Κυριακή 26 Ιουνίου 2011

Το παραγάδι, ο ψαράς και η Μαλαισία. Ολα για τους στημένους αγώνες

Το παραγάδι, ο ψαράς, η μπαμπεσιά, τα ανώδυνα και επώδυνα στοιχήματα και η πανάρχαια στοιχηματική κουλτούρα της Μαλαισίας. Ο Αργύρης Παγαρτάνης περιγράφει σε ένα απολαυστικό κείμενο τα πάντα για το στοίχημα και τους στημένους αγώνες.

"Να πάρουμε τη σέντρα, ρε, 1,90 δίνει"...
"Τόσο ψηλά ανέβηκε το διπλό που θα κατέβει χιονισμένο, φορτώκα τώρα τα πακετάκια"...
"Τους είπα εγώ να ανοίξουν για το over στο δεύτερο ημίχρονο, όταν θα’ χει φτάσει στο Θεό"...
"Παίξε over 10,5 κόρνερ, έχω συνεννοηθεί με τα δύο σέντερ μπακ να την πετάνε στο μάτριξ"...

Φράσεις ξεκομμένες, που άλλες υπάρχουν κι άλλες θα μπορούσαν να υπάρχουν σ’ αυτό το ξεκαρδιστικό στην αρχή και μετά απίστευτα εξοργιστικό πανηγύρι των "διαλόγων" που βγήκαν στη φόρα. Φράσεις που στα μάτια και τα αυτιά ακόμα και των φανατικών παικτών του "παραδοσιακού" στοιχήματος ηχούν και φαίνονται κάτι μεταξύ αλαμπουρνέζικων και κορακίστικων. Φράσεις που ανήκουν σε μια ειδική "αργκό", με την οποία είναι εξοικειωμένοι οι άνθρωποι που κινούνται γύρω απ’ αυτό το χώρο και συμμετέχουν στην αέναη μάχη του μπουκ με τον παίκτη του στοιχήματος.

Πριν αρχίσουμε να αναλύουμε αυτό το ιδιότυπο "γλωσσάρι", ολίγη φιλοσοφία, ώστε να πάρουμε το έργο από την αρχή και να καταλάβουμε καλύτερα πώς λειτουργεί το λεγόμενο "στήσιμο". Τι είναι το στοίχημα; Ενα... παραγάδι. Ο ψαράς, ο μπουκ, δολώνει πάμπολλα αγκίστρια και τα αμολάει στο βυθό. Το ψαράκι, εσύ, ο παίκτης, καλείσαι να τσιμπήσεις το δόλωμα με τόση πονηριά χωρίς να πιαστείς στο αγκίστρι. Λίγα είναι τα... ψάρια που διαχρονικά μπορούν να το καταφέρουν. Το βάθος χρόνου και η γκανιότα είναι δύο αμείλικτα όπλα στα χέρια του μπουκ, από τα οποία λίγοι, ελάχιστοι παίκτες ξεφεύγουν.

Η "μπαμπεσιά" στο στοίχημα είναι τόσο παλιά, όσο και το ίδιο το στοίχημα. Και αποτελεί ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ πράγμα που φοβάται ο μπουκ, επειδή αν λειτουργήσει σε βάθος χρόνου εναντίον του θα χάσει χρήματα. Γι’ αυτό, λοιπόν, είναι τόσο "ευαίσθητος" σε θέματα στημένων ματς και συνεργάζεται τόσο αρμονικά με τις ποδοσφαιρικές αρχές (ΦΙΦΑ, ΟΥΕΦΑ κτλ.) και τους δίνει στοιχεία. Για καμία "καθαριότητα" του ποδοσφαίρου δεν νοιάζεται ο μπουκ. Ούτε αλτρουιστής είναι, ούτε ιδεολόγος. Τα λεφτά του προστατεύει.
Στο παραγάδι, λοιπόν, που λέγεται στοίχημα ισχύει ο κανόνας που υπάρχει και στο ψάρεμα: Οσο πιο πολλά τα αγκίστρια, τόσο πιο πολλές οι πιθανότητες για καλή ψαριά. Στην Ελλάδα ο κρατικός μπουκ (ΟΠΑΠ) δελεάζει τον κόσμο με μια συγκεκριμένη ποικιλία στοιχημάτων: Σημείο (1Χ2), διπλή ευκαιρία, αποτέλεσμα ημιχρόνου, ακριβές σκορ, under/over, σύνολο τερμάτων (0-1, 2-3, 4-6, 7+), ημίχρονο-τελικό και τελευταία το Goal/No Goal, αν θα σκοράρουν δηλαδή και οι δύο ομάδες ή όχι.

Για ορισμένους αγώνες υψηλού ενδιαφέροντος υπάρχουν κάποιες φορές και συγκεκριμένα ειδικά στοιχήματα (πρώτος παίκτης που θα σκοράρει κτλ.). Αυτή η ποικιλία μπορεί στα μάτια ενός αδαή να φαίνεται υπεραρκετή, όμως αποτελεί ούτε το 20% αυτής που προσφέρουν στο... στάνταρ μενού επιλογών τους οι ξένες εταιρείες.

Θέλετε και παράδειγμα; Για ένα ματς, λοιπόν, στο εξωτερικό μπορείς να παίξεις draw no bet (σε περίπτωση ισοπαλίας επιστρέφονται τα λεφτά σου), ποντάρισμα με χάντικαπ, πόσα γκολ θα σημειωθούν (πάνω από 3,5, κάτω από 1,5 κτλ.), πόσα θα μπουν στο πρώτο ημίχρονο και πόσα στο δεύτερο, ακριβές σκορ ημιχρόνου, ομάδα που θα σκοράρει πρώτη, αν θα σκοράρουν και οι δύο στο πρώτο μέρος ή το δεύτερο, πόσα ακριβώς γκολ θα βάλει κάθε ομάδα, αν το άθροισμα των γκολ τους στο ματς θα είναι μονό ή ζυγό, αν μια από τις δύο θα κερδίσει χωρίς να δεχτεί γκολ, ποια ομάδα θα κάνει τη σέντρα, πόσα κόρνερ συνολικά θα έχει ο αγώνας, ποια ομάδα θα κερδίσει περισσότερα κόρνερ από την άλλη, πόσες κίτρινες κάρτες θα έχει το ματς, αν θα υπάρξει αποβολή, αν ο αγώνας θα έχει πέναλτι, μέχρι και το ποια θα είναι η πρώτη φάση του παιχνιδιού (αράουτ, άουτ, φάουλ, γκολ, κόρνερ ή πέναλτι...) και το πόσα άουτ θα έχει ο αγώνας...

Ολα αυτά, βέβαια, με αποδόσεις τέτοιες που να αντικατοπτρίζουν την πιθανότητα που (κατά τον μπουκ) έχει το συγκεκριμένο πράγμα που προσφέρει να επιβεβαιωθεί. Και μιλάμε μόνο για το στάνταρ μενού. Σε περιπτώσεις αγώνων που συγκεντρώνουν υψηλό ενδιαφέρον (Μουντιάλ, Euro κτλ.) πάμε σε ακόμα μεγαλύτερη ποικιλία, που περιλαμβάνει τα φάουλ, τα οφσάιντ, το σκοράρισμα συγκεκριμένου παίκτη καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα, πόσες αλλαγές θα γίνουν, μέχρι και πόσα λεπτά καθυστέρησης θα δείξει ο τέταρτος διαιτητής στο τέλος κάθε ημιχρόνου... Ορεξη να’ χετε και λεφτά να παίζετε.
Άμεση αθλητική ενημέρωση όπου και αν βρίσκεστε μέσω του επίσημου twitter και του επίσημου facebook του contra.gr.

Με την εξέλιξη και του live betting, της δυνατότητας δηλαδή του παίκτη να ποντάρει κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, σχεδόν όλη αυτή η ποικιλία "τρέχει" στοιχηματικά όσο "τρέχει" το ματς. Και οι αποδόσεις, φυσικά, διαμορφώνονται ανάλογα. Αν π.χ. πριν την έναρξη ενός παιχνιδιού ο άσος "άξιζε" 1,80 και στο πρώτο ημίχρονο η γηπεδούχος ομάδα σκοράρει, η νέα απόδοση θα είναι γύρω στο 1,35... Και όσο το σκορ θα διατηρείται στο 1-0 η απόδοση θα βαίνει μειούμενη μέχρι το τέλος της συνάντησης. Αν π.χ. το ματς είναι 1-0 στο 30 και η απόδοση στον άσο είναι 1,35, στο 80 με το ίδιο σκορ (1-0) ο άσος θα "αξίζει" 1,15. Και φυσικά ανάλογες "παρεμβάσεις" γίνονται και στα άλλα σημεία του αγώνα.

Οι αποδόσεις αυτές, βέβαια, δεν είναι στάνταρ, ποικίλουν ανάλογα με την εξέλιξη του ματς. Αν σκοράρει η ομάδα που θεωρείται αουτσάιντερ στον αγώνα δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι αυτομάτως θα γίνει και φαβορί στις "live" αποδόσεις, αφού ο μπουκ θα "περιμένει" την αντίδραση του φαβορί. Αποτελεί τέχνη ολόκληρη η live διαμόρφωση αποδόσεων και οι compilers που μπορούν να παρέμβουν μ’ αυτό τον τρόπο είναι περιζήτητοι από τις εταιρείες.

Οπως καταλαβαίνει ο καθένας, τα στοιχήματα αυτά χωρίζονται σε δύο κατηγορίες, που στην αργκό των μπουκ λέγονται painfull και painless, "επώδυνα" και "ανώδυνα". Ενα "επώδυνο" στοίχημα είναι αυτό που επηρεάζει άμεσα το αποτέλεσμα ενός παιχνιδιού, όπως ένα γκολ, ένα πέναλτι, μια κόκκινη κάρτα, ακόμα και μια "κρίσιμη" κίτρινη κάρτα...

Τα "ανώδυνα" στοιχήματα είναι τα υπόλοιπα: πλάγια άουτ, εναρκτήριο λάκτισμα, αλλαγές, κόρνερ, λεπτά καθυστερήσεων... Το ποιος θα κάνει τη σέντρα ή το ποιος θα κερδίσει τα περισσότερα κόρνερ δεν δίνει κανενός είδους πλεονέκτημα στο ποιος θα κερδίσει τελικά...


Ευνόητο είναι ο μπουκ να "φοβάται" πιο πολύ τα ανώδυνα bets από τα επώδυνα, αφού πολύ πιο εύκολα κάποιοι παίκτες, διαιτητές, παράγοντες κτλ. μπορούν να "πειστούν" να συμφωνήσουν για τον αριθμό των κόρνερ π.χ. ή το ποιος θα κάνει τη σέντρα, παρά για το ποιος θα κερδίσει. Γι’ αυτό και ο κύριος κανόνας των εταιρειών του διαδικτύου είναι να μειώνουν κατά πολύ το όριο πονταρίσματός τους σε τέτοιου είδους στοιχήματα ή να βάζουν πλαφόν στα κέρδη που μπορεί ένας παίκτης να διεκδικήσει από τέτοιο στοιχηματισμό. Ούτως ή άλλως οι περισσότερες το κάνουν και με τα «συμβατικά» στοιχήματα (ποιος θα κερδίσει, under/over κτλ.). Κι εδώ, όμως, έχουν βρεθεί "παραθυράκια", που επιτρέπουν στον παίκτη να παίξει όσο θέλει, με βάση τον αέναο νόμο της αγοράς: Προσφορά και ζήτηση...

Επίσης τα κέρδη σ’ ένα "στημένο" ματς μπορούν να πολλαπλασιαστούν αν οι... εμπλεκόμενοι συμφωνήσουν να το φέρουν έτσι σ’ ένα συγκεκριμένο χρονικό σημείο. Ενας άσος π.χ. που στο πρώτο λεπτό αξίζει 1,20, στο 88ο λεπτό αν το σκορ είναι 0-0 αξίζει 5,00 και 6,00. Αν συνεννοηθεί, λοιπόν, κάποιος να γίνει το 1-0 στα τελευταία λεπτά του ματς, αντί για 200 ευρώ στο χιλιάρικο κερδίσει 4.000 ή 5.000 ευρώ καθαρά. Και φυσικά... ούτε γάτα, ούτε ζημιά.Ο "λογικός" άσος επιβεβαιώνεται και δεν "χτυπάει στο μάτι" όπως θα γινόταν π.χ. με ένα διπλό που θα προκαλούσε υποψίες...

Για να καταλάβουμε πώς γίνονται τέτοιοι υπέρογκοι στοιχηματισμοί πρέπει να περιγράψουμε όλο το πλαίσιο στο οποίο λειτουργεί ένας μπουκ στη Μαλαισία, μια χώρα μακρινή, η οποία ήδη ακούγεται πολύ και αναμένεται να γίνει... της μόδας το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα. Η συγκεκριμένη χώρα έχει δύο τεράστια πλεονεκτήματα για να εξελιχθεί σε έδρα των περισσότερων "παράνομων" μπουκ: Εχει μια ακμάζουσα κινέζικη κοινότητα (σχεδόν ένας στους τέσσερις κατοίκους είναι κινέζικης καταγωγής, γύρω στα επτά εκατομμύρια άνθρωποι), άρα μια πανάρχαια στοιχηματική κουλτούρα, και σχεδόν επί τρεις αιώνες η χερσόνησος αποτελούσε βρετανική αποικία, άρα οι παλιές μέθοδοι "μπολιάστηκαν" με καινούργιες...


Δεκάδες είναι οι ασιάτες μπουκ που δέχονται στοίχημα. Οι περισσότεροι δεν... διαφημίζονται, φυσικά. Η "επαφή" γίνεται στόμα με στόμα. Παίζω εγώ σε κάποιον μπουκ, είμαι ευχαριστημένος με τις αποδόσεις που δίνει και με την φερεγγυότητά του στις δοσοληψίες (δεν... εξαφανίζεται δηλαδή και μου στέλνει τα λεφτά όταν κερδίζω) και έτσι "συστήνω" κάποιον φίλο μου. Μόνο με "συστάσεις" γίνεται η δουλειά και αυτός που συστήνει ουσιαστικά παίζει το ρόλο του εγγυητή για τη φερεγγυότητα του νέου πελάτη.

Ο νέος πελάτης, λοιπόν, δέχεται κάποια στιγμή στο e-mail του έναν αριθμό λογαριασμού σε μαλαισιανή τράπεζα, στον οποίο καταθέτει χρήματα κι όταν έρχεται η επιβεβαίωση πως τα λεφτά έφτασαν εντάξει πιστώνονται στο λογαριασμό του. Συνήθως ο μπουκ του δίνει και μία IP (μια διεύθυνση στο internet η οποία αποτελείται από αριθμούς μόνο) και username και password. Στο site αυτό, το οποίο προφανώς είναι κρυφό και το γνωρίζουν μόνο οι πελάτες, καταχωρούνται οι επιλογές του παίκτη και το υπόλοιπο του λογαριασμού του. Οι "επαφές" γίνονται μέσω υπηρεσιών chat (MSN, Google Takl, ακόμα και το chat του Facebook).

Αν θέλεις, λοιπόν, να παίξεις κάτι επικοινωνείς στο chat με τον μπουκ και του λες "πόσο έχεις τον άσο π.χ. της Μπάγερν"; Αυτός σου λέει την απόδοση και μετά αρχίζει το... παζάρι για την απόδοση και για το ποσό που θέλεις να παίξεις. Αν το ποσό είναι πραγματικά μεγάλο και ο μπουκ ζορίζεται να το πάρει, τότε μπορείς να του ρίξεις το... τυράκι: "Δεν πειράζει, μου έχουν συστήσει άλλο μπουκ που τα παίρνει όλα". Με το φόβο να σε χάσει από πελάτη ο Μαλαίσιος συνήθως το δέχεται το στοίχημά σου, αφού η προμήθειά του αυξάνεται ανάλογα με το ποσό που τζιράρεις.

Αν δεν θέλεις να μπλέξεις με Μαλαίσιους (και να φοβάσαι ανά πάσα στιγμή να αποκαλυφθείς, αφού τα κέρδη έρχονται στο λογαριασμό σου μέσω μαλαισιανών τραπεζών και αν είναι μεγάλα, προφανώς ενημερώνεται η Τράπεζα της Ελλάδας) υπάρχει και η λύση του ανταλλακτηρίου. Εκεί ανοίγεις λογαριασμό και παίζεις όσα λεφτά είναι διαθέσιμα στη συγκεκριμένη απόδοση, χωρίς να υπάρχουν όρια στο πόσα μπορείς να παίξεις. Φυσικά υπάρχει ο κίνδυνος κάτι που θέλεις να παίξεις να μην έχει μέσα τόσα λεφτά για να τα "ρουφήξεις". Γι’ αυτό στο ανταλλακτήριο δεν παίζονται συνήθως ειδικά στοιχήματα όπως κόρνερ, αράουτ και εναρκτήριο λάκτισμα, αλλά "συμβατικά" στοιχήματα (1Χ2, over/under κτλ.), που κατά κανόνα μαζεύουν πολλά χρήματα.

Τα τελευταία χρόνια άλλαξε και ο τρόπος "συνεννόησης" για τα στημένα ματς. Παλαιότερα η διαδικασία ήταν απλή: Κάποιος που είχε τις απαραίτητες "επαφές" με τους μπουκ κανόνιζε να παίξει τεράστια ποσά και στις συνεννοήσεις που έκανε με παίκτες, διαιτητές κτλ. κανόνιζε να τους δώσει ένα συγκεκριμένο ποσό για να του κάνουν τη δουλειά. Τώρα, όμως, τα πράγματα έχουν... απλουστευθεί! Επειδή και οι παίκτες μπορούν να έχουν προσβάσεις στο... παγκόσμιο χωριό του στοιχήματος, το δέλεαρ είναι μεγαλύτερο. Αυτός που κανονίζει απλά ειδοποιεί τους παίκτες τι θα γίνει και τους αφήνει να... εκμεταλλευθούν την πληροφορία για ίδιον όφελος. Δεν λείπουν, μάλιστα, και... πρωτοβουλίες από τους ίδιους τους ποδοσφαιριστές, χωρίς να υπάρχει "ιθύνων νους", για "ανώδυνα στοιχήματα" (κόρνερ, σέντρα κτλ.), όπου όλοι οι εμπλεκόμενοι κονομάνε...

Αντί επιλόγου, κι επειδή θέλουμε να παρουσιάσουμε το θέμα των στημένων ματς απ’ όλες τις πλευρές: Εχει αναλογιστεί κανείς ότι τα "ελαφρώς ύποπτα", "ύποπτα" και "διεφθαρμένα" ματς, με τα οποία καταρτίζει η ΟΥΕΦΑ τις λίστες της, μπορεί να αποτελούν μόνο ένα μικρό κομμάτι των αγώνων που πραγματικά στήνονται; Κι αυτό διότι οι λίστες βασίζονται σε στοιχεία που δίνουν οι μπουκ, οι οποίοι "ξεδιαλέγουν" μόνο αυτά που τους "πονάνε", δηλαδή αυτά που επιβεβαιώνονται;


Ας το κάνουμε πιο λιανά: Ο μπουκ στέλνει στη ΦΙΦΑ και την ΟΥΕΦΑ στοιχεία αγώνων με υπέρογκα ποσά σε σημεία που τελικά επιβεβαιώθηκαν (και ο μπουκ αναγκάστηκε να πληρώσει). Τι συμβαίνει με τη σωρεία αγώνων, στα οποία παίζονται εξίσου υπέρογκα ποσά, αν όχι μεγαλύτερα, και τα οποία δεν επιβεβαιώνονται τελικά; Εκατοντάδες είναι τέτοια ματς, που "συγκεντρώνουν" και εκατοντάδες εκατομμυρίων ευρώ παγκοσμίως σε κάποιο σημείο, και τελικά δεν επιβεβαιώνονται; Εκεί λειτουργεί η... ομορφιά του ποδοσφαίρου και του απρόβλεπτου αποτελέσματος;

Δεν μπορεί δηλαδή ο μπουκ να στήσει ένα ματς ακριβώς όπως το στήνει και ο αντίπαλός του; Οχι, φυσικά, για να "έλθει" το προφανές σημείο, αλλά για να "σπάσει"; Να συνεννοηθεί ο μπουκ (ή οι συνεργάτες του...) με παίκτες για να το φέρουν ισοπαλία και να κάνει χοντρή μπάζα από τους εκατομμύρια ανυποψίαστους πελάτες που θα’ χουν παίξει άσο; Και για να "βοηθήσει" περισσότερο την κατάσταση ο μπουκ να βάλει και δέκα "παπαγαλάκια" του σε διάφορα φόρα και sites απανταχού της γης, να "διαφημίζουν" τον... άχαστο άσο ή το ακριβές σκορ που τελικά δεν θα επιβεβαιωθεί; Δεν είναι στήσιμο κι αυτό, έστω και από την ανάποδη;

Μια συνολική έρευνα, λοιπόν, θα έπρεπε να περιλαμβάνει όχι μόνο τους αγώνες που χάνει ο μπουκ και πονάει η τσέπη του, αλλά όλα τα ματς στα οποία υπάρχει υπέρογκο ποντάρισμα σε κάποιο σημείο, ανεξάρτητα αν αυτό επιβεβαιώνεται ή όχι. Διότι όταν χάνει ο παίκτης τα λεφτά του από στήσιμο το ίδιο κάνει αν τα κέρδισε ο πονηρός που "δάγκωσε" τον μπουκ ή ο ίδιος ο μπουκ...

πηγη:www.contra.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου