Στήνουν το Οικονομικό Ράιχ στην ευρωζώνη!

Σε ιστορική ευκαιρία επιβολής στις χώρες της ευρωζώνης ενός γερμανικού, ολοκληρωτικού μοντέλου οικονομικής διακυβέρνησης μετουσιώνει χωρίς προσχήματα το Βερολίνο την οικονομική κρίση: το Οικονομικό Ράιχ της Γερμανίας στην ευρωζώνη φέρει τον πολιτικά ορθό γενικό τίτλο «Ευρωπαϊκό Σύμφωνο για την Ανταγωνιστικότητα» και τελικός στόχος του είναι να μετατρέψει όλες τις χώρες-μέλη σε «μικρές Γερμανίες», υπό τις διαταγές της… Μεγάλης Γερμανίας.

Λίγες ημέρες πριν τη Σύνοδο Κορυφής της 4ης Φεβρουαρίου, η καγκελαρία άφησε να «διαρρεύσει» στο Spiegel εσωτερικό έγγραφο, όπου περιγράφονται λεπτομερέστερα από κάθε άλλη φορά οι όροι που θέτει το Βερολίνο, για να δεχθεί να «βάλει πλάτη» για την έξοδο των υπερχρεωμένων οικονομιών της ευρωζώνης από την κρίση. Από το έγγραφο, που προφανώς «διέρρευσε» για να «μετρηθούν» οι αντιδράσεις στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, καθίσταται σαφές, ότι η Γερμανία ζητά βαρύ τίμημα από τους εταίρους της στην ευρωζώνη για τη συμμετοχή της στην αντιμετώπιση της κρίσης χρέους.

Το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας, που θα ζητήσει η Μέρκελ από τους άλλους ηγέτες να προσυπογράψουν, πριν από οποιαδήποτε συζήτηση για στήριξη και διευκολύνσεις στους ασθενέστερους αποτυπώνει με καθαρότητα μια επικίνδυνη ολοκληρωτική αντίληψη της γερμανικής κυβέρνησης για την οικονομική πολιτική στη ζώνη του ευρώ: όπως στο παρελθόν τέθηκαν οικονομίες με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά και ανάγκες στην προκρούστεια κλίνη μιας ενιαίας νομισματικής πολιτικής, που ήταν κομμένη στα μέτρα της Γερμανίας, έτσι σήμερα επιχειρείται να «χωρέσει» η δημοσιονομική πολιτική 16 διαφορετικών εθνικών οικονομιών σε «γερμανικό κοστούμι». Επιπλέον, η «ορθή» γερμανική αντίληψη για την οικονομία επιχειρείται να επιβληθεί παντού στην ευρωζώνη, ακυρώνοντας κάθε έννοια άσκησης εθνικής κυριαρχίας και δημοκρατικού ελέγχου και μετατρέποντας ψηφοφόρους και κυβερνήσεις εθνικών κρατών σε απλά γρανάζια μιας καλοκουρδισμένης γερμανικής οικονομικής μηχανής.

Όπως φαίνεται από το έγγραφο, που παρουσίασε περιληπτικά χθες το Spiegel στην ηλεκτρονική του έκδοση και θα αναλύσει διεξοδικότερα σήμερα στην έντυπη, στόχος της Γερμανίας είναι να «εισαχθεί ένα είδος οικονομικής διακυβέρνηση στην ευρωζώνη, που πηγαίνει πολύ πιο μακριά από οτιδήποτε έχει συμφωνηθεί μέχρι σήμερα», όπως γράφει το περιοδικό.

Η ασκούμενη οικονομική πολιτική από τις κυβερνήσεις προτείνεται να οριοθετηθεί μέσα από συγκεκριμένους ποσοτικούς στόχους για τους οικονομικούς δείκτες, που οι Γερμανοί θεωρούν ως τους κρισιμότερους για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας. Για παράδειγμα, προτείνεται να τεθούν κοινή, μετρήσιμοι στόχοι για την εξέλιξη του κόστους εργασίας σε όλες τις οικονομίες. Αν αναλογισθεί κανείς, ότι την τελευταία δεκαετία το κόστος εργασίας στην Γερμανία έχει μείνει στάσιμο, ενώ στον Νότο έχει σημειώσει τεράστια αύξηση, εύκολα γίνεται αντιληπτό, ότι η εναρμόνιση σε ό,τι αφορά το κόστος εργασίας οδηγεί σε ακραία συμπίεση εισοδημάτων στο Νότο.

Επιπλέον, ζητούμενο για τους Γερμανούς θα ήταν να καθιερωθεί κοινός «χρυσός κανόνας» στην ευρωζώνη για το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης. Σε πρώτη φάση να αυξηθεί στα 67 χρόνια σε όλες τις χώρες, για να εξισωθεί με το γερμανικό όριο, και ακολούθως να αυξάνεται σε τακτά διαστήματα κάθε χώρα ανάλογα με τις δημογραφικές εξελίξεις που καταγράφονται.

Σε επίπεδο κεντρικής κατεύθυνσης της δημοσιονομικής πολιτικής, οι Γερμανοί έχουν στόχο να μεταφέρουν με κάποιο τρόπο στην Ευρωπαϊκή Συνθήκη και στο Σύμφωνο Σταθερότητας το λεγόμενο «φρένο χρέους», που έχει εισαχθεί από το 2009 στο γερμανικό Σύνταγμα και προβλέπει ότι από το 2016 και μετά θα εκμηδενισθεί το διαρθρωτικό έλλειμμα του προϋπολογισμού. Ουσιαστικά, αντί για το «πλαφόν» του 3% στα ελλείμματα, που ίσχυσε ως τώρα, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις καλούνται να παρουσιάζουν στο διηνεκές ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς. Όταν θα προβλέπει η Κομισιόν, ότι δεν θα πετύχουν αυτό το στόχο, οι κυβερνήσεις θα καλούνται αυτόματα να λαμβάνουν πρόσθετα μέτρα προσαρμογής.

Λίγες μόνο ημέρες πριν κορυφωθούν οι διαβουλεύσεις κορυφής στην ευρωζώνη για το «πακέτο» μέτρων που θα οδηγήσει στην έξοδο από την κρίση χρέους, οι γερμανικές ιδέες δείχνουν καθαρά, πώς οι Γερμανοί επιχειρούν να μετατρέψουν τη «νίκη» τους στο πεδίο της οικονομίας σε ισοδύναμη μιας επικράτησης με στρατιωτικά μέσα, την οποία δεν κατάφεραν να πετύχουν δύο φορές τον προηγούμενο αιώνα. Και να επιβάλλουν τους όρους τους, με τον αέρα του μεγάλου νικητή των σύγχρονων οικονομικών πολέμων…

πηγη:sofokleous10.gr

"Παγωμένη" η κίνηση στην αγορά

Με απογοητευτικό τρόπο για τους εμπόρους της Αθήνας άνοιξε το πρώτο δεκαπενθήμερο των εκπτώσεων.

Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις του Εμπορικού Συλλόγου της Αθήνας υπάρχει πτώση του τζίρου, της τάξης του 10-15%, σε σχέση με την περασμένη χρονιά, παρά το γεγονός ότι οι πραγματικές εκπτώσεις στα περισσότερα μαγαζιά φθάνουν ή και ξεπερνούν το 50%. Ακόμα πιο αρνητική είναι η εικόνα σε ορισμένους κλάδους, κατά κύριο λόγο σε αυτόν της ένδυσης και της υπόδησης, που υφίσταται το μεγαλύτερο πλήγμα, καθώς η πτώση υπερβαίνει το 20%. Πιο περιορισμένες είναι οι απώλειες σε άλλους κλάδους, όπως στα ηλεκτρικά είδη.

Ένα από τα αίτια αυτής της κατάστασης, σύμφωνα με τον εμπορικό κόσμο της Αθήνας, είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό οι συνεχιζόμενες απεργίες στα μέσα μαζικής μεταφοράς, καθώς δυσχεραίνουν τη δυνατότητα μετάβασης των πολιτών στο κέντρο της πόλης και θεωρούν ότι πρέπει να βρεθεί άμεση λύση, σ' αυτό το θέμα.

Αναμφίβολα, σημαντικό μερίδιο ''ευθύνης'' για την αρνητική αυτή εικόνα αποδίδουν και στη μεγάλη οικονομική κρίση που πλήττει τον κόσμο και κυρίως τη μεσαία τάξη, καθώς αυτή αποτελούσε το βασικό κορμό των καταναλωτών που έκανε μαζικά τις αγορές του κατά την περίοδο των εκπτώσεων.

Υποστηρίζουν ότι πλέον οι άνθρωποι επιλέγουν να χρησιμοποιήσουν το εισόδημα τους για βασικά είδη πρώτης ανάγκης και να κόψουν από τα δευτερεύοντα, όπως η ένδυση και η υπόδηση. Ως εκ τούτου, ο συγκεκριμένος κλάδος -αλλά και όχι μόνον αυτός- οδηγείται σε πολύ δύσβατα μονοπάτια.

Ακόμα ένας παράγοντας που, όπως τονίζουν οι έμποροι, συμβάλλει σε αυτήν τη δυσάρεστη πραγματικότητα για τα μαγαζιά , είναι το παράνομο εμπόριο. Παρά το γεγονός, όπως ομολογούν και οι ίδιοι, ότι το φαινόμενο αυτό σε κεντρικούς εμπορικούς δρόμους -όπως στην οδό Ερμού- έχει περιορισθεί σε μεγάλο βαθμό, το πρόβλημα παραμένει. Πλέον οι αναρίθμητοι παράνομοι μικροπωλητές έχουν μετακινηθεί σε άλλους δρόμους της Αθήνας, στην περίμετρο των εμπορικών δρόμων και συντηρούν αυτήν την κατάσταση. Γι' αυτό, ''φωνάζουν'' ότι μόνο η πλήρης εξάλειψη του παραεμπορίου θα είναι η λύση και όχι η εξώθηση τους σε άλλα σημεία της πόλης.

Η εικόνα που μεταφέρεται από τους εμπόρους, σχετικά με τον τρόπο που κινείται η αγορά τις τρέχουσες ημέρες των εκπτώσεων είναι ότι οι καταναλωτές μπαίνουν στα μαγαζιά και απλώς κοιτάζουν. Δεν ψωνίζουν ή προβαίνουν στην αγορά ενός μόνο προϊόντος, σε αντίθεση με παλαιότερες εποχές που προχωρούσαν σε εκτεταμένες αγορές.

Αυτή η περιγραφή των εμπόρων επιβεβαιώνεται και από τους καταναλωτές, οι οποίοι στη συντριπτική τους πλειοψηφία παραδέχονται ότι πράγματι με τις εκπτώσεις στο 50% οι τιμές των αγαθών είναι πιο προσιτές, αλλά με άδειο το πορτοφόλι τους, αυτό αποτελεί γι' αυτούς "δώρον άδωρον". Αναγνωρίζουν ότι οι περισσότεροι έμποροι προχωρούν σε σημαντικές προσφορές, αλλά η προϋπάρχουσα ακρίβεια και η αδυναμία να ξοδέψουν μεγάλα ποσά, τους αναγκάζει να αγοράζουν μόνο πράγματα τα οποία τα έχουν πραγματική ανάγκη και ότι οι εκπτώσεις είναι "απλώς ασπιρίνη για τον πονοκέφαλο".

Όσον αφορά στην περαιτέρω πορεία των εκπτώσεων, οι οποίες θα διαρκέσουν μέχρι τη Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου, οι εκτιμήσεις είναι δυσοίωνες από τον Εμπορικό Σύλλογο Αθηνών -αλλά και γενικότερα τους μαγαζάτορες- καθώς θεωρούν ότι από τη στιγμή που τα αίτια της αρνητικής κατάστασης των πρώτων ημερών δεν εξαλειφθούν, τότε δεν θα αλλάξει και το αποτέλεσμα.

Αυτό που εύχονται είναι, η πτώση του 10-15% να μην αλλάξει προς το χειρότερο, καθώς είναι κοινός τόπος ότι ο εμπορικός κόσμος έχει επενδύσει πολλές ελπίδες στην περίοδο των εκπτώσεων, ώστε να ανασάνει από την μεγάλη κρίση που τον ταλανίζει συνολικά τον τελευταίο χρόνο.

Η κατάσταση αυτή έχει φέρει τους εμπόρους σε οριακό σημείο με αποτέλεσμα να κλείνουν μαγαζιά και επιχειρήσεις, με συνέπεια πολλοί άνθρωποι να μένουν χωρίς δουλειά και να οδηγούνται στη ανεργία.

πηγη:nooz.gr

Μείωση 12% σημείωσε ο όγκος των πωλήσεων στο λιανικό εμπόριο

Μείωση 12% σημείωσε ο όγκος των πωλήσεων (κύκλος εργασιών σε σταθερές τιμές)- συμπεριλαμβανομένων των καυσίμων- στο λιανικό εμπόριο της χώρας τον Νοέμβριο 2010 σε σύγκριση με τον Νοέμβριο 2009, έναντι μείωσης 11,1%, που σημειώθηκε κατά την αντίστοιχη σύγκριση του 2009 προς το 2008.

Σύμφωνα με την Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ), η μείωση αυτή προήλθε κυρίως από την πτώση του όγκου των πωλήσεων στις εξής κατηγορίες καταστημάτων: Έπιπλα- ηλεκτρικά είδη- οικιακός εξοπλισμός (-26,6%), Φαρμακευτικά- καλλυντικά (-12,5%), Καύσιμα και λιπαντικά αυτοκινήτων (-10,7%), Μεγάλα καταστήματα τροφίμων (-8,8%) και Βιβλία- χαρτικά- λοιπά είδη (- 6,1%).

Επίσης, ο δείκτης κύκλου εργασιών (σε τρέχουσες τιμές), συμπεριλαμβανομένων των καυσίμων, στο λιανικό εμπόριο, μειώθηκε τον Νοέμβριο 2010 κατά 6,3%, σε σύγκριση με τον δείκτη του Νοεμβρίου 2009, έναντι μείωσης 9,2% που σημειώθηκε κατά την αντίστοιχη σύγκριση του 2009 προς το 2008.

πηγη:nooz.gr

Η μεταπολέμική Ελληνική οικονομία με μια ματιά...

Γράφει ο Παναγιώτης Ευαγγελόπουλος

Αγαπητοί φίλοι,
Σας γράφω ένα γρήγορο σημείωμα διότι οι καραμανλικοί φίλοι μου δεν με αφήνουν σε ησυχία.
Ειδικά, μετά το σχόλιο μου εναντίον του κοινωνικού φιλελευθερισμού που είναι το απόλυτο περιθώριο της σύγχρονης πολιτικής και οικονομικής θεωρίας.
Στη πράξη βέβαια είναι το γνωστό μοντέλο.
Πολιτικό θέατρο κοινωνικής αλληλεγγύης και κοινωνικής δικαιοσύνης, με διόγκωση του κράτους, διανομή παχυλών προνομίων στους δυνατούς, πρόσληψη σε χαμηλόβαθμες θέσεις του δημοσίου των αδύνατων ημετέρων, εύκολη επανεκλογή και τελικά χρεοκοπία του κράτους εις βάρος όλων μας.
Αποκαλείται συχνά και το σύστημα της Ελληνικής νομενκλατούρας.
Αυτά που σας γράφω είναι μία...
παραλλαγή σχολίου που έγραψα στο κείμενο που έλαβα από τον καθηγητή Γεώργιο Μπήτρο για το νέο του συνταρακτικό βιβλίο που ετοιμάζει από κοινού με τον Τάσο Καραγιάννη καθηγητή του Πανεπιστημίου Πειραιά.
Ξεκινώ από τον Σπυρίδωνα Μαρκεζίνη που έχει γράψει πάρα πολλά για την περίοδο της οικονομίας μας μετά τον πόλεμο και ήταν ένας από τους βασικούς και μάλιστα φιλελεύθερους πρωταγωνιστές.
Αντίθετος και με τον Ζολώτα και με τον Αγγελόπουλο και με τον Καραμανλή, ο οποίος μετά τον αιφνίδιο θάνατο του Παπάγου, του άρπαξε την πρωθυπουργία με την εύνοια του Βασιλιά.
Η ατυχέστατη στιγμή της χώρας μας…
Αν κυβερνούσε ο Μαρκεζίνης, η οικονομία μας θα αποκτούσε φιλελεύθερες βάσεις, δεν θα είχαμε ποτέ οδηγηθεί στη δικτατορία και οι Παπανδρέου, Γεώργιος και Ανδρέας, θα ήταν αμφίβολο αν μας απασχολούσαν ποτέ!
Ο Μαρκεζίνης δεν θα άφηνε ποτέ έναν Παπαληγούρα να πάρει την οικονομία μας στα χέρια του και να την καταστρέψει.
Πρέπει επίσης να εξηγηθεί ότι η μεταπολεμική μεγέθυνση της οικονομίας μας δεν οφείλεται στην κρατικίστικη οικονομική πολιτική του Καραμανλή και ούτε φυσικά στη δικτατορία που χάριζε δάνεια.
Κάτι είχε γράψει ο καθηγητής Τρύφων Κολλίντζας όταν ήταν σύμβουλος του Καραμανλή πριν το 2004, που εξυμνούσε την μεταπολεμική οικονομική μεγέθυνση ακόμη και στην εποχή της δικτατορίας, και «απολύθηκε» αμέσως από σύμβουλος του Καραμανλή λόγω της κίτρινης κριτικής που του ασκήθηκε.
Για μένα, η κριτική που του ασκήθηκε ήταν άδικη ότι εξυμνούσε την δικτατορία αλλά νομίζω ότι και ο Τρύφων στο άρθρο του έκανε λάθος διότι δεν εξηγούσε σωστά την μεταπολεμική μας οικονομική μεγέθυνση.
Η μεταπολεμική μας οικονομική μεγέθυνση οφείλεται κυρίως στο αναμφισβήτητο γεγονός ότι μετά από οποιαδήποτε καταστροφή πάντα ακολουθεί μεγέθυνση λόγω της αναγκαίας ανοικοδόμησης.
Οι ορθολογικές και φιλελεύθερες κοινωνίες αποστρέφονται τα ερείπια και αγαπούν την δημιουργία.
Κατόπιν τούτου, σε συνδυασμό με τα μέτρα Μαρκεζίνη, υποτίμηση κατ’ αρχήν και μετά αυστηρή νομισματική και δημοσιονομική πολιτική, αυτά παντρεύτηκαν με το φθηνό μας εργατικό κόστος και την Ελληνική επιχειρηματικότητα και εξωστρέφεια και δημιούργησαν το θαύμα της Ελληνικής βιομηχανίας, κλωστοϋφαντουργία, χαλυβουργία, ναυπηγεία, διυλιστήρια, εφοπλισμός και άλλα, συν την δυναμική τότε αγροτική παραγωγή και τον νεοαναδυόμενο τουρισμό.
Αυτή τη προίκα, η ΕΡΕ του Καραμανλή, προσπάθησε να την συντηρήσει και να την επιδοτήσει ενώ η βραχύβια Ένωση Κέντρου δεν έκανε απολύτως τίποτα.
Το πιο πιθανόν είναι ότι δεν πρόλαβε να κάνει…
Σ΄ αυτή τη δύσκολη στιγμή και καμπή της παγκόσμιας οικονομίας που άλλαζε ο καταμερισμός και οι διεθνείς οικονομίες άρχισαν να ξεφουσκώνουν από την μεταπολεμική ανοικοδόμηση, ήρθε στην Ελλάδα η δικτατορία, εξίσου κρατικιστική και με αχαλίνωτη ευνοιοκρατία να χαρίζει δάνεια και να κάνει δρόμους, γεφύρια, στάδια και άλλα πολλά, τα οποία μόνο μερικά από αυτά και ίσως εν τέλει ελάχιστα να ήσαν χρήσιμα για την άνοδο της παραγωγικότητας. Το καράβι της Ελληνικής οικονομίας έπλεε ακυβέρνητο, τρώγοντας με μικρό όμως ρυθμό την προίκα του και το μόνο που το έσωνε είναι ότι η δικτατορία με την αυστηρότητα της διατηρούσε μικρό το μέγεθος του δημόσιου τομέα και δεν άφηνε περιθώριο για καταχρηστικές συνδικαλιστικές εξάρσεις. Όμως μετά το 1970 ουσιαστικά η μεγέθυνση είχε αδυνατίσει.
Αυτό συνέβη διότι οι επενδύσεις στην Ελληνική οικονομία έπρεπε να δουν άλλο ορίζοντα αφού πλέον τα φθηνά Ιαπωνικά προϊόντα είχαν φανεί και προμήνυαν ότι η βιομηχανία της Ελλάδας δεν θα άντεχε αν δεν αφήναμε τους Έλληνες επιχειρηματίες ελεύθερους να κάνουν το επόμενο επενδυτικό τους βήμα.
Οι επιδοτήσεις στη βιομηχανία που ξεκίνησαν με την ΕΡΕ και συνεχίστηκαν μέχρι το κραχ των προβληματικών στη μεταπολίτευση, κατέστησαν τους Έλληνες επιχειρηματίες μύωπες επενδυτικά και αχόρταγους ραντιέρηδες εισοδηματικά.
Οι Έλληνες επιχειρηματίες εισέπραξαν τις κρατικές καραμανλικές επιδοτήσεις και αποστράφηκαν τις επενδυτικές πρωτοβουλίες.
Προτιμούσαν να αυξάνουν τις περιουσίες τους από τις επιδοτήσεις που απλόχερα ελάμβαναν από το κράτος και να ρίχνουν έξω τις επιχειρήσεις τους.
Μόνον ο Στέφανος Μάνος, παρ’ ότι βιομήχανος πριν ασχοληθεί με την πολιτική, αντιστάθηκε σ’ αυτό και ως υπουργός βιομηχανίας της ΝΔ στη δεκαετία του ’70 ήταν μονίμως μειοψηφία στη κυβερνητική επιτροπή, εναντιωμένος σε κάθε επιδότηση χρηματική ή επιτοκιακή.
Από άλλο μετερίζι, το ιδεολογικό, ανάλογη ήταν η συνεισφορά του Ανδρέα Ανδριανόπουλου εναντίον των επιδοτήσεων και της εξάπλωσης του κρατισμού από την συντηρητική παράταξη.
Αν εισακούονταν ποτέ οι αμιγείς φιλελεύθεροι στη χώρα μας, ουδέποτε θα είχαμε φθάσει στο σημερινό χάλι.
Όταν ήρθε η πρώτη πετρελαϊκή κρίση, το 1973, ήμασταν τελείως ανέτοιμοι να την αντιμετωπίσουμε οικονομικά και ηττημένοι πολιτικά και στρατιωτικά.
Όταν σκέφτομαι τη σημερινή χρεοκοπία μόνο με το 1973 μπορώ να τη συγκρίνω.
Πολύ αργότερα οι αναλυτές θα γράφουν για την Ελλάδα, η περίοδος της μεταπολίτευσης και η περίοδος της μεταχρεοκοπίας.
Ας ελπίσουμε η περίοδος της μεταχρεοκοπίας να είναι φιλελεύθερη και να ανατρέψει τις κρατικιστικές δομές της οικονομίας μας που τόσο ευθύνονται για την σημερινή μας κατάντια..
Ίδωμεν!
Πάνος Ευαγγελόπουλος

Dr. Panagiotis Evangelopoulos
Lecturer
Department of Economics
University of Peloponnese
Greece
End of Karaiskaki St.
22100 Tripolis
Greece

Personal Email: panos@evangelopoulos.com
University Email: panevans@uop.gr

πηγη:press-gr.blogspot.com

Θα επέλθει ή όχι το τέλος του σημερινού καπιταλισμού;

Μετά το τέλος του Μαρξισμού, αναπότρεπτα θα επέλθει, αργά ή γρήγορα και το τέλος του καπιταλισμού, τουλάχιστον με την ανεξέλεγκτη μορφή που έχει πάρει αυτός σήμερα. Είναι φυσικός νόμος. Κυρίως όμως εξ αιτίας του ότι, μετά την αποτυχία του μαρξιστικού μοντέλου, ο καπιταλισμός αποχαλινώθηκε. Οι οικονομικά ισχυροί του πλανήτη σε απόλυτη συνεργασία με τους οικονομικά ισχυρούς των επιμέρους κρατών, ξεδιάντροπα και απροκάλυπτα έχουν επιδοθεί ακόρεστα, σε....
έναν αγώνα συγκέντρωσης όλο και πιο πολύ πλούτου. Η εξέλιξη αυτή όμως έχει ως φυσική συνέπεια να ανοίγει συνεχώς όλο και πιο πολύ η ψαλίδα υπέρ των ολίγων και σε βάρος των πολλών διεθνώς. Αυτό που γίνεται πλέον με τον διεθνή καπιταλισμό δεν έχει καμία σχέση με τις παλιές έννοιες της ελεύθερης οικονομίας και τους απλούς κανόνες προσφοράς και ζήτησης. Αυτό που γίνεται σήμερα είναι ένας διεθνής τζόγος για γρήγορα και εύκολα κέρδη από την μια στιγμή στην άλλη, από την μια άκρη του πλανήτη στην άλλη. Δεν είναι λοιπόν δυνατόν να παίζουν τη ζωή μας με «ζαριές» στα διάφορα χρηματοοικονομικά καζίνο του πλανήτη.
Οι πιο φτωχοί λαοί, οι πολίτες των οποίων δεν έχουν και πολλά να χάσουν, άρχισαν πρώτοι το χορό των εξεγέρσεων. Ταυτόχρονα, η συνεχής δημιουργία πλεονασμάτων υπέρ των πλουσίων κρατών, δηλαδή των κέντρων του σύγχρονου καπιταλισμού, εξωθεί πλέον τους λαούς στους οποίους διογκώνονται τα ελλείμματα σε εξεγέρσεις. Είναι και αυτό απόλυτη μαθηματική συνέπεια. Οι άνθρωποι των χωρών αυτών, ψάχνουν ιδεολογικό αντίδοτο και κάπου να ακουμπήσουν για να ξεσηκωθούν. Η θρησκεία είναι ένας πρώτος συνεκτικός κρίκος. Γι' αυτό και βλέπουμε πρώτα να ξεσηκώνονται τα κράτη με έντονο το θρησκευτικό στοιχείο. Αυτό δυστυχώς δεν είναι μια καλή εξέλιξη. Η μετατροπή καπιταλιστικών καθεστώτων σε θεοκρατικά είναι ακόμα χειρότερο, αλλά είναι και απόλυτα δικαιολογημένο.

Οι διάφοροι πολιτικοί τοποτηρητές και υπηρέτες της ακόρεστης επιθυμίας των διεθνών και εθνικών κεφαλαιοκρατών για ακόμα μεγαλύτερα πλούτη, για ακόμα μεγαλύτερη δύναμη, αναγκαστικά θα αντιμετωπίσουν τις συνέπειες. Πολλά εκλεκτά μέλη της Σοσιαλιστικής Διεθνούς άρχισαν να αντιμετωπίζουν ήδη προβλήματα και σειρά θα πάρουν κι’ άλλα. Η εξέλιξη αυτή δεν πρόκειται να σταματήσει, όσο και οι ίδιοι δεν αντιλαμβάνονται ότι θα πρέπει να πάψουν να είναι υπηρέτες των ολίγων, αλλά θα πρέπει να κοιτάξουν και τα συμφέροντα των πολλών. Όσο και οι ίδιοι δεν αντιλαμβάνονται ότι θα πρέπει να πάψουν τη συνεχή οικονομική αφαίμαξη των λαών τους και τη μεταφορά του πλούτου στους πάτρωνες τοκογλύφους του πλανήτη.

Σε ότι αφορά τη χώρα μας, δεν θα αργήσει και η σειρά της δυναστείας Παπανδρέου, εκτός και αν ο κ. Παπανδρέου ο Γ΄ έχει την προνοητικότητα του Καραμανλή και προκηρύξει εκλογές, κάτι που τρέμει η Τρόϊκα. Αν δηλαδή αντιληφθεί ότι θα πρέπει να βάλει όλο το πολιτικό σύστημα στο παιχνίδι. Φυσικά είναι βέβαιο ότι θα καταρρεύσει όλο το πολιτικό σύστημα, αλλά τουλάχιστον δεν θα φορτωθεί ο ίδιος δυσάρεστες εξελίξεις και ταυτόχρονα θα ανοίξει η δημοκρατία στο λαό. Αν προλάβει πρόλαβε.

Θα πρέπει να αντιληφθούμε όλοι ότι το αντίδοτο στον ακόρεστο καπιταλισμό και στον αποτυχημένο μαρξισμό είναι η ιδεολογία του μέτρου. Οι πρόγονοί μας, μας κληρονόμησαν μια μεγάλη κληρονομιά, που συμπυκνώνεται στη φράση «παν μέτρον άριστον». Η ακόρεστη συγκέντρωση πλούτου, η ακόρεστη συγκέντρωση πολιτικής ισχύος, θα έχει και αντιδράσεις.

Η πλήρης δημοκρατία σε ότι αφορά την πολιτική εξουσία και η τήρηση του μέτρου σε ότι αφορά την οικονομία, κάτω από τον απόλυτο έλεγχο μιας δημοκρατικής κοινωνίας, είναι τα μοναδικά εφόδια που μπορούν να κάνουν έναν λαό ικανοποιημένο και μια κοινωνία με συνοχή και αρμονική συμβίωση. Η απώλεια της αίσθησης του μέτρου οδηγεί σε ακρότητες και φυσικά σε αντίδραση.

Αυτά είναι, κατά την άποψή μας, τα ιδεολογικά εργαλεία για τη Νέα Εποχή.

Πηγή: http://hassapis-peter.blogspot.com/2011/01/blog-post_3136.html

Ρωσία: Η κεντρική τράπεζα θα συνεχίσει να αυξάνει τα αποθέματα σε χρυσό

Η κεντρική τράπεζα της Ρωσίας θα συνεχίσει να αυξάνει τα αποθέματά της σε χρυσό σύμφωνα με δηλώσεις του πρώτου αναπληρωτή διοικητή της Alexey Ulyukaev.

Ειδικότερα, όπως μεταδίδει το Dow Jones Newswires, ο Ulyukaev μιλώντας στο περιθώριο συνεδρίου της Deutsche Bank στο Λονδίνο, δεν διευκρίνισε για το ποσοστό κατά το οποίο θα αυξηθούν τα αποθέματα, τόνισε ωστόσο πως αυτά ανέρχονται στο 8% των συνολικών αποθεμάτων έχοντας διπλασιαστεί τα τελευταία 15 χρόνια.

Σε ανακοίνωσή της την περασμένη εβδομάδα η κεντρική τράπεζα επιβεβαίωσε πως αγόρασε 137 μετρικούς τόνους χρυσού στην εγχώρια αγορά το 2010 με την αξία των συνολικών αποθεμάτων της σε χρυσό να ανέρχεται πλέον σε 35,788 δισ. δολ. έναντι 22,798 δισ. δολ. το 2009.

πηγή: capital.gr

Κ. Χαρδαβέλλας: “Τα spread θα έπεφταν στις 500 μονάδες βάσης”

Η ποσότητα φυσικού αερίου που υπάρχει στο ελληνικό υπέδαφος, μπορεί να παρέχει ενεργειακή αυτονομία για τουλάχιστον 100 χρόνια.

Η αποκάλυψη δια στόματος Κώστα Χαρδαβέλλα, οι έρευνες του οποίου έχουν αναδείξει τις απίστευτες ενεργειακές δυνατότητες της χώρας μας, έγινε στην εκπομπή του Γιώργου Αυτιά.

Αυτό που έχει ωστόσο ιδιαίτερη αξία, είναι η επισήμανση ότι αν γινόταν γνωστή η ύπαρξη του ορυκτού πλούτου, τα spread θα έπεφταν στις 500 μονάδες από 800-900 που είναι σήμερα.

Παράλληλα, ο Κώστας Χαρδαβέλλας αναφέρθηκε στα ύψους 20 και πλέον δισ. ευρώ κοιτάσματα χρυσού που υπάρχουν στη Μακεδονία αλλά και τα άλλα ορυκτά μεταλλεύματα, αντίστοιχης αξίας.

Ο γνωστός δημοσιογράφος αποκάλυψε επίσης ότι η Λιβύη κάνει ήδη γεωτρήσεις στην ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη και υπογράμμισε την ανάγκη η ελληνική κυβέρνηση να ορίσει την ΑΟΖ.

Εξήρε επίσης τις προσπάθειες του υφυπουργού Ενέργειας, Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής, Γ. Μανιάτης, να ξεκινήσουν τα έργα εξόρυξης του πλούτου που υπάρχει στο ελληνικό υπέδαφος.

Αναφορικά τέλος με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και το πώς η γειτονική χώρα επηρεάζει τις αποφάσεις της Ελλάδας, ο κ. Χαρδαβέλλας τόνισε ότι η Τουρκία είναι ένας ψευτοτσαμπουκάς, που αν θέλουμε μπορούμε να βάλουμε στη θέση της.

πηγη:www.newsbomb.gr

Έρευνα "σοκ" για τα λαχανικά, θανατηφόρα δηλητήρια στα πιάτα μας

Η ΄Ένωση Προστασίας Καταναλωτών Χανίων ,που εκπροσωπεί χιλιάδες καταναλωτές, σοκαρίστηκε από δημοσιεύματα που πραγματικά σοκάρουν.

Επιδημιολογική μελέτη της καθηγήτριας του πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Αθηνάς Λινού στα Οινόφυτα έφερε στην επιφάνεια ένα φοβερό “μυστικό” για το οποίο κανείς δεν μιλάει εδώ και χρόνια.
Πατάτες, κρεμμύδια και καρότα που φθάνουν καθημερινά στο τραπέζι μας κρύβουν θανατηφόρα δηλητήρια, μολυσμένα με επικίνδυνα βαρέα μέταλλα που συχνά είναι 1000% πιο πάνω από τα επιτρεπτά όρια. Περιοχές στον κάμπο των Θηβών και των Οινοφύτων που παράγουν τις μεγαλύτερες ποσότητες κρεμμυδιών, καρότων και πατάτας σε όλη την Ελλάδα, έχουν δηλητηριαστεί από τα νερά του ποταμού Ασωπού που δέχεται τα απόβλητα δεκάδων βιομηχανιών της περιοχής.
Η επικινδυνότητα των προϊόντων της περιοχής Οινοφύτων προκύπτει επίσης και από μελέτη του Εργαστηρίου Χημείας Τροφίμων του Πανεπιστημίου Αθηνών, η οποία παρουσιάστηκε στο 7ο Διεθνές Συνέδριο «Ημέρες Αναλυτικής Χημείας» στη Μυτιλήνη.
Μελέτες Πανεπιστημιακών Ομάδων τόσο των Αθηνών όσο και της Θεσσαλονίκης, οι οποίες πήραν λαχανικά από την Θήβα και τα Οινόφυτα για ανάλυση βρήκαν 700% νικέλιο παραπάνω από καρότα άλλων περιοχών.Οι αναλύσεις εστιάστηκαν σε κρεμμύδια ,πατάτες καρότα και οι οποίες έδειξαν να είναι κατά υπερβολικό βαθμό επιβαρυμένα με πολύ επικίνδυνα βαρέα μέταλλα και κυρίως με νικέλιο, χρώμιο και κάδμιο.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες τα επίπεδα νικελίου και χρωμίου που βρέθηκαν στα τρόφιμα είναι άκρως επικίνδυνα για τον ανθρώπινο οργανισμό. Σύμφωνα με την ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου Αθηνών αν λάβουμε υπόψη την ανεκτή ημερήσια πρόσληψη νικελίου για παιδιά που είναι 300 μg την ημέρα, τότε από τα στοιχεία της έρευνας προκύπτει ότι αρκούν λίγα γραμμάρια καρότου, κρεμμυδιού και πατάτας Θήβας για να τεθεί σε κίνδυνο η υγεία ενός παιδιού!
Αλήθεια γιατί το Αρμόδιο Υπουργείο δεν μας βγήκε να μας ενημερώσει;
Γιατί δεν διατάχτηκε η καταστροφή των προϊόντων μετά τις ανακοινώσεις των επιστημόνων;Γιατί τα προϊόντα κυκλοφορούν ακόμα στην αγορά;
Τέλος καλούμε κάθε Ελληνική Εισαγγελική Αρχή ,να παρέμβει κατά παντός υπευθύνου. Για την υγεία μας δεν υπάρχει ανοχή δεν υπάρχει υπομονή, ας βρεθεί η άκρη, ας τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι, γιατί η η υγεία μας είναι αγαθόν και όχι "εμπόρευμα"

Η Πρόεδρος της ΄Ένωσης Προστασίας Καταναλωτών Ν΄Χανίων


Ιωάννα Μελάκη

--
ΕΝΩΣΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΩΝ Ν. ΧΑΝΙΩΝ
ΓΕΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ Α/Μ35

Ταχ.δ/νση:Πλ.1866 Αρ.2
Email: epkxan@gmail.com
Τηλ-Φαξ:2821092666-28210 92306

Δίχρονα γενέθλια στο διαδίκτυο και η υποβάθμιση της ειδησεογραφίας

*Δίνουν στον αναγνώστη ή τηλεθεατή μόνο αυτό που θέλει

Του Ανδρέα Παπαγεωργόπουλου,
http://ellinas-xoris-ellada.blogspot.com

Δίχρονα γενέθλια (28.1) στο διαδίκτυο της ηλεκτρονικής δημοσιογραφίας. Αρχίζω να συνειδητοποιώ πως η επιμονή στο μεράκι αυτής της δουλειάς, δηλαδή μιας άλλης προσέγγισης της είδησης μέσα από την τρέχουσα επικαιρότητα, είναι περίπου σαν την τεστοστερόνη. Μη γελάτε, την ανδρική ορμόνη της οποίας οι αδένες και τα κύτταρα παραγωγής της είναι σε άμεση συνάρτηση με την ηλικία. 'Οσο, λοιπόν, θα μου το επιτρέπουν οι βιολογικές δυνάμεις θα κουβαλώ το αγιάτρευτο μικρόβιο του έρωτα με την πρώτη κυρία, την είδηση.

Η δημοσιογραφία σήμερα δεν είναι εκείνη που μαθαίναμε και ασκούσαμε σαν λειτούργημα πριν σαράντα και πενήντα χρόνια. Με τις εξαιρέσεις να είναι ελάχιστες, δεν είναι υπερβολή να ειπωθεί πως η ειδησεογραφία συνεχώς υποβαθμίζεται. Θέλετε ένα τρανταχτό παράδειγμα; Με τη χρονιά που έφυγε έσβησαν τα φώτα ενός αποκλειστικά ενημερωτικού (επί 24ωρου βάσης) τηλεοπτικού καναλιού στην Ισπανία. Προφανέστατα για οικονομικούς και μόνο λόγους, το CNN+ (ανήκε στο καταχρεωμένο εκδοτικό μεγαθήριο που εκδίδει την “El Pais”) πουλήθηκε στο συγκρότημα Tele 5, συμφερόντων Μπερλουσκόνι και αμέσως μετά άρχισε να μεταδίδει πάλι επί 24ωρου βάσης το φετινό σίριαλ του ...“Μεγάλου Αδελφού”!

Είναι σαφές πως κάθε ΜΜΕ είναι μια επιχείρηση. Η ανεξαρτησία της ενημέρωσης εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, μεταξύ των οποίων είναι ασφαλώς και το κέρδος το οποίο φέρνει τα έσοδα από τις πωλήσεις, ιδιαίτερα όμως από τις διαφημίσεις στα ηλεκτρονικά μέσα. Η ενημέρωση των γεγονότων με αντικειμενικότητα και ακρίβεια γίνεται τώρα χωρίς ανάλυση και έγκυρο σχολιασμό, φτάνοντας στο σημείο να μανιπουλάρεται. Πέρα από τις εφημερίδες, τηλεόραση και ραδιόφωνο, τα τελευταία χρόνια ζούμε στον ρυθμό του internet. Μ΄ ένα κλικ σε βλέπουν όπου γης. Τηρουμένων των αναλογιών, βλέπω ότι δεν λείπουν τα ίδια και απαράλλακτα συμπτώματα στο διαδίκτυο, μέρος του οποίου είναι η λεγόμενη μπλογκόσφαιρα.

Η ειδησεογραφία μεταμορφώνεται σε πόλεμο χαρακωμάτων. Τηλεοπτικοί σταθμοί και μερίδα του Τύπου δεν ενδιαφέρονται για την ενημέρωση αλλά για να πείσουν τον νέο τηλεθεατή ή αναγνώστη να δει ή να διαβάσει μόνο αυτό που θέλει. Να πάρει τη “δόση” του μέσα από ένα σώου σχολιαστών που επί τετράωρο πριν βγουν στο γυαλί έχουν έτοιμο το σενάριο με τσιρίγματα, πλακώματα και ύβρεις. Οι δείκτες τηλεθέασης δείχνουν ότι αυτό θέλει ο “πελάτης”, έτοιμος να κάνει ζάπινγκ αν δεν του το προσφέρεις. Ο καυγάς πουλάει στην τηλεόραση γιατί ο θεατής βρίσκεται σε κατάσταση έξαρσης. Υπάρχουν εφημερίδες που ο αναγνώστης τους θέλει να διαβάζει ψευδείς ειδήσεις γιατί έτσι την “βρίσκει” πολιτικά. ΄Εχετε δει δελτίο ειδήσεων να αρχίζει με το ....“Ο Χ πρωθυπουργός ή υπουργός, που συνηθίζει να ψεύδεται, δήλωσε πριν λίγο...” ή έχετε δει ποτέ όλους τους μαϊντανούς και ξερόλες των τηλεπαράθυρων να συμφωνούν; Προς μεγάλη δυστυχία όσων θέλουν η ενημέρωση να πηγαίνει στην κεφαλή τους κι όχι να τους γυρίζει τα ΄ντερα.

*Σ' όλους όσους αναγνώρισαν κι εκτίμησαν αυτή την δίχρονη προσπάθεια που δεν υπαγορεύεται από κανένα απολύτως προσωπικό ή άλλο συμφέρον, και κυρίως σ΄ αυτούς που συχνά πυκνά την πρόβαλαν μέσα κι έξω από τον ελλαδικό χώρο, ένα μεγάλο ευχαριστώ. Συνεχίζω να κάνω αυτό που ΄μαθα από μικρός.

Τα βρετανικά έντυπα προεξοφλούν την χρεοκοπία της Ελλάδας χωρίς να περιμένουν το Εurogroup

Της Νατάσας Καντζάβελου, Λονδίνο

H τύχη της ελληνικής οικονομίας έχει ήδη κριθεί για τα βρετανικά έντυπα. Αναλυτές, οικονομολόγοι και δημοσιογράφοι επισημαίνουν την μονόδρομη λύση της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους. Με απλές μαθηματικές πράξεις η Ελλάδα θα διαπιστωθεί ότι αδυνατεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της και θα είναι η πρώτη χώρα που θα "δοκιμάσει" αυτή τη διαδικασία. Ακόμα κι αν η Γαλλίδα υπουργός Εξωτερικών προσπάθησε να κατευνάσει τους τόνους, σε συνέντευξή της στο ΒΒC, για την τύχη της Ελλάδας, οι επενδυτές στο Λονδίνο αναζωπυρώνουν τα σενάρια χρεοκοπίας, σπέρνοντας το φόβο και τον εκνευρισμό στις αγορές. Η επόμενη πενταετία για την Ελλάδα μοιάζει με δρόμο στρωμένο με αγκάθια, σύμφωνα με το βρετανικό οικονομικό και πολιτικό περιοδικό Economist, που βλέπει την χώρα να επιβαρύνεται δημοσιονομικά, με φορολογικές αυξήσεις, περικοπές δαπανών και το δημόσιο χρέος της να φτάνει στο 165% του ΑΕΠ το 2015, αν δεν προχωρήσει άμεσα σε αναδιάρθρωση του χρέους της. Τεκμηριώνοντας τις προβλέψεις του, το περιοδικό τονίζει ότι η Ελλάδα, στην καλύτερη περίπτωση, θα πληρώνει 8% με 9% του ΑΕΠ της χώρας σε τόκους το 2015. Όπως σχολιάζεται, αυτό είναι ένα ανυπόφορο κόστος που σημαίνει ότι η Ελλάδα μοιάζει χρεοκοπημένη. Επιπλέον, τραπεζίτες και δικηγόροι διχάζονται για την επερχόμενη πτώχευση της Ελλάδας σε σχέση με το πότε θα συμβεί. Κάποιοι πιστεύουν ότι η δραματική ανακοίνωση θα γίνει το δεύτερο τρίμηνο του 2011 και άλλοι πιστεύουν ότι το τρίτο θα ήταν καταλληλότερο.

Τονίζοντας ότι θάνατος είναι αναπόφευκτος, όπως και η φορολογία, οι αγορές, σε άρθρο των Financial Times, δίνουν υψηλά ποσοστά πιθανότητας στην αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους εντός των επόμενων πέντε ετών. Σημειώνεται ότι με βάση τις τιμές των ασφαλίστρων πιστωτικού κινδύνου, η Ελλάδα έχει πιθανότητες 60% να πτωχεύσει εντός της επόμενης πενταετίας, ποσοστό υψηλότερο από ασταθείς οικονομίες, όπως η Βενεζουέλα και το Πακιστάν.

Μια χώρα είναι ικανή όταν συλλέγει φόρους, στον βαθμό που καταφέρνει να ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις της, είχε επισημάνει η Independent, υπονοώντας ότι τα έσοδα της Ελλάδας δεν ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις της.

Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου βάζει, δικαιολογημένα, φρένο στα σενάρια ότι «η Ελλάδα έχει προτείνει κάποια ήπια αναδιάρθρωση του χρέους», ενώ σχολιάζοντας τις αρνητικές προβλέψεις αναλυτών και αγορών αναφέρει ότι «στην πραγματική οικονομία οι ανθρώπινες αποφάσεις ανατρέπουν τα δεδομένα και τις συνθήκες και μπορούν να μεταβάλουν ριζικά τις προοπτικές».

Πως θα μπορούσε , όμως, να αγνοήσει κανείς τα δεκάδες δημοσιεύματα που υπογράφονται από επικεφαλής οικονομολόγους, όπως του Willem Buiter, που με σιγουριά είχε δηλώσει ότι "η Ελλάδα είναι de facto χρεωκοπημένη" και του Κένεθ Ρογκόφ, καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και πρώην επικεφαλής οικονομολόγος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, που περιέγραψε την οικονομική εικόνα των αδύνατων χωρών της περιφέρειας ως "ζοφερή, που δεν μπορούν να αποφύγουν το σενάριο της αναδιάρθρωσης, όπως η Ελλάδα που έκρυψε την πραγματική δημοσιονομική θέση της". Πώς θα μπορούσε να παραβλέψει κανείς τις αξιολογήσεις οίκων πιστοληπτικής ικανότητας που κατατάσσουν τα ελληνικά ομόλογα στην κατηγορία σκουπιδιών, δημιουργώντας ερωτηματικά για το αν η χώρα θα τα καταφέρει-λίγες μέρες πριν ο οίκος Fitch και τον Απρίλιο του 2010 ο Standard & Poor's.

Είναι ανώφελο η Ελλάδα να παρουσιάζει για άλλη μια φορά την πραγματικότητα "διαφορετική" από αυτή που βλέπουν ακόμα και όσοι δεν έχουν εξειδικευμένες οικονομικές γνώσεις. Ας μην επαναλαμβάνουμε τα λάθη του παρελθόντος που κόστισαν την εικόνα της ελληνικής αγοράς στο εξωτερικό. Αυτή τη μαύρη σελίδα πρέπει να αλλάξει το ελληνικό κράτος με καθαρή σκέψη και ρεαλιστική βάση.

Αποτελέσαμε την επίσημη αρχή της κρίσης χρέους στην Ευρώπη, τρανταχτό παράδειγμα που "με απατεωνιές κατάφερε να μπει στην ευρωζώνη το 2001, παρέχοντας στοιχεία που μειώνουν το έλλειμμα του προϋπολογισμού κατά 2,1% σε μέσο όρο, κάθε χρόνο από το 1997", περιγράφει ο Matthew Lynn, οικονομικός αναλυτής του Bloomberg, στο βιβλίο του, "Χρεοκοπία: Η Ελλάδα, το ευρώ και η κρίση χρέους", επισημαίνοντας πως καλύτερη λύση για την κρίση θα ήταν να χρεοκοπήσουμε. Ακόμα χειρότερα, εξηγεί ότι το ευρωπαϊκό κατεστημένο επέλεξε να μη δώσει σημασία σε όλα αυτά. Κατά το μεγαλύτερο μέρος της προηγούμενης δεκαετίας, τα ιδιαίτερα χαμηλά επιτόκια που υπήρχαν στην ευρωζώνη κατέστησαν τη ζωή ένα μεγάλο πάρτι για τους εύπορους Έλληνες, που ήδη εφάρμοζαν τη φοροδιαφυγή σε επικές διαστάσεις. Όταν οι φορολογικές αρχές εξέτασαν την κατάσταση σε ένα από τα πιο εύπορα προάστια της Αθήνας βρήκαν ότι μόνο 324 άνθρωποι είχαν δηλώσει τις ιδιόκτητες πισίνες τους, όταν οι χάρτες του Google έδειχναν 16.974 γαλάζια ορθογώνια".

Το ελληνικό κράτος έχει πολλά και σοβαρά προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπίσει με σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Πώς είναι δυνατό να σταθεί κανείς στην φράση ενός τόσο δυνατού πνεύματος -«Η Ελλάδα επιζεί ακόμα, επιζεί νομίζω μέσα από διαδοχικά θαύματα»- σαν μια ελπίδα ότι η χώρα θα ξαναπερπατήσει, όπως και στο παρελθόν.
Ποιο θα είναι το επόμενο θαύμα που θα τη σώσει?

πηγη:www.newscode.gr

Αποκάλυψη: To κλαμπ των «golden boys» και ο Παύλος Γερουλάνος

Το περίφημο opengov φαίνεται ότι περνά τουλάχιστον σε ότι αφορά στους φορείς που εποπτεύει ή έχει επιρροή ο Υπουργός Πολιτισμού κ. Παύλος Γερουλάνος από την Egon Zehnder. Μια πολυεθνική εταιρία με παρουσία σε 55 χώρες η οποία ειδικεύεται στο head hunting. Μια εταιρία που δεν εμφανίστηκε χθες στην Ελλάδα αλλά έχει μακροχρόνια παρουσία με γνωστές και άγνωστες τοποθετήσεις στελεχών σε κορυφαίες ελληνικές εταιρίες.

Ουσιαστικά πρόκειται για μια εταιρία που διακινεί golden boys και στην οποία κατά το παρελθόν έχει εργαστεί ο κ. Παύλος Γερουλάνος που είναι προσωπικός φίλος με τον εκπρόσωπο της εταιρίας στην Ελλάδα κ. Ανδρέα Γαβριηλίδη. Φαίνεται όμως ότι η σχέση του Υπουργού με την Egon δεν περιορίζεται στη σχέση με Γαβριηλίδη αλλά φτάνει μέχρι τον επικεφαλής και ιδρυτή της εταιρίας. Οι δηλώσεις του κ. Νίκου Μουρκογιάννη που τοποθετήθηκε στη θέση του Προέδρου της Λυρικής σκηνής στην εφημερίδα Καθημερινή στις 31 Οκτωβρίου είναι εξόχως αποκαλυπτικές. Ο κ. Μουρκογιάνης ισχυρίστηκε ότι η πρόταση για τη Λυρική δεν έγινε από τον κ. Γερουλάνο αλλά από τον ίδιο τον Egon Zehnder. Συγκεκριμένα αναφέρει ότι ο Egon Zehnder του είπε πως «Ο υπουργός που πάει να την κλείσει (σ.σ.: τη Λυρική) είναι τέως υπάλληλός μου και είπα να μην τολμήσει να το κάνει διότι ο καλύτερος restructuring consultant (σ.σ.: σύμβουλος ανασυγκρότησης) στον κόσμο είναι Έλληνας και μπορεί να τη σώσει σε μια εβδομάδα». «Τότε δέχθηκα τηλεφώνημα από τον κύριο Γερουλάνο».

Βέβαια η Egon δεν έχει σχέση μόνο με το δημόσιο (από το οποίο σημειωτέον δεν αμοίβεται για τις υπηρεσίες της, παρά το γεγονός ότι άνετα θα μπορούσε να είχε σημαντικά κέρδη) αλλά και τον ιδιωτικό τομέα η οποία όμως φαίνεται να έχει τη λογική των συγκοινωνούντων δοχείων. Είναι η εταιρία που βρήκε τον Ν. Σοφοκλέους για να αντικαταστήσει τον Γ. Κορωνιά στη Vodafone και να τον προτείνει ως μέλος του διοικητικού συμβουλίου του ΟΠΑΠ. Επίσης πρότεινε τον Σωκράτη Κομινάκη στη θέση του διευθύνοντος συμβούλου της Wind Hellas και στη συνέχεια τον Ν. Ζαρκαλή στην ίδια θέση, όταν ο Σ. Κομινάκης αποχώρησε από τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου. Επίσης, ήταν τον Γιάννη Σπανουδάκη για τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου στον ΟΠΑΠ αλλά και του κ. Σεφτελή που απομακρύνθηκε βιαίως από τον ΟΔΙΕ προχωρώντας βαριές καταγγελίες για την τακτική του περιβάλλοντος Γερουλάνου.

Αξιοσημείωτο είναι ότι ο Γερουλάνος μέχρι πρόσφατα αρνείτο ότι είχε ρόλο η Egon στην επιλογή στελεχών αλλά πλέον μιλά και το περιβάλλον του για ανιδιοτελή βοήθεια πράγμα που εγείρει σωρεία ερωτημάτων. Όπως για παράδειγμα πως μπορεί κάποιος να μιλά για ανιδιοτελή βοήθεια όταν στην ουσία συστηματικά προωθεί στελέχη σε κορυφαίες θέσεις και κατά συνέπεια το λιγότερο ασκεί επιρροή πάνω τους.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο εκπρόσωπος της Egon Zehnder στην Ελλάδα ήταν συνέταιρος με τον (Vodafone και ΟΠΑΠ), στην «Tefkros Κτηματικές και Τουριστικές Επιχειρήσεις Α.Ε.». Κατείχαν από 33,33% των μετοχών της ο καθένας. Το υπόλοιπο 33,33% ήταν στην κατοχή της «Gohan Hendrik Van Heyningen Nanninga» για την οποία δεν υπάρχουν άλλες πληροφορίες.

Στο διοικητικό συμβούλιο της «Tefkros» οι μέτοχοι είχαν τοποθετήσει ως μέλος τον Σ. Κομινάκη, ο οποίος στη συνέχεια προωθήθηκε από την Egon Zehnder στη θέση του διευθύνοντος συμβούλου στην εταιρεία κινητής τηλεφωνίας ΤΙΜ (σημερινή Wind Hellas). Όταν αποχώρησε ο Σ. Κομινακης από τη WIND αντικαταστάθηκε από τον Ν. Ζαρκαλή, προερχόμενο από την Hellas Online συμφερόντων Vodafone (Ν. Σοφοκλέους) και Intracom (Σ. Κόκκαλης). Όταν έφυγε ο Ν. Ζαρκαλής από την HOL, αντικαταστάτης του ήταν ο Αντώνης Κεραστάρης. Ο τελευταίος τοποθετήθηκε προσφάτως από τον Π. Γερουλάνο μέλος στο δ.σ. του ΕΟΤ.

Ένα ακόμα εντυπωσιακό στοιχείο των σχέσεων μεταξύ των στελεχών της Egon Zehnder είναι ο αδελφός του Α. Γαβριηλίδη, Γιάννης, είναι υψηλόβαθμο στέλεχος της Wind και προσφάτως μάλιστα αναβαθμίστηκε αναφερόμενος αποκλειστικά στο διευθύνοντα σύμβουλο Νάσο Ζαρκαλή που επίσης ήταν επιλογή Egon.
Τελευταία επιλογή της Egon Zehnder ήταν ο Αλέξανδρος Χατζόπουλος, που είναι και ένας από τους λογογράφους του πρωθυπουργού. Διορίστηκε χωρίς καμία διαδικασία και χωρίς αυτό να ανακοινωθεί στο διοικητικό συμβούλιο της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς.

Ο κ. Χατζόπουλος είναι μόλις 33 ετών δικηγόρος χωρίς εμπειρία σε θέματα κεφαλαιαγοράς. Είναι όμως και αδελφός της Κατερίνας Χατζοπούλου, της διευθύντριας του γραφείου του Παύλου Γερουλάνου, η οποία βρέθηκε στο στόχαστρο καταγγελιών για τις πρακτικές που ακολούθησε στον ΟΔΙΕ από τον αποπεμφθέντα Πρόεδρο κ Σεφτελή. Η προώθηση Χατζόπουλου όμως έφερε την πρώτη ήττα της Egon Zehnder και του γραφείου του κ. Γερουλάνου καθώς μόλις αποκαλύφθηκε η διαδικασία τοποθέτησης υπέρβαλε σήμερα την παραίτησή του για λόγους … ευθιξίας.

πηγη:www.newscode.gr

Γεννήθηκαν πάμφτωχοι... Οι 10 κροίσοι του πλανήτη

Ξεκίνησαν από τον... πάτο κι έφτασαν στην κορυφή. Δεν είχαν εύπορους γονείς, αλλά εργάστηκαν σκληρά και πλέον είναι σε θέση να συντηρήσουν οικονομικά αρκετές από τις επόμενες γενιές τους.

Ο λόγος για δέκα Κροίσους του πλανήτη, οι οποίοι παρότι έζησαν φτωχά παιδικά χρόνια περιβάλλονται πλέον σήμερα από λάμψη και πλούτο.

Τους δισεκατομμυριούχους που ξεκίνησαν από το μηδέν κι έφτασαν στο σημείο να τρώνε με ...χρυσά κουτάλια καταγράφει το αμερικανικό οικονομικό περιοδικό Businessweek. Πρώτος στη λίστα είναι ο 77χρονος Sheldon Adelson ο οποίος μεγάλωσε σε μία οικογένεια όπου ο πατέρας δούλευε ως ταξιτζής. Άρχισε να εργάζεται ως εφημεριδοπώλης στην ηλικία των 12 και αργότερα παράτησε το σχολείο για να γίνει ρεπόρτερ, πωλητής ειδών τουαλέτας σε μοτέλ, κτηματομεσίτης, κλπ. Η τύχη του άλλαξε όταν ήρθε σε επαφή με την Comdex, μία ετήσια εμπορική έκθεση ηλεκτρονικών υπολογιστών. Συνέχισε την πορεία του χτίζοντας στο Λας Βέγκας ξενοδοχεία και καζίνο.

Ακολουθεί ο 66χρονος John Paul DeJoria που γεννήθηκε από γονείς μετανάστες και είχε δύσκολα παιδικά χρόνια περνώντας ένα διάστημα της ζωής του σε μία ανάδοχη οικογένεια στο ανατολικό Λος Άντζελες. Εργάστηκε ως κλητήρας και υπάλληλος σε βενζινάδικο για να στήσει τελικά μια επιχείρηση προϊόντων για τα μαλλιά, με αρχικό κεφάλαιο μόλις 700 δολάρια!

Στην τρίτη θέση του καταλόγου βρίσκεται ο επίσης 66 ετών Larry Ellison, ο οποίος γεννήθηκε στο Μπρούκλιν από ανύπαντρη μητέρα, η οποία ζήτησε από τους θείους του να τον μεγαλώσουν στο Σικάγο. Ωστόσο μετά από πολλές δουλειές του ποδαριού ίδρυσε το 1977 μια εταιρεία ανάπτυξης λογισμικού την Oracle.

Ακολουθεί ο 64χρονος Harold Hamm που μεγάλωσε αρμέγοντας αγελάδες, ταΐζοντας κότες και μαζεύοντας τα αυγά τους. Στην ηλικία των 20, αγόρασε ένα υδροφόρο όχημα για να μεταφέρει διατρητικά υγρά και να προμηθεύει τις μονάδες γεώτρησης. Αυτή ήταν η επιχείρηση που εξελίχθηκε στην Continental Resources.

Στη λίστα φιγουράρει και ο 89χρονος George Joseph, γιος ιδιοκτήτη λιβανέζικου εστιατορίου στη Δυτική Βιρτζίνια. Όταν αποφοίτησε, ξεκίνησε να εργάζεται στην Occidental Life σαν αναλυτής συστημάτων το πρωί και σαν ασφαλιστής το βράδυ. Το 1962 ίδρυσε την Mercury General στο Λος Άντζελες και τη μεταμόρφωσε σε μια κερδοφόρο επιχείρηση με έσοδα 3,1 δισ. δολαρίων το 2009.
Έπεται ο Kirk Kerkorian (93 ετών). Οι γονείς του ήταν Αρμένιοι μετανάστες. Κέρδισε τα πρώτα σοβαρά χρήματα, πετώντας με βομβαρδιστικά αεροσκάφη, αλλά τελικά τον κέρδισε ο κατασκευαστικός κλάδος, και είναι υπεύθυνος για την κατασκευή πολλών από τα μεγαλύτερα ξενοδοχεία του Λας Βέγκας.

Γιος ενός υδραυλικού και μιας σερβιτόρας ο 75χρονος Kenneth Langone δούλευε σαν σκαφτιάς ή βοηθός στο γκολφ ενώ φοιτούσε στο Πανεπιστήμιο του Bucknell. Στη δεκαετία του ’70 συνεργάστηκε με τον Bernard Marcus και ξεκίνησαν την Home Depot (HD) εισήχθη στο χρηματιστήριο το 1981.

Περίοπτη θέση στη λίστα κατέχει ο 71χρονος Ralph Lauren που εγκατέλειψε το πανεπιστήμιο για να υπηρετήσει στο στρατό. Εργάστηκε σαν υπάλληλος στην Brooks Brothers, κι έπειτα δούλεψε σκληρά ως πωλητής γραβατών. Στη συνέχεια ξεκίνησε να σχεδιάζει γραβάτες και αργότερα ξεκίνησε την Polo (RL) με κεφάλαια 50.000 δολαρίων που δανείστηκε από τον σχεδιαστή Norman Hilton.

Ο 57χρονος Howard Schultz μεγάλωσε στις εργατικές κατοικίες του Μπρούκλιν, με ένα πατέρα που δούλευε ως εργάτης πότε στη μία και πότε στην άλλη δουλειά. Μετά το Λύκειο δούλεψε στη Xerox και το 1979 έγινε γενικός διευθυντής για τη σουηδική εταιρεία καφέ φίλτρου Hammarplast. Αυτή η δουλειά τον έφερε κοντά στην Starbucks Coffee Co.

Από τον κατάλογο του Business δεν θα μπορούσε να λείπει η ... βασίλισσα των τοκ σόου Oprah Winfrey. Γεννήθηκε στο Μισισίπι σε απόλυτη φτώχεια και μεγάλωσε στο Μιλγουώκι. Στα 19 της χρόνια προσελήφθη ως η πρώτη Αφρο-αμερικανή ανταποκριτής της τηλεόρασης του Νάσβιλ. Το 1983, έφυγε για το Σικάγο για να ξεκινήσει το talk show AM Chicago που αργότερα μετονομάστηκε σε The Oprah Winfrey Show.

Πηγή:Ημερησία

Οι ΗΠΑ απειλή για την Τουρκία!

Το 43% περίπου των Τούρκων θεωρεί τις Ηνωμένες Πολιτείες ως τη μεγαλύτερη απειλή κατά της χώρας τους, ενώ ακολουθεί το Ισραήλ. Πρόκειται για αποτελέσματα έρευνας που διενεργήθηκε τον περασμένο Δεκέμβριο από το Κέντρο Στρατηγικών και Κοινωνικών Ερευνών MetroPOLL που εδρεύει στην Άγκυρα και συνδέεται με το κυβερνών κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ). Σχετική δημοσίευση έγινε στην εφημερίδα Χουριέτ και την αγγλόφωνη έκδοσή της Daily News and Economic Review στις 5/1/11.

Σύμφωνα με τον πρόεδρο του κέντρου Καθηγητή Özer Sencar, οι ενέργειες της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ από την εισβολή στο Ιράκ και μετέπειτα, η δημιουργία επεισοδίων (σύλληψη και κράτηση Τούρκων στρατιωτών στη διάρκεια του πολέμου στο Ιράκ), ο πόλεμος στο Αφγανιστάν, οι επανειλημμένες ψηφοφορίες για την Αρμενία στο Κογκρέσο και οι αρνητικές δηλώσεις που κάνουν Τούρκοι ηγέτες για τις ΗΠΑ και το Ισραήλ παίζουν κύριο ρόλο στην άποψη των Τούρκων πολιτών.

Στην έρευνα, κατά την οποία ερωτήθηκαν 1.504 άτομα σε 31 επαρχίες, τέθηκε το ερώτημα: «Από ποια χώρα προέρχεται η μεγαλύτερη απειλή;». Το 43% απάντησε από τις Ηνωμένες Πολιτείες, ακολουθούμενο από το 24% που θεωρεί ότι το Ισραήλ ως κύρια απειλή, ενώ μόλις το 3% θεωρεί απειλή το Ιράν, 2,3% την Ελλάδα, 2,1% το Ιράκ, 1,7% τη Ρωσία και 1% την Αρμενία. Το 18,9% δήλωσε ότι δεν έχει γνώμη.

Σύμφωνα με σχόλιο Αμερικανού πολίτη στην ίδια εφημερίδα, “ο λόγος για τον οποίο οι Τούρκοι θεωρούν τις ΗΠΑ κύρια απειλή κατά της χώρας τους είναι ότι υποστηρίζουν το κόμμα ΑΚΡ και την κουρδική οεγάνωση ΡΚΚ, και διότι μια υποανάπτυκτη και διαιρεμένη Τουρκία εξυπηρετεί τους σκοπούς των ΗΠΑ”.

Επίσης, σύμφωνα με την έρευνα, στις εκλογές του Ιουνίου 2011, το κυβερνών κόμμα θα κερδίσει με ποσοστό 45,3% ενώ το κόμμα της μείζονος αντιπολίτευσης (CHP) θα πάρει 30,7% των ψήφων. Το 17% εμφανίζεται ως αναποφάσιστο ή ότι δεν πρόκειται να ψηφίσει. Το κουρδικό κόμμα BDP πιστεύεται ότι θα λάβει 6,5% των ψήφων που σημαίνει ότι δεν θα μπορέσει να μπει στη Βουλή, αφού στην Τουρκία το ελάχιστο όριο είναι το 10%.

πηγη:parisis.wordpress.com

Κερδοσκοπία, spreads και swaps για μη ειδικούς

Γράφει ο Περικλής Γκόγκας, λέκτορας Οικονομικής Ανάλυσης και Διεθνών Οικονομικών στο τμήμα Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων και Ανάπτυξης του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης

pgkogkas@ierd.duth.gr



Το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας ξεκινά από την ύπαρξη συνεχόμενων ελλειμμάτων στον κρατικό προϋπολογισμό όλα αυτά τα χρόνια, που δημιούργησαν ένα υψηλό χρέος, που ξεπερνά πλέον τα ?271 δισ., όταν το ΑΕΠ μας, δηλαδή το σύνολο των αγαθών και των υπηρεσιών που παράγονται σε ένα έτος στη χώρα μας, είναι περίπου ?240 δισ. και οι ανάγκες για νέο δανεισμό περίπου ?30 δισ. ανά έτος.Έτσι το συνολικό χρέος αντιπροσωπεύει το 113% του ΑΕΠ και οι δανειακές ανάγκες το 12,5%, όταν τα δύο αυτά μεγέθη, σύμφωνα με τους όρους του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έπρεπε να είναι κάτω από 60% και 3% αντίστοιχα. Βέβαια, οι περισσότερες χώρες της Ε.Ε. δεν πληρούν έναν ή και τους δύο αυτούς όρους.(στοιχεια Απριλιος 2010)

Ομόλογα και κίνδυνος

Οι κυβερνήσεις, σε αντίθεση με τα προσωπικά μας οικονομικά, δανείζονται όταν έχουν ελλείμματα μέσω έκδοσης ομολόγων. Υπάρχουν διάφορες μορφές ομολόγων, αλλά η λειτουργία τους σε ό,τι μας αφορά εδώ είναι η ίδια: Τα ομόλογα αποτελούν μια ομολογία χρέους του εκδότη προς τον αγοραστή. Έτσι τα ομόλογα στη φυσική μορφή τους (χαρτί) αναγράφουν τον εκδότη του χρέους, π.χ. “Ελληνικό Δημόσιο”, το ποσό του δανεισμού ή αλλιώς την “ονομαστική αξία” και την ημερομηνία λήξης του, έστω μετά από έναν χρόνο. Ο αγοραστής του ομολόγου θα το επιστρέψει στον εκδότη κατά την ημερομηνία της λήξης, για να πάρει πίσω την ονομαστική αξία που αναγράφεται σε αυτό. Για παράδειγμα, αν το ελληνικό δημόσιο θέλει να δανειστεί ?1.000.000 για έναν χρόνο, τότε θα εκδώσει 1.000 ομόλογα ονομαστικής αξίας ?1.000 το καθένα. Φυσικά, αν ο αγοραστής πάρει σε ένα έτος από σήμερα ?1.000 από το δημόσιο, θα πρέπει να αγοράσει σήμερα το ομόλογο σε τιμή μικρότερη των ?1.000, ώστε η διαφορά να αποτελεί τους τόκους που θα αποκομίσει. Αγοράζοντας το ομόλογο σήμερα με ?960 και εισπράττοντας σε ένα χρόνο ?1.000 έχει απόδοση ?40 στα ?960 που επένδυσε, άρα το επιτόκιο είναι ίσο με ?40/?960 = 0,0417% ή 4,17%. Βασική αρχή σε όλες τις χρηματαγορές και ειδικότερα στη δανειακή είναι ότι το επιτόκιο δανεισμού είναι ευθέως ανάλογο του κινδύνου μη αποπληρωμής τού δανείου. Στα προσωπικά μας οικονομικά, όσο το ύψος του χρέους μας αυξάνεται σε σχέση με το εισόδημά μας, τόσο θα αυξάνεται και η πιθανότητα να έχουμε δυσκολία ή αδυναμία στην αποπληρωμή του, αυξάνοντας τον κίνδυνο για την τράπεζα, και αυτό μετασχηματίζεται στην αύξηση του επιτοκίου. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τα ομόλογα. Όσο ο κίνδυνος μη αποπληρωμής για την Ελλάδα, δηλαδή ο κίνδυνος πτώχευσης, αυξάνεται, είτε πραγματικά είτε επειδή -και αυτό είναι πολύ σημαντικό- έτσι πιστεύουν οι επενδυτές, τόσο τα ομόλογα των ?1.000 θα πωλούνται στους επενδυτές σε όλο και χαμηλότερες τιμές, έτσι ώστε να αποφέρουν μεγαλύτερο τόκο, ο οποίος αντικατοπτρίζει τον αυξημένο κίνδυνο, π.χ. ?940 στο παραπάνω παράδειγμα, που μεταφράζεται σε επιτόκιο 6,38%.



Το επιτόκιο δανεισμού και το spread

Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει σήμερα η Ελλάδα είναι τα πολύ υψηλά επιτόκια που πρέπει να πληρώσει, προκειμένου να δανειστεί. Αυτά τα επιτόκια είναι πολύ μεγαλύτερα αυτών που πληρώνει, για παράδειγμα, η γερμανική κυβέρνηση, η οποία δανείζεται (ναι, και η Γερμανία, όπως και σχεδόν όλες οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει ελλειμματικό προϋπολογισμό) με επιτόκιο 3,5%. Η διαφορά ανάμεσα στο επιτόκιο δανεισμού της Ελλάδας και της Γερμανίας αποτελεί το πολύ γνωστό πλέον spread (στα ελληνικά, περιθώριο). Σήμερα το spread είναι μεγαλύτερο του 3% και έφτασε και το 3,5%, ενώ ένα χρόνο πριν ήταν στο επίπεδο του 1%. Η διαφορά είναι τεράστια για τα οικονομικά της χώρας μας. Αν το συνολικό χρέος είναι ?271 δισ., τότε η διαφορά των δύο ποσοστιαίων μονάδων αντιπροσωπεύει μια επιβάρυνση στους συνολικούς τόκους που πρέπει να πληρώσει το ελληνικό δημόσιο περίπου ?5,5 δισ. τον χρόνο! Αν λοιπόν το επιτόκιο δανεισμού μας έπεφτε στο 4,5% (spread 1%), τότε θα εξοικονομούσαμε ?5,5 δισ. τον χρόνο, που θα μπορούσαν να δαπανηθούν στην παιδεία, στην υγεία κ.ά. είτε φυσικά στην αποπληρωμή μέρους του συνολικού χρέους μας. Οι προσπάθειες της κυβέρνησης και ο στόχος των ενεργειών που γίνονται μέσω της Ε.Ε. εστιάζουν στην εξασφάλιση δανεισμού με επιτόκιο χαμηλότερο από αυτό της αγοράς.



Πώς προέκυψε το πρόβλημα

Τι συνέβη μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου και αυξήθηκε κατακόρυφα το spread; Γιατί ξαφνικά οι αγορές πίστεψαν ότι ο κίνδυνος της ελληνικής οικονομίας αυξήθηκε τόσο πολύ; Η απάντηση είναι πολύ απλή: Τους το ανακοινώσαμε εμείς! Η νέα κυβέρνηση, αμέσως μετά τον σχηματισμό της, ανακοίνωσε ότι η προηγούμενη έδινε σκόπιμα λανθασμένα στοιχεία στις αγορές και στην Ε.Ε., καθώς το πραγματικό έλλειμμα δεν ήταν 6,7% αλλά 12,5%, σχεδόν διπλάσιο από την προηγούμενη εκτίμηση που είχαν οι αγορές. Ήδη το 6,7% αποτελούσε σημαντική απόκλιση από τους όρους του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης που επιτάσσουν μέγιστο έλλειμμα 3% ως ποσοστό του ΑΕΠ, και τώρα το σχεδόν διπλάσιο και η παραδοχή της παροχής φαλκιδευμένων δημοσιονομικών στοιχείων εκτίναξαν την αβεβαιότητα και την ανησυχία των επενδυτών για το τι πραγματικά συμβαίνει στην Ελλάδα στα ύψη, φυσικά συμπαρασύροντας μαζί και το επιτόκιο δανεισμού και το spread. Παρόμοιο αποτέλεσμα είχαμε πριν από πέντε χρόνια περίπου, όταν η τότε νέα κυβέρνηση έκανε κάτι αντίστοιχο μέσω της δημοσιονομικής απογραφής, ανακοινώνοντας ότι τα στοιχεία για το χρέος που έδινε η προηγούμενη κυβέρνηση ήταν υποεκτιμημένα. Η ιστορία προφανώς επαναλαμβάνεται, και το οικονομικό κόστος αυτών των “αποκαλύψεων” δεν το πληρώνει βέβαια καμιά κυβέρνηση αλλά οι έλληνες φορολογούμενοι.



Πώς ακριβώς λειτουργούν και ποιοι είναι οι κερδοσκόποι

Ο όρος που ακούμε καθημερινά πλέον σε αυτή τη δημοσιονομική κρίση είναι “κερδοσκόποι”. Για να καταλάβουμε ποιοι είναι και πώς δρουν οι “κερδοσκόποι”, θα πρέπει πρώτα να γνωρίσουμε τη δομή αυτής της αγοράς των κρατικών ομολόγων. Στην αγορά αυτή οι συμμετέχοντες μπορεί να είναι διάφορες διεθνείς και εγχώριες επενδυτικές τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρείες, αντισταθμιστές κινδύνου, συνταξιοδοτικά ταμεία και άλλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, οι οποίοι μπορεί να είναι πολλοί αριθμητικά, αλλά κάποιοι από αυτούς έχουν ηγετική θέση στην αγορά ομολόγων λόγω μεγέθους, τεχνογνωσίας αλλά και εσωτερικής πληροφόρησης. Τα τελευταία χαρακτηριστικά είναι αυτά που οι οικονομολόγοι ονομάζουν “στρεβλώσεις της αγοράς”, που είναι γενικά ανεπιθύμητες, γιατί μειώνουν την κοινωνική ευημερία. Αντί λοιπόν να μιλάμε για μια πλήρως ανταγωνιστική αγορά, που αποτελεί το ιδεατό κάθε οικονομολόγου, ουσιαστικά έχουμε ένα σύστημα οργάνωσης της αγοράς που αποκαλείται “ολιγοπώλιο” και χαρακτηρίζεται από την κυριαρχία στην αγορά λίγων επιχειρήσεων, οι οποίες με τις αποφάσεις τους μπορούν να επηρεάσουν όλη την αγορά. Η αγορά ομολόγων τού ελληνικού δημοσίου έχει το χαρακτηριστικό ότι το μεγαλύτερο μέρος των ομολόγων, ύψους ?271 δισ., το έχουν στην κατοχή τους λίγες μόνο τράπεζες από τη Γερμανία, την Ελβετία, τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο. Έτσι, κάθε φορά που τα επιτόκια δανεισμού της ελληνικής κυβέρνησης αυξάνονται, η Deutschebank, η Goldman Sachs και η JP Morgan κερδίζουν τα επιπλέον ?5,5 δισ. από την αύξηση του spread μέσα σε λίγους μήνες, όπως είδαμε παραπάνω. Η “κερδοσκοπία” ξεκινά από τη δυνατότητα που έχουν οι μεγάλες διεθνείς επενδυτικές τράπεζες, λόγω της ολιγοπωλιακής οργάνωσης της αγοράς, να επηρεάζουν καθοριστικά τις τιμές. Αν π.χ. οι Deutschebank και Goldman Sachs, μετά την αγορά των ομολόγων του ελληνικού δημοσίου στην τιμή των ?960, τα διακρατούσαν μέχρι τη λήξη τους ένα χρόνο μετά, θα είχαν απόδοση 4,17% όπως είδαμε. Εναλλακτικά, μπορούν να προσπαθήσουν να κερδοσκοπήσουν εκμεταλλευόμενοι την ηγετική θέση τους στην αγορά. Αφήνουν έντεχνα να διαρρεύσουν στην αγορά φήμες ότι η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας είναι πολύ χειρότερη από ό,τι γνωρίζαμε έως σήμερα, και ταυτόχρονα πωλούν στις διεθνείς χρηματαγορές ελληνικά ομόλογα σε τιμή κάτω των ?960, στην οποία τα αγόρασαν, έστω ?955. Οι επενδυτές τείνουν να ακολουθούν τους κολοσσούς αυτούς, καθώς αυτοί έχουν την εμπειρία, αλλά και εκατοντάδες ή χιλιάδες από τους καλύτερους οικονομικούς αναλυτές να εργάζονται γιʼ αυτούς. Ως συνέπεια, σημειώνονται μαζικές πωλήσεις ελληνικών ομολόγων σε όλες τις χρηματαγορές, αυξάνοντας την προσφορά και μειώνοντας τη ζήτησή τους, με αποτέλεσμα την πτώση της τιμής τους κάτω από τα ?955, και όσο οι φήμες για τον κίνδυνο χρεοκοπίας συνεχίζονται, η τιμή θα πέφτει ακόμη περισσότερο στα ?950, ?940, ?930, που δίνουν αποδόσεις 5,26%, 6,38% και 7,53% αντίστοιχα. Στο σημείο αυτό οι κερδοσκόποι δεν έχουν στα χέρια τους πλέον τα ελληνικά ομόλογα, αλλά θα εκμεταλλευτούν την πολύ χαμηλή τιμή τους και θα τα επαναγοράσουν στην τιμή τώρα των ?930, εξασφαλίζοντας αντί του αρχικού 4,17% μια σημαντικά μεγαλύτερη απόδοση ίση με 7,53%. Γνωρίζουν τον πραγματικό κίνδυνο των ελληνικών ομολόγων καθώς και ότι είναι υποτιμημένα όταν πωλούνται στα ?930.



Credit Default Swaps (CDS) ή αλλιώς ασφαλιστήριο ομολόγων

Μια άλλη έννοια που μπήκε στην καθημερινότητα του Έλληνα είναι και τα Credit Default Swaps (CDS). Τα CDS είναι ένα χρηματοοικονομικό προϊόν που δημιουργήθηκε από την Goldman Sachs πρόσφατα. Λειτουργούν ως αντιστάθμιση του κινδύνου από τον δανεισμό: Αν έχω αγοράσει ένα ομόλογο του ελληνικού δημοσίου και φοβάμαι πως δεν θα εισπράξω ποτέ τα ?1.000 της ονομαστικής αξίας του αν η ελληνική κυβέρνηση πτωχεύσει, τότε αγοράζοντας ένα CDS από κάποιον πωλητή CDS δεσμεύομαι να αποδίδω σε αυτόν μέρος ή το σύνολο των αποδόσεων του ελληνικού ομολόγου μέχρι τη λήξη του CDS. Μπορεί έτσι να χάνω σημαντικό μέρος των αποδόσεων του ομολόγου, όμως σε περίπτωση χρεοκοπίας της ελληνικής κυβέρνησης ο πωλητής του CDS είναι υποχρεωμένος να μου πληρώσει την ονομαστική αξία του ομολόγου. Το CDS αποτελεί ένα είδος ασφάλισης κατά της πιθανότητας χρεοκοπίας της ελληνικής οικονομίας, κάτι σαν την ασφάλεια πυρός που πληρώνουμε για το σπίτι μας. Οι κερδοσκόποι όμως εκμεταλλεύονται και τα CDS, για να αποκομίσουν ακόμη μεγαλύτερα οφέλη. Κατέχουν, όπως είπαμε, μεγάλο μέρος του ελληνικού χρέους, αλλά όχι το σύνολό του, ώστε να κερδοσκοπήσουν με τον τρόπο που είδαμε παραπάνω. Έτσι ρίχνουν στην κερδοσκοπική μάχη και τα CDS: Όσο διαδίδουν φήμες ότι η πιθανότητα πτώχευσης της Ελλάδας είναι μεγάλη, τόσο περισσότερα CDS θα πωλούν σε διεθνείς επενδυτές, οι οποίοι θέλουν να προστατευτούν. Με τον τρόπο αυτό τα κερδοσκοπικά έσοδα πολλαπλασιάζονται. Αυτό που κάνει ακόμη πιο επικίνδυνο το παιχνίδι με τα CDS είναι η πρακτική της αγοράς “γυμνών” (naked) CDS, δηλαδή η δυνατότητα να αγοράσουμε ένα ασφάλιστρο κατά του κινδύνου πτώχευσης της ελληνικής οικονομίας χωρίς να έχουμε αγοράσει ελληνικά ομόλογα. Αυτό σημαίνει μια αγορά χωρίς όρια στα κέρδη για τους πωλητές των CDS. Αν η χρήση των CDS είναι το ανάλογο της ασφάλειας πυρός για το σπίτι μας, τότε τα naked CDS αποτελούν το ανάλογο του να κάνω ασφάλεια πυρός για το σπίτι του γείτονά μου! Πού είναι το κακό; Στο ότι σε αυτήν την περίπτωση υπάρχει ο ηθικός κίνδυνος (moral hazard), όπως λέγεται στα οικονομικά, ή το κίνητρο, όπως λέμε στην καθομιλουμένη, να βάλω φωτιά στο σπίτι του γείτονά μου, για να εισπράξω την ασφάλεια! Η νομοθεσία όμως στην ασφαλιστική αγορά, η οποία είναι αυστηρά ελεγχόμενη και ρυθμιζόμενη από τις αρχές, μου απαγορεύει την αγορά ασφάλειας για το σπίτι τρίτου, κάτι που δεν απαγορεύεται για τα naked CDS, που είναι μια αγορά πολύ νέα και σχεδόν μη ελεγχόμενη από τις αρμόδιες αρχές των ΗΠΑ.



Οι δικές μας ευθύνες

Οι κερδοσκόποι, όπως είναι αναμενόμενο, θα κάνουν ό,τι είναι δυνατό για να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους. Μόνοι τους βέβαια, χωρίς τη δική μας βοήθεια, δεν μπορούν εύκολα να δημιουργήσουν τέτοιες καταστάσεις στην αγορά. Οι ευκαιρίες δίνονται από τις κυβερνήσεις μας, που με θάρρος ανακοινώνουν στις διεθνείς αγορές και στην Ε.Ε. ότι οι προηγούμενες κυβερνήσεις ανακοίνωναν εσκεμμένα λανθασμένα στοιχεία γα τα δημοσιονομικά μας. Οι αγορές όμως δεν ενδιαφέρονται ποιος έδινε τα λάθος στοιχεία, αλλά για το γεγονός ότι η Ελλάδα αποδεικνύεται αναξιόπιστη, με αποτέλεσμα η αποτίμηση του κινδύνου των ελληνικών ομολόγων να ήταν μικρότερη από ό,τι θα έπρεπε. Αυτό πληρώνουμε σήμερα όλοι μας με τη μορφή των υψηλών επιτοκίων, υποθηκεύοντας το μέλλον μας. Αν τα ελληνικά δημοσιονομικά είχαν μπει σε τάξη εδώ και δεκαετίες, με στόχο το μεσομακροπρόθεσμο όφελος για την ελληνική οικονομία και όχι το βραχυπρόθεσμο πολιτικό κέρδος, δεν θα υπήρχε το κίνητρο και η ουσία για μια κυβέρνηση να αναδείξει τις ανακρίβειες των δημοσιονομικών δεδομένων της προηγούμενης. Η όποια προσπάθεια των κερδοσκόπων για τη διάδοση φημών επικείμενης πτώχευσης της Ελλάδας θα αντιμετωπιζόταν με δυσπιστία και θα έπεφτε στο κενό. Τα χρηματοοικονομικά, καθώς βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στις προσδοκίες και στις εκτιμήσεις των επενδυτών, αποτελούν φωτεινή εξαίρεση στον κανόνα: Στα χρηματοοικονομικά, όπου υπάρχει καπνός δεν υπάρχει απαραίτητα και φωτιά.

πηγη:makthes.gr

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΚΑΙ Ο ΡΑΝΣΙΜΑΝ

Ο μεγάλος Βυζαντινολόγος (ίσως ο μεγαλύτερος του αιώνα μας) και φιλέλλην sir Steven Runciman, έφυγε πλήρης ημερών (97 ετών). Ας παρακολουθήσουμε μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξή του (από το http://www.flash.gr).

Η συνέντευξη που ακολουθεί δόθηκε από το σερ Στήβεν Ράνσιμαν, στο Ελσισιλντς της Σκωτίας, στον πατρογονικό πύργο του, τον Οκτώβρη του 1994, για λογαριασμό της ΕΤ3, στις δημοσιογράφους Χρύσα Αράπογλου και Λαμπρινή Χ. Θωμά. Για τεχνικούς λόγους, δεν «βγήκε» ποτέ στον αέρα. Και οι δύο δημοσιογράφοι θεωρούν την συνέντευξη αυτή από τις πιο σημαντικές της καριέρας τους, μια και ανήκει στο είδος των «συζητήσεων» που σε διαμορφώνουν και δεν ξεχνάς ποτέ. Πώς νοιώθει ένας άνθρωπος που ασχολείται τόσα χρόνια με το Βυζάντιο; Κουραστήκατε;
Δύσκολο να απαντήσω. Το ενδιαφέρον μου ποτέ δεν εξανεμίστηκε. Όταν άρχισα να μελετώ το Βυζάντιο, υπήρχαν πολλοί λίγοι άνθρωποι σ' αυτήν τη χώρα (σ.σ. τη Μεγάλη Βρετανία) που ενδιαφέρονταν, έστω και ελάχιστα για το Βυζάντιο. Μ' αρέσει να πιστεύω πως «δημιούργησα» ενδιαφέρον για το Βυζάντιο. Αυτό που με ικανοποιεί, ιδιαίτερα σήμερα, είναι ότι πλέον υπάρχουν αρκετοί, πολλοί καλοί εκπρόσωποι (σ.σ. της σπουδής του Βυζαντίου) στη Βρετανία. Μπορώ να πω ότι αισθάνομαι πατρικά απέναντί τους. Είμαι ευτυχής, λοιπόν, που επέλεξα το Βυζάντιο ως το κύριο ιστορικό μου ενδιαφέρον.

Κι ήταν ελκυστικό για σας όλα αυτά τα χρόνια;
Πιστεύω πως κάθε γεγονός της ιστορίας, αν αρχίσεις να το μελετάς σε βάθος, μπορεί να γίνει συναρπαστικό. Το δε Βυζάντιο το βρίσκω εξαιρετικά συναρπαστικό, γιατί ήταν ένας αυθύπαρκτος πολιτισμός. Για να μελετήσεις το Βυζάντιο, πρέπει να μελετήσεις την τέχνη, να μελετήσεις τη θρησκεία, να μελετήσεις έναν ολόκληρο τρόπο ζωής, που είναι πολύ διαφορετικός από το σημερινό.

Καλύτερος ή χειρότερος;
Κοιτάξτε... Δεν είμαι σίγουρος αν θα μου άρεσε να ζήσω στους βυζαντινούς χρόνους. Δε θα μου άρεσε, λόγου χάριν, να αφήσω γένια. Ωστόσο, στο Βυζάντιο είχαν έναν τρόπο ζωής που ήταν καλύτερα δομημένος. Άλλωστε, όταν έχεις έντονο θρησκευτικό συναίσθημα, η ζωή σου «μορφοποιείται» κι είναι πολύ πιο ικανοποιητική από τη σημερινή, όπου κανείς δεν πιστεύει σε τίποτε αρκετά.

Άρα ήταν μία θρησκευτική Πολιτεία;
Ήταν ένας πολιτισμός, στον οποίο η θρησκεία αποτελούσε μέρος της ζωής.

Και στους έντεκα αυτούς αιώνες;
Νομίζω ότι ο κόσμος μιλά για το Βυζάντιο λες κι παρέμεινε το ίδιο, ένας πολιτισμός αμετάβλητος κατά την διάρκεια όλων αυτών των αιώνων. Είχε αλλάξει πολύ από την αρχή ως το τέλος του, αν και κάποια συγκεκριμένα βασικά στοιχεία κράτησαν σε όλη τη διάρκειά του -όπως το θρησκευτικό αίσθημα. Μπορεί να διαφωνούσαν για θρησκευτικά ζητήματα αλλά πίστευαν όλοι, κι αυτό το αίσθημα είναι μόνιμο. Ο σεβασμός, η εκτίμηση στις τέχνες, ως εκείνες που ευχαριστούν το Θεό, κι αυτά διατηρήθηκαν. Κι έτσι, παρ' ότι οι μόδες άλλαζαν, η οικονομική κατάσταση άλλαζε, οι πολιτικές καταστάσεις άλλαζαν, υπήρχε μια ακεραιότητα, πολύ ενδιαφέρουσα μέσα στο σύνολο.

Μιλάμε για θρησκεία κι ηθική. Το Βυζάντιο πολλοί το θεωρούν μία περίοδο πολέμων, δολοφονιών, δολοπλοκιών, «βυζαντινισμών» που ουδεμία σχέση είχε με την ηθική.
Γίνονταν και τότε πολλοί φόνοι, αλλά δεν υπάρχει περίοδος της ιστορία που αυτοί να λείπουν. Κάποτε έδινα μια διάλεξη στις Η.Π.Α., και στο ακροατήριό μου ήταν κι η κόρη του προέδρου Τζόνσον, που μελετούσε το Βυζάντιο. Ήρθε στη διάλεξη με δύο σωματοφύλακες, δύο σκληρούς κυρίους που την πρόσεχαν. Μου εξήγησε ότι αγαπούν τη βυζαντινή ιστορία, γιατί είναι γεμάτη φόνους, και φαντάζει σαν σχολικό μάθημα (homework). Είχα το τακτ να μην της πω ότι, ως τότε, το ποσοστό των αμερικανών προέδρων που είχαν δολοφονηθεί ήταν πολύ μεγαλύτερο -σε σχέση με τα χρόνια ύπαρξης των Η.Π.Α.- από το ποσοστό των δολοφονημένων βυζαντινών αυτοκρατόρων στη διάρκεια της αυτοκρατορίας. Οι άνθρωποι συνεχίζουν να δολοφονούν. Ανοίξτε τα μάτια σας!

