Γεννημένος την τελευταία ημέρα του 1941 στη Γλασκώβη, από οικογένεια εργατών σε ναυπηγεία, ο Αλεξάντερ Τσάπμαν Φέργκιουσον ήταν ένα παιδί που είχε όλη την ώρα του νου του στο ποδόσφαιρο και όχι στο σχολείο.
Μαζί με τον
αδερφό του Μάρτιν (τον οποίο είχε δίπλα του, πιστό συνεργάτη όλα τα χρόνια των θριάμβων) και την παρέα τους, ήταν με μια μπάλα στα πόδια και καθόλου επιμελής μαθητής.
Είχε ταλέντο στο ποδόσφαιρο και ξεκίνησε να παίζει στα ερασιτεχνικά τμήματα της Κουινς Παρκ, ενώ συνέχισε στην Σεν Τζόνστον παίρνοντας κάποια λεπτά συμμετοχής στη μεγάλη ομάδα.
Σε ηλικία 23 ετών έγινε επαγγελματίας στην Νταμφέρλιν και άρχισε να αποδίδει καλά στη θέση του σέντερ φορ. Βγήκε πρώτος σκόρερ στη Σκωτία με 31 γκολ την περίοδο 1965-66 και άλλες δυο φορές πρώτος σκόρερ της ομάδας του.
Τότε παντρεύτηκε την Κάθι, με την οποία απέκτησαν τρία αγόρια. Τον Μαρκ, τον Ντάρεν και τον Τζέισον. Ο μεσαίος γιός του ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο, έπαιξε στην Μάντσεστερ υπό τις οδηγίες του πατέρα του και ασχολείται επαγγελματικά με το μάνατζμεντ ποδοσφαίρου.
Το σημαντικό ήταν ότι μέσα στο γήπεδο έδειχνε ηγετικές ικανότητες, αυτές που τον ανέδειξαν πολύ αργότερα στον πιο πετυχημένο προπονητή στην Αγγλία.
Συμβούλευε και καθοδηγούσε με θαυμαστό τρόπο τους συμπάικτες του στη διάρκεια των αγώνων.
Η εξέλιξή του τον οδήγησε σε μεταγραφή στους Ρειντζερς με ρεκόρ για την εποχή στα χρήματα που δαπανήθηκαν, περίπου 65.000 λίρες. Δεν κατάφερε, όμως, να στεριώσει στη μεγάλη ομάδα της χώρας του. Κατηγορήθηκε για κακή απόδοση σε έναν τελικό πρωταθλήματος με την Σέλτικ και υποβιβάστηκε στη δεύτερη ομάδα.
Έπαιξε άλλα τέσσερα χρόνια στη Φολκέρκ και έκλεισε την καριέρα του στην Έιρ, σε ηλικία 32 ετών.
Για να ξεκινήσει αμέσως τα βήματα της προπονητικής που ήταν και η μεγάλη φιλοδοξία του.
Δούλεψε στην Ιστ Στέλρινγκ και στην Σεντ Μίρεν, απ” όπου απολύθηκε σύντομα παρά τις πρωτοποριακές ιδέες του και το ανήσυχο πνεύμα του.
Και τότε ήρθε η πρόταση από την Αμπερντίν, με την οποία μεγαλούργησε στη Σκωτία και έφτιαξε το όνομά του στη βρετανική ελίτ των προπονητών. Έσπασε την κυριαρχία των Σέλτικ-Ρέιντζερς και πήρε με την Αμπερντίν μέσα σε μια οκταετία: τρία πρωταθλήματα Σκωτίας, τέσσερα Κύπελλα, ένα Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης, ένα Λίγκ Καπ και ένα Σούπερ Καπ!
Ο δρόμος για το Μάντσεστερ ήταν διάπλατος…
Η παραμυθένια καριέρα του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον στον πάγκο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δεν ήταν πάντοτε ρόδινη.
Για την ακρίβεια, θα μπορούσε να μην υπάρξει ποτέ εάν, στο ξεκίνημά της, δεν υπήρχε «γαϊδουρινή» υπομονή από τους διοικούντες τον σύλλογο που πεισματικά αποφάσιζαν να τον διατηρούν στο πόστο του παρά την αντίθετη άποψη των οπαδών.
Η Μάντσεστερ πήρε τον πρώτο τίτλο μετά από πολλά χρόνια, το Κύπελλο Αγγλίας, μετά από μια άγονη τριετία με τον Σκωτσέζο στον πάγκο της. Η συνεργασία με τον Φέργκιουσον έφτασε στα πρόθυρα της διακοπής ουκ ολίγες φορές. Ειδικά τη χρονιά του πρώτου τροπαίου, στην περίοδο 1989-90.
