Δείκτης Κοινωνικής Ευημερίας. Μήπως είναι πιο ενδεικτικός από το ΑΕΠ;

Ανεβαίνει το ΑΕΠ, κατεβαίνει το ΑΕΠ, το έλλειμμα ως ποσοστό του ΑΕΠ, το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ, κοκ. Όλα μετριούνται με βάση το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν μιας χώρας.
 Αποτελεί όμως τον καταλληλότερο δείκτη προόδου μιας χώρας;
Μήπως θα πρέπει να αντικατασταθεί με έναν άλλον ο οποίος να
αποτυπώνει πιο ουσιαστικά στοιχεία ευημερίας των κατοίκων μιας χώρας και όχι συνολικά της οικονομίας της;

Ο Δείκτης Κοινωνικής Ευημερίας, από την άλλη, μετρά άλλα στοιχεία όπως βασικές ανάγκες αλλά και ευκαιρίες που παρέχει μια χώρα στους πολίτες της. 

Ο επικεφαλής του οργανισμού Social Progress Imperative Μάικλ Γκριν, υποστηρίζει ότι εάν οι 100 πλουσιότεροι άνθρωποι μιας χώρας ενισχύσουν τον πλούτο τους, οι υπόλοιποι πολίτες θα μείνουν ανεπηρέαστοι, ενώ το ΑΕΠ θα ενισχυθεί.

Ο Δείκτης Κοινωνικής Ευημερίας όμως, περιλαμβάνει στοιχεία όπως η πρόσβαση σε τροφή, πόσιμο νερό, στέγη, ασφάλεια, η βασική εκπαίδευση, δομές υγείας, ανθρώπινα δικαιώματα, ελευθερία επιλογών, διακρίσεις, πρόσβαση σε ανώτερη και ανώτατη εκπαίδευση κτλ.



Στην 34η θέση η Ελλάδα όσον αφορά τον Δείκτη Κοινωνικής Ευημερίας

Πρώτη μεταξύ των 68 κορυφαίων χωρών αναδεικνύεται η Νορβηγία καθώς εμφανίζει άριστες επιδόσεις όσον αφορά στην πρόσβαση στο νερό και υγιεινή, βασική εκπαίδευση και παρέχει στους πολίτες της αυξημένες ελευθερίες.
Παράλληλα εμφανίζει – που δεν συμβαίνει με όλες τις χώρες που κατατάσσονται ψηλά – υψηλό κατά κεφαλήν ΑΕΠ, λόγω της αυτάρκειας σε φυσικούς πόρους.

 Από την άλλη χώρες με φυσικό πλούτο όπως το Κουβέιτ (47η θέση) και η Αγκόλα (κάτω από την 68η θέση) με φυσικές πηγές πλούτου δεν εμφανίζουν υψηλό τον Δείκτη Κοινωνικής Ευημερίας, λόγω της ανισοκατανομής του πλούτου.

Ουρουγουάη (24), Χιλή (26) και Πολωνία (27) βρίσκονται υψηλότερα στην κατάταξη σε σχέση με την Ελλάδα, όπως επίσης και η Σλοβακία (25) και η Εσθονία (23).

Χώρες μπορούν να εμφανίζουν παρόμοιο τον Δείκτη Κοινωνικής Ευημερίας με αποκλίνον κατά κεφαλήν ΑΕΠ, όπως στην περίπτωση της Νέας Ζηλανδίας που σημειώνει 87,08 στον πρώτο Δείκτη και την Νορβηγία 88,36. Η Νέα Ζηλανδία όμως καταγράφει κατά κεφαλήν ΑΕΠ 32.808 δολάρια, έναντι 62.448 δολαρίων της Νορβηγίας.

Συμβαίνει όμως και το αντίστροφο.
Όπως στην περίπτωση σύγκρισης μεταξύ Γκάνας και Νιγηρίας.
 Η πρώτη εμφανίζει Δείκτη Κοινωνικής Ευημερίας στο 58,29 έναντι 43,31 της Νιγηρίας.
Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ όμως των δύο χωρών δεν εμφανίζει σημαντικές αποκλίσεις με την Γκάνα να έχει 3.864 δολάρια έναντι 5.423 δολάρια της Νιγηρίας.

Την ίδια στιγμή υπάρχουν χώρες που έχουν εξαιρετικές επιδόσεις στον Δείκτη Κοινωνικής Ευημερίας σε σχέση με το κατά κεφαλήν ΑΕΠ τους.



Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Κόστα Ρίκα η οποία έχει εξαιρετικές επιδόσεις σε εκπαίδευση, υγεία, σύστημα πρόνοιας για μεγάλο χρονικό διάστημα.
 Για ορισμένες χώρες όμως οι υπερβολές στον Δείκτη Κοινωνικής Ευημερίας είναι ένδειξη ύφεσης. Και αυτό γιατί ο εν λόγω δείκτης είναι πιο στατικός από το ΑΕΠ το οποίος μπορεί να μεταβάλλεται από έτος σε έτος σε μεγάλο βαθμό.
Παράλληλα όταν το σημείο αναφοράς ενός δείκτη είναι πολύ χαμηλό, τότε ο δείκτης αυξάνει ραγδαία.
Υπάρχουν και αυτοί που έχουν κακές επιδόσεις διότι βρίσκονται ήδη σε πολύ υψηλό επίπεδο όπως είναι οι ΗΠΑ, η Γαλλία και η Ιταλία.
 


Παράλληλα χώρες που αποκλείουν μέρος του πληθυσμού από ορισμένες δραστηριότητες εμφανίζουν χαμηλότερες επιδόσεις όπως στην περίπτωση των ΗΠΑ που κατατάχθηκε 16η.
Στις ΗΠΑ βρίσκει κανείς ένα από τα καλύτερα και αρτιότερα συστήματα υγείας, αλλά δεν είναι προσβάσιμο από όλους.
Γαλλία και Ιταλία από την άλλη εμφανίζουν σε άλλους τομείς ελλείψεις.
 Και οι δύο χώρες παρέχουν λίγες ευκαιρίες στους πολίτες, περιορισμένα δικαιώματα ιδιοκτησίας, ανεξιθρησκίας και ανοχής των μειονοτήτων.
Στην Ιταλία παρατηρείται υψηλή διαφθορά, ενώ στη Γαλλία υπάρχουν έντονα φαινόμενα διακρίσεων σε βάρος των μειονοτήτων.
 Και οι δύο εμφανίζουν δυσκολίες πρόσβασης στην ανώτατη εκπαίδευση.

Τέλος χώρες με ραγδαίους ρυθμούς ανάπτυξης όπως η Κίνα εμφανίζουν χαμηλές επιδόσεις κοινωνικής εξέλιξης. Και αυτό γιατί ο νεοεισερχόμενος πλούτος δεν έχει «μεταφραστεί» ακόμα σε καλύτερες κοινωνικές συνθήκες, όπως είναι επενδύσεις στην εκπαίδευση ή την υγεία.


Πηγή: penna.gr