Γράφετε στο "Βυζαντινό πολιτισμό" ότι δεν υπήρχε θανατική ποινή στο Βυζάντιο.
Όντως, δεν σκότωναν. Και η μεγάλη διαφορά φαίνεται στους πρώτους χρόνους. Όταν η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία έγινε χριστιανική, μία από τις βασικότερες αλλαγές ήταν να σταματήσουν οι μονομαχίες, να μη πετούν πια ανθρώπους στα λιοντάρια, κι όλα τα σχετικά. Η αυτοκρατορία έγινε πολύ πιο ανθρωπιστική. Και πάντα, απέφευγαν όσο μπορούσαν τη θανατική ποινή. Κατά καιρούς, κάποιοι αυτοκράτορες κατέφευγαν σε αυτή, αλλά οι περισσότεροι χρησιμοποιούσαν ως εσχάτη τιμωρία, μια μέθοδο που σήμερα μας φαίνεται αποτρόπαια: τον ακρωτηριασμό κάποιας μορφής. Αλλά μου φαίνεται, ότι οι περισσότεροι άνθρωποι θα προτιμούσαν να τους κόψουν π.χ. ένα χέρι, παρά να τους θανατώσουν.

Υπάρχει εδώ και καιρό ένας διάλογος ανοικτός στην Ελλάδα. Υπάρχουν σύγχρονοι Έλληνες διανοούμενοι που υποστηρίζουν ότι το Βυζάντιο δεν αξίζει να μελετηθεί ιδιαίτερα, ότι δε δημιούργησε τίποτε, ότι είχε σχολιαστές των γραφών κι όχι διανοούμενους. Με μια φράση «δεν ήταν και τίποτε αξιομνημόνευτο».
Νομίζω ότι αυτοί οι Έλληνες είναι πολύ άδικοι με τους βυζαντινούς τους προγόνους. Δεν ήταν μια κοινωνία χωρίς διανοούμενους -αρκεί να δεις τη δουλειά και την πρόοδο της βυζαντινής ιατρικής. Μπορεί να μη συμπαθεί κάποιος τη θρησκεία, αλλά μερικοί από τους εκκλησιαστικούς συγγραφείς όπως οι Καπαδόκες πατέρες, και πολλοί ακόμη, ως το Γρηγόριο τον Παλαμά, ήταν άνθρωποι μοναδικής πνευματικότητας... Υπήρχε έντονη διανόηση και πνευματική ζωή στο Βυζάντιο. Κυρίως δε, στο τέλος των βυζαντινών χρόνων, π.χ. στην Παλαιοντολόγεια περίοδο. Είναι αρκετά περίεργο πως, την ώρα που η αυτοκρατορία συρρικνώνονταν η διανόηση ήταν πιο ανθηρή από ποτέ.

Κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν ότι δεν είχε τέχνη.
undefinedΤότε αυτοί δεν πρέπει να ξέρουν τίποτε από τέχνη. Η βυζαντινή τέχνη ήταν από τις μεγαλύτερες σχολές τέχνης παγκοσμίως. Κανένας αρχαίος Έλληνας δε θα μπορούσε να χτίσει την Αγία Σοφία, αυτό απαιτούσε πολύ βαθιά τεχνική γνώση. Κάποιοι, ξέρετε, υποστηρίζουν, ότι η βυζαντινή τέχνη είναι στατική. Δεν ήταν καθόλου στατική, αλλά ήταν μια σχολή τέχνης από τις σημαντικότερες στον κόσμο, που όσο περνά ο καιρός εκτιμάται όλο και περισσότερο, κι όσοι έλληνες διανοούμενοί σας λένε ότι το Βυζάντιο δε δημιούργησε τίποτε, είναι τυφλοί.
Άρα, όσοι χαρακτηρίζουν «απλή μίμηση κι αντιγραφή» τη βυζαντινή τέχνη, μάλλον σφάλουν.
Αν κάνεις κάτι άριστα, μπορείς να το επαναλάβεις άριστα. Αλλά υπήρχαν πάντα διαφορές. Βλέποντας μια εικόνα, μπορούμε τη χρονολογήσουμε -αν ήταν όλες ίδιες αυτό δε θα συνέβαινε. Υπάρχουν συγκεκριμένες παραδόσεις που διατηρούνταν, αλλά η τέχνη αυτή παρουσιάζει μεγάλες διαφορές από αιώνα σε αιώνα. «Κόλλησε» και παρέμεινε η ίδια μετά την πτώση της Τουρκοκρατίας, διότι έλειπαν από τη χώρα σας οι φωτισμένοι χορηγοί.* Η τέχνη των Παλαιολόγων είναι πολύ διαφορετική από την Ιουστινιάνεια. Φυσικά, είχε και αναλογίες, αλλά δεν ήταν μιμητική. Τα πράγματα είναι απλά: οι άνθρωποι που κατατρέχουν το Βυζάντιο ποτέ δεν το μελέτησαν, ξεκίνησαν με προκαταλήψεις εναντίον του. Δε γνωρίζουν τι κατόρθωσε, τι επετεύχθη.

Ελλάδα, Βυζάντιο, σύγχρονη Δημοκρατία: Υποστηρίζεται από ορισμένους ότι το βυζάντιο δεν ήταν Ελληνικό και δεν αποτέλεσε κανενός είδους συνέχεια της αρχαίας Ελλάδας. Δεν είχε δημοκρατία, ή έστω δημοκρατικούς θεσμούς.
Δε νομίζω ότι οι σύγχρονοι έλληνες είναι περισσότερο έλληνες από τους βυζαντινούς(!!!). Μέσα στο χρόνο, μες στους αιώνες, οι φυλές δε μένουν καθαρές, υπάρχουν όμως ορισμένα χαρακτηριστικά των πολιτισμών που παραμένουν εθνικά. Οι βυζαντινοί χρησιμοποιούσαν την ελληνική γλώσσα -που άλλαξε λίγο, αλλά οι γλώσσες αλλάζουν- ενδιαφέρονταν για τη φιλοσοφία και τη φιλοσοφική ζωή πάρα πολύ, ήταν μεν υπήκοοι ενός αυτοκράτορα, αλλά αυτός ο αυτοκράτορας έπρεπε να φέρεται σωστά, γιατί γίνονταν εύκολα λαϊκές εξεγέρσεις. Το χειρότερο που θα μπορούσαν να πουν για το Βυζάντιο είναι πως ήταν, μάλλον, ένα γραφειοκρατικό κράτος. Όμως είχε μια πολύ μορφωμένη γραφειοκρατία, πολύ πιο μορφωμένη από τους γραφειοκράτες του σημερινού κόσμου(!!!). Και, τι εννοείτε με τη λέξη «δημοκρατία»; Ήταν όλη η αρχαία Ελλάδα δημοκρατική; Όχι. Θα έλεγα στους Έλληνες που υποστηρίζουν κάτι τέτοιο, να διαβάσουν την ίδια τους την ιστορία, ειδικότερα της κλασσικής Ελλάδας. Εκεί, θα βρουν πολλά να κατακρίνουν... Ποτέ μου δεν κατάλαβα τι ακριβώς σημαίνει «δημοκρατία». Στα περισσότερα μέρη του κόσμου σήμερα, δημοκρατία σημαίνει να σε κυβερνούν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι εφημερίδες, η τηλεόραση. Διότι, είναι θεμιτό να έχουμε αυτό που ονομάζεται «λαϊκή ψήφος» αλλά, από τη στιγμή που οι άνθρωποι δεν μπορούν να κρίνουν μόνοι τους -κι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στο σύγχρονο κόσμο που δε σκέφτονται- τότε μεταφέρουν την εξουσία στα χέρια όσων κατέχουν τα ΜΜΕ, οι οποίοι, με τη δύναμη που έχουν, θα έπρεπε να επιλέξουν το δύσκολο δρόμο και να μορφώσουν όλο τον κόσμο. Πολλοί εξ αυτών, όχι όλοι ευτυχώς, είναι ανεύθυνοι. Δημοκρατία μπορεί να υπάρξει μόνον εάν έχουμε ένα υψηλής μόρφωσης κοινό. Σε μία πόλη σαν την αρχαία Αθήνα υπήρχε δημοκρατία -χωρίς να σκεφτόμαστε πως περνούσαν οι σκλάβοι ή οι γυναίκες-, διότι οι άνδρες είχαν όλοι πολύ καλή μόρφωση. Συνήθως δεν εξέλεγαν τους κυβερνήτες τους, τραβούσαν κλήρο, σαν να το άφηναν στα χέρια του Θεού -καμία σχέση με τη βουλή των κοινοτήτων.

Υπήρχε κοινωνικό κράτος στο Βυζάντιο;
Η Εκκλησία έκανε πολλά για τους ανθρώπους. Το Βυζάντιο είχε πλήρη κοινωνική αίσθηση. Τα νοσοκομεία ήταν πολύ καλά, όπως και τα γηροκομεία, τα οποία ανήκαν κυρίως στην Εκκλησία, αλλά όχι μόνο σε αυτήν -υπήρχαν και κρατικά. Ας μη ξεχνάμε ότι ένας από τους πιο υψηλόβαθμους αξιωματούχους του κράτους ήταν ο Ορφανοτρόφος. Σίγουρα η Εκκλησία έπαιξε βασικό κοινωνικό ρόλο.
Δεν ήταν απλά ένα καθεστώς ερημιτών που κάθονταν στο Άγιο Όρος -ήταν κι αυτό, αλλά υπήρχε ένα σύστημα από μοναστήρια στις πόλεις. Τα μοναστήρια φρόντιζαν τους Οίκους για τους γέροντες, των οποίων οι μοναχοί μόρφωναν τη νεολαία - κυρίως τα αγόρια γιατί τα κορίτσια μορφώνονταν στο σπίτι- και τα περισσότερα παρείχαν πολύ καλή μόρφωση. Τα κορίτσια του Βυζαντίου είχαν πολλές φορές καλύτερη παιδεία διότι «απολάμβαναν» περισσότερη ιδιωτική, προσοχή. Νομίζω ότι η βαθμολογία που θα δίναμε στο κοινωνικό έργο της Εκκλησίας, στο Βυζάντιο είναι ιδιαίτερα υψηλή.

Και η παιδεία τους, κατά το Μέγα Βασίλειο, όφειλε να στηρίζεται στον Όμηρο, τον «διδάσκαλο των αρετών».
Ήταν γνώστες της αρχαίας ελληνικής Γραμματείας. Είναι αξιομνημόνευτο, ωστόσο, ότι δεν έδιναν μεγάλη σημασία στους Αττικούς Τραγωδούς, αλλά στους λοιπούς ποιητές. Υπάρχει η διάσημη ιστορία μιας ελκυστικής κυρίας, φίλης ενός αυτοκράτορα, που μας διηγείται η Άννα Κομνηνή. Την ώρα που η κυρία περνούσε, κάποιος της φώναξε έναν ομηρικό στίχο, που μιλούσε για την Ελένη στην Τροία, κι εκείνη κατάλαβε το υπονοούμενο. Δεν υπήρχε κανείς λόγος να της εξηγήσει κάποιος, ποιανού ήταν οι στίχοι. Όλα ανεξαιρέτως τα αγόρια και τα κορίτσια ήξεραν τον Όμηρο. Η Άννα Κομνηνή δεν εξηγεί ποτέ τα σημεία στα οποία αναφέρεται στον Όμηρο, όλοι οι αναγνώστες της τα γνώριζαν. (!!!)

Αμόρφωτοι, δεν υπήρχαν στο Βυζάντιο;
Άλλα ήταν τα προβλήματα της βυζαντινής γραμματείας. Ήταν τόσο καλοί γνώστες της αρχαίας ελληνικής γραμματείας ώστε επηρεάστηκαν στη διαμόρφωση της γλώσσας. Πολλοί ιστορικοί ήθελαν να γράψουν σαν τον Θουκυδίδη, δεν ήθελαν να γράψουν στη γλώσσα που τους ήταν πιο φυσική αλλά στην αρχαία. Η μεγάλη τραγωδία των βυζαντινών γραμμάτων ήταν η εξάρτησή της από την κλασσική γραμματεία. Όχι γιατί δεν γνώριζαν αρκετά, αλλά γιατί γνώριζαν πολύ περισσότερα από όσα ήταν απαραίτητα, για το δικό τους «δημιουργικό» καλό.

Θα θέλατε να ζείτε στο Βυζάντιο;
undefinedΔεν ξέρω αν προσωπικά θα ταίριαζα στην εποχή του Βυζαντίου. Αν ζούσα τότε, σκέφτομαι ότι θα αναπαυόμουν σε κάποιο μοναστήρι, ζώντας, όπως πολλοί μοναχοί ζούσαν, μια ζωή διανοούμενου, χωμένος στις θαυμάσιες βιβλιοθήκες που διέθεταν. Δε νομίζω πως θα ήθελα μια ζωή στη βυζαντινή πολιτική, αλλά, είναι πολύ δύσκολο να βρεις μια περίοδο στην παγκόσμια ιστορία στην οποία θα ήθελες να ζήσεις... Όλα εξαρτώνται από το πολίτευμα, την κοινωνία, την τάξη στην οποία γεννιέσαι. Θα ήθελα να ζω στη Βρετανία του 18ου αιώνα αν είχα γεννηθεί αριστοκράτης, αλλιώς δε θα μου άρεσε καθόλου. Είναι πολύ δύσκολο να απαντηθεί το ερώτημά σας.

Η βιβλιοθήκη της Μονής Σινά είναι η τρίτη μεγαλύτερη στον κόσμο και περιέχει περίπου 4.500 χειρόγραφους κώδικες, εκ των οποίων οι τρεις χιλιάδες είναι ελληνικοί

Εδώ είναι Βαλκάνια... Η κατάσταση στη Βαλκανική σας ανησυχεί;
Με ενδιαφέρουν πολύ τα Βαλκάνια, είναι ένα μέρος του κόσμου που με «συντροφεύει» πολλά χρόνια, κι έτσι, φυσικά, και ενδιαφέρομαι και θλίβομαι. Δεν γνωρίζω τι μπορεί να φέρει το μέλλον. Ενα από τα πράγματα που με ενοχλεί ελαφρώς στα γηρατειά μου, είναι ότι, θα ήθελα να γνωρίσω τι θα συμβεί σε συγκεκριμένα μέρη του κόσμου -και κυρίως στα Βαλκάνια- σε μερικά χρόνια. Η Ελλάδα θα προχωρήσει, και από τις υπόλοιπες Βαλκανικές χώρες μάλλον και η Βουλγαρία. Αλλά για τη Ρουμανία και την Γιουγκοσλαβία... νοιώθω απελπισμένος όταν σκέφτομαι το μέλλον τους...

Μήπως τα Βαλκάνια πληρώνουν την ιστορία τους, σήμερα;
Κατά κάποιο τρόπο, ναι. Είναι μεγάλο πρόβλημα να έχεις μεγάλη ιστορία. Διότι, έχεις πολύ περισσότερες μνήμες από ότι μπορείς να σηκώσεις. Είναι μια τραγωδία στην περιοχή αυτές οι μνήμες, διότι έχεις να νοιαστείς για πάρα πολλά. Δεν κυλούν εύκολα τα πράγματα, λόγω της αρχαίας, με βαθιές ρίζες, μνήμης.

Πρόσφατα άνοιξε ένας παγκόσμιος διάλογος -και στη χώρα σας- για το κατά πόσον ο Γ' Παγκόσμιος Πόλεμος θα είναι θρησκευτικός.
Ανησυχώ για συγκεκριμένες θρησκείες, με ανησυχούν οι εξτρεμιστές μουσουλμάνοι, οι οποίοι αποτελούν ένα πολύ ρεαλιστικό κίνδυνο για τον πολιτισμό, αλλά η θρησκεία χρειάζεται. Οι άνθρωποι θα νοιώσουν ευτυχέστεροι, λιγότερο χαμένοι, με τη θρησκεία σήμερα. Το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορούμε να έχουμε μία παγκοσμία θρησκεία, και οι διάφορες θρησκείες ποτέ δε συμπάθησαν ιδιαιτέρως η μία την άλλη. Η φιλανθρωπία δεν καλύπτει και το γείτονα της διπλανής πόρτας, αν αυτός πρεσβεύει άλλη θρησκεία. Δεν νομίζω, δηλαδή, ότι η θρησκεία θα είναι η σωτηρία, αλλά δεν γνωρίζω και τίποτε που να μπορεί να είναι η σωτηρία. Με τον πληθυσμό να αυξάνεται, είναι πολύ δύσκολο να βελτιωθούν τα δεδομένα της εκπαίδευσης, σε παγκόσμια κλίμακα. Απλώς, ποτέ δε θα υπάρξουν αρκετοί δάσκαλοι στον κόσμο, τουλάχιστον μορφωμένοι δάσκαλοι. Φοβάμαι πως είμαι απαισιόδοξος.

Ορθοδοξία, η αγαπημένη Πώς βλέπετε την Ορθοδοξία μες σε αυτό τον κύκλο;
Έχω μεγάλο σεβασμό για τα χριστιανικά δόγματα, και κυρίως για την Ορθοδοξία, διότι μόνον η Ορθοδοξία αναγνωρίζει πως η θρησκεία είναι μυστήριο. Οι ρωμαιοκαθολικοί κι οι προτεστάντες θέλουν να τα εξηγήσουν όλα. Είναι άσκοπο να πιστεύεις σε μία θρησκεία, θεωρώντας ότι αυτή η θρησκεία θα σε βοηθήσει να τα καταλάβεις όλα. Ο σκοπός της θρησκείας είναι ακριβώς για να μας βοηθάει να κατανοήσουμε το γεγονός ότι δε μπορούμε να τα εξηγήσουμε όλα. Νομίζω πως η Ορθοδοξία συντηρεί αυτό το πολύτιμο αίσθημα του μυστηρίου.

Μα, χρειαζόμαστε το μυστήριο;
Το χρειαζόμαστε, χρειαζόμαστε αυτήν τη γνώση που λέει πως στο σύμπαν υπάρχουν πολύ περισσότερα από αυτά που μπορούμε να κατανοήσουμε. Χρειαζόμαστε την διανοητική μετριοφροσύνη, κι αυτή απουσιάζει, ειδικά μεταξύ των Δυτικών Εκκλησιαστικών ανδρών. Αυτό είναι χαρακτηριστικό της σχέσης των ορθοδόξων με τους αγίους τους - ο σεβασμός της ταπεινότητας.

Πώς σχολιάζετε το γεγονός ότι αρκετοί άγιοι ανακατεύτηκαν στην πολιτική ή άσκησαν πολιτική;
Όλοι όσοι θέλουν να επηρεάσουν άλλους ανθρώπους ασκούν πολιτική, και είναι πολιτικοί. Πολιτική σημαίνει να προσπαθείς να οργανώσεις την Πόλιν με ένα νέο τρόπο σκέψης. Οι άγιοι είναι πολιτικοί. Ποτέ δεν πίστεψα ότι μπορείς να διαχωρίσεις την πίστη προς τους Αγίους από τη διανόηση. Επιστρέφω σε όσα είπα για τις εκκλησίες. Από τη στιγμή που προσπαθείς να εξηγήσεις τα πάντα, καταστρέφεις ουσιαστικά αυτό που θα έπρεπε να αποτελεί την ανθρώπινη διαίσθηση, αυτή που συνδέει τη διανόηση με τους αγίους και την αίσθηση του Θεού.

Διανόηση, πολιτική και πίστη στα Θεία, λοιπόν, μπορούν να βαδίζουν μαζί;
Αποτελεί παράδειγμα η πόλη σας, η Θεσσαλονίκη. Ήταν πολύ φημισμένη για τους διανοητές της, ειδικά στα ύστερα βυζαντινά χρόνια. Αλλά είχε και βοήθεια από τους στρατιωτικούς της που, όπως ο Άγιος Δημήτριος, που έρχονταν να τη σώσουν στη σωστή στιγμή. Η πίστη στους Αγίους σου δίνει κουράγιο να υπερασπιστείς την πόλη από τις επιθέσεις, όπως έκανε κι ο Αι-Δημήτρης.

Πώς βλέπετε τις άλλες εκκλησίες;
Η ρωμαιοκαθολική εκκλησία ήταν πάντα και πολιτικό ίδρυμα, εκτός από θρησκευτικό, και πάντα ενδιαφερόταν για το νόμο. Πρέπει να θυμόμαστε πως, όταν η ρωμαϊκή αυτοκρατορία κατέρρευσε στη Δύση και ήρθαν τα βαρβαρικά βασίλεια, οι ρωμαίοι άρχοντες χάθηκαν αλλά οι εκκλησιαστικοί άνδρες παρέμειναν, κι ήταν κι οι μόνοι με ρωμαϊκή μόρφωση. Οπότε, αυτοί χρησιμοποιήθηκαν από τους βάρβαρους βασιλείς για να εφαρμόσουν το νόμο. Έτσι, η Δυτική Εκκλησία «ανακατεύτηκε» με το νόμο. Τον βλέπεις το νόμο στη ρωμαιοκαθολική Εκκλησία: θέλει να είναι όλα νομικά κατοχυρωμένα. Στο Βυζάντιο -και είναι ενδιαφέρον πώς μετά την τουρκική κατάκτηση τα υποστρώματα παραμένουν- η Εκκλησία ενδιαφέρεται μόνον για τον Κανόνα, το νόμο των γραφών. Δεν έχει την επιθυμία να καθορίσει τα πάντα. Στις δυτικές Εκκλησίες που αποσχίστηκαν από τη ρωμαιοκαθολική, η ανάγκη του νόμου, του απόλυτου καθορισμού, έχει κληρονομηθεί. Έχει πολύ ενδιαφέρον να μελετήσει κανείς -και μελετώ εδώ και καιρό- το διάλογο ανάμεσα στην Αγγλικανική Εκκλησία του 17ου αιώνα και την Ορθόδοξη. Οι Αγγλικανοί ήταν ιδιαίτερα ανάστατοι διότι δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι πίστευαν οι Ορθόδοξοι σχετικά με την μεταβολή του οίνου και του άρτου σε αίμα και σώμα. Οι Ορθόδοξοι έλεγαν «είναι μυστήριο, που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε. Πιστεύουμε ότι γίνεται, αλλά το πώς δεν το γνωρίζουμε». Οι Αγγλικανοί -όπως κι οι ρωμαιοκαθολικοί- ήθελαν μια καθαρή εξήγηση. Αυτή είναι η τυπική διαφορά των Εκκλησιών και γι΄ αυτό ακριβώς αγαπώ τους Ορθοδόξους.

Τι γνώμη έχετε για τους νεοέλληνες;
Υπάρχει ακόμη ζωντανή στο λαό αυτή η γρήγορη κατανόηση των πραγμάτων και των καταστάσεων. Υπάρχει έντονη επίσης, η άλλη ποιότητα των Βυζαντινών: η ζωηρή περιέργεια. Και οι νεοέλληνες έχουν, όπως είχαν κι οι Βυζαντινοί, αντίληψη της σημασίας τους στην ιστορία του πολιτισμού. Όλα αυτά δείχνουν μία ιστορική ενότητα, άλλωστε κανείς λαός δεν διατηρεί όλα τα χαρακτηριστικά του απείραχτα. Πολλά εξαρτώνται από τη γλώσσα, που είναι ο καλύτερος τρόπος συντήρησης της παράδοσης. Η γραμματεία του Βυζαντίου πληγώθηκε από τη σχέση της με την αρχαία γραμματεία. Ευτυχώς, οι νεοέλληνες έχουν τη δημοτική που επέτρεψε στην νεοελληνική γραμματεία να προχωρήσει, να εξελιχθεί μ' έναν τρόπο που οι βυζαντινοί δεν κατάφεραν, με εξαίρεση την κρητική λογοτεχνία και το Διγενή. Τα μεγάλα βυζαντινά αριστουργήματα ήταν μάλλον λαϊκά.
Βόλτα στον Κήπο και Ιστορίες Ποίησης**
Πρωτογνώρισα το Σεφέρη όταν ήμουν στην Ελλάδα, αμέσως μετά τον πόλεμο. Όταν ήρθε πρεσβευτής στο Λονδίνο, τον έβλεπα πολύ συχνά. Εκείνη την εποχή, περνούσα πολύ καιρό σε ένα νησί στη Δυτική Ακτή της Σκωτίας, με πολύ μαλακό κλίμα λόγω του Ρεύματος του Κόλπου. Μια αλέα με φοινικιές οδηγούσε στο σπίτι μου. Ήρθε κι έμεινε μαζί με τη γυναίκα του. Ο καιρός ήταν υπέροχος, όπως συμβαίνει συχνά εκεί, και μου είπε «Είναι πιο όμορφα κι από τα ελληνικά νησιά» -κάτι πολύ ευγενικό εκ μέρους του. Είχαμε τακτική αλληλογραφία μέχρι το θάνατό του... Όταν έφυγε από το Λονδίνο για την Αθήνα, μου χάρισε την κάβα του, μια κάβα αποτελούμενη αποκλειστικά από ούζο και ρετσίνα. Ακόμη δεν έχω πιει όλο το ούζο, έχω... Είχε πει ότι 'Οι Κέλτες είναι οι ρωμιοί του Βορρά', ναι, το διασκέδαζε να κάνει τέτοια σχόλια. Αν κι εδώ έχει αρκετό δίκαιο...
Ο Καβάφης είναι από τους μεγαλύτερους ποιητές του κόσμου, και μάλιστα πρωτότυπος... Εκείνον που δε μπορώ να διαβάσω είναι ο Καζαντζάκης, τον γνώριζα προσωπικά, αλλά δεν μπορώ να τον διαβάσω, ποτέ δε μου άρεσε για να είμαι ειλικρινής. Μ' αρέσει ο Ελύτης και πότε-πότε βρίσκω κάτι σημαντικό στο Σικελιανό. Τους νεώτερους δεν τους γνωρίζω, σταμάτησα να παρακολουθώ, κι όπως ξέρετε ανήκω σε μια πολύ παλιά γενιά.


ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

*Οι βυζαντινοί αγιογράφοι δε μας είναι γνωστοί, διότι ο δημιουργός του ναού θεωρούνταν ο χορηγός, εκείνος που έδινε τα χρήματα και βεβαίως είχε άποψη επί του συνόλου. Σε ελάχιστες περιπτώσεις γνωρίζουμε το όνομα ενός αγιογράφου ή αρχιτέκτονα, στους έντεκα αιώνες του Βυζαντίου, αλλά σχεδόν πάντα μας είναι γνωστό το όνομα του χορηγού.

**Ο σερ Στήβεν μας ξενάγησε στον κήπο του σπιτιού του, μετά τησυνέντευξη, μιλώντας ελεύθερα, για τους αγαπημένους Ελληνες
φίλους του. Η κουβέντα ήταν σχεδόν ολόκληρη «off the record», εκτός των αποσπασμάτων που δημοσιεύονται εδώ, τα οποία εν γνώσει του ειπώθηκαν «on camera», καθώς μας έδειχνε το αρχαιότερο δέντρο του κήπου του.

{Επιμέλεια-Επιλογή αποσπασμάτων: Λαμπρινή Χ. Θωμά}

πηγη:www.apologitis.com

Στις 804.597 έφθασαν οι άνεργοι το Δεκέμβριο.

Το «φράγμα» των 800.000 «έσπασε», για πρώτη φορά στην ιστορία του ΟΑΕΔ το Δεκέμβριο του 2010, ο αριθμός των εγγεγραμμένων ανέργων αποτυπώνοντας με τον πλέον δραματικό τρόπο τις επιπτώσεις της ύφεσης στην αγορά εργασίας όπου, σε ένα χρόνο, χάθηκαν συνολικά 175.795 θέσεις εργασίας. Σύμφωνα με τον ΟΑΕΔ, οι εγγεγραμμένοι άνεργοι έφτασαν τις 804.597 από 767.381 που ήταν το Δεκέμβριο του 2009, δηλαδή αυξήθηκαν κατά 37.216, όπως προκύπτει από τα αδημοσίευτα στοιχεία του Οργανισμού, τα οποία έχει στη διάθεσή της η «Η.τ.Σ». Τα στοιχεία του ΟΑΕΔ για τους ανέργους:

Με βάση τα επίσημα συγκριτικά στοιχεία του ΟΑΕΔ οι επιχειρήσεις, λόγω της πτώσης του κύκλου των εργασιών τους και της κατάστασης που επικρατεί στην αγορά, μείωσαν ακόμη και το Δεκέμβριο τις προσλήψεις νέου προσωπικού. Έγιναν μόλις 49.673 προσλήψεις (-11,42% σε σύγκριση με το Δεκέμβριο του ΄09), ενώ τον ίδιο μήνα διέκοψαν την απασχόληση 60.476 εργαζομένων (29.703 απολύθηκαν, έληξαν οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου για άλλους 30.773 και αποχώρησαν οικειοθελώς επιπλέον 22.652 άτομα). Το αποτέλεσμα ήταν να «χαθούν» 33.455 θέσεις εργασίας (η διαφορά ανάμεσα στις προσλήψεις και στις «απώλειες») όταν τον αντίστοιχο μήνα του 2009 είχαν «χαθεί» 29.826 θέσεις. Στο δωδεκάμηνο του 2010, οι απώλειες των θέσεων εργασίας ήταν συνολικά 175.795 έναντι 163.403 που ήταν στη διάρκεια του 2009.

Ο αριθμός των αναζητούντων εργασία, στο σύνολο των 804.597 ανέργων, έφτασε τους 653.552 (+4,18% σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα) από τους οποίους οι 219.744 (το 33,62%) βρίσκονται στην Αττική και οι 135.557 (το 20,74%) στην Κεντρική Μακεδονία. Η μεγαλύτερη αύξηση των ανέργων που αναζητούσαν, αλλά, δεν έβρισκαν εργασία καταγράφηκε στο Ν. Αιγαίο (+20,8%).

Ο αριθμός των επιδοτούμενων ανέργων αυξήθηκε κατά 71.125 άτομα σε σύγκριση με το Νοέμβριο και έφτασε τα 277.904 άτομα. Δηλ. επιδοτούνταν μόνο οι 4 στους 10 άνεργους και αναζητούντες εργασία. Η αύξηση των επιδοτούμενων ανέργων προέρχεται, στο μεγαλύτερο μέρος, από τον κλάδο των εποχικών τουριστικών επαγγελμάτων (+51.236 άτομα). Οι επιδοτούμενοι τουριστικών επαγγελμάτων έφτασαν τους 82.299 και ήταν έως και 205,79% περισσότεροι στην Στερεά Ελλάδα.

Ο αριθμός των εγγεγραμμένων ανέργων αυξήθηκε, σε σύγκριση με το Νοέμβριο κατά 26.251 άτομα (+4,18%), ενώ 12.259 γράφτηκαν στις λίστες ανεργίας του ΟΑΕΔ το Δεκέμβριο. Ανησυχητική είναι, τέλος, η παρατηρούμενη αύξηση των μακροχρόνια (για διάστημα πάνω από 1 χρόνο) ανέργων (+ 4,48% σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα) και έφτασαν τους 235.125.

Σ. ΡOΜΠΟΛΗΣ :
"Αναμένεται περαιτέρω άνοδος της ανεργίας"

Ο διευθυντής του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ καθηγητής Σ. Ρομπόλης μιλώντας στην «Η.τ.Σ. » προεξοφλεί περαιτέρω αύξηση των ανέργων μέσα στο τρίμηνο Ιανουαρίου - Μαρτίου.

«Θα είναι ένα κρίσιμο για την ελληνική οικονομία αλλά και για την αγορά εργασίας τρίμηνο», υπογραμμίζει, επαναβεβαιώνοντας την πρόβλεψη ότι οι άνεργοι μπορεί να φτάσουν ή και να ξεπεράσουν το 1 εκατ. με επιπτώσεις στην κοινωνική συνοχή αλλά και στο Ασφαλιστικό (χάνονται 4 δισ. ευρώ από τις εισφορές που θα αναλογούσαν, αν είχαν εργασία οι 804.597 άνεργοι).

Να σημειωθεί ότι, στατιστικά, η μεγαλύτερη αύξηση των ανέργων καταγράφεται, κάθε χρόνο, έως το Μάρτιο, καθώς, μετά, αρχίζουν να λειτουργούν οι εποχικές επιχειρήσεις.

πηγη:ημερησία

Τα… μεταλλαγμένα

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΤΩΡΑ που τέλειωσε η «περιπέτεια» και πριν αρχίσουν άλλες, να πάμε λίγο μακρύτερα τη σκέψη μας. Λέγαμε, λοιπόν, για τους αφέντες του κόσμου και τα σχέδιά τους. Τα δρομολόγησαν και δεν είναι αναγκαίο να προβλέπουν πάντα βόμβες φονικές, ΝΑΤΟικές και προπαντός… Αμερικανικές. Υπάρχουν κι άλλοι δρόμοι που οδηγούν στο ίδιο αποτέλεσμα, απλωμένο στο χρόνο και λιγότερο οδυνηρό. ΔΥΟ αιώνες μετά τη βιομηχανική επανάσταση, δεν έπρεπε να υπάρχει πεινασμένος άνθρωπος στον πλανήτη. Ωστόσο, σήμερα που αυτός (ο πλανήτης) στροφάρει ομόρροπα με τις «αρχές» του καπιταλισμού και τα συμφέροντα των ολίγων, στρώνουν παιχνίδι αυτοί, σε βάρος των πολλών. Οι πολλοί «πρέπει» να πεινάσουν. Οι λαοί να ξεσηκωθούν με ελεγχόμενη την εξέγερσή τους κι όταν ο δείκτης πατήσει «κόκκινο», θα κατέβει ο από μηχανής θεός. Απ’ τον ουρανό που ‘ναι δικός τους κι απ’ τη γη που την ελέγχουν. Ποιοι; Οι Αμερικανοί. Με την επιστήμη τους ενισχυμένη με εισαγόμενους εγκεφάλους και με την αποκλειστική διάθεση των «προϊόντων» τους. Για να σωθούν τα πλήθη απ’ τον λιμό, πριν χαθούν από λοιμούς και καταποντισμούς.

ΣΕ έδαφος, λοιπόν, στρωμένο και λίγο πριν την εξέγερση των πεινασμένων, πέφτουν απ’ τον… ουρανό τα μεταλλαγμένα και γεμίζουν τα στομάχια. Με μια διαβάθμιση της πείνας, δεν ψάχνουν στα σκουπίδια για τροφή ρακένδυτοι, δεν χρησιμοποιούν ληγμένα φάρμακα. Χόρτασαν, λοιπόν, όλοι ψωμάκι και φαΐ κι ήταν τόσο απλό, φυσικό και ανώδυνο(;). Και βγαίνουν «καπάκι» οι Αμερικανοί που έσωσαν την ανθρωπότητα με τα δικά τους «προϊόντα» και τη διεθνή τους μέριμνα. Τέλος, οι βόμβες, ναι τα μεταλλαγμένα σαν αντίδοτο της πείνας των λαών και βλέπουμε… Με τα μυστικά της παρασκευής τους κλεισμένα ερμητικά σε φωριαμούς των παρασκευαστών, με χίλιους «εφευρέτες» πίσω τους και απέραντη τεχνολογία.

ΓΙΑ να υπάρχουν πλούσιοι «πρέπει» να υπάρχουν φτωχοί. Βουλιάζουν στα πλούτη βασιλιάδες και στα χρυσά δικτάτορες, γιατί υπάρχουν φτωχοί και πεινασμένοι. Βεζίρηδες κι απέναντί τους Χατζηαβάτηδες, πασάδες-καραγκιόζηδες. Υπάρχει Αφρική που πεινάει και Ανατολή που στενάζει, αλλά έχουν γνώση οι φύλακες. Με την κατάσταση οριακά για έκρηξη και με την επανάσταση απόλυτα ελεγχόμενη.

Η Ελλάδα που σκέφτεται με την καρδιά και με τα «βάσανά» της και είναι μια λεπτομέρεια. Ένα σημείο στο παγκόσμιο σκηνικό, μια μικρή έγνοια για τους αφέντες που παίζουν σκάκι για τα μάτια, με την παρτίδα κερδισμένη.

πηγη:activistis.gr

Η ΕΚΤ και η Τρόικα θα θέσουν θέμα για τη ρευστότητα των ελληνικών τραπεζών

Η ΕΚΤ και η Τρόικα θα θέσουν θέμα για τη ρευστότητα των ελληνικών τραπεζών.Οι 4 λύσεις που προκρίνονται για την μείωση των 95 δισ ευρώ Το μήνυμα που έχουν στείλει τόσο η ΕΚΤ όσο και η Τρόικα για την ρευστότητα το έχουν πλήρως αποκωδικοποιήσει οι ελληνικές τράπεζες.
Η μεγάλη εξάρτηση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος από την ΕΚΤ ύψους 95 δις ευρώ και η συνακόλουθη δέσμευση εγγυήσεων 137,7 δις ευρώ προφανώς και αποτελεί μείζον πρόβλημα για όλους τους εμπλεκόμενους. Σύμφωνα με τραπεζικά στελέχη περιμένουν τους επόμενους μήνες τόσο την ΕΚΤ όσο και την Τρόικα να θέτει χρονοδιαγράμματα προς τις ελληνικές τράπεζες για το πώς και πότε θα μειώσουν την εξάρτηση τους από την Κεντρική Τράπεζα.
Στα ευρωπαϊκά stress tests είναι προφανές ότι οι Ελληνικές τράπεζες δεν θα λάβουν καλή βαθμολογία στο σκέλος της ρευστότητας καθώς αδυνατούν να προσφύγουν στις αγορές.
Με βάση ασφαλείς πληροφορίες στα επιτελεία των μεγάλων τραπεζών, Εθνικής, Alpha, Eurobank, Πειραιώς κ.α. έχουν εξετασθεί εναλλακτικοί τρόποι αποδέσμευσης από την ΕΚΤ, σταδιακά.
Γνωρίζουν οι τραπεζίτες ότι θα ήταν ιδανικό σενάριο τα 95 δις ευρώ ρευστότητας που έχουν αντλήσει να τα μειώσουν στα 50 δις ευρώ, ωστόσο αυτό είναι ανέφικτο σε αυτή την συγκυρία.
Με βάση ενδείξεις θα τεθούν χρονοδιαγράμματα και στάδια αποκλιμάκωσης. Από τα 95 δις στα 80 δις στα 65 δις στα 50 δις ευρώ.
Όμως κατανοούν ότι αργά ή γρήγορα η ΕΚΤ και η Τρόικα θα θέσουν θέμα ρευστότητας ειδικά για την υπέρμετρα μεγάλη έκθεση των τραπεζών στην ΕΚΤ. Τα 95 δις ευρώ αντιστοιχούν στο 20% του ενεργητικού των τραπεζών.
Η πίεση της ΕΚΤ και της Τρόικας θα είναι ακόμη ασφυκτικότερη σύμφωνα με τους τραπεζίτες τους επόμενους μήνες και ειδικά προς το καλοκαίρι η πίεση αυτή θα ενταθεί.
Οι έλληνες τραπεζίτες ήδη προετοιμάζονται και εξετάζουν εναλλακτικά σενάρια..

Πως θα μειωθούν τα 95 δις ρευστότητας στην ΕΚΤ;

Με βάση πληροφορίες 4 φαίνεται να είναι τα εναλλακτικά σενάρια που έχουν εξετάσει οι ελληνικές τράπεζες ώστε στο μέλλον και υπό καταλληλότερες συνθήκες να ξεκινήσουν μια διαδικασία μείωσης της εξάρτησης από την ΕΚΤ.
Λύση πρώτη
Οι τράπεζες αρχίζουν να πραγματοποιούν repos στα ελληνικά ομόλογα.
Οι τράπεζες διαθέτουν 55 δις ευρώ ελληνικό χρέος.
Αν μπορούσαν μέσα στους επόμενους 12 μήνες να χρησιμοποιήσουν τα 20 δις ευρώ για repos αυτομάτως θα επιμήκυναν την αντληθείσα ρευστότητα τους θα την πλήρωναν ακριβότερα αλλά αντί για 3 μήνες θα μπορούσαν να δανεισθούν για 1 χρόνο.
Όμως ενώ το σχέδιο θεωρείται υλοποιήσιμο εμφανίζει μια πολύ σοβαρή αδυναμία.
Το 2012 προσδιορίζουν πολλοί την αναδιάρθρωση του χρέους της Ελλάδος και σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα είναι εφικτό οι ξένες τράπεζες να αποδεχθούν ομόλογα ως εγγύηση για repos.
Άρα ίσως να καθυστερήσει η εφαρμογή.
Στην λύση αυτή περιλαμβάνεται και η χρήση σε repos ομολόγων τρίτων χωρών τα οποία φθάνουν στα χαρτοφυλάκια των τραπεζών στα 5,5 με 6 δις ευρώ.
Λύση δεύτερη
Να αποφασίσουν να μειώσουν το ενεργητικό τους.
Δηλαδή να πωλήσουν στοιχεία του ισολογισμού τους όπως ομόλογα άλλων τραπεζών, δάνεια να μην ανανεώσουν αναχρηματοδοτήσεις και άλλα.
Η λύση αυτή μερικώς εφαρμόζεται από ορισμένες τράπεζες αλλά με βάση την πίεση που μπορεί να ασκηθεί από την ΕΚΤ μπορεί να παρθούν επιθετικότερες πρωτοβουλίες.
Λύση Τρίτη
Να επιδιώξουν να υλοποιήσουν repos και συναλλαγές με ξένες τράπεζες δίνοντας ως εγγύηση δάνεια από τον ισολογισμό.
Είτε υπό την μορφή της τιτλοποίησης, είτε υπό την μορφή απευθείας χρήσης των δανείων ως εγγυήσεις.
Λύση τέταρτη
Να βγει η Ελλάδα το 2012 στις αγορές και αυτό να αποτελέσει ένα καλό κίνητρο για τις ελληνικές τράπεζες να βγουν στις αγορές.
Προφανώς από τις λύσεις που εξετάζονται δεν μπορούν να επιφέρουν άμεσο αποτέλεσμα. Χρειάζονται τουλάχιστον μήνες.
Όμως από το Φθινόπωρο η ΕΚΤ θα ασκήσει ακόμη μεγαλύτερες πιέσεις προς τις ελληνικές τράπεζες και το κεφάλαιο αποδέσμευση από την εξάρτηση της ΕΚΤ θα αποτελεί μείζονος σημασίας πρώτιστη προτεραιότητα για το ελληνικό τραπεζικό σύστημα


Article Author: Πέτρος Λεωτσάκος,δημοσιογράφος
πηγη bankingnews.gr

Τρελά κέρδη πίσω από την έλλειψη φαρμάκων

Δέσμη μέτρων εξήγγειλε εκτάκτως ο Εθνικός Οργανισμός Φαρμάκων, ώστε να προστατεύσει τους ασφαλισμένους και να συμμαζέψει την κατάσταση .
Ο «πόλεμος» μεταξύ φαρμακευτικών εταιρειών και φαρμακαποθηκάριων, είναι άγριος αλλά κυρίως βασανιστικός για χιλιάδες ασθενείς που πάσχουν από σοβαρές ασθένειες. Απώτερος σκοπός το τελικό μοίρασμα της πίτας με τα ακριβά φάρμακα. Φαρμακευτικές εταιρείες έχουν περιορίσει τις προμήθειες σε αρκετά προϊόντα, άλλες κάνουν επιλεκτικές διανομές, κάποιες αποθήκες στοκάρουν για να εξάγουν και ιδιοκτήτες φαρμακαποθηκών διαμαρτύρονται ζητώντας από τον Εθνικό Οργανισμό Φαρμάκων (ΕΟΦ) να κάνει ελέγχους ώστε να διαπιστωθεί ποιός κερδοσκοπεί και ποιός πραγματικά ευθύνεται για τις ελλείψεις της αγοράς από φάρμακα. Ευθύνονται οι παράλληλες εξαγωγές, παίζεται παιχνίδι σε βάρος του υπουργείου ώστε ν' αυξήσει τις τιμές ή μήπως «παίζει» κάτι άλλο;

Η ομολογία φαρμακοποιού είναι μια καλή αρχή για να μπούμε στην ουσία του θέματος: «Εχουμε όλοι τη φωλιά μας λερωμένη»!

Είναι τέτοιο το μέγεθος του προβλήματος που έχει προκληθεί στην αγορά από την έλλειψη των φαρμάκων, ώστε πρώτη φορά στην ιστορία του ο ΕΟΦ, διά του προέδρου του Γ. Τούντα, έστειλε σαφές μήνυμα στους εμπλεκόμενους φορείς: τέρμα πια τα παιχνίδια! Ο Γ. Τούντας φάνηκε αποφασισμένος εναντίον όσων εταιρειών προκαλούν τεχνητές ελλείψεις όσο και εναντίον χονδρέμπορων που κάνουν παράλληλες εξαγωγές. Με μια σειρά μέτρων, ο Γ. Τούντας σκοπεύει να συμμαζέψει την κατάσταση.

Από την πλευρά του ο Σύνδεσμος Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδος (ΣΦΕΕ) φαίνεται να αποδίδει τις ελλείψεις στις παράλληλες εξαγωγές. «Επειδή το θέμα είναι σοβαρό και άπτεται της Δημόσιας Υγείας και εσκεμμένα δημιουργούνται λαθεμένες εντυπώσεις, ο ΣΦΕΕ σας καλεί να δώσετε εντολή στον ΕΟΦ να δημοσιοποιήσει άμεσα αυτούς που επανεξάγουν φάρμακα στο εξωτερικό, ευθύνονται για το πρόβλημα ελλείψεων στην αγορά και στερούν από τον έλληνα ασθενή τα φάρμακά του» επεσήμανε πριν από λίγες ημέρες ο ΣΦΕΕ με επιστολή του στον υπουργό Υγείας Α. Λοβέρδο ζητώντας την παρέμβασή του.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η παρέμβαση του ΕΟΦ κρίθηκε αρχικά θετική από τους περισσότερους φαρμακαποθηκάριους, καθώς ευελπιστούν πως θα μπει ένα τέλος σε πάσης φύσεως «εκβιασμούς» που έφεραν την αγορά στο χάλι στο οποίο βρίσκεται.

Ο Θ. Σκυλακάκης, ιδιοκτήτης δύο φαρμακευτικών αποθηκών σε Αθήνα και Αγρίνιο, μέλος του δ.σ. του Πανελλήνιου Συνδέσμου Φαρμακαποθηκών, είναι ένας από τους επαγγελματίες που υποστηρίζουν πως «υπάρχει συντονισμένο σχέδιο από τις εταιρείες με στόχο τη λιανική» και πως «η έλλειψη είναι τεχνητή».

Αναφέρει πως αυτός εξάγει νόμιμα συγκεκριμένα σκευάσματα και δεν ποντάρει στο κέρδος της ασπιρίνης, η έλλειψη της οποίας αποδόθηκε στις παράλληλες εξαγωγές. «Οταν είχαμε ασπιρίνη την εξάγαμε, από 49 λεπτά που την αγοράζαμε, 60 λεπτά». Μας δείχνει την καρτέλα παραγγελίας γερμανού πελάτη του για ασπιρίνη 500 mg. «Δείτε πόσο τη ζητάει, σε τιμή κάτω από τη χονδρική!»

Αυτό δεν ισχύει για φάρμακα που προορίζονται για σοβαρές ασθένειες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, σκεύασμα νέας γενιάς για την αρθρίτιδα. «Κοστίζει 800 ευρώ στη χονδρική και όταν το εξάγεις, το κέρδος είναι πολύ σημαντικό. Οπότε ναι, αυτό το φάρμακο έχει εξαγωγικό ενδιαφέρον», επισημαίνει.

Τι κάνουν ορισμένοι επιτήδειοι; Αγοράζουν από εταιρείες τα «Χ» φάρμακα δήθεν για να προμηθεύσουν την ελληνική αγορά, αντ' αυτού τα στοκάρουν στις αποθήκες και κατόπιν τα εξάγουν. Από τους περίπου 150 φαρμακαποθηκάριους ο Θ. Σκυλακάκης τούς περιορίζει σε δύο με τρεις.

Υποστηρίζει πως εξαγωγές κάνουν και ορισμένοι φαρμακοποιοί. Τις θεωρεί νόμιμες. «Οταν σου χρωστάει λεφτά, όταν σου συρρικνώνει το κέρδος, επιβάλλεται να βρεις λύση. Οι εξαγωγές από τα φαρμακεία είναι παράνομες έπειτα από απόφαση του ΕΟΦ, όμως αν διαβάσεις τη νομοθεσία θα δεις ότι το φάρμακο διακινείται με δύο τρόπους: από authorized hand (εξουσιοδοτημένο πρόσωπο) προς τον ασθενή μέσω συνταγής, είτε από authorized hand σε authorized hand. Αρα, όταν το φαρμακείο πουλάει σε αποθήκη του εξωτερικού είναι νόμιμο. Εχουν πιάσει φαρμακεία, αλλά δεν τους έκαναν τίποτα σοβαρό, διότι ξέρουν ότι, αν οι φαρμακοποιοί προσφύγουν έξω, θα παγιώσουν το δικαίωμά τους να κάνουν εξαγωγές».

Το παραδέχεται ο φαρμακοποιός και μέλος του δ.σ. του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αττικής Γ. Δαγρές: «Στο κύκλωμα πρόσφατα ενεπλάκησαν και κάποια, ελάχιστα ευτυχώς, φαρμακεία που αγόραζαν φάρμακα από μια φαρμακαποθήκη για να τα πουλήσουν σε άλλη που έκανε εξαγωγές. Οι περισσότεροι έχουν τιμωρηθεί. Αυτό δεν μετρίασε τις ελλείψεις, αφού έτσι κι αλλιώς οι ποσότητες που εξήγαγαν ήταν ελάχιστες».

Και ο Θ. Σκυλακάκης εκτιμά πως οι εξαγωγές, όπως γίνονται σήμερα, δεν ευθύνονται για την έλλειψη. Κάτι ανάλογο διαπιστώνουν και αρκετοί συνάδελφοί του. Σε πρόσφατη προσφυγή προς τη Δικαιοσύνη εναντίον γνωστής φαρμακοβιομηχανίας ξετυλίγεται ένα «unfair» παιχνίδι στη διανομή.

Διαβάζουμε στο έγγραφο: «Η φαρμακαποθήκη μου παρήγγειλε από την εταιρεία σας τα προϊόντα:... Εργαζόμενοί σας μας ζήτησαν να αποστείλουμε τις συνταγές των φαρμακείων-πελατών μας (με αιτιολογία την "ανάγκη ελέγχου κίνησης του προϊόντος από μηδενική βάση") ώστε να τα παραλάβουμε, πράγμα που μας βρίσκει αντίθετους. Ενα φαρμακείο αρνήθηκε να μας στείλει συνταγή και μας επεσήμανε τυχούσες ευθύνες μας. Συνομιλήσαμε με τον κύριο [εκπρόσωπο εταιρείας] και μας ζήτησε τα στοιχεία του φαρμακείου. Τα δώσαμε. Αργότερα υπάλληλός σας επισκέφθηκε το φαρμακείο για να "ελέγξει" τη συνταγή και να ενημερώσει τον φαρμακοποιό ότι μπορεί να προμηθευθεί το προϊόν απευθείας από την εταιρεία σε χαμηλότερη τιμή». Παράλληλα, όπως υποστηρίζουν οι καταγγέλλοντες φαρμακαποθηκάριοι, δύο ανταγωνιστές τους έλαβαν μεγάλη ποσότητα του συγκεκριμένου προϊόντος χωρίς να τους ζητηθούν οι συνταγές.

«Παλιά, η κύρια αιτία έλλειψης ήταν οι εξαγωγές. Σήμερα όμως ο νούμερο ένα ένοχος είναι οι φαρμακευτικές εταιρείες. Αρνούνται να τροφοδοτήσουν την αγορά με φάρμακα σε επαρκείς ποσότητες», εκτιμά ο Γ. Δαγρές.

Γιατί όμως μια εταιρεία να θέλει να πουλήσει απευθείας στο φαρμακείο; «Κλέβουν το κέρδος των φαρμακαποθηκών, επιβάλλοντάς το όμως επίσης παρανόμως ως κόστος στα φαρμακεία. Ετσι, ανεβάζουν το κέρδος τους από 63% στο 71% βάζοντας σε κίνδυνο την υγεία χιλιάδων ασθενών» απαντά ο ίδιος.

Την περασμένη εβδομάδα ο Σύλλογος των Φαρμαποθηκών πρότεινε επισήμως στο υπουργείο Υγείας: «Το χονδρεμπορικό κέρδος που αντιστοιχεί σε απευθείας πωλήσεις των εταιρειών προς τα φαρμακεία να επιστρέφει ως rebate στα ασφαλιστικά ταμεία». Επιστροφή που υπολογίζεται σε 40 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο!

Πάντως, είναι αξιοσημείωτο το ότι σημαντικές ελλείψεις διαπιστώνονται και σε φάρμακα με μηδενικό εξαγωγικό ενδιαφέρον. «Δεν είναι τυχαίο ότι μέσα σε ένα εξάμηνο οι μισοί προμηθευτές δεν στέλνουν φάρμακα ή τα στέλνουν με το σταγονόμετρο, όποτε θέλουν, όπου αυτοί θέλουν. Για παράδειγμα η εταιρεία [την κατονομάζει] δεν έχει τιμολογήσει το φάρμακο [..], με μηδενική εξαγωγική δύναμη [δεν έχει εξαχθεί ποτέ], ένα προϊόν που πουλάει τρελά στην ελληνική αγορά. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς είναι να ξεμένεις στο 25% των κωδικών σου εναλλασσόμενα κάθε εβδομάδα. Επίσης, υπάρχουν αποθήκες που το πρώτο τρίμηνο του 2010 πήραν ελάχιστα κομμάτια από έναν κωδικό φαρμάκου με παλιές υψηλές τιμές και το δεύτερο τρίμηνο πήραν πολλά περισσότερα! Δηλαδή τι συνέβη και πόση αύξηση είχαν μέσα σε έξι μόνον μήνες;» αναρωτιέται ο Θ. Σκυλακάκης.

Τα φάρμακα αποδίδουν πολλά λεφτά, οπότε και τα εμπλεκόμενα συμφέροντα είναι πολύ μεγάλα. Ως εκ τούτου, υπάρχει ένα θέμα αν η παρέμβαση του ΕΟΦ, που είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, θα καταφέρει να αποδώσει καρπούς. Είναι κάτι που θα κριθεί στο μέλλον. Διότι μέχρι σήμερα κανείς δεν έχει τολμήσει να τα βάλει με τις εταιρείες. Και όποιος δηλώνει ότι θα «φτάσει το μαχαίρι» στο κόκαλο, μένει στο τέλος με το μαχαίρι...



πηγη ΠΡΕΖΑ TV