Η εξέδρα στο Ολντ Τράφορντ «έβραζε» σε βάρος του προπονητή. «Όλο δικαιολογίες και όλα σκατά είσαι. Αντίο», έγραφαν τα πανό. Η ομάδα παρέπαιε στο πρωτάθλημα, ήταν κοντά στη γραμμή του υποβιβασμού, ανάμεσα στις συντριβές που είχε υποστεί ήταν κι ένα ταπεινωτικό 1-5 από τη μισητή Σίτι.
Ο Τύπος είχε σίγουρη πια την απόλυση του Φέργκιουσον, ο οποίος είχε μια τελευταία ευκαιρία. Ουδείς πίστευε ότι θα μπορούσε να αποκλείσει εκτός έδρας την πανίσχυρη Νότιγχαμ του Μπράιαν Κλαφ, αλλά η Μάντσεστερ νίκη 1-0 στις 7 Ιανουαρίου του 1990 και ο κόουτς κέρδισε χρόνο.
Στο τέλος της σεζόν ήρθε με περιπετειώδη τρόπο, σε διπλό τελικό με την Κρίσταλ Πάλας, η κατάκτηση του Κυπέλλου. Την ίδια εβδομάδα που η Λίβερπουλ πανηγύριζε ακόμη ένα πρωτάθλημα.
Ο Φέργκιουσον είπε προφητικά ότι κανείς δεν θα πρέπει να υποτιμήσει αυτό το Κύπελλο, είναι ένα τρόπαιο μετά από χρόνια, από κάπου ξεκινά πάντα κάποιος για να κυριαρχήσει.
Από τότε «σάρωσε» τα πάντα, την ώρα που η Λίβερπουλ περιμένει ακόμη για ένα πρωτάθλημα μετά από εκείνο, το τελευταίο της…
Οι δύο μεγαλύτεροι σταρ με τους οποίους συνεργάστηκε ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον ήταν αναμφίβολα ο Ντέιβιντ Μπέκαμ και ο Κριστιάνο Ρονάλντο.
Αμφότεροι μίλησαν με σεβασμό όταν κλήθηκαν να σχολιάσουν την απόφασή του να εγκαταλείψει το ποδόσφαιρο.
Η κορυφαία ιστορία της συνεργασίας Φέργκιουσον-Μπέκαμ ήταν το επεισόδιο με το παπούτσι στα αποδύτήρια του Ολντ Τράφορντ. Πάνω στα νεύρα του, ο Σερ Άλεξ κλότσησε με δύναμη ένα παπούτσι που βρέθηκε μπροστά του και ο Μπέκαμ βρέθηκε αιμόφυρτος.
Από εκείνη την ημέρα οι σχέσεις τους πάγωσαν και ο Μπέκαμ άρχισε να σκέφτεται την αποχώρηση από την Μάντσεστερ, παρότι ο Φέργκιουσον έχει κατά καιρούς δηλώσει ότι «ήταν η κακιά στιγμή, δεν είχα τίποτα μαζί του, δεν υπήρχε κάποιος συγκεκριμένος στόχος. Άλλες ένα εκατομμύριο φορές να το κάνω, δεν θα πετύχω κανέναν». Τη συγκεκριμένη στιγμή, πάντως, το μόνο που φώναζε ο προπονητής βλέποντας το ματωμένο φρύδι του παίκτη ήταν προς τον γιατρό. «Ράφτον, ράφτον». Με μπόλικα fuck…
Το έφερε έτσι η μοίρα, ώστε ο Φέργκιουσον και ο Μπέκαμ να ανακοινώσουν σχεδόν ταυτόχρονα την αποχώρησή τους από το ποδόσφαιρο!
Με τον Κριστιάνο Ρονάλντο, ο Φέργκι ανέλαβε με έναν ξεχωριστό τρόπο το «ξεψάρωμα» του Πορτογάλου. Όσο κι αν μοιάζει αταίριαστο με τον τωρινό χαρακτήρα και το τουπέ του, ο Κριστιάνο δεν τολμούσε να κουνηθεί όταν πρωτομπήκε στο Θέατρο των Ονείρων και συναντήθηκε με θρυλικές μορφές της ομάδας. Ο Σερ Άλεξ τον ρώτησε ποιο νούμερο θα πάρει κι ο Κριστιάνο ψέλλισε το «28».
Ο Φέργκιουσον τον άρπαξε από το σβέρκο, του έδωσε τη φανέλα με το «7», την οποία είχαν φορέσει παλιότερα τεράστιοι ποδοσφαιριστές του συλλόγου. «Αυτός είσαι, αυτό θα φοράς», ήταν τα λόγια του προπονητή για να δείξει στον Ρονάλντο τι περίμενε από εκείνον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου