικό υπουργείο Οικονομικών στο αντίστοιχο βρετανικό. Ο νέος φόρος δεν θα γίνει.. σουρωτήρι από διάφορες εξαιρέσεις και «παραθυράκια», όπως συνέβη στο παρελθόν με προηγούμενες συμφωνίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την Ελβετία. Ο συντελεστής του φόρου που προβλέπεται από τη συμφωνία δεν έχει γίνει γνωστός, αλλά οι πρώτες πληροφορίες αναφέρουν ότι το βρετανικό υπουργείο Οικονομικών περιμένει πολλαπλάσια έσοδα από το δις. λίρες, που αποδίδει ήδη αντίστοιχη συμφωνία με το Λιχτενστάιν. Σύμφωνα με υπολογισμούς των ελβετικών τραπεζών, τα κεφάλαια από ευρωπαϊκές χώρες που βρίσκουν «καταφύγιο» στην Ελβετία φθάνουν τα 800 δις. ευρώ: δηλαδή, ακόμη και ένας φόρος διακράτησης με χαμηλό συντελεστή 5% θα απέδιδε έσοδα 40 δις. ευρώ το χρόνο στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις!
n Την ίδια στιγμή, όμως, οι ελβετικές τράπεζες πανηγυρίζουν μια μεγάλη δική τους νίκη, μετά τη θετική έκβαση των διαπραγματεύσεων με το Λονδίνο: οι τράπεζες δεν θα υποχρεωθούν τελικά να δίνουν στοιχεία για τους καταθέτες τους στις φοροεισπρακτικές αρχές της Βρετανίας, κάθε φορά που θα τους ζητούνται. Ουσιαστικά, δηλαδή, το τραπεζικό απόρρητο της Ελβετίας παραμένει άθικτο, παρότι είχαν ασκηθεί τεράστιες διεθνείς πιέσεις για την κατάργησή του, ώστε να βρουν πρόσβαση οι φοροεισπρακτικές αρχές των χωρών του ΟΟΣΑ σε πολύτιμα στοιχεία για υπηκόους τους με καταθέσεις στην Ελβετία. Η συμφωνία προβλέπει, πάντως, τη δυνατότητα οικειοθελούς δήλωσης καταθέσεων από Βρετανούς υπηκόους, με «χαλαρές» κυρώσεις από τις φορολογικές αρχές. «Είμαι ευτυχής που βλέπω, ότι η πρότασή μας αντικατέστησε τελικά την ιδέα της καθιέρωσης αυτόματου μηχανισμού ανταλλαγής πληροφοριών, προς όφελος όλων των εμπλεκόμενων χωρών», τόνισε σε δηλώσεις του ο Πατρίκ Οντιέ, πρόεδρος της Ένωσης Ελβετικών Τραπεζών.
Η ιστορική συμφωνία με την Ελβετία, παρότι αρκετοί εκτιμούν ότι είναι πρόωροι οι πανηγυρισμοί, πριν αποκαλυφθούν όλες οι λεπτομέρειες για τους όρους της, ουσιαστικά δείχνει το δρόμο για αντίστοιχες συμφωνίες όλων των χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ήδη το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών βρίσκεται στην τελική φάση αντίστοιχων διαπραγματεύσεων με τους Ελβετούς, που αναμένεται μέσα στην εβδομάδα να οδηγήσουν σε συμφωνία για τη φορολόγηση των τεράστιων καταθέσεων Γερμανών υπηκόων στην Ελβετία.
Σε ό,τι αφορά τους Έλληνες μεγαλοκαταθέτες των Άλπεων, στελέχη του υπουργείου Οικονομικών τονίζουν ότι το ποσό καταθέσεων που διαφεύγουν τη φορολόγηση ίσως και να υπερβαίνει τα 40 δις. ευρώ, γι’ αυτό και η κυβέρνηση παρακολουθεί με ενδιαφέρον τις εξελίξεις στις συμφωνίες κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τους Ελβετούς. Έτσι, δεν αποκλείεται μετά τις συμφωνίες Βρετανών και Γερμανών, που αποτελούν «οδηγό» για όλα τα κράτη, να αρχίσει αντίστοιχη διαπραγμάτευση και του ελληνικού υπουργείου Οικονομικών με το ελβετικό.
Σε κάθε περίπτωση, η διεθνής «επίθεση» στο φορολογικό «καταφύγιο» της Ελβετίας, που άρχισαν δυναμικά οι Αμερικανοί, απειλώντας την UBS με ποινικές κυρώσεις αν δεν αποκάλυπτε στοιχεία για Αμερικανούς καταθέτες (οι Ελβετοί έκλεισαν τελικά την υπόθεση με την καταβολή 750 εκατ. δολαρίων), φαίνεται ότι αποδίδει καρπούς: η «ιερή αγελάδα» του ελβετικού τραπεζικού απορρήτου μπορεί να μη θυσιάζεται, αλλά σε αντάλλαγμα οι ελβετικές τράπεζες και το υπουργείο Οικονομικών δέχονται για πρώτη φορά να μετατραπούν σε.. φοροεισπράκτορες των κυβερνήσεων της Δύσης, δίνοντας τέλος σε μια μακρά παράδοση φορολογικής ασυλίας στους καταθέτες των ελβετικών τραπεζών.
πηγη banksnews.gr
Παραλίγο να ρίξει το γάντι στην κοινωνία ο Γιώργος
Αποφασισμένος να ρίξει το γάντι στην ελληνική κοινωνία, εμφανίστηκε χθές βράδυ στην διακαναλική συνέντευξη του ο πρωθυπουργός, αλλά στο τέλος αντί να το ρίξει στο πάτωμα, το ανέμιζε στον αέρα. Ούτε αυτό δεν μπόρεσε, δυστυχώς! «Δεν έχω λόγο και πρόθεση να πάω σε εθνικές εκλογές», είπε ο Γιώργος Παπανδρέου, «αλλά, αν βαρύνει η κατάσταση, σε ό,τι αφορά τη δυνατότητα μιας κυβέρνησης να προωθεί τις αλλαγές, θα υπάρξει η απόφαση του ελληνικού λαού.. στις εκλογές πρέπει να στείλουμε ένα ξεκάθαρο μήνυμα σε όλους στο εξωτερικό και στο εσωτερικό ότι η πορεία δεν θα ανακοπεί, η Ελλάδα δεν γυρίζει πίσω», συμπλήρωσε.
Άρα δικαίως τόνισε ότι: «Δεν ζητώ χειροκροτήματα». Πώς να
χειροκροτήσεις έναν ηγέτη που θέλει να δημιουργήσει κλίμα εκλογών για να ξεφύγει από μία κατάσταση που προφανώς δεν μπορεί πλέον να ελέγξει και φοβάται ότι θα τον εκθέσει ανεπανόρθωτα, αλλά παράλληλα δεν τολμά να ρίξει το γάντι προς το εκλογικό σώμα, δηλώνοντας ευθαρσώς ότι αν στον πρώτο γύρο των περιφερειακών εκλογών καταψηφιστούν οι υποστηριζόμενοι από το ΠΑΣΟΚ υποψήφιοι, θα θεωρήσει ότι έχει απολέσει την απαιτούμενη πολιτική νομιμοποίηση και αισθανόμενος αδύναμος θα αναγκαστεί , παραβιάζοντας το σύνταγμα, όπως και οι περισσότεροι από τους προηγούμενους στην θέση του, να διαλύσει την βουλή.
Έτσι ο πρωθυπουργός εμφανίζεται να καλεί τον λαό να πάρει θέση σε μία μορφή δημοψηφισματοποίησης των περιφερειακών εκλογών ως προς το αν θα συνεχίσει ή όχι την συγκεκριμένη πολιτική του ΔΝΤ, που χάραξε η κυβέρνηση, ενώ ο ίδιος δεν ξεκαθαρίζει με σαφήνεια την θέση του. Προκαλεί δηλαδή ο ίδιος αναστάτωση και εκλογολογία, ενώ παράλληλα εκχυδαΐζει τις μεταρρυθμίσεις στην τοπική αυτοδιοίκηση και το νόημα της εκλογική διαδικασίας στις περιφερειακές εκλογές, δίχως να ορίζει με σαφήνεια τις προθέσεις του.
Σαν να μην έφτανε, δηλαδή, η κρίση για την μορφή της οποίας είναι ο ίδιος απολύτως υπεύθυνος, έρχεται τώρα να προκαλέσει τα δύο τρίτα της κοινωνίας, που είναι τα θύματα της πολιτικής του, με το ενδεχόμενο εκλογών. Τέτοιον εκβιασμό δεν έχει επιχειρήσει κανείς ηγέτης την περίοδο της μεταπολίτευσης. Και σε αυτό πρωτοτυπεί ο Γιώργος Παπανδρέου, δείχνοντας πλέον ανοιχτά το επίπεδο της πολιτικής, αλλά και της γενικότερης κουλτούρας που τον χαρακτηρίζει. Το γάντι ή το πετάς ή δεν το βγάζεις καθόλου από το χέρι σου. Όταν το βγάζεις και αντί να το πετάξεις το ανεμίζεις, αναγκάζεις ακόμα και αυτόν που σε άκουσε προσεκτικά επιθυμώντας να ασκήσει σοβαρή κριτική, να εγκαταλείψει ευθύς εξαρχής κάθε προσπάθεια.
Ο Γιώργος χθές διέψευσε και τους τελευταίους που θα μπορούσαν κάτι να ελπίζουν από αυτόν. Έδειξε πολιτική αναξιοπρέπεια και πολιτικαντισμό, ο οποίος κατέστρεψε και τα τελευταία ίχνη του πολιτικού προφίλ που με επιμέλεια τόσα χρόνια σμίλευσε. Όχι μόνον το χειροκρότημα δεν αξίζει πλέον ο πρωθυπουργός μας, αλλά ούτε και την κριτική μας.
Article Author: Δημήτρης Γιαννακόπουλος, διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία
πηγη:stopcartel.info
Άρα δικαίως τόνισε ότι: «Δεν ζητώ χειροκροτήματα». Πώς να
χειροκροτήσεις έναν ηγέτη που θέλει να δημιουργήσει κλίμα εκλογών για να ξεφύγει από μία κατάσταση που προφανώς δεν μπορεί πλέον να ελέγξει και φοβάται ότι θα τον εκθέσει ανεπανόρθωτα, αλλά παράλληλα δεν τολμά να ρίξει το γάντι προς το εκλογικό σώμα, δηλώνοντας ευθαρσώς ότι αν στον πρώτο γύρο των περιφερειακών εκλογών καταψηφιστούν οι υποστηριζόμενοι από το ΠΑΣΟΚ υποψήφιοι, θα θεωρήσει ότι έχει απολέσει την απαιτούμενη πολιτική νομιμοποίηση και αισθανόμενος αδύναμος θα αναγκαστεί , παραβιάζοντας το σύνταγμα, όπως και οι περισσότεροι από τους προηγούμενους στην θέση του, να διαλύσει την βουλή.
Έτσι ο πρωθυπουργός εμφανίζεται να καλεί τον λαό να πάρει θέση σε μία μορφή δημοψηφισματοποίησης των περιφερειακών εκλογών ως προς το αν θα συνεχίσει ή όχι την συγκεκριμένη πολιτική του ΔΝΤ, που χάραξε η κυβέρνηση, ενώ ο ίδιος δεν ξεκαθαρίζει με σαφήνεια την θέση του. Προκαλεί δηλαδή ο ίδιος αναστάτωση και εκλογολογία, ενώ παράλληλα εκχυδαΐζει τις μεταρρυθμίσεις στην τοπική αυτοδιοίκηση και το νόημα της εκλογική διαδικασίας στις περιφερειακές εκλογές, δίχως να ορίζει με σαφήνεια τις προθέσεις του.
Σαν να μην έφτανε, δηλαδή, η κρίση για την μορφή της οποίας είναι ο ίδιος απολύτως υπεύθυνος, έρχεται τώρα να προκαλέσει τα δύο τρίτα της κοινωνίας, που είναι τα θύματα της πολιτικής του, με το ενδεχόμενο εκλογών. Τέτοιον εκβιασμό δεν έχει επιχειρήσει κανείς ηγέτης την περίοδο της μεταπολίτευσης. Και σε αυτό πρωτοτυπεί ο Γιώργος Παπανδρέου, δείχνοντας πλέον ανοιχτά το επίπεδο της πολιτικής, αλλά και της γενικότερης κουλτούρας που τον χαρακτηρίζει. Το γάντι ή το πετάς ή δεν το βγάζεις καθόλου από το χέρι σου. Όταν το βγάζεις και αντί να το πετάξεις το ανεμίζεις, αναγκάζεις ακόμα και αυτόν που σε άκουσε προσεκτικά επιθυμώντας να ασκήσει σοβαρή κριτική, να εγκαταλείψει ευθύς εξαρχής κάθε προσπάθεια.
Ο Γιώργος χθές διέψευσε και τους τελευταίους που θα μπορούσαν κάτι να ελπίζουν από αυτόν. Έδειξε πολιτική αναξιοπρέπεια και πολιτικαντισμό, ο οποίος κατέστρεψε και τα τελευταία ίχνη του πολιτικού προφίλ που με επιμέλεια τόσα χρόνια σμίλευσε. Όχι μόνον το χειροκρότημα δεν αξίζει πλέον ο πρωθυπουργός μας, αλλά ούτε και την κριτική μας.
Article Author: Δημήτρης Γιαννακόπουλος, διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία
πηγη:stopcartel.info
Προτεραιότητα ο Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη
Αχιλλεας Πατσουκας
MΟΣΧΑ. Την πρώτη της συνάντηση με τον Ρώσο υπουργό Eνέργειας Σεργκέι Σματκό είχε χθες η υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, Τίνα Μπιρμπίλη, στο πλαίσιο του διεθνούς φόρουμ «Ο ενεργειακός διάλογος της Μόσχας», που διεξήχθη στη ρωσική πρωτεύουσα. Στην κορυφή της ατζέντας στη συνάντηση, η οποία διήρκεσε μία ώρα, βρέθηκε η πορεία υλοποίησης του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς–Αλεξανδρούπολης και αυτού του φυσικού αερίου South Stream, καθώς και ορισμένες εκκρεμότητες που υπάρχουν σε υδροηλεκτρικούς σταθμούς στην Ελλάδα, όπου εμπλέκεται η Μόσχα. Σε δηλώσεις της η κ. Μπιρμπίλη, αφού αναφέρθηκε στην παράδοση πρόσκλησης στον Ρώσο ομόλογό της προκειμένου να επισκεφθεί τη χώρα μας, την οποία απεδέχθη, τόνισε ότι και οι δύο χώρες επιβεβαίωσαν πως ο αγωγός Μπουργκάς–Αλεξανδρούπολης παραμένει προτεραιότητα, συμπληρώνοντας πως το μέλλον του αγωγού εξαρτάται από τις αποφάσεις που θα λάβει η Σόφια. Tην ίδια στιγμή, η Σόφια διά του πρωθυπουργού της κ. Mπορίσοφ έστελνε μήνυμα στη ρωσοελληνική πλευρά ότι το έργο δεν πρόκειται να υλοποιηθεί. Mε δηλώσεις του σε βουλγαρικά μέσα ενημέρωσης, ο κ. Mπορίσοφ τόνισε ότι αναμένονται τα αποτελέσματα της περιβαλλοντικής μελέτης, τα οποία δεν υπάρχει κανένας τρόπος να είναι θετικά. Δεν μπορεί κανείς να αποδείξει ότι δεν υπάρχει κίνδυνος για μια πετρελαιοκηλίδα στον μικρό κόλπο του Mπουργκάς, δήλωσε. Συμπλήρωσε επίσης ότι το έργο διέρχεται από προστατευόμενες περιοχές Natura και με πρόθεση προφανώς να μην αφήσει κανένα περιθώριο υλοποίησης τόνισε: «Δεν μπορούμε να κόψουμε ένα δάσος για να κάνουμε χώρο για τον αγωγό». Mετά τις δηλώσεις αυτές, η σύσταση της ομάδας εργασίας μεταξύ Eλλάδας - Pωσίας, που αποφασίστηκε χθες στη Mόσχα, δείχνει να μην έχει νόημα τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την κοινή στάση των δύο χωρών στο θέμα του Mπουργκάς–Aλεξανδρούπολης.
πηγη:kathimerini.gr
MΟΣΧΑ. Την πρώτη της συνάντηση με τον Ρώσο υπουργό Eνέργειας Σεργκέι Σματκό είχε χθες η υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, Τίνα Μπιρμπίλη, στο πλαίσιο του διεθνούς φόρουμ «Ο ενεργειακός διάλογος της Μόσχας», που διεξήχθη στη ρωσική πρωτεύουσα. Στην κορυφή της ατζέντας στη συνάντηση, η οποία διήρκεσε μία ώρα, βρέθηκε η πορεία υλοποίησης του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς–Αλεξανδρούπολης και αυτού του φυσικού αερίου South Stream, καθώς και ορισμένες εκκρεμότητες που υπάρχουν σε υδροηλεκτρικούς σταθμούς στην Ελλάδα, όπου εμπλέκεται η Μόσχα. Σε δηλώσεις της η κ. Μπιρμπίλη, αφού αναφέρθηκε στην παράδοση πρόσκλησης στον Ρώσο ομόλογό της προκειμένου να επισκεφθεί τη χώρα μας, την οποία απεδέχθη, τόνισε ότι και οι δύο χώρες επιβεβαίωσαν πως ο αγωγός Μπουργκάς–Αλεξανδρούπολης παραμένει προτεραιότητα, συμπληρώνοντας πως το μέλλον του αγωγού εξαρτάται από τις αποφάσεις που θα λάβει η Σόφια. Tην ίδια στιγμή, η Σόφια διά του πρωθυπουργού της κ. Mπορίσοφ έστελνε μήνυμα στη ρωσοελληνική πλευρά ότι το έργο δεν πρόκειται να υλοποιηθεί. Mε δηλώσεις του σε βουλγαρικά μέσα ενημέρωσης, ο κ. Mπορίσοφ τόνισε ότι αναμένονται τα αποτελέσματα της περιβαλλοντικής μελέτης, τα οποία δεν υπάρχει κανένας τρόπος να είναι θετικά. Δεν μπορεί κανείς να αποδείξει ότι δεν υπάρχει κίνδυνος για μια πετρελαιοκηλίδα στον μικρό κόλπο του Mπουργκάς, δήλωσε. Συμπλήρωσε επίσης ότι το έργο διέρχεται από προστατευόμενες περιοχές Natura και με πρόθεση προφανώς να μην αφήσει κανένα περιθώριο υλοποίησης τόνισε: «Δεν μπορούμε να κόψουμε ένα δάσος για να κάνουμε χώρο για τον αγωγό». Mετά τις δηλώσεις αυτές, η σύσταση της ομάδας εργασίας μεταξύ Eλλάδας - Pωσίας, που αποφασίστηκε χθες στη Mόσχα, δείχνει να μην έχει νόημα τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την κοινή στάση των δύο χωρών στο θέμα του Mπουργκάς–Aλεξανδρούπολης.
πηγη:kathimerini.gr
Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010
Το μεγάλο μυστικό της φυγής κεφαλαίων!
Ως μια από τις μεγαλύτερες φορολογικές «φούσκες» των τελευταίων δεκαετιών αναδεικνύεται η διάταξη του τελευταίου φορολογικού νομοσχεδίου για τον επαναπατρισμό κεφαλαίων, καθώς το «έξυπνο χρήμα» βρήκε εξαρχής, χάρη στα «ευέλικτα» τμήματα private banking των τραπεζών τον τρόπο εξαγωγής κεφαλαίων σε ασφαλείς προορισμούς, χωρίς να δημιουργείται το παραμικρό πρόβλημα με την εφορία! Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες του «Β», πολλές μεγάλες τράπεζες έδωσαν στους πελάτες τους μια θαυμάσια δυνατότητα «ασφαλούς» εξαγωγής των κεφαλαίων τους: «παχυλές» καταθέσεις στην Ελλάδα μεταφέρθηκαν σε ασφαλείς προορισμούς, όπως το Λουξεμβούργο, όχι όμως για να «παρκάρουν» σε λογαριασμούς καταθέσεων, αλλά για να τοποθετηθούν σε αμοιβαία κεφάλαια, που διαχειρίζονται εταιρείες των ίδιων τραπεζικών ομίλων στο Λουξεμβούργο.
Με τον τρόπο αυτό, το «έξυπνο χρήμα» παρέκαμψε εξίσου.. έξυπνα τη διάταξη του φορολογικού νόμου (3842/2010), ο οποίος παρέχει κίνητρα επαναπατρισμού κεφαλαίων, επισείοντας ταυτόχρονα ισχυρά αντικίνητρα για όσους βρεθούν να διατηρούν καταθέσεις στο εξωτερικό μετά τη λήξη της προθεσμίας επαναπατρισμού με ευνοϊκούς όρους, η οποία εκπνέει σήμερα, 23 Οκτωβρίου 2010.
Με απλά λόγια, οι μεγαλοκαταθέτες που έστειλαν τα κεφάλαιά τους στο εξωτερικό είναι προστατευμένοι από τις διατάξεις του νόμου, καθώς δεν διατηρούν πλέον τα κεφάλαιά τους υπό μορφή τραπεζικής κατάθεσης, αλλά ως επένδυση σε κινητή αξία, η οποία ξεφεύγει από το πλαίσιο που έχει τεθεί με το νόμο!
Υπενθυμίζεται, ότι με τη σχετική διάταξη του φορολογικού νόμου, όσοι βρεθούν μετά την εκπνοή της προθεσμίας επαναπατρισμού με καταθέσεις στο εξωτερικό, οι οποίες δεν μπορούν να δικαιολογηθούν με βάση τα δηλωμένα τους εισοδήματα, αντιμετωπίζουν ετήσιο «χαράτσι» 8% ετησίως. Όμως, αυτό δεν ισχύει για όσους έχουν τοποθετήσει τα χρήματά τους σε ένα αμοιβαίο κεφάλαιο π.χ. του Λουξεμβούργου, αφού στην προκειμένη περίπτωση πρόκειται για επένδυση, η οποία δεν θα ελεγχθεί από το υπουργείο Οικονομικών ,αν υποτεθεί, βέβαια, ότι θα ελεγχθούν οι καταθέσεις..
Ουσιαστικά, δηλαδή, η «ευλυγισία» του τραπεζικού συστήματος έναντι του ελάχιστα επινοητικού φορολογικού νομοθέτη αποδεικνύεται άλλη μια φορά, ότι ήταν αρκετή για να σώσει τους ισχυρούς καταθέτες από τα..αδιάκριτα μάτια της εφορίας: όσοι ήθελαν να στείλουν στο εξωτερικό χρήμα, το οποίο μπορεί να μην έχει δηλωθεί στην Ελλάδα για να φορολογηθεί, το έκαναν μέσα από τα τμήματα private banking των τραπεζών στην Αθήνα, οι οποίες μετέφεραν τα χρήματα των «πολύτιμων» πελατών τους σε αμοιβαία κεφάλαια του ίδιου ομίλου σε τρίτη χώρα. Τα κεφάλαια αυτά, πιθανότατα επαυξημένα με τις αποδόσεις των αμοιβαίων κεφαλαίων, μπορούν πλέον να επανέλθουν στην Ελλάδα ανά πάσα στιγμή, χωρίς την παραμικρή απειλή φορολογικών ελέγχων και επιβαρύνσεων, αφού το υπουργείο Οικονομικών «κυνηγάει» (όσο «κυνηγάει»..) καταθέτες εξωτερικού και όχι επενδυτές.
Υπενθυμίζεται, ότι από την αρχή του χρόνου ως το τέλος Αυγούστου είχαν φύγει από τη χώρα καταθέσεις της τάξεως των 25 δις. ευρώ. Είναι άγνωστο ποιο ποσό εξ αυτών «διέφυγε» στο εξωτερικό ως επένδυση σε αμοιβαία, αλλά εκτιμάται ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος των κεφαλαίων που διέρρευσαν έφυγαν από τη χώρα με τον τρόπο αυτό.
Το υπουργείο Οικονομικών προσανατολίζεται τώρα σε παράταση της ρύθμισης για την παροχή κινήτρων επαναπατρισμού (και αντικινήτρων διατήρησης καταθέσεων στο εξωτερικό), τουλάχιστον για άλλους έξι μήνες. Όμως, είναι φανερό ότι η συγκεκριμένη διάταξη ουδέποτε προβλημάτισε στην πραγματικότητα τους «έχοντες», οι οποίοι την ξεπέρασαν με μεγάλη ευκολία, χάρη στην πολύτιμη βοήθεια των τραπεζών..
πηγη banksnews.gr
Με τον τρόπο αυτό, το «έξυπνο χρήμα» παρέκαμψε εξίσου.. έξυπνα τη διάταξη του φορολογικού νόμου (3842/2010), ο οποίος παρέχει κίνητρα επαναπατρισμού κεφαλαίων, επισείοντας ταυτόχρονα ισχυρά αντικίνητρα για όσους βρεθούν να διατηρούν καταθέσεις στο εξωτερικό μετά τη λήξη της προθεσμίας επαναπατρισμού με ευνοϊκούς όρους, η οποία εκπνέει σήμερα, 23 Οκτωβρίου 2010.
Με απλά λόγια, οι μεγαλοκαταθέτες που έστειλαν τα κεφάλαιά τους στο εξωτερικό είναι προστατευμένοι από τις διατάξεις του νόμου, καθώς δεν διατηρούν πλέον τα κεφάλαιά τους υπό μορφή τραπεζικής κατάθεσης, αλλά ως επένδυση σε κινητή αξία, η οποία ξεφεύγει από το πλαίσιο που έχει τεθεί με το νόμο!
Υπενθυμίζεται, ότι με τη σχετική διάταξη του φορολογικού νόμου, όσοι βρεθούν μετά την εκπνοή της προθεσμίας επαναπατρισμού με καταθέσεις στο εξωτερικό, οι οποίες δεν μπορούν να δικαιολογηθούν με βάση τα δηλωμένα τους εισοδήματα, αντιμετωπίζουν ετήσιο «χαράτσι» 8% ετησίως. Όμως, αυτό δεν ισχύει για όσους έχουν τοποθετήσει τα χρήματά τους σε ένα αμοιβαίο κεφάλαιο π.χ. του Λουξεμβούργου, αφού στην προκειμένη περίπτωση πρόκειται για επένδυση, η οποία δεν θα ελεγχθεί από το υπουργείο Οικονομικών ,αν υποτεθεί, βέβαια, ότι θα ελεγχθούν οι καταθέσεις..
Ουσιαστικά, δηλαδή, η «ευλυγισία» του τραπεζικού συστήματος έναντι του ελάχιστα επινοητικού φορολογικού νομοθέτη αποδεικνύεται άλλη μια φορά, ότι ήταν αρκετή για να σώσει τους ισχυρούς καταθέτες από τα..αδιάκριτα μάτια της εφορίας: όσοι ήθελαν να στείλουν στο εξωτερικό χρήμα, το οποίο μπορεί να μην έχει δηλωθεί στην Ελλάδα για να φορολογηθεί, το έκαναν μέσα από τα τμήματα private banking των τραπεζών στην Αθήνα, οι οποίες μετέφεραν τα χρήματα των «πολύτιμων» πελατών τους σε αμοιβαία κεφάλαια του ίδιου ομίλου σε τρίτη χώρα. Τα κεφάλαια αυτά, πιθανότατα επαυξημένα με τις αποδόσεις των αμοιβαίων κεφαλαίων, μπορούν πλέον να επανέλθουν στην Ελλάδα ανά πάσα στιγμή, χωρίς την παραμικρή απειλή φορολογικών ελέγχων και επιβαρύνσεων, αφού το υπουργείο Οικονομικών «κυνηγάει» (όσο «κυνηγάει»..) καταθέτες εξωτερικού και όχι επενδυτές.
Υπενθυμίζεται, ότι από την αρχή του χρόνου ως το τέλος Αυγούστου είχαν φύγει από τη χώρα καταθέσεις της τάξεως των 25 δις. ευρώ. Είναι άγνωστο ποιο ποσό εξ αυτών «διέφυγε» στο εξωτερικό ως επένδυση σε αμοιβαία, αλλά εκτιμάται ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος των κεφαλαίων που διέρρευσαν έφυγαν από τη χώρα με τον τρόπο αυτό.
Το υπουργείο Οικονομικών προσανατολίζεται τώρα σε παράταση της ρύθμισης για την παροχή κινήτρων επαναπατρισμού (και αντικινήτρων διατήρησης καταθέσεων στο εξωτερικό), τουλάχιστον για άλλους έξι μήνες. Όμως, είναι φανερό ότι η συγκεκριμένη διάταξη ουδέποτε προβλημάτισε στην πραγματικότητα τους «έχοντες», οι οποίοι την ξεπέρασαν με μεγάλη ευκολία, χάρη στην πολύτιμη βοήθεια των τραπεζών..
πηγη banksnews.gr
1981-2020: Παραδίδοντας την Ελλάδα στους δανειστές της
Την περασμένη εβδομάδα η Κεντρική Τράπεζα της Νέας Ζηλανδίας κατέθεσε πρόταση για την αλλαγή της εθνικής νομοθεσίας ώστε να επιτραπεί στις τράπεζες της Αυστραλίας να εκδίδουν καλυμμένα ομόλογα. Τα καλυμμένα ομόλογα είναι εργαλεία χρέους που υποχρεώνουν το δανειολήπτη να εξασφαλίζει το δανειστή με ενέχυρο σε ένα τμήμα των περιουσιακών του στοιχείων το οποίο επιλέγεται σε συνεργασία με το δανειστή και περιλαμβάνει τα καλύτερα περιουσιακά στοιχεία του δανειολήπτη (ονομάζεται: ‘pool’ - ‘πισίνα’).
Το τμήμα αυτό επιβάλλεται να έχει μεγαλύτερη αξία από το ύψος του δανείου ώστε να παρέχει τη μέγιστη δυνατή εξασφάλιση στο δανειστή και ξεχωρίζεται από τα υπόλοιπα περιουσιακά στοιχεία του δανειολήπτη έτσι ώστε σε περίπτωση αδυναμίας αποπληρωμής του δανείου ο δανειστής να έχει πρόσβαση σε αυτό πριν από οποιονδήποτε άλλο δικαιούχο ενώ επιπλέον έχει πρόσβαση και στα υπόλοιπα περιουσιακά στοιχεία του δανειολήπτη. Τέλος, ο δανειστής έχει το δικαίωμα συνεχούς εποπτείας και διενέργειας ελέγχων επί του ενεχυριασμένου τμήματος της περιουσίας του δανειολήπτη και μπορεί να προσθέσει ή να αφαιρέσει περιουσιακά στοιχεία σε αυτό ανά πάσα στιγμή αν κριθεί ότι δεν εξασφαλίζεται δεόντως από την αρχική επιλογή ενεχυριασμένων περιουσιακών στοιχείων.
Μέχρι σήμερα οι τράπεζες της Αυστραλίας απαγορεύεται να εκδώσουν καλυμμένα ομόλογα, καθώς η έκδοση τους συγκρούεται με το ισχύον τραπεζικό δίκαιο της χώρας το οποίο ορίζει ότι τα συμφέροντα των καταθετών μίας τράπεζας πρέπει να προηγούνται αυτών των δανειστών της. Στην περίπτωση έκδοσης καλυμμένων ομολόγων τα συμφέροντα των δανειστών προηγούνται αυτών όλων των υπολοίπων, συμπεριλαμβανομένων και των καταθετών των τραπεζών και έτσι σε περίπτωση οποιασδήποτε αδυναμίας πληρωμής οι δανειστές μπορούν να κατασχέσουν ακόμη και τις καταθέσεις στην τράπεζα.
Η συζήτηση για την θέσπιση ή όχι μίας νομοθεσίας που θα επιτρέπει στις τράπεζες της Αυστραλίας να εκδίδουν καλυμμένα ομόλογα αποτελεί ένα εξαιρετικά σημαντικό θέμα, με πολιτικούς και τραπεζίτες να εκφράζουν δημόσια τα επιχειρήματα τους και η χρονική στιγμή που επιλέγεται να συμβεί αυτό έχει να κάνει περισσότερο με την παγκόσμια διόγκωση του κρατικού χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ και με την προοπτική μίας αργής εξόδου της διεθνούς οικονομίας από τη μεγαλύτερη κρίση της των τελευταίων 80 ετών παρά με το πρόβλημα χρέους της ίδιας της Αυστραλίας, καθώς το χρέος της χώρας είναι από τα μικρότερα στον κόσμο. Αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος που το έξυπνο χρήμα δε βιάστηκε ούτε πίεσε την Αυστραλία να ψηφίσει νωρίς νόμους με στόχο τη διασφάλιση των συμφερόντων των δανειστών, αφού η χώρα θεωρείται εξαιρετικά μικρού ρίσκου με μηδενικές πιθανότητες πτώχευσης.
Δε συνέβη το ίδιο και στην Ελλάδα, όμως, όπου η προετοιμασία για την προστασία των δανειστών από το ενδεχόμενο πτώχευσης ξεκίνησε στις αρχές τις περασμένης δεκαετίας και κατέληξε στην ψήφιση της νομοθεσίας που επέτρεψε την έκδοση καλυμμένων ομολόγων το 2003, σε φαινομενικά ανύποπτο χρόνο, άνευ πολιτικών αντιδράσεων και κάτω από τη ‘μύτη’ των Ελλήνων πολιτών.
Το ίδιο είχε συμβεί και το 1920, όταν η Ελλάδα ψήφισε σχετική νομοθεσία που ρύθμιζε τη διαδικασία έκδοσης ομολογιών, η οποία περιλάμβανε όρους που θα προστάτευαν τους δανειστές από μία ενδεχόμενη αδυναμία αποπληρωμής τους, κάτι το οποίο και τελικά συνέβη μέσα στα επόμενα χρόνια. Από το 1922 και μετά η Ελλάδα βρέθηκε αντιμέτωπη με δραματικά δημοσιονομικά προβλήματα και οι δανειστές της πίεσαν και πέτυχαν τη ‘διχοτόμηση’ της δραχμής, με τη μισή αξία της να παραμένει στον κάτοχο της και την υπόλοιπη μισή να αποδίδεται στο κράτος με αντάλλαγμα δάνεια 20αετίας με 6,5% επιτόκιο, τα οποία, φυσικά, ποτέ δεν πληρώθηκαν. Ακολούθησε η Μεγάλη Ύφεση μετά το κραχ του 1929 στις ΗΠΑ και τέλος ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος που έδωσε τη χαριστική βολή στην ελληνική οικονομία.
Πολλά χρόνια αργότερα, το 1981, ξεκινούσε ένας από τους μεγαλύτερους διεθνείς κύκλους οικονομικής ανάπτυξης, ο οποίος έμελλε να κρατήσει μέχρι το 2000 και κατά τη διάρκεια του ο κόσμος άλλαξε θεαματικά. Αντί, ωστόσο, η Ελλάδα να εκμεταλλευτεί τις ευνοϊκές συνθήκες της δεκαετίας του ΄80, της πρώτης εκ των δύο δεκαετιών παγκόσμιας ανάπτυξης, ώστε να αναπτυχθεί χωρίς να αυξήσει το χρέος της και χωρίς να επιβαρύνει τα δημοσιονομικά της μεγέθη, επέλεξε να ακολουθήσει μία πολιτική παροχών βασισμένων στην υπερβολική επέκταση του κρατικού δανεισμού, με αποτέλεσμα το δημόσιο χρέος να εκτιναχθεί πάνω από το 100% μέχρι τις αρχές της επόμενης δεκαετίας, από το 34,5% το 1981, με παράλληλη απογείωση του πληθωρισμού ο οποίος κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 80΄κυμαίνονταν στο 19% (φτάνοντας μέχρι και στο 25% το 1985), ποσοστό τριπλάσιο από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.
Η Ελλάδα είχε μία και μοναδική ευκαιρία να μειώσει το χρέος που είχε συσσωρευτεί κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 80΄ και αυτή της δόθηκε στη διάρκεια της επόμενης δεκαετίας, η οποία χαρακτηρίστηκε, επίσης, από θεαματική διεθνή ανάπτυξη και εξαιρετικά ευνοϊκό διεθνές επιχειρηματικό περιβάλλον. Έχοντας φτάσει, όμως, το 1991 να ξοδεύει το 12% του ΑΕΠ της για την αποπληρωμή των τόκων των δανείων της και με τους πολιτικούς ιθύνοντες να έχουν εθιστεί στην εύκολη λύση του δανεισμού, ένα τέτοιο εγχείρημα αναμενόταν εξαιρετικά δύσκολο κάτι το οποίο οι δανειστές της Ελλάδας το γνώριζαν καλύτερα από τον καθένα.
Έτσι, όταν έφτασε η ώρα της υπογραφής της συνθήκης του Μάαστριχ οι μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης έπρεπε να αποφασίσουν αν θα επέτρεπαν στην Ελλάδα να την υπογράψει, παρά το γεγονός ότι δεν πληρούσε σε καμία περίπτωση τα κριτήρια που αυτή έθετε ή αν θα την πίεζε να βελτιώσει τα οικονομικά της προκειμένου να μη βρεθεί οικονομικά απομονωμένη. Επελέγη το δεύτερο γιατί αυτό εξυπηρετούσε τις μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις και η Ελλάδα υπέγραψε τη συνθήκη του Μάαστριχ αν και η οικονομία ταλανίζονταν από πληθωρισμό της τάξης του 19,8% όταν ο ευρωπαϊκός μέσος όρος ήταν στο 4,07% και αν και το δημοσιονομικό έλλειμμα της ήταν της τάξης του 11,5% όταν ο αντίστοιχος ευρωπαϊκός μέσος όρος ήταν στο 3,64%.
Η αποτυχία πραγματικής σύγκλισης με τις ευρωπαϊκές οικονομίες διαιώνισε την πολιτική εξάρτησης από δανεικά κεφάλαια και οδήγησε στην υιοθέτηση μεθόδων δημιουργικής λογιστικής προκειμένου να αποκρυφτεί η πραγματικό οικονομική εικόνα της χώρας και να μεταφερθεί η λύση των προβλημάτων της αργότερα. Σύμφωνα με μία σειρά παλαιών και νεότερων εκθέσεων του ΔΝΤ και της ΕΕ από το 1996 και μετά τα επίσημα στατιστικά στοιχεία για την ελληνική οικονομία τελούν υπό αμφισβήτηση ενώ σύμφωνα με τις τελευταίες ανακοινώσεις περί των ‘ελληνικών στατιστικών’ αυτά θεωρούνται παραποιημένα τουλάχιστον από τα τέλη του 90΄και μετά.
Φτάνοντας στο τέλος της δεκαετίας του 90΄και έχοντας χάσει την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί τον 20αετή κύκλο διεθνούς ανάπτυξης η Ελλάδα είχε μόνον έναν τρόπο, πλέον, να εξασφαλίσει την παραμονή της στο κλαμπ των αναπτυγμένων κρατών, συνεχίζοντας την πολιτική υπερβολικού δανεισμού και δημιουργικής λογιστικής με τη συναίνεση και τη συνενοχή ΗΠΑ και Ευρώπης. Έτσι, εντάχθηκε στην ΕΕ παρά το γεγονός ότι το χρέος της ήταν μεγαλύτερο του 100% του ΑΕΠ και το πραγματικό της δημοσιονομικό έλλειμμα άγνωστο.
Όλα αυτά λάμβαναν χώρα κάτω από το άγρυπνο βλέμμα των δανειστών της Ελλάδας, οι οποίοι συνέχιζαν να καλύπτουν τις δανειακές της ανάγκες ξεκινώντας, ωστόσο, τις διαδικασίες που θα εξασφάλιζαν τα συμφέροντα τους σε περίπτωση μίας μελλοντικής αδυναμίας αποπληρωμής των δανείων της.
Έτσι, από τις αρχές του 2000 οι δανειστές πίεσαν για την θέσπιση νέων νομοθεσιών που θα επέτρεπαν στις ελληνικές τράπεζες την έκδοση καλυμμένων ομολόγων και το 2003 πέτυχαν την ψήφιση του σχετικού νόμου ανοίγοντας την πόρτα για την αρχή της περιόδου επιβάρυνσης του ελληνικού χρέους με βαριά ενέχυρα.
Ακολούθησε η περίοδος ανάπτυξης από το 2003 μέχρι το 2007 η οποία, όμως, στηρίχτηκε στην επέκταση του ιδιωτικού δανεισμού και στη δημιουργία μίας φούσκας στην αγορά ακινήτων και το 2007 ήταν πια ξεκάθαρο για τους δανειστές ότι η αρχή του τέλους για την Ελλάδα είχε φτάσει. Τότε μεθόδευσαν τη θέσπιση νέων, συμπληρωματικών νόμων για την αγορά καλυμμένων ομολόγων δυστυχώς, όπως και το 2003, δεν υπήρξε καμία ιδιαίτερη πολιτική αντίδραση ή ενημέρωση των Ελλήνων πολιτών σχετικά με τη σοβαρότητα του θέματος. Οι νέοι νόμοι ψηφίστηκαν και έχει ενδιαφέρον μία γρήγορη ματιά σε αυτούς από το φύλλο της 1ης Αυγούστου του 2007 της εφημερίδας της Κυβέρνησης, όπου διαβάζουμε τα εξής:
*
Τα πιστωτικά ιδρύματα δύνανται να εκδίδουν καλυμμένες ομολογίες, σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος άρθρου και συμπληρωματικά του ν. 3156/2003.
*
Το κάλυμμα των καλυμμένων ομολογιών δύναται να συνίσταται σε απαιτήσεις από δάνεια και πιστώσεις κάθε φύσεως και συμπληρωματικά σε απαιτήσεις από παράγωγα χρηματοοικονομικά προϊόντα..σε καταθέσεις σε πιστωτικά ιδρύματα και σε κινητές αξίες, όπως ορίζεται ειδικότερα με απόφαση της Τράπεζας της Ελλάδος.
*
Επί του καλύμματος συνιστάται νόμιμο ενέχυρο υπέρ των ομολογιούχων οι οποίοι αναφέρονται ως εξασφαλιζόμενοι δανειστές στο πρόγραμμα των ομολογιών.
*
Σε περίπτωση που ορισμένα από τα περιουσιακά στοιχεία που συνιστούν το κάλυμμα των ομολογιών διέπονται από ξένο δίκαιο, θα συστήνεται εμπράγματη εξασφάλιση επ’ αυτών υπέρ των ομολογιούχων και των λοιπών εξασφαλιζόμενων δανειστών
*
Οι απαιτήσεις που συγκαταλέγονται στο κάλυμμα των ομολογιών αναφέρονται ονομαστικά σε έγγραφο που υπογράφεται από τον εκδότη και τον θεματοφύλακα και καταχωρείται σε περίληψη που περιέχει τα ουσιώδη σημεία του. Με τον ίδιο τρόπο δύνανται να αντικαθίστανται απαιτήσεις που συνιστούν μέρος του καλύμματος με άλλες ή να προστίθενται απαιτήσεις στο κάλυμμα.
*
Με καλυμμένες ομολογίες δύνανται να εξομοιούνται οι ομολογίες που εκδίδονται από νομικό πρόσωπο ειδικού σκοπού, που εδρεύει είτε στην Ελλάδα είτε σε κράτος μέλος του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου, και που αποκτά απαιτήσεις από δάνεια και πιστώσεις κάθε φύσεως από πιστωτικό ίδρυμα που εδρεύει στην Ελλάδα
Παρά τους παραπάνω νόμους χρειάστηκε μία ακόμη τροποποίηση στην ελληνική νομοθεσία το 2008, προκειμένου η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας να ξεπεράσει και το τελευταίο εμπόδιο για την έκδοση καλυμμένων ομολόγων και μετά και από αυτήν την τροποποίηση ο δρόμος άνοιξε διάπλατα και τον περπάτησαν τόσο η Εθνική, όσο και η Alpha, η Marfin και η Eurobank, με την έκδοση καλυμμένων ομολόγων να γίνεται, πλέον, η νέα εθνική μόδα. Έτσι, για παράδειγμα, μέσα στο καλοκαίρι του 2010 η Εθνική ανακοίνωσε πρόγραμμα έκδοσης καλυμμένων ομολόγων αξίας 15 δις ευρώ, συμπληρωματικού προηγούμενου πρόσφατου προγράμματος της ύψους 3 δις ευρώ.
Σταδιακά και σταθερά, μερικές από τις σημαντικότερες ελληνικές τράπεζες προβαίνουν σε όλο και μεγαλύτερες εκδόσεις καλυμμένων ομολόγων, τα οποία λαμβάνουν πολύ χαμηλές βαθμολογίες από τους οίκους πιστοληπτικής αξιολόγησης και η νέα αυτή τάση δημιουργεί μία δεξαμενή χρέους το οποίο έχει ως ενέχυρο, κυρίως, στεγαστικά δάνεια. Μελετώντας ενδεικτικά μία έκδοση καλυμμένων ομολόγων ελληνικής τράπεζας αξίας 5 δις ευρώ, βρίσκουμε στην ‘πισίνα’ του στεγαστικά δάνεια στην Αττική, τη Θεσσαλονίκη, την Πελοπόννησο, τη Θεσσαλία, τη Στερεά Ελλάδα, τα νησιά του Αιγαίου, την Κρήτη, τα νησιά του Ιονίου, τη Θράκη και την Ήπειρο. Με το περιεχόμενο της ‘πισίνας’ να αποτελεί το κάλυμμα του ομολόγου, δηλαδή αυτό πάνω στο οποίο ο δανειστής έχει ‘ενέχυρο’ σε περίπτωση αδυναμίας πληρωμής του δανειολήπτη, το πρώτο ερώτημα που τίθεται είναι αν πράγματι σε περίπτωση αδυναμίας αποπληρωμής του δανείου η κυριότητα των στεγαστικών αυτών δανείων περάσει στα χέρια των δανειστών της τράπεζας. Αν η απάντηση είναι θετική, όπως ορίζεται από τη σχετική νομοθεσία, τότε μέσω των προγραμμάτων καλυμμένων ομολόγων των ελληνικών τραπεζών έχει δημιουργηθεί ένα μηχανισμός υποθήκευσης ελληνικής περιουσίας (και μάλιστα χωρίς όριο ως προς το ποσό της ‘κάλυψης’ των δανειστών που μπορεί να επιτευχθεί μέσω αυτού), κάτι που δε φαίνεται ιδιαίτερα σοφό αν λάβουμε υπόψη την χρηματοπιστωτική και οικονομική κατάσταση της χώρας, για την οποία μέχρι και σήμερα οι τιμές των ασφαλίστρων των ελληνικών ομολόγων τη δείχνουν ως δεύτερη πιθανότερη προς πτώχευση στον κόσμο.
Επιπλέον ο μηχανισμός αυτός ρυθμίζεται από μία νομοθεσία που εξασφαλίζει τους δανειστές των τραπεζών έναντι των Ελλήνων καταθετών τους στην περίπτωση οποιασδήποτε περίπτωσης αδυναμίας ή καθυστέρησης αποπληρωμής τους και έτσι το δεύτερο ερώτημα είναι πώς προστατεύονται οι καταθέτες των τραπεζών, δηλαδή οι Έλληνες πολίτες, σε περίπτωση που λάβει χώρα ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Η νομοθεσία περί έκδοσης καλυμμένων ομολόγων αποτέλεσε το πρώτο βήμα στη διαδικασία οριστικής εξασφάλισης των δανειστών από το ενδεχόμενο αδυναμίας πληρωμής τους από την ελληνική πλευρά (εν προκειμένω τις ελληνικές τράπεζες), δημιουργώντας ένα μηχανισμό υποθήκευσης ελληνικής ιδιωτικής περιουσίας και εξασφαλίζοντας νομικά το δικαίωμα των δανειστών να έχουν πλήρη εποπτεία της εικόνας των δανειοληπτριών τραπεζών και έλεγχο στην ‘πισίνα’ των περιουσιακών στοιχείων που τους κάλυπταν.
Το δεύτερο και σημαντικότερο βήμα για τους δανειστές της Ελλάδας ήταν η εξασφάλιση τους από το ενδεχόμενο αδυναμίας πληρωμής τους από το ελληνικό κράτος, μέσω της ψήφισης μίας αντίστοιχης με αυτής των καλυμμένων ομολόγων νομοθεσίας.
Πρώτο εμπόδιο στο στόχο των δανειστών ήταν η παντελής έλλειψη οποιουδήποτε νομικού ερείσματος για την ψήφιση μίας νομοθεσίας από την ελληνική πλευρά που να τους κάλυπτε σε περίπτωση ελληνικής πτώχευσης, παρέχοντας τους εμπράγματες ασφάλειες έναντι της ελληνικής δημόσιας περιουσίας για τα δάνεια τους αλλά και τον πλήρη έλεγχο της ελληνικής οικονομίας ώστε να εξασφαλιστεί ότι θα παρθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα ώστε τα δάνεια, τελικά, να αποπληρωθούν. Είναι ευκόλως αντιληπτό πως αν ετίθετο τέτοιο θέμα κάτω από φυσιολογικές συνθήκες θα προκαλούσε άνευ προηγουμένου αντιδράσεις τόσο πολιτικές όσο και λαϊκές.
Το δεύτερο εμπόδιο στο στόχο δανειστών προέκυπτε από τρία ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που είχε το δημόσιο χρέος της Ελλάδας:
α) Ήταν ιδιαίτερα συγκεντρωμένο (80-90%) σε ευρωπαϊκές τράπεζες, κυρίως γαλλικές, γερμανικές, ελβετικές και βρετανικές και έτσι απειλούσε με κρίση το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα και συνάμα τα συνταξιοδοτικά και ασφαλιστικά ταμεία των παραπάνω κρατών σε περίπτωση ελληνικής αδυναμίας αποπληρωμής του.
β) Το 90% του ελληνικού χρέους διεπόταν από το ελληνικό δίκαιο με τρόπο τέτοιο που έδινε στην Ελλάδα το δικαίωμα σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή να προβεί σε αλλαγή της νομοθεσίας και να υποχρεώσει τους δανειστές να συμμετέχουν σε μία εθελοντική αναδιάρθρωση του, κάτι πολύ θετικό για την Ελλάδα αλλά όχι για τους δανειστές.
γ) Το 100% του ελληνικού χρέους ήταν απαλλαγμένο από εμπράγματες ασφάλειες και έτσι οι δανειστές ήταν κατά 100% ‘μη εξασφαλισμένοι’ σε περίπτωση αδυναμίας αποπληρωμής του ή πτώχευσης του ελληνικού κράτους.
Η λύση στα παραπάνω προβλήματα ήρθε με την ‘ελληνική κρίση’ η οποία, πέρα από όλα τα δώρα που έφερε σε Ευρώπη και ΗΠΑ (για τα οποία είχαν γίνει πολλές προβλέψεις σε παλαιότερα άρθρα οι οποίες, πια, αποτελούν επιβεβαιωμένα γεγονότα), οδήγησε την Ελλάδα στην υπογραφή της Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης με χώρες της ΕΕ και στο Διακανονισμό Χρηματοδότησης Άμεσης Ετοιμότητας του Δ.Ν.Τ., δημιουργώντας την πολυπόθητη νομοθεσία που εξασφάλισε τα εξής:
α) Την απαλλαγή των ευρωπαϊκών τραπεζών από το ‘τοξικό’ ελληνικό χρέος και τη μεταφορά του σε χώρες της ΕΕ, στο ΔΝΤ και στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα απ’ όπου θα γίνει η διαχείριση του.
β) Την αλλαγή του δικαίου που διέπει το χρέος από το ελληνικό στο αγγλικό, καταργώντας ένα μοναδικό πλεονέκτημα της Ελλάδας.
γ) Την επιβάρυνση του ελληνικού χρέους με εμπράγματες ασφάλειες επί του ελληνικού δημοσίου ακυρώνοντας το δεύτερο εξαιρετικό πλεονέκτημα της Ελλάδας.
δ) Την εποπτεία και τον έλεγχο της ελληνικής οικονομίας και την υποχρέωση της Ελλάδας να υπακούει στις υποδείξεις των δανειστών της, ώστε να εξασφαλιστεί στο μέγιστο δυνατό βαθμό η αποπληρωμή των δανείων της προς αυτούς.
Συμπερασματικά, η νομοθεσία περί καλυμμένων ομολόγων και οι όροι που έγιναν αποδεκτοί από την Ελλάδα και περιέχονται στο λεγόμενο ‘μνημόνιο’, ολοκλήρωσαν τη νομική πλευρά της εξασφάλισης των δανειστών των ελληνικών τραπεζών και των δανειστών του ελληνικού κράτους από το ενδεχόμενο αδυναμίας πληρωμής τους από τις πρώτες ή το δεύτερο και άνοιξαν το δρόμο για μία ελεγχόμενη πτώχευση την οποία βιώνουμε, ήδη, από τις αρχές του 2010 και θα συνεχίσουμε να βιώνουμε για τα επόμενα χρόνια, με τις προβλέψεις μεγάλων οικονομικών κέντρων του εξωτερικού όπως το CERP (Κέντρο Οικονομικών και Πολιτικών Ερευνών της Ουάσιγκτον) να τοποθετούν την παράταση αυτής της κατάστασης, με τη μία ή την άλλη μορφή, τουλάχιστον μέχρι το 2020.
Στη διάρκεια αυτής της δεκαετίας, η χώρα θα συνεχίσει να προχωρά στο τούνελ μίας οικονομικής άνευ όρων παράδοσης στους δανειστές της, υποθηκεύοντας την ιδιωτική και δημόσια περιουσία της και κάνοντας τα πάντα προκειμένου να εξασφαλίσει τα συμφέροντα τους και ελπίζοντας ότι μετά την οικονομική και την κοινωνική καταστροφή θα έρθει η ώρα της λήψης του αντίδωρου για τα όσα δεινά θα έχει υποφέρει, μόνο για να καταλάβει, τελικά, ότι το τίμημα που πλήρωσε ήταν εξαιρετικά υψηλό.
Article Author: Πάνος Παναγιώτου χρηματιστηριακός τεχνικός αναλυτής διευθυντής GSTA/EKTA
πηγη sofokleous10.gr
Το τμήμα αυτό επιβάλλεται να έχει μεγαλύτερη αξία από το ύψος του δανείου ώστε να παρέχει τη μέγιστη δυνατή εξασφάλιση στο δανειστή και ξεχωρίζεται από τα υπόλοιπα περιουσιακά στοιχεία του δανειολήπτη έτσι ώστε σε περίπτωση αδυναμίας αποπληρωμής του δανείου ο δανειστής να έχει πρόσβαση σε αυτό πριν από οποιονδήποτε άλλο δικαιούχο ενώ επιπλέον έχει πρόσβαση και στα υπόλοιπα περιουσιακά στοιχεία του δανειολήπτη. Τέλος, ο δανειστής έχει το δικαίωμα συνεχούς εποπτείας και διενέργειας ελέγχων επί του ενεχυριασμένου τμήματος της περιουσίας του δανειολήπτη και μπορεί να προσθέσει ή να αφαιρέσει περιουσιακά στοιχεία σε αυτό ανά πάσα στιγμή αν κριθεί ότι δεν εξασφαλίζεται δεόντως από την αρχική επιλογή ενεχυριασμένων περιουσιακών στοιχείων.
Μέχρι σήμερα οι τράπεζες της Αυστραλίας απαγορεύεται να εκδώσουν καλυμμένα ομόλογα, καθώς η έκδοση τους συγκρούεται με το ισχύον τραπεζικό δίκαιο της χώρας το οποίο ορίζει ότι τα συμφέροντα των καταθετών μίας τράπεζας πρέπει να προηγούνται αυτών των δανειστών της. Στην περίπτωση έκδοσης καλυμμένων ομολόγων τα συμφέροντα των δανειστών προηγούνται αυτών όλων των υπολοίπων, συμπεριλαμβανομένων και των καταθετών των τραπεζών και έτσι σε περίπτωση οποιασδήποτε αδυναμίας πληρωμής οι δανειστές μπορούν να κατασχέσουν ακόμη και τις καταθέσεις στην τράπεζα.
Η συζήτηση για την θέσπιση ή όχι μίας νομοθεσίας που θα επιτρέπει στις τράπεζες της Αυστραλίας να εκδίδουν καλυμμένα ομόλογα αποτελεί ένα εξαιρετικά σημαντικό θέμα, με πολιτικούς και τραπεζίτες να εκφράζουν δημόσια τα επιχειρήματα τους και η χρονική στιγμή που επιλέγεται να συμβεί αυτό έχει να κάνει περισσότερο με την παγκόσμια διόγκωση του κρατικού χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ και με την προοπτική μίας αργής εξόδου της διεθνούς οικονομίας από τη μεγαλύτερη κρίση της των τελευταίων 80 ετών παρά με το πρόβλημα χρέους της ίδιας της Αυστραλίας, καθώς το χρέος της χώρας είναι από τα μικρότερα στον κόσμο. Αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος που το έξυπνο χρήμα δε βιάστηκε ούτε πίεσε την Αυστραλία να ψηφίσει νωρίς νόμους με στόχο τη διασφάλιση των συμφερόντων των δανειστών, αφού η χώρα θεωρείται εξαιρετικά μικρού ρίσκου με μηδενικές πιθανότητες πτώχευσης.
Δε συνέβη το ίδιο και στην Ελλάδα, όμως, όπου η προετοιμασία για την προστασία των δανειστών από το ενδεχόμενο πτώχευσης ξεκίνησε στις αρχές τις περασμένης δεκαετίας και κατέληξε στην ψήφιση της νομοθεσίας που επέτρεψε την έκδοση καλυμμένων ομολόγων το 2003, σε φαινομενικά ανύποπτο χρόνο, άνευ πολιτικών αντιδράσεων και κάτω από τη ‘μύτη’ των Ελλήνων πολιτών.
Το ίδιο είχε συμβεί και το 1920, όταν η Ελλάδα ψήφισε σχετική νομοθεσία που ρύθμιζε τη διαδικασία έκδοσης ομολογιών, η οποία περιλάμβανε όρους που θα προστάτευαν τους δανειστές από μία ενδεχόμενη αδυναμία αποπληρωμής τους, κάτι το οποίο και τελικά συνέβη μέσα στα επόμενα χρόνια. Από το 1922 και μετά η Ελλάδα βρέθηκε αντιμέτωπη με δραματικά δημοσιονομικά προβλήματα και οι δανειστές της πίεσαν και πέτυχαν τη ‘διχοτόμηση’ της δραχμής, με τη μισή αξία της να παραμένει στον κάτοχο της και την υπόλοιπη μισή να αποδίδεται στο κράτος με αντάλλαγμα δάνεια 20αετίας με 6,5% επιτόκιο, τα οποία, φυσικά, ποτέ δεν πληρώθηκαν. Ακολούθησε η Μεγάλη Ύφεση μετά το κραχ του 1929 στις ΗΠΑ και τέλος ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος που έδωσε τη χαριστική βολή στην ελληνική οικονομία.
Πολλά χρόνια αργότερα, το 1981, ξεκινούσε ένας από τους μεγαλύτερους διεθνείς κύκλους οικονομικής ανάπτυξης, ο οποίος έμελλε να κρατήσει μέχρι το 2000 και κατά τη διάρκεια του ο κόσμος άλλαξε θεαματικά. Αντί, ωστόσο, η Ελλάδα να εκμεταλλευτεί τις ευνοϊκές συνθήκες της δεκαετίας του ΄80, της πρώτης εκ των δύο δεκαετιών παγκόσμιας ανάπτυξης, ώστε να αναπτυχθεί χωρίς να αυξήσει το χρέος της και χωρίς να επιβαρύνει τα δημοσιονομικά της μεγέθη, επέλεξε να ακολουθήσει μία πολιτική παροχών βασισμένων στην υπερβολική επέκταση του κρατικού δανεισμού, με αποτέλεσμα το δημόσιο χρέος να εκτιναχθεί πάνω από το 100% μέχρι τις αρχές της επόμενης δεκαετίας, από το 34,5% το 1981, με παράλληλη απογείωση του πληθωρισμού ο οποίος κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 80΄κυμαίνονταν στο 19% (φτάνοντας μέχρι και στο 25% το 1985), ποσοστό τριπλάσιο από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.
Η Ελλάδα είχε μία και μοναδική ευκαιρία να μειώσει το χρέος που είχε συσσωρευτεί κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 80΄ και αυτή της δόθηκε στη διάρκεια της επόμενης δεκαετίας, η οποία χαρακτηρίστηκε, επίσης, από θεαματική διεθνή ανάπτυξη και εξαιρετικά ευνοϊκό διεθνές επιχειρηματικό περιβάλλον. Έχοντας φτάσει, όμως, το 1991 να ξοδεύει το 12% του ΑΕΠ της για την αποπληρωμή των τόκων των δανείων της και με τους πολιτικούς ιθύνοντες να έχουν εθιστεί στην εύκολη λύση του δανεισμού, ένα τέτοιο εγχείρημα αναμενόταν εξαιρετικά δύσκολο κάτι το οποίο οι δανειστές της Ελλάδας το γνώριζαν καλύτερα από τον καθένα.
Έτσι, όταν έφτασε η ώρα της υπογραφής της συνθήκης του Μάαστριχ οι μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης έπρεπε να αποφασίσουν αν θα επέτρεπαν στην Ελλάδα να την υπογράψει, παρά το γεγονός ότι δεν πληρούσε σε καμία περίπτωση τα κριτήρια που αυτή έθετε ή αν θα την πίεζε να βελτιώσει τα οικονομικά της προκειμένου να μη βρεθεί οικονομικά απομονωμένη. Επελέγη το δεύτερο γιατί αυτό εξυπηρετούσε τις μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις και η Ελλάδα υπέγραψε τη συνθήκη του Μάαστριχ αν και η οικονομία ταλανίζονταν από πληθωρισμό της τάξης του 19,8% όταν ο ευρωπαϊκός μέσος όρος ήταν στο 4,07% και αν και το δημοσιονομικό έλλειμμα της ήταν της τάξης του 11,5% όταν ο αντίστοιχος ευρωπαϊκός μέσος όρος ήταν στο 3,64%.
Η αποτυχία πραγματικής σύγκλισης με τις ευρωπαϊκές οικονομίες διαιώνισε την πολιτική εξάρτησης από δανεικά κεφάλαια και οδήγησε στην υιοθέτηση μεθόδων δημιουργικής λογιστικής προκειμένου να αποκρυφτεί η πραγματικό οικονομική εικόνα της χώρας και να μεταφερθεί η λύση των προβλημάτων της αργότερα. Σύμφωνα με μία σειρά παλαιών και νεότερων εκθέσεων του ΔΝΤ και της ΕΕ από το 1996 και μετά τα επίσημα στατιστικά στοιχεία για την ελληνική οικονομία τελούν υπό αμφισβήτηση ενώ σύμφωνα με τις τελευταίες ανακοινώσεις περί των ‘ελληνικών στατιστικών’ αυτά θεωρούνται παραποιημένα τουλάχιστον από τα τέλη του 90΄και μετά.
Φτάνοντας στο τέλος της δεκαετίας του 90΄και έχοντας χάσει την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί τον 20αετή κύκλο διεθνούς ανάπτυξης η Ελλάδα είχε μόνον έναν τρόπο, πλέον, να εξασφαλίσει την παραμονή της στο κλαμπ των αναπτυγμένων κρατών, συνεχίζοντας την πολιτική υπερβολικού δανεισμού και δημιουργικής λογιστικής με τη συναίνεση και τη συνενοχή ΗΠΑ και Ευρώπης. Έτσι, εντάχθηκε στην ΕΕ παρά το γεγονός ότι το χρέος της ήταν μεγαλύτερο του 100% του ΑΕΠ και το πραγματικό της δημοσιονομικό έλλειμμα άγνωστο.
Όλα αυτά λάμβαναν χώρα κάτω από το άγρυπνο βλέμμα των δανειστών της Ελλάδας, οι οποίοι συνέχιζαν να καλύπτουν τις δανειακές της ανάγκες ξεκινώντας, ωστόσο, τις διαδικασίες που θα εξασφάλιζαν τα συμφέροντα τους σε περίπτωση μίας μελλοντικής αδυναμίας αποπληρωμής των δανείων της.
Έτσι, από τις αρχές του 2000 οι δανειστές πίεσαν για την θέσπιση νέων νομοθεσιών που θα επέτρεπαν στις ελληνικές τράπεζες την έκδοση καλυμμένων ομολόγων και το 2003 πέτυχαν την ψήφιση του σχετικού νόμου ανοίγοντας την πόρτα για την αρχή της περιόδου επιβάρυνσης του ελληνικού χρέους με βαριά ενέχυρα.
Ακολούθησε η περίοδος ανάπτυξης από το 2003 μέχρι το 2007 η οποία, όμως, στηρίχτηκε στην επέκταση του ιδιωτικού δανεισμού και στη δημιουργία μίας φούσκας στην αγορά ακινήτων και το 2007 ήταν πια ξεκάθαρο για τους δανειστές ότι η αρχή του τέλους για την Ελλάδα είχε φτάσει. Τότε μεθόδευσαν τη θέσπιση νέων, συμπληρωματικών νόμων για την αγορά καλυμμένων ομολόγων δυστυχώς, όπως και το 2003, δεν υπήρξε καμία ιδιαίτερη πολιτική αντίδραση ή ενημέρωση των Ελλήνων πολιτών σχετικά με τη σοβαρότητα του θέματος. Οι νέοι νόμοι ψηφίστηκαν και έχει ενδιαφέρον μία γρήγορη ματιά σε αυτούς από το φύλλο της 1ης Αυγούστου του 2007 της εφημερίδας της Κυβέρνησης, όπου διαβάζουμε τα εξής:
*
Τα πιστωτικά ιδρύματα δύνανται να εκδίδουν καλυμμένες ομολογίες, σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος άρθρου και συμπληρωματικά του ν. 3156/2003.
*
Το κάλυμμα των καλυμμένων ομολογιών δύναται να συνίσταται σε απαιτήσεις από δάνεια και πιστώσεις κάθε φύσεως και συμπληρωματικά σε απαιτήσεις από παράγωγα χρηματοοικονομικά προϊόντα..σε καταθέσεις σε πιστωτικά ιδρύματα και σε κινητές αξίες, όπως ορίζεται ειδικότερα με απόφαση της Τράπεζας της Ελλάδος.
*
Επί του καλύμματος συνιστάται νόμιμο ενέχυρο υπέρ των ομολογιούχων οι οποίοι αναφέρονται ως εξασφαλιζόμενοι δανειστές στο πρόγραμμα των ομολογιών.
*
Σε περίπτωση που ορισμένα από τα περιουσιακά στοιχεία που συνιστούν το κάλυμμα των ομολογιών διέπονται από ξένο δίκαιο, θα συστήνεται εμπράγματη εξασφάλιση επ’ αυτών υπέρ των ομολογιούχων και των λοιπών εξασφαλιζόμενων δανειστών
*
Οι απαιτήσεις που συγκαταλέγονται στο κάλυμμα των ομολογιών αναφέρονται ονομαστικά σε έγγραφο που υπογράφεται από τον εκδότη και τον θεματοφύλακα και καταχωρείται σε περίληψη που περιέχει τα ουσιώδη σημεία του. Με τον ίδιο τρόπο δύνανται να αντικαθίστανται απαιτήσεις που συνιστούν μέρος του καλύμματος με άλλες ή να προστίθενται απαιτήσεις στο κάλυμμα.
*
Με καλυμμένες ομολογίες δύνανται να εξομοιούνται οι ομολογίες που εκδίδονται από νομικό πρόσωπο ειδικού σκοπού, που εδρεύει είτε στην Ελλάδα είτε σε κράτος μέλος του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου, και που αποκτά απαιτήσεις από δάνεια και πιστώσεις κάθε φύσεως από πιστωτικό ίδρυμα που εδρεύει στην Ελλάδα
Παρά τους παραπάνω νόμους χρειάστηκε μία ακόμη τροποποίηση στην ελληνική νομοθεσία το 2008, προκειμένου η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας να ξεπεράσει και το τελευταίο εμπόδιο για την έκδοση καλυμμένων ομολόγων και μετά και από αυτήν την τροποποίηση ο δρόμος άνοιξε διάπλατα και τον περπάτησαν τόσο η Εθνική, όσο και η Alpha, η Marfin και η Eurobank, με την έκδοση καλυμμένων ομολόγων να γίνεται, πλέον, η νέα εθνική μόδα. Έτσι, για παράδειγμα, μέσα στο καλοκαίρι του 2010 η Εθνική ανακοίνωσε πρόγραμμα έκδοσης καλυμμένων ομολόγων αξίας 15 δις ευρώ, συμπληρωματικού προηγούμενου πρόσφατου προγράμματος της ύψους 3 δις ευρώ.
Σταδιακά και σταθερά, μερικές από τις σημαντικότερες ελληνικές τράπεζες προβαίνουν σε όλο και μεγαλύτερες εκδόσεις καλυμμένων ομολόγων, τα οποία λαμβάνουν πολύ χαμηλές βαθμολογίες από τους οίκους πιστοληπτικής αξιολόγησης και η νέα αυτή τάση δημιουργεί μία δεξαμενή χρέους το οποίο έχει ως ενέχυρο, κυρίως, στεγαστικά δάνεια. Μελετώντας ενδεικτικά μία έκδοση καλυμμένων ομολόγων ελληνικής τράπεζας αξίας 5 δις ευρώ, βρίσκουμε στην ‘πισίνα’ του στεγαστικά δάνεια στην Αττική, τη Θεσσαλονίκη, την Πελοπόννησο, τη Θεσσαλία, τη Στερεά Ελλάδα, τα νησιά του Αιγαίου, την Κρήτη, τα νησιά του Ιονίου, τη Θράκη και την Ήπειρο. Με το περιεχόμενο της ‘πισίνας’ να αποτελεί το κάλυμμα του ομολόγου, δηλαδή αυτό πάνω στο οποίο ο δανειστής έχει ‘ενέχυρο’ σε περίπτωση αδυναμίας πληρωμής του δανειολήπτη, το πρώτο ερώτημα που τίθεται είναι αν πράγματι σε περίπτωση αδυναμίας αποπληρωμής του δανείου η κυριότητα των στεγαστικών αυτών δανείων περάσει στα χέρια των δανειστών της τράπεζας. Αν η απάντηση είναι θετική, όπως ορίζεται από τη σχετική νομοθεσία, τότε μέσω των προγραμμάτων καλυμμένων ομολόγων των ελληνικών τραπεζών έχει δημιουργηθεί ένα μηχανισμός υποθήκευσης ελληνικής περιουσίας (και μάλιστα χωρίς όριο ως προς το ποσό της ‘κάλυψης’ των δανειστών που μπορεί να επιτευχθεί μέσω αυτού), κάτι που δε φαίνεται ιδιαίτερα σοφό αν λάβουμε υπόψη την χρηματοπιστωτική και οικονομική κατάσταση της χώρας, για την οποία μέχρι και σήμερα οι τιμές των ασφαλίστρων των ελληνικών ομολόγων τη δείχνουν ως δεύτερη πιθανότερη προς πτώχευση στον κόσμο.
Επιπλέον ο μηχανισμός αυτός ρυθμίζεται από μία νομοθεσία που εξασφαλίζει τους δανειστές των τραπεζών έναντι των Ελλήνων καταθετών τους στην περίπτωση οποιασδήποτε περίπτωσης αδυναμίας ή καθυστέρησης αποπληρωμής τους και έτσι το δεύτερο ερώτημα είναι πώς προστατεύονται οι καταθέτες των τραπεζών, δηλαδή οι Έλληνες πολίτες, σε περίπτωση που λάβει χώρα ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Η νομοθεσία περί έκδοσης καλυμμένων ομολόγων αποτέλεσε το πρώτο βήμα στη διαδικασία οριστικής εξασφάλισης των δανειστών από το ενδεχόμενο αδυναμίας πληρωμής τους από την ελληνική πλευρά (εν προκειμένω τις ελληνικές τράπεζες), δημιουργώντας ένα μηχανισμό υποθήκευσης ελληνικής ιδιωτικής περιουσίας και εξασφαλίζοντας νομικά το δικαίωμα των δανειστών να έχουν πλήρη εποπτεία της εικόνας των δανειοληπτριών τραπεζών και έλεγχο στην ‘πισίνα’ των περιουσιακών στοιχείων που τους κάλυπταν.
Το δεύτερο και σημαντικότερο βήμα για τους δανειστές της Ελλάδας ήταν η εξασφάλιση τους από το ενδεχόμενο αδυναμίας πληρωμής τους από το ελληνικό κράτος, μέσω της ψήφισης μίας αντίστοιχης με αυτής των καλυμμένων ομολόγων νομοθεσίας.
Πρώτο εμπόδιο στο στόχο των δανειστών ήταν η παντελής έλλειψη οποιουδήποτε νομικού ερείσματος για την ψήφιση μίας νομοθεσίας από την ελληνική πλευρά που να τους κάλυπτε σε περίπτωση ελληνικής πτώχευσης, παρέχοντας τους εμπράγματες ασφάλειες έναντι της ελληνικής δημόσιας περιουσίας για τα δάνεια τους αλλά και τον πλήρη έλεγχο της ελληνικής οικονομίας ώστε να εξασφαλιστεί ότι θα παρθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα ώστε τα δάνεια, τελικά, να αποπληρωθούν. Είναι ευκόλως αντιληπτό πως αν ετίθετο τέτοιο θέμα κάτω από φυσιολογικές συνθήκες θα προκαλούσε άνευ προηγουμένου αντιδράσεις τόσο πολιτικές όσο και λαϊκές.
Το δεύτερο εμπόδιο στο στόχο δανειστών προέκυπτε από τρία ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που είχε το δημόσιο χρέος της Ελλάδας:
α) Ήταν ιδιαίτερα συγκεντρωμένο (80-90%) σε ευρωπαϊκές τράπεζες, κυρίως γαλλικές, γερμανικές, ελβετικές και βρετανικές και έτσι απειλούσε με κρίση το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα και συνάμα τα συνταξιοδοτικά και ασφαλιστικά ταμεία των παραπάνω κρατών σε περίπτωση ελληνικής αδυναμίας αποπληρωμής του.
β) Το 90% του ελληνικού χρέους διεπόταν από το ελληνικό δίκαιο με τρόπο τέτοιο που έδινε στην Ελλάδα το δικαίωμα σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή να προβεί σε αλλαγή της νομοθεσίας και να υποχρεώσει τους δανειστές να συμμετέχουν σε μία εθελοντική αναδιάρθρωση του, κάτι πολύ θετικό για την Ελλάδα αλλά όχι για τους δανειστές.
γ) Το 100% του ελληνικού χρέους ήταν απαλλαγμένο από εμπράγματες ασφάλειες και έτσι οι δανειστές ήταν κατά 100% ‘μη εξασφαλισμένοι’ σε περίπτωση αδυναμίας αποπληρωμής του ή πτώχευσης του ελληνικού κράτους.
Η λύση στα παραπάνω προβλήματα ήρθε με την ‘ελληνική κρίση’ η οποία, πέρα από όλα τα δώρα που έφερε σε Ευρώπη και ΗΠΑ (για τα οποία είχαν γίνει πολλές προβλέψεις σε παλαιότερα άρθρα οι οποίες, πια, αποτελούν επιβεβαιωμένα γεγονότα), οδήγησε την Ελλάδα στην υπογραφή της Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης με χώρες της ΕΕ και στο Διακανονισμό Χρηματοδότησης Άμεσης Ετοιμότητας του Δ.Ν.Τ., δημιουργώντας την πολυπόθητη νομοθεσία που εξασφάλισε τα εξής:
α) Την απαλλαγή των ευρωπαϊκών τραπεζών από το ‘τοξικό’ ελληνικό χρέος και τη μεταφορά του σε χώρες της ΕΕ, στο ΔΝΤ και στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα απ’ όπου θα γίνει η διαχείριση του.
β) Την αλλαγή του δικαίου που διέπει το χρέος από το ελληνικό στο αγγλικό, καταργώντας ένα μοναδικό πλεονέκτημα της Ελλάδας.
γ) Την επιβάρυνση του ελληνικού χρέους με εμπράγματες ασφάλειες επί του ελληνικού δημοσίου ακυρώνοντας το δεύτερο εξαιρετικό πλεονέκτημα της Ελλάδας.
δ) Την εποπτεία και τον έλεγχο της ελληνικής οικονομίας και την υποχρέωση της Ελλάδας να υπακούει στις υποδείξεις των δανειστών της, ώστε να εξασφαλιστεί στο μέγιστο δυνατό βαθμό η αποπληρωμή των δανείων της προς αυτούς.
Συμπερασματικά, η νομοθεσία περί καλυμμένων ομολόγων και οι όροι που έγιναν αποδεκτοί από την Ελλάδα και περιέχονται στο λεγόμενο ‘μνημόνιο’, ολοκλήρωσαν τη νομική πλευρά της εξασφάλισης των δανειστών των ελληνικών τραπεζών και των δανειστών του ελληνικού κράτους από το ενδεχόμενο αδυναμίας πληρωμής τους από τις πρώτες ή το δεύτερο και άνοιξαν το δρόμο για μία ελεγχόμενη πτώχευση την οποία βιώνουμε, ήδη, από τις αρχές του 2010 και θα συνεχίσουμε να βιώνουμε για τα επόμενα χρόνια, με τις προβλέψεις μεγάλων οικονομικών κέντρων του εξωτερικού όπως το CERP (Κέντρο Οικονομικών και Πολιτικών Ερευνών της Ουάσιγκτον) να τοποθετούν την παράταση αυτής της κατάστασης, με τη μία ή την άλλη μορφή, τουλάχιστον μέχρι το 2020.
Στη διάρκεια αυτής της δεκαετίας, η χώρα θα συνεχίσει να προχωρά στο τούνελ μίας οικονομικής άνευ όρων παράδοσης στους δανειστές της, υποθηκεύοντας την ιδιωτική και δημόσια περιουσία της και κάνοντας τα πάντα προκειμένου να εξασφαλίσει τα συμφέροντα τους και ελπίζοντας ότι μετά την οικονομική και την κοινωνική καταστροφή θα έρθει η ώρα της λήψης του αντίδωρου για τα όσα δεινά θα έχει υποφέρει, μόνο για να καταλάβει, τελικά, ότι το τίμημα που πλήρωσε ήταν εξαιρετικά υψηλό.
Article Author: Πάνος Παναγιώτου χρηματιστηριακός τεχνικός αναλυτής διευθυντής GSTA/EKTA
πηγη sofokleous10.gr