Κυριακή 3 Μαΐου 2015

Ο «καλός» και ο «κακός» δανειστής


«Να πάτε να δείτε την ωραία Ρίγα, γιατί στο Eurogroup αποτέλεσμα δεν θα δείτε» .
Η φράση του Γερμανού Υπουργού Οικονομικών Βολφγκανγκ Σόιμπλε δεν προκαλεί καμία πλέον εντύπωση, ούτε καν ανησυχία καθώς η στάση των δανειστών της Ελλάδας είναι γνωστή.

Όλα αυτά τα πέντε χρόνια Μνημονίου και ατελέσφορων διαπραγματεύσεων υπήρχε ο «καλός δανειστής» που συνήθως ήταν το
ΔΝΤ που πίεζε για «συνολική λύση του ελληνικού προβλήματος» και «οριστική αντιμετώπιση του δυσθεώρητου χρέους» και από την άλλη ο «κακός δανειστής» που δεν ήταν άλλος από τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε που ήταν μονίμως αρνητικός.

Η μοναδική αλλαγή σε αυτή την ιδιότυπη σχέση «αγάπης – μίσους» είναι ότι η κυβέρνηση έχει πετύχει να μετατρέψει σε «κακό διαπραγματευτή» το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αλλά και να κλείσει ερμητικά την πόρτα των Ηνωμένων Πολιτειών, οι οποίες όπως όλοι καλά θυμόμαστε ήταν οι πρώτες οι οποίες μέσω του Μπάρακ Ομπάμα δημοσίως παρενέβησαν την επομένη της εκλογής του Αλέξη Τσίπρα ώστε να βρεθεί σύντομα μια λύση.

Με την πλάτη στον τοίχο τώρα η κυβέρνηση δυστυχώς μόνο εχθρούς μπορεί να βλέπει και κυρίως να μεταθέτει τις ευθύνες σε άλλους. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του Γιάνη Βαρουφάκη ο οποίος ανοιχτά δηλώνει ότι δεν πρόκειται για κάποια μπλόφα της κυβέρνησης το ενδεχόμενο χρεοκοπίας αν δεν βρεθεί λύση με τους δανειστές.

Η μυστικοπάθεια  και οι συναντήσεις για την Ελλάδα

Αναζητώντας το που βρίσκεται η «αλήθεια» για την μέχρι στιγμή πορεία των διαπραγματεύσεων, δύσκολα κανείς μπορεί να βγάλει συμπέρασμα.

Από τη μια έχουμε ένα σχετικά «θετικό κλίμα» μετά τη συνάντηση Μέρκελ – Τσίπρα,  οι οποίοι φέρεται να συμφώνησαν στις ιδιωτικοποιήσεις, στο να μετατραπεί η γενική γραμματεία δημοσίων εσόδων σε ανεξάρτητη αρχή και στο να αποκτήσει περισσότερη ανεξαρτησία η ΕΛΣΤΑΤ.

 Από την άλλη όμως πληροφορούμαστε ότι γίνονται συνεχείς παρασκηνιακές συναντήσεις τόσο και με τους Θεσμούς, όσο και μεταξύ των πρωταγωνιστών (ΔΝΤ,ΕΚΤ,ESM) χωρίς όμως τη συμμετοχή του Υπουργού Οικονομικών.

Αντίστοιχες συναντήσεις είχαν γίνει και στο πρώτο και στο δεύτερο δανειακό πακέτο που πήρε η Ελλάδα, και όπως όλοι πολύ καλά θυμούνται, λίγο πριν βρεθεί η τελική λύση.

Οι δανειστές της χώρας μας προφανώς και δεν ενδιαφέρονται το πώς θα επικοινωνήσει το νέο πακέτο στο εσωτερικό της χώρας ο Αλέξης Τσίπρας ή πως θα κάμψει τις εσωκομματικές ενστάσεις.
Η απάντηση στη φράση του προς την Άγκελα Μέρκελ «εγώ τήρησα όσα δεσμεύθηκα, τήρησε και εσύ όλα όσα έχουμε συμφωνήσει», εμπεριέχει τον κίνδυνο να επιστραφεί αυτούσια από τη Γερμανίδα καγκελάριο.

Σίγουρα πάντως μπροστά υπάρχει ακόμα δρόμος και είναι άγνωστο πως ο Πρωθυπουργός να πιστεύει ότι μπορεί να βρεθεί μια λύση έως τα τέλη Απριλίου, δεδομένου ότι οι εταίροι μας είναι κατηγορηματικά αντίθετοι σε «πολιτική συμφωνία».

Αποκρυπτογραφώντας τις νέες δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου ότι το πακέτο των «μεταρρυθμίσεων-παρεμβάσεων» θα είναι  6 δισεκατομμύρια ευρώ, δεν προκύπτει από πουθενά ότι δεν θα υπάρξουν και επιπρόσθετα μέτρα.

Η διαπίστωση αυτή του imoney στηρίζεται στο γεγονός ότι οι δανειστές μας μέχρι στιγμής έχουν ένα πολύ απλό κανόνα: «για κάθε 1 ευρώ που θες να μαζεύεις πρέπει να εξαγγείλεις μέτρα τουλάχιστον 4 ευρώ».
Συνεπώς αν το δημοσιονομικό κενό που θα πρέπει να καλυφθεί είναι τουλάχιστον 5 δισεκατομμύρια ευρώ…τότε οι δανειστές θα απαιτήσουν να δουν μέτρα ύψους δισεκατομμυρίων ευρώ. Τώρα για το πόσο όλα αυτά τα μέτρα μπορούν να εφαρμοστούν, πότε θα εφαρμοστούν και με ποιες προτεραιότητες…αυτό είναι άγνωστο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου